ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ: Και οι παραδόσεις «ραγίζουν» στο Τόκιο

Η αίσθηση της νίκης επί των Ηνωμένων Πολιτειών σε κάθε ομαδικό σπορ μοιάζει πολύ διαφορετική από κάθε άλλη επικράτηση. Πρόκειται για το υπερκέρασμα ενός εμποδίου που αναγνωρίζεται ως δύσβατο κάθε φορά και σε κάθε έκδοσή του. Ο κλονισμός, λοιπόν, από τη νίκη της Ουγγαρίας επί των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς του Τόκιο δεν πέρασε αδιάφορος. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία ομάδα που έχει να ηττηθεί στη συγκεκριμένη διοργάνωση από τις 21 Αυγούστου του 2008. Αλλά η κυριαρχία της επεκτείνεται σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις.

Η τελευταία ήττα σε νοκ άουτ ματς για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήρθε στις 29 Ιουλίου 2013, όταν η οικοδέσποινα Ισπανία του Μιγκέλ Ότσα τις νίκησε 9-6 στα προημιτελικά του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Οι Αμερικανίδες επέστρεψαν για να κατακτήσουν τρία διαδοχικά χρυσά μετάλλια. Στην αναμφισβήτητη κυριαρχία τους στο World League και τις εφτά κατακτήσεις από το 2014 έως το 2021, έχουν ηττηθεί μόλις μία φορά, ένα 9-8 από την Αυστραλία στην έκδοση του 2017, για τους ομίλους του Intercontinental Cup, δηλαδή τη διοργάνωση που οδηγεί στο Super Final. Και στις εφτά περιπτώσεις που έφτασαν στην τελική φάση δεν έχουν ηττηθεί. Μάλιστα, στη διοργάνωση που τελείωσε στις 19 Ιουνίου 2021 στο ΟΑΚΑ, νίκησαν 14-8 την Ουγγαρία, σε ένα παιχνίδι που χαρακτήρισε η αμυντικός Μελίσα Σάιντμαν καίριο για την αυτοπεποίθηση των… τσιγγάνων από τη Βουδαπέστη και άλλες πόλεις της χώρας.

Ειρήσθω εν παρόδω, η Σάιντμαν είναι ένα κορίτσι που κοιτάζει τον κόσμο σχεδόν από τα 190 εκατοστά, ενώ το εύρος της και η δύναμή της είναι χαρακτηριστικά αξιοσημείωτα. Οι μάχες με την Αλεξάνδρα Ασημάκη στα 2μ. ήταν μυθικές και μόνο να δει κάποιος ποιες πολίστριες καλούνταν να αντιμετωπίσει η πρώην διεθνής φουνταριστός, μπορεί να καταλάβει ποια ήταν η αξία της και για ποιο λόγο την υπολήπτονταν παγκοσμίως.

Ένα classic στο Τόκιο

Πώς το έκανε αυτό η Πάρκες;

Από τις πρώτες υπερδυνάμεις, μαζί με την Ολλανδία των τελών της δεκαετίας του ’80, του πόλο Γυναικών, η Ουγγαρία δεν λείπει ποτέ από τις μεγάλες διοργανώσεις, έστω κι αν το παιχνίδι δεν απευθύνεται σε πολλές χώρες. Η νίκη της είναι μία από τις κλασικές στιγμές των Ολυμπιακών Αγώνων, κυρίως με τον τρόπο που ήρθε. Η ανατροπή με τα γκολ της αρχηγού Ρίτα Κέστελι και της φουνταριστού Ρεμπέκα Πάρκες λογίζεται ήδη από τις κορυφαίες στιγμές στην Ιστορία της εθνικής ομάδας της χώρας.

Δεν είναι λίγες εκείνες οι ομάδες που θα ήθελαν να βρίσκονται απέναντι στις ΗΠΑ σε αυτήν τη στιγμή. Κατά κύριο λόγο, «κλήρωσε» στην Ουγγαρία. Για το… ρεαλισμό του πράγματος, οι Αμερικάνες ευτύχησαν να κρατήσουν το αήττητό τους σε αυτό το επίπεδο κυρίως επειδή βρήκαν μία καταπληκτική τερματοφύλακα να αντικαταστήσει το σύμβολό τους, Μπέτσι Άρμστρονγκ: Η Άσλεϊ Τζόνσον, που τη σεζόν 2018-19 έπαιζε στη Βουλιαγμένη και από φέτος θα αγωνίζεται στον Εθνικό, δίνει σε αρκετές περιπτώσεις την αίσθηση ότι δεν πρόκειται να το… φάει. Η Πάρκες την νίκησε, με 45’’ για τη λήξη, με τον πλέον απροσδόκητο τρόπο.

Η περιγραφή του γκολ απαιτεί μια σύνθεση. Υποδέχθηκε την μπάλα, έφερε το δεξιό χέρι της παράλληλα με το κεφάλι της, σήκωσε την παλάμη της και έκανε… ανάποδο finger roll, δηλαδή άφησε την μπάλα να φύγει από το χέρι και την ανασήκωσε με τα δάχτυλά της προκειμένου να πάρει ύψος. Η μπάλα σηκώνεται απροσδόκητα ψηλά. Και η Τζόνσον, που έχει βγει με ροπή προς τα δεξιά της Πάρκες, βλέπει την μπάλα να περνά από πάνω της.

Τα πρωτόλεια της Υβέτ

Το γκολ που έκρινε το πρώτο χρυσό μετάλλιο

Μέχρι το 2012 (μία φράση που θα μπορούσε να είναι παραλλαγμένη ως «μέχρι και το 2012», αλλά έτσι το κείμενο δεν θα είχε νόημα), η ομάδα πόλο Γυναικών των ΗΠΑ ήταν, στους Ολυμπιακούς, το μεγάλο κορόιδο. Από το Σίδνεϊ, που έκανε τα… εισόδια το αγώνισμα, για τις Αμερικανές ήταν περίπλοκο να βρουν τον τρόπο να νικήσουν.

Εκείνος ο τελικός της 23ης Σεπτεμβρίου 2000, στο ολυμπιακό κέντρο Υγρού Στίβου της αυστραλιανής πόλης, κρίθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Η Αυστραλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν κόντρα στην κολύμβηση που κρατά από τη Ρώμη και το 1960, δεν ήταν καν δύσκολο, υπό την έννοια κιόλας ότι επρόκειτο για ένα ομαδικό σπορ που η ομάδα Ανδρών από τη χώρα της Ωκεανίας δεν ήταν υπέρ το δέον ανταγωνιστική, να δημιουργηθεί μια μεγάλη κόντρα. Από την κολύμβηση υπήρχαν εντάσεις, την κόντρα που οδήγησε στο κλασικό τελευταίο κατοστάρι, στην κούρσα 4Χ100μ., του Ίαν Θορπ επί του Γκάρι Χολ, οπότε αυτές μεταφέρθηκαν και στην υδατοσφαίριση, την οποία, άλλωστε, έστω και κατά τερατώδη υπερβολή, μια μπάλα χωρίζει από την κολύμβηση.

Ήταν ένα κλασικό ματς, που κρίθηκε από ένα ακόμα πιο εμβληματικό γκολ: εκείνο της Υβέτ Χίγκινς στην εκπνοή του παιχνιδιού. Ένα νοκ άουτ παιχνίδι πόλο, πια, κρίνεται στα πέναλτι, αλλά το 2000 όχι μόνο έπαιζαν δύο τρίλεπτα στην παράταση, αλλά δεν υπήρχε καν η διαδικασία: Οι ομάδες θα έπαιζαν, μετά τα ξεχωριστά έξι λεπτά, δίλεπτα, ψάχνοντας το ένα γκολ που θα τις χώριζε οριστικά.

Οι Αυστραλές ήταν οι πρώτες νικήτριες, αλλά ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά αν το γκολ έπρεπε να μετρήσει. Η μπάλα ήταν στα τρία μέτρα, στα χέρια της αρχηγού Μπρίτζετ Γκούστερσον, με το ρολόι να δείχνει 1,3 δευτερόλεπτο: Η τελευταία έκανε την πάσα στην εντελώς αμαρκάριστη Χίγκινς, η οποία δεν ξεφορτώθηκε την μπάλα, αλλά όπλισε για ένα τελευταίο σουτ. Το χρονόμετρο, άγνωστο από πότε ξεκίνησε να μετράει, πάντως αν το έκανε από τη στιγμή που έπιασε την μπάλα η αριστερόχειρας περιφερειακός, το γκολ μέτρησε επειδή οι Αμερικανές αμυντικοί ήρθαν σε επαφή με την μπάλα. Όπως και να έχει, το 4-3 ήταν το τελικό σκορ. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Μια… μπουνιά στα μούτρα του Φορμικόνι

Από πού βγήκε το προσωνύμιο «σετερόσα»

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαιξαν το ρόλο τους και στους επόμενους Ολυμπιακούς. Οι διεθνείς εκείνης της εθνικής ομάδας πόλο Γυναικών, οι μόνες 13 Ελληνίδες που έχουν πάρει μετάλλιο σε ομαδικό σπορ (στην κατηγορία θα εμπίπτει και η Στεφανία Χαραλαμπίδου των, που, διάολε, λέγεται Στεφανία Χαραλαμπίδου, ένα όνομα ελληνοπρεπές έως μυελού οστέων, αν τα καταφέρει στο Τόκιο), συνομολογούν ότι οι νίκες τους στα φιλικά επί της παρέας της Μπρέντα Βίλα ήταν εκείνα που τους έδωσαν την αυτοπεποίθηση και τους έβαλαν στη διαδικασία να πιστέψουν στο μετάλλιο.

Βεβαίως, εκείνος ο τελικός ήταν πιο πικρός και από καραβίσιο καφέ πρωινού ταξιδιού για άυπνο. Όταν η Κατερίνα Οικονομοπούλου ακόνιζε το… θρησκευτικό λεξιλόγιό της στο γκολ που έκανε το 9-7 στο πρώτο τρίλεπτο της παράτασης, οι Ιταλίδες, με την πιο μισητή πολίστρια όλων των εποχών, την οδυσσειακής ευστροφίας Τάνια ντι Μάριο, σκάρωναν την αντεπίθεσή τους.

Πριν το ματς, ήταν ο ομοσπονδιακός προπονητής της ιταλικής ομάδας, Πιερλουίτζι Φορμικόνι, που χρησιμοποίησε όση φαιά ουσία διέθετε εκείνη τη στιγμή για να γίνει μισητός: «Έχουμε νικήσει ήδη την Ελλάδα και το μόνο που απομένει είναι να βάλουμε το χρυσό στη βαλίτσα και να πάμε σπίτι». Το τρικ δεν έπιασε ακριβώς, αλλά στις τελευταίες στιγμές του τελικού, όταν οι Ιταλίδες είχαν ισοφαρίσει το ματς, η Εθνική βρέθηκε σε ψυχολογική ατραπό. Ήταν ύστερα από το τρίτο γκολ της Μελάνια Γκρέγκο, που έδωσε το χρυσό μετάλλιο στα… τσογλάνια της γείτονος, που τα ΜΜΕ τούς έδωσαν το προσωνύμιο «σετερόσα», ήτοι «τα εφτά τριαντάφυλλα». Η Εθνική περίμενε υπομονετικά ως το 2009 και το μπαράζ στο Παγκόσμιο της Ρώμης, για να νικήσει για πρώτη φορά στην Ιστορία την Ιταλία σε μεγάλη διοργάνωση.

Ποια Ίνχε; Η Ντανιέλε

Το απαράμιλλο σόου της Ντε Μπρούιν στο Πεκίνο

Τα χρόνια που ήταν στην κολύμβηση, η Ίνχε ντε Μπρούιν αγαπιόταν για τον αισθησιασμό της και βέβαια για εκείνη την ολλανδική απάθεια, που με μεγάλη ευχαρίστηση για τους Ολλανδούς μεταφράζεται ως σνομπισμός, που στην κολύμβηση ταίριαζε όπως το σταφύλι στο τυρί. Μία συνεπώνυμή της είναι που της έκανε παρέα στα παγκόσμια ρεκόρ.

Τα εφτά γκολ της Ντανιέλε ντε Μπρούιν σε εκείνον τον τελικό της 21ης Αυγούστου 2008, μαζί με εκείνο 26’’ πριν τη λήξη, που έδωσε το χρυσό επί των Ηνωμένων Πολιτειών, 9-8, ήταν η οδυνηρή για την Μπρέντα Βίλα διαπίστωση ότι δεν θα έπαιρνε ποτέ το χρυσό, αλλά κυρίως ήταν ο πρώτος τίτλος της Ίφκε φαν Μπέλκουμ, της υπερταλαντούχας Ολλανδής που επρόκειτο να γίνει η ηγερία εκείνης της ομάδας, αλλά και να κόψει τους δεσμούς μαζί της τέσσερα χρόνια αργότερα, έπειτα από τις δύο πικρές ήττες με θύτη την Ιταλία στα πέναλτι του Ευρωπαϊκού του Αϊντχόφεν και, κυρίως, στον προημιτελικό του προολυμπιακού στην Τεργέστη, που έδινε το ολυμπιακό εισιτήριο. Λες και ήταν εκδίκηση για τον προημιτελικό του Πεκίνου, που κρίθηκε υπέρ των «πορτοκαλί» με τον ίδιο τρόπο.

Η Φαν Μπέλκουμ ξανάπαιξε στην Εθνική, αλλά μετά την άνοιξη του 2012 δεν ήταν η ίδια -και οι «τουλίπες» δεν θα νικούσαν ποτέ ξανά με εκείνη. Όταν η Ολλανδία σκόρπισε τα φαντάσματα, με τη νίκη επί των «σετερόσα» στον ημιτελικό του Παγκόσμιου του Καζάν, το 2015, η Ίφκε δεν θα ήταν εκεί.

Η πλάκα είναι ότι η Ολλανδία πέρασε τρίτη από τον όμιλό της, με μία νίκη και δύο ήττες: ήταν το 9-6 επί της Ελλάδας που την έβαλε στα προημιτελικά. Στον τελικό πέρασε με το 8-7 επί της Ουγγαρίας.

Η μεγαλύτερη γκάφα που δεν κόστισε

Το τάιμ άουτ του Κρικόριαν

Όταν η Άσλεϊ Σάουθερν στάθηκε στα 5 μέτρα, απέναντι στην Μπέτσι Άρμστρονγκ, για το πέναλτι που πιθανότατα θα ισοφάριζε τον ημιτελικό με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα δευτερόλεπτο πριν τη λήξη της κανονικής διάρκειας του ματς στο Λονδίνο, το 2012, ήταν μία ποινή που ήρθε από τα… άγραφα.

Συγκεκριμένα, ήταν ένα τάιμ άουτ του Άνταμ Κρικόριαν, προπονητή των ΗΠΑ, που προξένησε αυτήν τη ζημιά. Μια από τις πιο απίστευτες φάσεις που έχουν γίνει σε ολυμπιακό τουρνουά.

Απέμεναν τέσσερα δευτερόλεπτα για τη λήξη όταν έγινε το σουτ της Αυστραλίας στον παίκτη παραπάνω. Η μπάλα βρήκε στο οριζόντιο δοκάρι και η Μπέτσι Άρμστρονγκ την έδιωξε προς την κορίνα. Ακριβώς την ώρα που η τερματοφύλακας των ΗΠΑ έβαζε το χέρι της πάνω στην μπάλα, ο ομοσπονδιακός προπονητής τους πήγε στη γραμματεία ζητώντας τάιμ άουτ.

Ενώ οι δύο ομάδες στήνονταν και ξαναστήνονταν για το κόρνερ ενός δευτερολέπτου, οι δύο διαιτητές έπιασαν συζήτηση. Η Μαρί Ντεσλιέρ, από τον Καναδά, ήταν ιδιαιτέρως σκεπτική όταν μιλούσε στον πρώτο, τον Γερμανό Ούλριχ Σπίγκελ. Εκείνος, με τη σειρά του, πήγε προς το μέρος των delegate, στους οποίους βρισκόταν ο πρόεδρος της LEN, Τζιάνι Λότζι, αλλά και ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και πρόεδρος της ΚΟΕ, Δημήτρης Διαθεσόπουλος. Το συμπέρασμα ήταν ότι ο Κρικόριαν δεν δικαιούτο να καλέσει τάιμ άουτ, επειδή η ομάδα του δεν είχε κατοχή, αφού δεν λογίζεται ως τέτοια το διώξιμο της μπάλας. Η Σάουθερν, κορυφαία Αυστραλή στο ματς, ανέλαβε την ευθύνη και ισοφάρισε σε 9-9. Αλλά δεν ευδοκίμησε. Οι Αμερικανές, ατάραχες, πέτυχαν δύο γκολ στην παράταση και δεν δέχθηκαν. Το 11-9 τους έβαλε στον τελικό και το 8-5 επί της Ισπανίας στις 9 Αυγούστου, με τα 5 γκολ της ανατέλλουσας σταρ Μάγκι Στέφενς, τους έδωσε το πρώτο χρυσό. Η Βίλα πήρε το μετάλλιο που ήθελε κατά την αποχώρησή της.

Μια αδόκιμη κυριαρχία

Επιτέλους, κάτι… γίνεται

Στο Ρίο, το 2016, με τον ίδιο προπονητή, τη Στέφενς στα ντουζένια της και ορισμένα νέα φυντάνια, όπως η Κάιλι Νιούσουλ, η Ρέιτσελ Φέιταλ και η Μαντλίν Μούσελμαν, οι ΗΠΑ διέλυσαν τον ανταγωνισμό. Νίκησαν με συνολική διαφορά 41 γκολ τους αντιπάλους τους σε έξι παιχνίδια, δηλαδή σχεδόν εφτά ανά μέσο όρο. Η πιο μικρή σε απόσταση νίκη τους ήταν το 14-10 στον ημιτελικό με την Ουγγαρία. Η Ιταλία συνθλίφθηκε, με το τελικό 12-5, στον τελικό της 19ης Αυγούστου.

Τώρα, όμως, τα κορίτσια του Ατίλα Μπίρο έδειξαν, πηγαίνοντας προς τα νοκ άουτ του ολυμπιακού τουρνουά στο Τόκιο, ότι κάτι γίνεται. Στο «Τατσούμι», τα κορίτσια του Κρικόριαν, Στεφανίας Χαραλαμπίδη συμπεριλαμβανομένης, παραμένουν το φαβορί και το 18-5 επί της… ρωσικής ολυμπιακής επιτροπής ήταν εξόχως πειστικό ως απάντηση, αλλά το μνημείο της παρέας των Κέστελι και Πάρκες ίσως δώσει θάρρος στις υπόλοιπες. Αν και πρόκειται μόνο για μια ελάχιστη ένδειξη πως η απόσταση είναι μειωμένη, το τουρνουά αποκτά σφυγμό, αφήνοντας, κατ’ εξαιρέση ή κατά κανόνα θα αναδειχθεί άμεσα, πίσω του την αίσθηση της κυριαρχίας που επεδείκνυαν οι πολίστριες με την αστερόεσσα στα μαγιό και τα κεφάλια τους…