Λίβερπουλ: Ο Σουάρες ανάμεσα στον Μανέ και τον επόμενο

Μοιάζει με ευσεβή πόθο, υπό την έννοια ότι ο Γιούργκεν Κλοπ αποκλείεται να ρίξει τη ματιά του σε έναν 35χρονο επιθετικό, όμως η επιστροφή του Λουίς Σουάρες στη Λίβερπουλ δεν είναι τόσο παράλογη όσο εξαρχής διαβάζεται ή ακούγεται.

Ο Ουρουγουανός, αλίμονο, δεν είναι ο ποδοσφαιριστής της σεζόν 2013-14, εκείνος ο εξωγήινος που κάνει τον Στίβεν Τζέραρντ και τον Τζέμι Κάραγκερ να δίνουν την ίδια απάντηση στην ερώτηση «ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης σου».

Ο κοινός παρονομαστής και των δύο, βεβαίως, είναι ότι έχουν σταματήσει το ποδόσφαιρο εδώ και πολλά χρόνια, ο πρώτος το 2013 και ο δεύτερος το 2016. Ο Σουάρες τότε ήταν νιος και τώρα έχει γεράσει -αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Δεν έχει την ίδια εκρηκτικότητα και το σώμα δεν μπορεί να ακολουθήσει ακριβώς τη νοητική διαύγεια. Ακόμα και ένα κλικ πιο αργός από αυτό που ήταν να είναι, στην Premier League η διαφορά, ειδικά στο ρυθμό, είναι ειδοποιός.

Από την άλλη μεριά, ο Κλοπ δεν θα χρειαστεί τον Σουάρες για βασικό φορ της ομάδας του. Θα τον χρειαστεί για να καλύψει το κενό του Σαντιό Μανέ, για τον οποίο είχε δηλώσει ότι «μόνο όταν τον είδα με τη φανέλα της Μπάγερν Μονάχου κατάλαβα ότι λείπει».

Ο Σουάρες και ο Μανέ, αν και διαφορετικοί ποδοσφαιριστές, έχουν την ίδια ευελιξία στο να παίζουν τη θέση του φορ και πίσω από εκείνον. Και οι δύο μπορούν να βγουν στα άκρα, ώστε να αδειάσουν την περιοχή για να γίνονται κινήσεις.

Μάλιστα, η ιστορία της αντικατάστασής τους είναι παρεμφερής: η Λίβερπουλ έκανε μυθική γκάφα το καλοκαίρι του 2014, δίνοντάς τον στην Μπαρτσελόνα με λιγότερα χρήματα από αυτά που λογίζονταν ως αξία του (ακόμα και αν επρόκειτο για μια πώληση που, σύμφωνα με τη διαρροή, απέφερε στο σύλλογο 82,3 εκατομμύρια ευρώ), εξαιτίας της δαγκωνιάς του στον Τζόρτζιο Κελίνι, στο Ουρουγουάη-Ιταλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο Μανέ αντικαταστάθηκε από τον Ντάρβιν Νούνιες, ο οποίος φέρνει, ως στιγμής, πιο πολύ στον Κάρολ παρά στον Σενεγαλέζο. Η Λίβερπουλ, μια εκτίμηση σε πρώιμο στάδιο, φαίνεται ότι έπεσε στην ίδια λούπα και έχασε τα αμιγώς τεχνικά ποδοσφαιρικά προνόμια που της έδινε ο Αφρικανός.

Ο Κλοπ ξέρει ότι ο Σουάρες δεν πρόκειται να πρεσάρει όπως ο ίδιος θέλει ούτε είναι, πια, τόσο ευέλικτος ώστε να ακολουθεί το ρυθμό της ομάδας. Αλλά πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που ξέρει όλα τα κόλπα στη θέση του φορ και μπορεί να προσφέρει στην αλλαγή του μομέντουμ ενός παιχνιδιού.

Μπορεί να δώσει μια δυο κατευθυντήριες στον Νούνιες στην προπόνηση και, σε ένα μισάωρο, να ανοίξει ένα διάδρομο για τον Μοχάμεντ Σαλάχ, ο οποίος ντουμπλάρεται διαρκώς στα αριστερά, χωρίς η Λίβερπουλ να έχει καταφέρει να χρησιμοποιήσει υπέρ της αυτό το πλεονέκτημα, όπως έκανε όταν υπήρχε ο Μανέ στο βασικό σχήμα.

Επιπλέον, η επιστροφή του θα ήταν δίκαιη για ένα λόγο που αφορά σε αμφότερες τις πλευρές: μια αμοιβαία συγγνώμη.

Η εκδίκηση της Λίβερπουλ και η περιφρόνηση

Φυσικά, ο Σουάρες δεν χαλάστηκε το καλοκαίρι του 2014 με τη μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα. Μάλλον ένιωσε τυχερός για εκείνη τη δαγκωνιά, αφού η Λίβερπουλ θα δυσκολευόταν να τον δώσει.

Την πρώτη χρονιά του στους «μπλαουγκράνα» κατέκτησε το Champions League, το πρωτάθλημα και το Copa del Rey, ενώ κέρδισε και ένα φίλο, στο πρόσωπο του Λιονέλ Μέσι. Του έμελλε να ζήσει απογοητεύσεις, μία εκ των οποίων το 2020, όταν πήρε μεταγραφή στην Ατλέτικο Μαδρίτης, με την οποία, όμως, κατέκτησε την προσεχή σεζόν τη Liga.

Στη Λίβερπουλ είχαν σε περίοπτη θέση τον Ουρουγουανό επιθετικό, έως ότου τους τα χάλασε την 1η Μαΐου του 2019. Τον είδαν να πανηγυρίζει έξαλλα το γκολ που πέτυχε για να ανοίξει το σκορ στον πρώτο ημιτελικό του Champions League, όταν οι «μπλαουγκράνα» επικράτησαν 3-0.

Μία εβδομάδα αργότερα, τον αποδοκίμασαν κατά την είσοδό του στο «Άνφιλντ», ενώ κάθε επαφή του με την μπάλα γινόταν αφορμή για ουρλιαχτά. Εκείνη η περίφημη ανατροπή δεν ήταν απλώς ένας θρίαμβος, αλλά και μια εκδίκηση απέναντι σε μία από τις αναμφίβολα δόξες της ομάδας.

Στο Μέρσεϊσαϊντ φαίνεται ότι χρειάζονται έναν ποδοσφαιριστή με τα χαρακτηριστικά του Μανέ. Ο Σουάρες είναι κατάλληλος ώστε να καλύψουν ένα μέρος του κενού που ο Σενεγαλέζος άφησε, για να μην είναι επώδυνη η συνέχεια.

Θα είναι, άλλωστε, μια μοναδική ευκαιρία να απολογηθεί η Λίβερπουλ για τη συμπεριφορά της απέναντί του το καλοκαίρι του 2014, η οποία ήταν συντριπτικά περισσότερο σεμνοτυφία παρά δομημένη με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά και να βρει ο ίδιος τον τρόπο να πει συγγνώμη για εκείνον τον πανηγυρισμό.

Και ποιος ξέρει; Μπορεί οι κραυγές θυμού να γίνουν επιδοκιμασία για κάποιον που θα σταματήσει την καριέρα του στην ομάδα με την οποία πλησίασε πάρα πολύ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Αγγλίας όταν βρισκόταν στον κολοφώνα της δόξας του, αλλά και με την οποία το κατέκτησε λίγες στιγμές πριν αποχωρήσει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News