ΘΟΔΩΡΗΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ: Ο «Γολγοθάς» των Ελλήνων αθλητών

Κάθε μεγάλη επιτυχία στα ερασιτεχνικά αθλήματα χαίρει θαυμασμού, αποθέωσης και αποτελεί μια καλή αφορμή ώστε να φωτογραφηθούν δίπλα τους «υπερήφανοι», παράγοντες, πολιτικοί και όλοι όσοι επιθυμούν να «κλέψουν» λίγη, για να μην πούμε ολόκληρη,  από τη δόξα τους. Κάθε εμφάνιση των Ελλήνων αθλητών σε μεγάλες διοργανώσεις, πολλώ δε μάλλον στην κορυφαία, όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, στρέφει επάνω τους σχεδόν… βίαια όλα τα φώτα της δημοσιότητας, πολλές φορές ανεξαρτήτως επιδόσεων. Και στην πορεία, όταν ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής τους και έρχονται στην επιφάνεια οι αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν όσο κυνηγούν το αγνό παιδικό όνειρό τους στον αθλητισμό, το… καμάρι μετατρέπεται σε αμηχανία και εκκωφαντική σιωπή, από τους αρμόδιους φορείς. Σε χιλιάδες γυμναστήρια σε κάθε γωνιά της χώρας, προπονούνται καθημερινά άπειροι αθλητές, που τόσο εκείνοι όσο και οι προπονητές τους, έρχονται αντιμέτωποι με ένα σωρό δυσκολίες. Η υγρασία στους  χώρους που όταν βρέχει γεμίζουν νερό ή όταν έχει ζέστη «λιώνουν» στον ιδρώτα. Τα χιλιόμετρα που καλύπτουν, όχι εντός τερέν όπως θα έπρεπε, αλλά στους δρόμους για να συνδυάσουν τον πρωταθλητισμό με την εργασία τους και όλα τα… δαιδαλώδη διαδικαστικά που καλούνται να φέρουν εις πέρας αυτοί και οι προπονητές τους, οι έφοροι ή απλά κάποιοι  «κολλημένοι» με τα σπορ και γενικά με την προσφορά. Η προσέλκυση χορηγών δεν είναι συχνό φαινόμενο. Σπάνιο. Και θα πει κάποιος ότι είναι λογικό.

Οι σύλλογοι φυτοζωούν και ευτυχώς που υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι, που ενισχύουν οικονομικά, πρακτικά ή και ψυχολογικά. Από εφόρους και συγγενείς ή ακόμα και αγνοί φίλαθλοι. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί, που…  ξημεροβραδιάζονται δίπλα σε «άγνωστους» αθλητές. Και δεν επιθυμούν να μαθευτεί και το όνομά τους. Για φωτογραφία και λεζάντα… ούτε λόγος.

Ο Έλληνας πρωταθλητής του Παναθηναϊκού Α.Ο. στην Άρση Βαρών, Θοδωρής Ιακωβίδης συγκλόνισε την Ελλάδα, με την ιστορία του, που δυστυχώς την έχουμε ξανακούσει πολλές φορές κι από άλλους αθλητές, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που δεν θα τους δοθεί ποτέ ούτε η προβολή ούτε η ευκαιρία να τη μοιραστούν. Ίσως γιατί έτσι έχουν μάθει ότι είναι οι συνθήκες. Ότι αυτό είναι το φυσιολογικό. Ότι θα πεινάσουν (κυριολεκτικά) ενώ κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να υπηρετήσουν το άθλημά τους, που για τον καθένα ξεχωριστά, μία διαφορετικά αφορμή βρέθηκε ώστε να το λατρέψουν. Είτε γιατί είχαν ταλέντο, είτε γιατί οι γονείς τους ήθελαν να τους αποτρέψουν από τις κακοτοπιές της αλάνας και του δρόμου, είτε γιατί βρέθηκαν μπροστά σε μία οθόνη που κάλυπτε μία διοργάνωση και εμπνεύστηκαν από έναν αθλητή. Η ανακοίνωσή του με δάκρυα στα μάτια ότι αναγκάζεται να αποσυρθεί, επειδή δεν μπορεί να καλύψει τα έξοδα που απαιτούνται, ενεργοποίησε την καμπάνια του «Σύλλογος πιο Μεγάλος», που αποτελεί ουσιαστικά, μία γωνιά αγάπης και οικονομικής στήριξης στους Έλληνες αθλητές. Γιατί εάν πραγματοποιηθεί η μεταγραφή τους στον Παναθηναϊκό Α.Ο., ξέρουν ότι θα βρουν μία μεγάλη «οικογένεια», που τουλάχιστον θα είναι δίπλα τους στα δύσκολα.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά, που θα το κάνουν από τον «Σύλλογο πιο Μεγάλο», αλλά η πιο προβεβλημένη. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες βλέπετε. Τα μέσα, η προβολή κλπ κλπ. Ένα τεράστιο μπράβο στον Θοδωρή και στους προπονητές του, που άνοιξαν τα μάτια κάποιων  για άλλη μία φορά. Και τους  ξύπνησαν, με την ελπίδα να μην αλλάξουν απλώς πλευρό και συνεχίσουν τον… ύπνο τους. Όχι Θοδωρή, ο φυσικοθεραπευτής είναι εκείνος που ντρέπεται να σου πάρει λεφτά. Είναι υπερήφανος για σένα και για αυτό δεν το κάνει. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News