Λίβερπουλ: Ο Κλοπ έχει μπροστά του την πρόκληση για την επόμενη σεζόν

Η νίκη στο Λονδίνο επί της Τότεναμ, 1-2, αγχωτική καθώς φυσιολογικά ήταν μια και πρώτη της σεζόν στο πρωτάθλημα, ανέδειξε τουλάχιστον ότι η Λίβερπουλ, αυτό το υπερμεγέθες ρόλερκοστερ της φετινής σεζόν στην Premier League, έχει κάτι να στοχεύει στο μέλλον σε αγωνιστικό και τακτικό επίπεδο.

Δεν είναι αδύνατη, δα, η πρόκληση της πεντάδας, αν δεήσει και δεν συνεχίσει να χαρίζει βαθμούς σε αντιπάλους χαμηλότερου βεληνεκούς, όπως η Νότιγχαμ Φόρεστ και η Λιντς Γιουνάιτεντ, οι οποίες, υπάρχει ένα μειδίαμα στη σκέψη της πληκτρολόγησης της δευτερεύουσας, έχουν παίξει μαζί σε τρεις τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης.

Τους χάρισε καθ’ ολοκληρία, διότι το έργο παίζεται για τον Γιούργκεν Κλοπ ξανά από την αρχή και ο Γερμανός τεχνικός ήταν πεπεισμένος ότι η τεχνοτροπία στο χτίσιμο έπρεπε να είναι διαφορετική από τα προηγούμενα χρόνια, που η παρουσία του Σαντιό Μανέ χάριζε τρομερή ευελιξία στις εναλλαγές θέσεων του επιθετικού τριδύμου, αλλά και ένταση στο πρέσινγκ που ασκούσε.

Ο Κλοπ είχε, παρά την άνω του μέσου όρου, για το ύψος του, έφεση του Ντάρβιν Νούνιες να παίζει με κάτω την μπάλα -περισσότερο ψυχοσωματικό μοιάζει το να μην μπορεί να κάνει ένα κοντρόλ της προκοπής, παρά προτρεπτικό ώστε να συμπερανθούν οι τεχνικές ικανότητές του- την επιθυμία να φτιάξει μία ομάδα που το «1» στην επίθεση, δηλαδή ο Ουρουγουανός, θα ήταν λιγότερο ρευστό από τις υπόλοιπες χρονιές.

Τα άλλα δύο τρίτα θα μπορούσαν να αλλάζουν κατά το δοκούν, μόνο που αυτό δεν έγινε ποτέ, επειδή ο Σαλάχ ντουμπλαριζόταν συνεχώς από τα δεξιά και κατέστη αδύνατον ο Ρομπέρτο Φιρμίνο και, στο ανασφαλές και μικρό δείγμα, ο Ντιόγο Ζότα να εναλλάσσονται με τους… εαυτούς τους.

Η Λίβερπουλ και η κακή συνήθεια του Λούις Ντίας

Ο επιθετικός τρόπος της Λίβερπουλ έγινε εντυπωσιακά προβλέψιμος και με αυτόν τον τρόπο αναδείχθηκαν οι αμυντικές αδυναμίες της. Δεν είναι ότι αυτό έπαυσε, επειδή δεν φαίνεται στα σπουδαία παιχνίδια, είναι ότι εντοπίστηκε και πλέον οι ενδοιασμοί κάμπτονται συνοπτικά. Η αλλαγή Νούνιες-Γκόμες, στο τελευταίο δεκάλεπτο του 2-1 με την Τότεναμ, είναι ενδεικτική.

Αυτό που έχουν ως κέρδος πρακτικά οι «κόκκινοι» με την επανατοποθέτησή τους, η οποία δεν είναι τόσο προϊόν μακρόχρονης σκέψης όσο ανάγκης, είναι να αντιληφθεί ο Κλοπ ότι η εναλλαγή δεν είναι τόσο άσχημη όσο φαινόταν αρχικά, με βάση τα στοιχεία των ποδοσφαιριστών του. Ειδικά ο τραυματισμός του Λούις Ντίας έγινε η αφορμή για τη ροπή στο μινιμάλ, υπό την έννοια ότι δεν του είχε απομείνει οτιδήποτε άλλο.

Ο Ντίας είναι ακραίος και, επειδή πρόκειται για εξαιρετικό ποδοσφαιριστή, η εκπαίδευση που χρειαζόταν ήταν να παίζει χωρίς την μπάλα, πίσω από τον επιθετικό και ενδεχομένως στη θέση του φορ, ανά διαστήματα.

Ο Κολομβιανός αισθάνεται πολύ πιο άνετα με την μπάλα στα πόδια του και την υποδοχή της εν στάσει. Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι πως η θέλησή του για πίεση δεν απορρέει εκ σχεδίου, αλλά προκύπτει από το τσογλανίστικο πείσμα του.

Όταν βγήκε εκτός νυμφώνος, λοιπόν, το αριστερό άκρο έμεινε γυμνό και αυτή η αφαίρεση μετατράπηκε σε πρόσθεση για τον Κλοπ, ο οποίος ούτως ή άλλως νιώθει πιο άνετα να βλέπει την ομάδα του να κινείται στον άξονα. Οπότε, αφού ο τραυματισμός του Ντίας έγινε πολύ κοντά στο παιχνίδι απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, ήταν η ευκαιρία του να φέρει τον Σαλάχ πιο κοντά στη φυσική θέση του, να βγάλει εκτός τον Νούνιες και να δοκιμάσει να κάνει πιο αμυντικογενές το σχήμα.

Πιο αμυντικογενές, αλλά και πιο ευέλικτο.

Ο Σαλάχ, με το ελεύθερο από τα δεξιά ως το κέντρο της περιοχής, έχει εννιά γκολ στα οκτώ τελευταία παιχνίδια, επειδή μπορεί να κάνει το διεμβολισμό όποτε θέλει. Έχει σκοράρει σε όλα. Στην «κακή» χρονιά του, ήταν ο πρώτος σκόρερ στη φάση των ομίλων στο Champions League.

Όταν ο Κλοπ επιλέγει τον Νούνιες φορ, ο Αιγύπτιος είναι δεξιά ακόμα και στο τρανζίσιον. Στα ματς με τη Σίτι και την Τότεναμ, ο Σαλάχ έχει βάλει δύο γκολ από βολέ του Άλισον ακριβώς επειδή δεν υπάρχει οποιοσδήποτε μπροστά του.

Για να καλύψει το κενό του Ντίας στα αριστερά, ο Γερμανός προπονητής έβαλε τον Νούνιες, ο οποίος με την Τότεναμ κάνει σπουδαίο ματς γενικώς. Στο πρώτο γκολ, ο Ουρουγουανός είναι μέσα στην περιοχή, αλλά όχι στο κέντρο της. Από την αριστερή πλευρά της, μπορεί να τσεκάρει τη φάση και να διαπιστώσει ότι ο Σαλάχ, που έχει κάνει την ίδια κίνηση, έχει μετακομίσει στη δεξιά πλευρά της.

Η Λίβερπουλ, βέβαια, δεν είναι τέλεια όσο έχει τον Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ στη δεξιά πλευρά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την κόντρα του αντιπάλου. Αλλά αυτό που έκανε εντυπωσιακά ο Άγγλος δεξιός οπισθοφύλακας όλα τα χρόνια, ήταν να είναι καταλυτικός στην πίεση σε εκείνο το σημείο. Το πρέσινγκ της Λίβερπουλ δεν δούλεψε στις αρχές της σεζόν, κυρίως επειδή έκανε πολλή κατοχή κοντά στο ημικύκλιο.

Έτσι εκτέθηκε ο Άρνολντ, ο οποίος από τη στιγμή που ενσωματώθηκε στην ομάδα των Ανδρών δεν βρέθηκε οποιαδήποτε στιγμή τόσο εκτεθειμένος όσο τη φετινή περίοδο. Ναι, είναι τύποις δεξιός μπακ, αλλά αυτό συμβαίνει όταν όλοι οι παίκτες αναγνωρίζουν ότι πρέπει να αμυνθούν και πως όποια κατοχή κάνουν είναι για να απομακρύνουν την μπάλα από το δικό τους αμυντικό μισό -και όχι για να απειλήσουν τον αντίπαλο.

Μοιάζει με παραδοξότητα, να κινδυνεύεις πιο πολύ όταν έχεις την περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια σου, αλλά στην πραγματικότητα αιτιολογείται με βάση το τέμπο. Όταν η μπάλα κυκλοφορεί πάρα πολύ γρήγορα μεταξύ των παικτών και δεν σπαταλιέται σε έναν, το λάθος από την άλλη πλευρά είναι πιο εύκολο διότι το ποδόσφαιρο που παίζεται είναι ανισορροπίας.

Το τεχνητό χάος που δημιουργούσαν τα προηγούμενα χρόνια οι «κόκκινοι», είναι παροιμιώδες.

Η επόμενη σεζόν, λοιπόν, αποτελεί μια πρόκληση. Αν ο Κλοπ βρει έναν τρόπο να κλείσει την αριστερή πλευρά με έναν ποδοσφαιριστή που δεν θα έχει τη ροπή να συγκλίνει παράλληλα στην περιοχή, αλλά που θα πηγαίνει διαγώνια, δεν θα αυξηθούν μόνο οι προοπτικές, αλλά θα είναι και το πρέσινγκ πολύ πιο αποδοτικό.

Το κλειδί είναι ο Λούις Ντίας. Το ψυχόρμητο, να έχει την μπάλα στα πόδια, είναι ανάγκη να τιθασευτεί. Ο Ντίας δεν χρειάζεται να είναι αριστερός ακραίος, αλλά το ένα τρίτο της επιθετικής ομάδας. Από πέρυσι, το 1-1 με την Τότεναμ στο «Άνφιλντ» με το δικό του γκολ ήταν έκδηλο, εκπαιδεύεται στο να πατάει περιοχή και στο να πασάρει το πολύ με τις δύο.

Είναι πολύ πιο σημαντικό για τη Λίβερπουλ ο αμυντικός να κάνει οπίσθια κίνηση για να κόψει, από το να περιμένει προετοιμασμένος μέσα στην περιοχή με στέρεη βάση. Οι αποκρούσεις του και οι μεταβιβάσεις του γίνονται καλύτερες, επειδή είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχει κάποιος πίσω του ή δίπλα του.

Το πρέσινγκ είναι και ζήτημα εναλλαγής θέσεων, αλλά για να δουλεύει πρέπει η άμυνα να αισθάνεται ανασφαλής. Αυτό σίγουρα δεν γίνεται με τη ματαιοπονία της κατοχής για την κατοχή.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News