Ολυμπιακός: Τρεις στρατηγικές επιλογές για να «σβήσει» το 2022 και να κυριαρχήσει ξανά!
Ο Ολυμπιακός καλείται να λάβει κομβικές αποφάσεις μέσα από ένα πλάνο αναδόμησης της ομάδας που δεν θα στηρίζεται σε πρόσωπα, αλλά σε μια ξεκάθαρη φιλοσοφία την οποία θα πρέπει να υπηρετούν οι προπονητές του.
Δεν πρόλαβε να καθίσει η σκόνη από την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου της Super League και η μεταγραφική επικαιρότητα του Ολυμπιακού πήρε άμεσα… φωτιά. Τα δημοσιεύματα για τους παίκτες που αναμένεται να αποτελέσουν παρελθόν δίνουν και παίρνουν, ενώ με Κασιέρα και Μαντσίνι ξεκίνησε και η παρέλαση των υπό απόκτηση παικτών κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου.
Μισό λεπτό, όμως, γιατί μέσα σε όλον αυτό τον καταιγισμό ονομάτων οι πρωταθλητές κινδυνεύουν να χάσουν την ουσία της σημασίας των επόμενων μηνών, αρχής γενομένης από το διάστημα της διακοπής των συλλογικών διοργανώσεων για το Μουντιάλ.
Μέσα από τις πολλαπλές ανορθογραφίες του 2022 ο Ολυμπιακός καλείται να μάθει, να εκπαιδευτεί και να διορθώσει τα λάθη του. Κυρίως όμως, καλείται προτού ξεκινήσει το στάδιο αναδόμησής του να χαράξει μια ξεκάθαρη φιλοσοφία και έναν ακόμη πιο ξεκάθαρο σχεδιασμό για να το πράξει.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο Ολυμπιακός ως οργανισμός να ορίσει συγκεκριμένους κανόνες που θα αφορούν όχι τα πρόσωπα, αλλά τη φιλοσοφία που θα διέπει τους κανόνες του restart που θα επαναφέρει άμεσα την ομάδα σε τροχιά πρωταθλητισμού (ανεξαρτήτως αν θα προλάβει να ανατρέψει τα εις βάρος της δεδομένα μέχρι τον Μάιο) αλλά κυρίως θα της δώσει τη δυνατότητα να χτίσει σε στέρεες και υγιείς βάσεις τον Ολυμπιακό της επόμενης πενταετίας. Αυτό είναι που μετράει…
Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία δηλαδή ποιος θα έρθει και ποιος θα φύγει, αλλά κυρίως πώς θα έρθουν όσοι έρθουν. Με ποιους κανόνες θα έρθουν και κυρίως ποια φιλοσοφία του κλαμπ θα υπηρετούν.
Από πόσους ποδοσφαιριστές πρέπει να αποτελείται το ρόστερ της πρώτης ομάδας;
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να μάθει από τον κάκιστο μεταγραφικό σχεδιασμό του φετινού καλοκαιριού και να αντιληφθεί ότι οι μαζικές αγορές παικτών μπορεί να γεμίζουν τις πρώτες σελίδες εφημερίδων και sites, πλην όμως στην πράξη αποδεικνύονται άκρως ριψοκίνδυνες για την ποδοσφαιρική κανονικότητα μιας ομάδας.
Στον Πειραιά δημιουργήθηκε φέτος ένα… extra large ρόστερ 40 ποδοσφαιριστών, ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις παικτών που αποκτήθηκαν τον Ιούνιο και παραχωρήθηκαν τον Σεπτέμβριο (π.χ. Ζινκερνάγκελ).
Συνολικά από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο ο Ολυμπιακός προχώρησε στην απόκτηση 17 ποδοσφαιριστών για την πρώτη ομάδα! Ο συγκεκριμένος αριθμός είναι φύσει αδύνατον να συμβαδίσει με όρους ποδοσφαιρικής κανονικότητας όπως «ομοιογένεια», «χημεία», «ορθολογισμός». Απλά δεν γίνεται…
Όταν χαράσσεις μια τέτοια δαπανηρή, πλην όμως αντι-ποδοσφαιρική μεταγραφική στρατηγική, και εκατομμύρια θα πετάξεις στα σκουπίδια και θα θέσεις ο ίδιος σε κίνδυνο τη δυνατότητα δημιουργίας μιας ανταγωνιστικής ομάδας που θα μπορεί άμεσα να διεκδικήσει τους υψηλούς της στόχους.
Σε επίπεδο πρώτης ομάδας δεν νοείται να υπάρξει ξανά μεταγραφική περίοδος σαν τη φετινή. Ο Ολυμπιακός καλείται να μειώσει δραστικά ποσοτικά τον αριθμό των μεταγραφών (κυρίως ξένων παικτών) που πραγματοποιεί σε κάθε περίοδο.
Αν θέλει μάλιστα να χτίσει σταδιακά έναν ποδοσφαιρικό κορμό ο αριθμός των μεταγραφών που θα πραγματοποιεί τους καλοκαιρινούς μήνες απαγορεύεται να είναι διψήφιος, ενώ ο Ιανουάριος θα πρέπει να αξιοποιείται για 1-2 διορθωτικές κινήσεις, αν αυτές κρίνονται απαραίτητες.
Είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν καλοκαίρια πρωτόγνωρης μεταγραφικής ευστοχίας και αξιομνημόνευτης… αστοχίας. Συμβαίνει σε όλες τις ομάδες του κόσμου.
Το να πραγματοποιείς όμως 17 μεταγραφές και ουσιαστικά να σου έχουν βγει μόλις οι πέντε (Χάμες, Χουάνγκ, Μπιέλ, Μπακαμπού, Πασχαλάκης) εκ των οποίων οι τέσσερις βασίστηκαν στην τρέλα… υπέρβασης του προέδρου σου και όχι σε ένα σοβαρό μεθοδικό μεταγραφικό πλάνο, όχι μόνο πρέπει να σε προβληματίσει, αλλά πρέπει ο ίδιος να εξασφαλίσεις το στρατηγικό σχέδιο που θα σου επιτρέψει να μην επαναληφθούν αντίστοιχα λάθη στο μέλλον.
Πόσο ελληνικό στοιχείο πρέπει να υπάρχει στο ρόστερ της πρώτης ομάδας;
Υποθέτω ότι ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που ορίζει ο Μίτσελ ως επαρκή για τις ανάγκες μιας ομάδας στη σύγχρονη εποχή (24 συν τους τερματοφύλακες) βρίσκει τους περισσότερους από εμάς σύμφωνους.
Μια ακόμη απόφαση που καλείται να λάβουν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού είναι ποιο ποσοστό του ρόστερ θα αποτελείται από Έλληνες ποδοσφαιριστές. Είναι καθαρά απόφαση στρατηγικής επιλογής.
Αντί για παράδειγμα να δίνεις τα εκατομμύριά σου για να αγοράζεις ξένους αμφιβόλου αξίας να στρέψεις τις επενδύσεις σου ακόμη και σε διεθνείς Έλληνες παίκτες που αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού. Να σαρώσεις την ελληνική εγχώρια αγορά, στοχεύοντας ενδεχομένως ακόμη και σε Έλληνες παίκτες που βρίσκονται στο ρόστερ των άμεσων ανταγωνιστών σου.
Η ιστορία του Ολυμπιακού διδάσκει ότι σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες του κλαμπ, ο ρόλος των Ελλήνων παικτών ήταν διαχρονικά εξαιρετικά κομβικός. Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής μπορεί να σηκώνει συχνά – πυκνά το ανάθεμα της εξέδρας, πλην όμως το γηγενές στοιχείο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του DNA του Ολυμπιακού. Και είναι ένα στοιχείο που οι «ερυθρόλευκοι» οφείλουν να θωρακίσουν και να αναδείξουν.
Ποιο ποσοστό του ρόστερ της πρώτης ομάδας θα καλύπτεται από παιδιά της Ακαδημίας του Ολυμπιακού;
Ενδεχομένως η πιο κομβική στρατηγική απόφαση που καλούνται να λάβουν οι «ερυθρόλευκοι». Από τη μέρα που ο Βαγγέλης Μαρινάκης ανέλαβε τα ηνία της πειραϊκής ΠΑΕ έχει επενδύσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στην ανάπτυξη των τμημάτων υποδομής του συλλόγου.
Από το καλοκαίρι του 2010 έχουν μεσολαβήσει πλέον 13 ολόκληρα χρόνια. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι οι Ακαδημίες του Ολυμπιακού μπορούν να παράγουν ποδοσφαιρικά διαμάντια. Η περίπτωση του Ανδρέα Ντόι, απλά το πιστοποιεί.
Έχει φτάσει η ώρα ο Ολυμπιακός να αρχίσει να εξαργυρώνει τη συγκεκριμένη επένδυση. Για να συμβεί, όμως, αυτό θα πρέπει οι ίδιοι οι «ερυθρόλευκοι» ως οργανισμός να έχουν ξεκάθαρη φιλοσοφία στελέχωσης της πρώτης τους ομάδας.
Η αξιοποίηση των παικτών που θα προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου, δεν θα πρέπει να στηρίζεται στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε προπονητή, αλλά θα πρέπει να είναι ένα από τα πρωταρχικά ζητούμενα που θα θέτει η διοίκηση στο τραπέζι προτού συμφωνήσει μαζί του.
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ορίζει στους προπονητές με τους οποίους θα συνεργάζεται συγκεκριμένους κανόνες που θα είναι πλήρως εναρμονισμένοι με τη φιλοσοφία του κλαμπ. Π.χ. «θέλουμε πορεία πρωταθλητισμού και καλή πορεία στην Ευρώπη με τουλάχιστον 5-6 θέσεις του ρόστερ της πρώτης ομάδας να απαρτίζονται από παίκτες – κυρίως Έλληνες – που θα προέρχονται από τις ακαδημίες μας».
Όποιος προπονητής πιστεύει ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει το συγκεκριμένο πλάνο, απλά θα απορρίπτεται. Όποιος προπονητής δεν είναι διατεθειμένος να δουλέψει σκληρά για να αναδείξει το «χρυσάφι» που βρίσκεται στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού και προτιμά να ζητά από τη διοίκηση… ένα τσουβάλι ξένων παικτών για να πετύχει τους στόχους του, απλά… δεν κάνει για τη δουλειά!
Ο Ολυμπιακός πρέπει να αξιοποιήσει τα οφέλη μιας δωδεκαετίας που μεγάλωσε ως ποδοσφαιρικός οργανισμός
Πέρα και πάνω από πρόσωπα, λοιπόν, ο Ολυμπιακός καλείται να αποκτήσει μια ξεκάθαρη φιλοσοφία δομής του ρόστερ της πρώτης του ομάδας. Καλείται να χαράξει ένα στρατηγικό πλάνο αγωνιστικής λειτουργίας όχι για τους επόμενους πέντε μήνες, αλλά για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη οι «ερυθρόλευκοι» έχουν γίνει ένα εξαιρετικό selling club και ένας δελεαστικός προορισμός για παίκτες της αξίας ακόμη και ενός Χάμες Ροντρίγκες.
Ταυτόχρονα έχουν μετατραπεί σε μια «βιομηχανία» παραγωγής ταλέντων όπως ο Τσιμίκας, ή ο Ντόι, εξάγοντας «προϊόντα τους» ακόμη και στα μεγαλύτερα κλαμπ του πλανήτη.
Τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός για να επανέλθει στο δρόμο του ποδοσφαιρικού ορθολογισμού και των επιτυχιών; Μέτρο και ξεκάθαρο πλάνο. Μέτρο στις αγορές και τις πωλήσεις και στρατηγικό πλάνο επένδυσης σε γηγενείς ποδοσφαιριστές και κυρίως σε παιδιά της δικής του Ακαδημίας.
Τα πρόσωπα δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, όσο η ύπαρξη ενός ξεκάθαρου στρατηγικού σχεδίου δομής της πρώτης ομάδας. Το αν θα μείνουν ή θα φύγουν ο Μαρσέλο, ο Βρσάλικο, ο Κούντε ή ο Αμπουμπακάρ δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, όσο το να βρεθεί η φόρμουλα εκείνη που θα φέρνει στον Ολυμπιακό περισσότερους Χουάνγκ και θα αναδεικνύει περισσότερους Ντόι!