Ολυμπιακός: Γιατί ο Μαρσέλο δεν έχει καμία σχέση με… Βρσάλικο, Μπερμπάτοφ, Εσιέν, Λέσκοτ και σία!

Η αρχή είχε γίνει το καλοκαίρι του 1999 με τη… φούσκα που άκουγε στο όνομα Ζλάτκο Ζάχοβιτς! Ακολούθησαν πολλές ανάλογες περιπτώσεις σπουδαίων παικτών… διαφορετικών χρωματικών συλλογικών αποχρώσεων που απογοήτευσαν με το πέρασμά τους από το ελληνικό ποδόσφαιρο: Ο Εσιέν, ο Μπερμπάτοφ, ο Ζούλιο Σέζαρ, ο Λέσκοτ, ο Φλάβιο Κοσνεϊσάο, ο Μπίσκαν, ο Μπερμούδες, ο Σινιόρι, ο Ριέρα, ο Αμπιντάλ, ο Αμορόζο, ο Γιάγια Τουρέ και ο Κέβιν Μιραλάς στην επιστροφή τους, ο Καγκάβα και τόσοι ακόμη…

Το αποτυχημένο πέρασμα του Σίμε Βρσάλικο από τον Ολυμπιακό ήρθε απλά να προστεθεί στη λίστα των παραπάνω «βομβών» που τελικά έσκασαν μόνο στα πρωτοσέλιδα του αθλητικού Τύπου, αλλά ουσιαστικά δεν προκάλεσαν ποτέ… κρότο με τις εμφανίσεις τους στο χορτάρι.

Απόλυτα φυσιολογικό για κάθε Βαλμπουενά να υπάρχει και ένας Μπερμπάτοφ…

Προσωπικά δεν βλέπω τίποτα παράλογο στο παραπάνω φαινόμενο. Είναι απόλυτα φυσιολογικό για κάθε Ριβάλντο να υπάρχει και ένας Μπερμπάτοφ, για κάθε Βαλμπουενά και ένας Εσιέν, για κάθε Τζιμπρίλ Σισέ και ένας Αμορόζο…

Για να έρθει οποιοδήποτε σπουδαίο όνομα να αγωνιστεί σε ένα πρωτάθλημα όπως το ελληνικό, αυτομάτως το συγκεκριμένο γεγονός θα πιστοποιεί την πτωτική πορεία στην οποία βρίσκεται στην καριέρα του. 

Μήπως ήταν στα ντουζένια τους ο Ρίμπο ή ο Σισέ όταν ήρθαν στην Ελλάδα; Στα… αζήτητα των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων βρίσκονταν και γι’ αυτό επέλεξαν να δοκιμάσουν την τύχη τους στη χώρα μας. Και παρά την ελεύθερη πτώση της μετοχής τους στο διεθνές ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, όχι μόνο ήρθαν στη… φτωχή ελληνική Super League, αλλά έγραψαν ιστορία με την παρουσία τους στα ελληνικά γήπεδα.

Τα αίτια της αποτυχίας ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή στη χώρα μας ποικίλουν. Άλλος παθαίνει πολιτισμικό σοκ από τις συνθήκες που συναντά και απλά… ξενερώνει! Άλλος έρχεται στη χώρα μας με ταλαιπωρημένο το κορμί του και απλά αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου, που απαιτεί πρώτα εξαιρετικούς αθλητές, και εν συνεχεία καλούς ποδοσφαιριστές. Άλλος πάλι έρχεται στην Ελλάδα χωρίς το παραμικρό κίνητρο. 

Γιατί οι ελληνικές ομάδες ρισκάρουν παραδοσιακά με περιπτώσεις παικτών όπως ο Βρσάλικο

Ο Σίμε Βρσάλικο, νομίζω  ότι ανήκει στην κατηγορία των παικτών που… το μυαλό ήθελε, αλλά η σάρκα απλά δεν μπορούσε! Ούτε κορόιδεψε κανέναν, ούτε δεν προσπάθησε. Απλά το μυϊκό του σύστημα αποδείχτηκε στην πράξη άκρως ταλαιπωρημένο.

Θα με ρωτήσετε «και γιατί πήρε το ρίσκο ο Ολυμπιακός να τον αποκτήσει»; Μα γιατί διαχρονικά η απόκτηση ενός σπουδαίου (βάσει βιογραφικού) ποδοσφαιριστή από ελληνική ομάδα πάντα θα συνοδεύεται από υψηλό βαθμό ρίσκου. 

Όσο ριψοκίνδυνη ήταν η απόκτηση του Βρσάλικο το φετινό καλοκαίρι από τους «ερυθρόλευκους» άλλο τόσο υψηλού ρίσκου ήταν η απόκτηση του Ριβάλντο το 2005, ή του Βαλμπουενά το 2019. Και επειδή κάποιοι θα σπεύσετε να θέσετε ένα εύλογο ερώτημα «μα καλά δεν ήξεραν το ιατρικό ιστορικό του παίκτη στον Ολυμπιακό όταν τον απέκτησαν», θα σας απαντήσω ότι ποδοσφαιριστής με πιο βεβαρημένο ιατρικό μητρώο από τον Τζιμπρίλ Σισέ, δεν έχει περάσει από τα ελληνικά γήπεδα.

«Διαχρονικά η απόκτηση ενός σπουδαίου (βάσει βιογραφικού) ποδοσφαιριστή από ελληνική ομάδα πάντα θα συνοδεύεται από υψηλό βαθμό ρίσκου. Δεν είχαν ρίσκο οι μεταγραφές του Ριβάλντο ή του Σισέ;»

Με δύο πολύ σοβαρές εγχειρήσεις να συνοδεύουν το διαβατήριό του, όταν ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Γάλλο κανείς δεν γνώριζε αν ο χαρισματικός επιθετικός θα μπορούσε να παίξει ξανά ποδόσφαιρο υψηλών απαιτήσεων. 

Το ρίσκο, λοιπόν, είναι αναπόσπαστο κομμάτι τόσο ηχηρών μεταγραφών για οποιαδήποτε ελληνική ομάδα. Άλλες φορές βγαίνει, άλλες όχι. Επειδή όμως πάντα έχεις στο βάθος του μυαλού σου ότι ποδοσφαιριστές όπως ο Εσιέν, ο Μπερμπάτοφ, ο Καγκάβα ή ο Βρσάλικο μπορούν να σε ανεβάσουν επίπεδο, τις περισσότερες φορές το παίρνεις. Είναι τόσο απλό…

Η ξεχωριστή περίπτωση Μαρσέλο και τα οφέλη τύπου… Χάμες για τον Ολυμπιακό!

Αν απορήσετε που δεν έχω συμπεριλάβει στις παραπάνω περιπτώσεις αυτή του Μαρσέλο, δίκιο έχετε. Απλά τον Βραζιλιάνο τον θεωρώ… μια κατηγορία μόνο του. Δεν πρόκειται για έναν απλά σπουδαίο ποδοσφαιριστή, αλλά για το πρώτο εν ενεργεία μέλος του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού σταρ σίστεμ που ήρθε ποτέ στην Ελλάδα.

Και ο Ριβάλντο ήταν θρύλος και ο Σισέ μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα και ο Καρεμπέ επίσης, αλλά παίκτης με την επιρροή του Μαρσέλο στις κοινωνικές μάζες και στο χώρο της διεθνούς ποδοσφαιρικής show biz, δεν υπήρξε άλλος στο ελληνικό ποδόσφαιρο. 

Γι’ αυτό και η δική του διαχείριση απαιτεί πολύ λεπτούς χειρισμούς από την πλευρά του Ολυμπιακού. Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.

Αρχικά, έχει μεγάλη σημασία πώς θα υπάρξει (αν τελικά υπάρξει) το πρόωρο διαζύγιο των δύο πλευρών. Ακόμη κι αν τελικά ο Ολυμπιακός δεν εισπράξει το παραμικρό αγωνιστικό όφελος από τον Βραζιλιάνο, έχει ήδη καρπωθεί ουκ ολίγες ευεργετικές συνέπειες από την παρουσία του στον Πειραιά.

Πόσο εύκολη πιστεύετε ότι θα ήταν η απόκτηση του Χάμες αν δεν είχε προηγηθεί εκείνη του Μαρσέλο και οι εικόνες της συγκλονιστικής υποδοχής στο Καραϊσκάκη που έκαναν τον γύρο του πλανήτη;

Αν το διαζύγιο του Ολυμπιακού με τον Βραζιλιάνο είναι βελούδινο, οι «ερυθρόλευκοι» μπορεί να μην πάρουν τελικά στο γήπεδο το παραμικρό από το κορυφαίο αριστερό μπακ όλων των εποχών, αλλά θα έχουν αποκτήσει έναν πανίσχυρο επικοινωνιακό σύμμαχο που θα είναι σε θέση να φέρει… κι άλλους Χάμες στο λιμάνι! Μην υποτιμάτε καθόλου τη συγκεκριμένη παράμετρο.

Στην περίπτωση του Μαρσέλο δεν υπάρχει το «αν μπορεί», αλλά το «αν θέλει»…

Το ιδανικό, βέβαια, θα ήταν να μπορούσε ο Ολυμπιακός να κερδίσει από τον Μαρσέλο πράγματα στον αγωνιστικό χώρο, όσο ο Βραζιλιάνος φορά τα ερυθρόλευκα. Άλλωστε οποιαδήποτε μεταγραφή γίνεται πρώτα με αποκλειστικά αγωνιστικά κριτήρια.

Σε αντίθεση με την περίπτωση Βρσάλικο, σε αυτή του Μαρσέλο δεν τίθεται το ερώτημα «αν μπορεί να παίξει», αλλά «αν θέλει να παίξει ξανά σε υψηλό επίπεδο»;…

Από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στου Ρέντη, η απάντηση που έπρεπε να δοθεί ήταν κατά πόσο διατηρεί άσβεστη τη φλόγα της διάκρισης, μετά από την ολοκλήρωση της «χρυσής» καριέρας του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Από αυτή την απάντηση θα εξαρτηθεί και κατά πόσο υπάρχει έστω και μικρή περίπτωση να ανατραπεί το υπάρχον σκηνικό που θέλει τον Μαρσέλο να ολοκληρώνει άδοξα την καριέρα του στους πρωταθλητές Ελλάδος.

Επαναλαμβάνω, όμως, ότι η δική του περίπτωση δεν μπορεί να μπει σε ζυγαριά με οποιαδήποτε άλλη. Γιατί πολύ απλά ο Ολυμπιακός μπορεί να βγει κερδισμένος από τη συγκεκριμένη συνεργασία, ακόμη κι αν συνοδευτεί από παταγώδη αποτυχία στο χορτάρι. Οξύμωρο, το καταλαβαίνω, αλλά πέρα ως πέρα αληθινό!  

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News