Παγκόσμιο Κύπελλο 1998: Όταν το Μαρόκο μπήκε στα «παπούτσια» της Αλγερίας

Επικρατούσε σημαντικός ενθουσιασμός για το Μαρόκο στις αρχές του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1998. Ήταν σχεδόν εφάμιλλος με την έκσταση που είχε βάλει το Καμερούν του υπέροχου Ροζέ Μιλά τον πλανήτη οκτώ χρόνια νωρίτερα. Τα χρώματα δεν ήταν τα ίδια, ήταν παρεμφερή, αλλά υπήρχε αυτό το αφρικανικό στοιχείο, κάτι που πήγαζε από μια αλεγρία που δεν υπαγόταν ακριβώς στη Λατινική Αμερική.

Ο κόσμος δεν ήξερε πως ήταν τόσο έτοιμος να αγαπήσει τον Μουσταφά Χατζί, τον Σαλαχεντίν Μπασίρ και τον Αμπντελγιαλίλ Χαντά. Φυσικά, το Μαρόκο είναι μόνο ο τόπος που ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ συναντά ξανά την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και που ζητούν αμφότεροι από τον Σαμ να παίξει το «As time goes by», ενώ βρισκόμαστε στα 1942 και ο πραγματικός πόλεμος μαίνεται, ενώ ο Αδόλφος Χίτλερ σκέφτεται Αφρική και τρέχουν τα σάλια του.

Αλλά οι Μαροκινοί πιάνουν εξ απήνης τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ούτως ή άλλως έχουν μια έφεση στα γαλλικά, αφού η γλώσσα είναι εκ των ων ουκ άνευ για τους μορφωμένους της πατρίδας τους, ενώ το παιχνίδι τους διέπεται από αφρικανικό ρυθμό με ελαφρά λατινοαμερικανικά στοιχεία.

Το πρώτο γκολ που βάζει ο Μουσταφά Χατζί απέναντι στη Νορβηγία, στις 10 Ιουνίου, στο Μονπελιέ, έχει όλα αυτά τα στοιχεία. Γίνεται στην κόντρα και ο ταλαντούχος μεσοεπιθετικός του Μαρόκου αποπλανεί τον Νταν Έγκεν και βάζει την ομάδα του μπροστά στο σκορ.

Η Νορβηγία, ρεαλίστρια και με τον Τόρε Άντρε Φλο στη σύνθεσή της, πήρε το βαθμό της ισοπαλίας και έμεινε ζωντανή για την πρόκριση την τρίτη αγωνιστική παρά το γεγονός ότι ήρθε ισόπαλη και στο δεύτερο παιχνίδι της με τη Σκωτία.

Την τρίτη αγωνιστική, στις 23 Ιουνίου, οι Νορβηγοί έπαιζαν με τη Βραζιλία και το Μαρόκο, που είχε ηττηθεί 3-0 από τη «σελεσάο» ακριβώς διότι ήθελε να την παίξει στα ίσια, αντιμετώπιζε τη Σκωτία στο «Ζοφρουά Γκισάρ» του Σεντ Ετιέν. Τα παιχνίδια γίνονταν την ίδια ώρα, αλλά φυσικά οι εμπλεκόμενοι έχουν ενημέρωση για το τι συμβαίνει στα ματς που τους ενδιαφέρουν.

Τυπικά, για Σκωτσέζους που είναι κατώτεροι των περιστάσεων κάθε φορά που διακυβεύεται πρόκριση σε μεγάλη διοργάνωση, οι Μαροκινοί ανοίγουν το σκορ στο 23’ με τον Σαλαχεντίν Μπασίρ, ενώ ο Αμπντελτζαλίλ Χαντά βάζει το δεύτερο γκολ στο 45’. Αυτό που περιμένουν ο Ανρί Μισέλ και οι συνεργάτες του είναι τα ευχάριστα μαντάτα από τη Μασσαλία.

Πράγματι, στο 78’ ο Μπεμπέτο βάζει τη «σελεσάο» μπροστά στο σκορ. Όμως η Νορβηγία αντιδρά και στο 83’, ο Τόρε Άντρε Φλο ισοφαρίζει. Η Νορβηγία πιέζει και σε μία σέντρα, στο 89’, ο Φλο πέφτει στην περιοχή από επαφή με τον Ζούνιορ Μπαϊάνο. Ο στόπερ της Βραζιλίας έχει, ακόμα και κατά τη διάρκεια της φάσης, ανοιχτά τα χέρια του. Του έχει, όμως, τραβήξει τη φανέλα λίγο πριν.

Φαίνεται ότι την επίμαχη στιγμή δεν έχει συμβεί κάτι. Όμως ο Εσφαντιάρ Μπαχαρμάστ, Αμερικανός διαιτητής, δείχνει το σημείο του πέναλτι.

Φυσικά, στο Σεντ Ετιέν υπάρχει η κλασική χρονοκαθυστέρηση και οι Νορβηγοί γιορτάζουν με ακόμα ένα γκολ, που σημειώνει ο Μπασίρ στο 85’. Δεν ξέρουν ότι ο Κιέτιλ Ρέγκνταλ, που παίρνει φόρα για να εκτελέσει, πρόκειται να συνθλίψει τα όνειρά τους. Ο Κλαούντιο Ταφαρέλ πέφτει στη σωστή πλευρά, στα δεξιά του και αν το χτύπημα ήταν λιγότερο δυνατό ή πιο κοντινό στη μέση του τέρματος, θα το είχε πιάσει.

Αυτό δεν συμβαίνει. Είναι εκπληκτικό ότι σε τρία ματς ως τότε, η Νορβηγία δεν είχε ηττηθεί από τη Βραζιλία. Το σερί συνεχίζεται με την προσθήκη ενός τέταρτου, ενός διεθνούς φιλικού που έληξε 1-1 στις 16 Αυγούστου 2006.

Το «καταραμένο» σερί των Αφρικανών

Το Μαρόκο γίνεται ένας κρίκος στις αφρικανικές ομάδες που αποκλείονται τελευταία αγωνιστική των ομίλων. Η Αλγερία, που είναι η πιο γνωστή περίπτωση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, όταν η Αυστρία και η Δυτική Γερμανία διακωμώδησαν το ποδόσφαιρο, δεν είναι η μόνη.

Οι Αλγερινοί είχαν νικήσει στην πρεμιέρα τους Δυτικογερμανούς, 2-1, αλλά ηττήθηκαν από τους Αυστριακούς, 2-0. Τελευταία αγωνιστική, το παιχνίδι τους με τη Χιλή έγινε νωρίτερα από το Αυστρία-Δυτική Γερμανία. Η ομάδα των Μαχεντίν Καλέφ και Ρασίντ Μεκλουφλί πήρε τη νίκη με σκορ 3-2, αλλά οι γείτονες είχαν όλο το χρόνο να τα βάλουν κάτω και να υπολογίσουν το σκορ που χρειαζόταν ώστε η Γερμανία να προκριθεί και η Αυστρία να τερματίσει πρώτη.

Ήταν το 1-0, το οποίο διαμορφώθηκε μόλις στο 10’, με το γκολ του Χορστ Χρούμπες.

Στον α’ όμιλο εκείνης της διοργάνωσης, το Καμερούν αποκλείστηκε αήττητο, με τρεις ισοπαλίες. Οι δύο πρώτες, με το Περού και την Πολωνία, χωρίς γκολ, η τρίτη, με την Ιταλία, 1-1. Οι «ατζούρι» πέρασαν και οι ίδιοι με τρεις ισοπαλίες, αλλά ενεργητικό 2-2. Τους έσωσε το 1-1 με τους Λατινοαμερικάνους τη δεύτερη αγωνιστική. Αυτό δεν μετράει, ουσιαστικά, αφού αν η ομάδα του Ζαν Βενσάν νικούσε, θα προκρινόταν.

Ποιος να το έλεγε τότε ότι οι δύο ομάδες που πέρασαν με αυτόν τον τρόπο θα έπαιζαν τον τελικό της διοργάνωσης στη Μαδρίτη.

Το 1986 δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, μάλιστα το Μαρόκο τερματίζει πρώτο στον όμιλό του, προκρίνεται με το 2-0 επί της Βουλγαρίας και φτάνει στα προημιτελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του Μεξικού, όπου αποκλείεται στα πέναλτι από τη Δυτική Γερμανία, 4-1.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Αίγυπτος πέφτει θύμα, αλλά η έκδοση είναι πιο… light: φέρνει 1-1 στην πρεμιέρα της με την Ολλανδία και 0-0 με το ΕΪΡΕ. Στο τρίτο ματς ηττάται 1-0 από τους Άγγλους, με γκολ που βάζει ο Ίαν Ράιτ στο 58’, ενώ Ιρλανδοί και Ολλανδοί έρχονται ισόπαλοι 1-1 και προκρίνονται και οι δύο.

Οι Αιγύπτιοι, πάντως, ακόμα και να τερμάτιζαν τρίτοι, δεν θα ήταν μέσα στις τέσσερις καλύτερες τρίτες, αφού, ακόμα κι αν υπερτερούσαν στην ισοβαθμία με την Ολλανδία, οι Αυστρία και Σκωτία είχαν καλύτερο συντελεστή, 2-3, έναντι 1-2 των Αφρικανών.

Η Νότιος Αφρική το 2006 αποκλείεται τελευταία αγωνιστική, όταν η ίδια ηττάται από την Ισπανία 3-2 και η Παραγουάη, με την οποία είχε έρθει ισόπαλη 2-2 στην πρεμιέρα, νικά 3-1 τη Σλοβενία. Οι δύο ομάδες έχουν από 4 βαθμούς, αλλά οι Λατινοαμερικανοί έχουν ενεργητικό 6-6 και οι Αφρικανοί 5-5. Το 2010, το θύμα είναι το ίδιο, αλλά δεν κρίνεται ακριβώς στη λεπτομέρεια.

Η ήττα 3-0 από την Ουρουγουάη τούς κοστίζει, αφού το Μεξικό νικάει 2-0 τη «νεκρή» Γαλλία. Οι Νοτιοαφρικανοί επικρατούν των «τρικολόρ» 2-1 και η Ουρουγουάη νικάει το Μεξικό 1-0, μόνο που οι τελευταίοι έχουν ενεργητικό 3-2 και η ομάδα του Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα 3-5.

Το 2014 η Ακτή Ελεφαντοστού αποκλείεται, μετά την ήττα της 2-1 από την Ελλάδα με το θρυλικό πέναλτι του Γιώργου Σαμαρά στις καθυστερήσεις, αλλά αυτό δεν μπαίνει στη συγκεκριμένη κατηγορία, διότι δεν πρόκειται για ξένο δάκτυλο. To ίδιο γίνεται και το 2018 με τη Νιγηρία, που χάνει 2-1 από την Αργεντινή στο παιχνίδι πρόκρισης.

Σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι η Τυνησία που πληρώνει το τίμημα των αφρικανικών ομάδων που αποκλείονται με αποτελέσματα άλλων. Και χωρίς να σημαίνει ότι πάντα υπάρχει κάποια συνωμοσία, η παράδοση είναι συντριπτικά κατά των πολύ ικανών εθνικών από τη «μαύρη ήπειρο» που μπαίνουν σε τέτοιες καταστάσεις για να προκριθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News