Γαλλία vs Αγγλία: Οι ποδοσφαιρικοί γείτονες και ο πληθυντικός ευγενείας

Αφήνει την αίσθηση της απορίας το γεγονός ότι Αγγλία και Γαλλία έχουν συναντηθεί μόλις δύο φορές σε Παγκόσμιο Κύπελλο -κι αυτές σε παιχνίδια που δεν ήταν νοκ άουτ. Τα «τρία λιοντάρια», ο θυρεός του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, επικράτησαν σε αμφότερες τις περιπτώσεις, 2-0 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 και 3-1 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982.

Θα περίμενε κάποιος από τους θεούς της ποδοσφαιρικής ζωής να φροντίζουν για τα δέοντα μιας τέτοιας αναμέτρησης στο υψηλότερο επίπεδο και με το ανώτερο δέλεαρ: εκείνοι που έπαιξαν πρώτοι το ποδόσφαιρο με αυτούς που του έδωσαν τη σύγχρονη μορφή του.

Οι Άγγλοι, με τη Σέφιλντ τους το 1857 και τα φιλικά με τους Σκωτσέζους από το 1860, με τους Γάλλους, που είχαν τον πρόεδρο της FIFA, Ζιλ Ριμέ, ως δημιουργό του Παγκόσμιου Κυπέλλου και που μέσα από την κουλτούρα τους έφτιαξαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το οποίο άρχισε το 1960 και μάλιστα φιλοξενήθηκε, για να μην αναρωτηθεί ποτέ κάποιος ποια είναι η μάνα του, στο Παρίσι.

Επιπλέον, είναι εκείνοι που, μέσα από την εφημερίδα «L’ Equipe» και τον Γκαμπριέλ Ανό έδωσαν πνοή στο Κύπελλλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, τους Γουλβς ως παράδειγμα, ενώ σχεδόν το ίδιο διάστημα, το 1955, ξεκίνησαν να δίνουν το βραβείο της «Χρυσής Μπάλας», τον πλέον περίοπτο θεσμό για ατομικό βραβείο στις μέρες μας. Το πρώτο τρόπαιο κατέκτησε ο Άγγλος Στάνλεϊ Μάθιους, που ήταν 42 χρόνων αλλά θα έπαιζε ποδόσφαιρο για άλλα… 13 έτη.

Θα μπορούσε να είναι μία από τις πιο φλέγουσες κόντρες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αλλά διαπιστώθηκε, όταν «κλείδωσε» το ζευγάρι το βράδυ της Κυριακής, 4 Δεκεμβρίου, με το 3-1 της Γαλλίας επί της Πολωνίας και το 3-0 της Αγγλίας επί της Σενεγάλης, ότι ακόμα και η γλώσσα του ποδοσφαιρόφιλου δεν είναι εξοικειωμένη στο να βάζει τις λέξεις «Αγγλία» και «Γαλλία» στην ίδια πρόταση.

Θα έπρεπε, άλλωστε η Βρετάνη, σε γαλλικό έδαφος, ονομάστηκε από τους Ρωμαίους Μικρή Βρετανία, σε αντίθεση με το νησί απέναντι, που αποκαλούσαν Μεγάλη Βρετανία, ένα όνομα που αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην Αγγλία. Στη Βρετάνη και τη Μεγάλη Βρετανία μιλούσαν, μάλιστα, παρόμοια γλώσσα, που είχε κέλτικες ρίζες.

Στη Βρετάνη μιλούν ακόμη αυτήν τη γλώσσα, η οποία συγγενεύει με τα ουαλικά, άλλωστε οι Γάλλοι έχουν γερές ρίζες στο νησί που πλέον υπάγεται στη Βρετανία. Η αρχαία αυτή γλώσσα σιγά σιγά αντικαταστάθηκε με την αγγλική, η οποία απορρόφησε όσα στοιχεία ήθελε από αυτήν, όπως και από τη γερμανική και από τη γαλλική. Η τελευταία έχει επίσης πολύ λίγα στοιχεία από την κέλτικη, αν και οι Γαλάτες, που ονόμασαν την περιοχή Γαλλία, ήταν νότιοι Κέλτες.

Οι Γάλλοι, μάλιστα, δεν ήταν συνεχιστές των Άγγλων μόνο σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο, αλλά και τον πληθυντικό ευγενείας. Φαίνεται ότι όταν οι Νορμανδοί Γάλλοι εισέβαλαν στη Μεγάλη Βρετανία, η πλειονότητα του στρατού του Γουλιέλμου του Κατακτητή έμεινε εκεί. Οι υπόλοιποι, που γύρισαν πίσω, ήταν εντυπωσιασμένοι από τον τρόπο που μιλούσαν οι Αγγλοσάξονες φεουδάρχες.

Οι τελευταίοι μιλούσαν στον πληθυντικό στους κολλήγους, οι οποίοι τους απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο. Όπως αναφέρει ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο «Λαοί της Ευρώπης Καταγωγή και χαρακτηριστικά», οι Γάλλοι θεώρησαν λανθασμένα ότι αυτό υπήρξε δείγμα σεβασμού, ενώ, στην πραγματικότητα, καθένας εξ αυτών εκπροσωπούσε τη φατρία του, άρα μιλούσε στον πληθυντικό αναφερόμενος σε πολλούς ανθρώπους.

Αυτό δεν έγινε κατανοητό, έτσι όταν οι Γάλλοι επέστρεψαν στον τόπο τους και με έναν περιρρέοντα θαυμασμό για τους φεουδάρχες, υιοθέτησαν τον πληθυντικό ευγενείας, ο οποίος έχει ξεχωριστή θέση στη γλώσσα τους. Οι Άγγλοι, από τη μεριά τους, τον τοποθέτησαν στο δεύτερο πληθυντικό, ο οποίος είναι, κιόλας, ίδιος με το δεύτερο ενικό.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News