Αργεντινή: Η κατάρα του Τίλκαρα και η Anulo Mufa

Θα χρησιμοποιηθεί ο πρώτος ενικός καταχρηστικά. Θέλω να σας πάω -και το επιθυμώ διακαώς επειδή θα πάω κι εγώ μαζί σας- στο Μπουένος Άιρες, το Ροζάριο και την Παταγωνία παραμονές του τελικού του Παγκόσμιου Κυπέλλου με τη Γαλλία. Ας πούμε ότι είναι Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου.

Η μυρωδιά του κεριού καλύπτει τις μύτες, δεν τους δίνει χώρο για να εισέλθει κάτι άλλο. Δεν πρόκειται για αστείο. Οι κορνίζες του Ντιέγκο Μαραντόνα σε κομό και τα κεριά γύρω τους. Στο κενό διάστημα, φαγητό, αλκοόλ, ακόμα και τσιγάρα, προκειμένου να διασκεδάζει το πνεύμα του.

Δεν είναι αστείο. Οι δεισιδαιμονίες υπάρχουν παντού. Και η Αργεντινή παίζει στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου.

Στο Euro του 2004, πιάσαμε τις θέσεις σε ένα τραπέζι επειδή ένας φίλος και μετέπειτα κουμπάρος είχε γενέθλια. Ήταν 25 Ιουνίου, τη μέρα που ο Θοδωρής Ζαγοράκης έκανε το σομπρέρο στον Βενσάν Λιζαράζου, τη μέρα που ο Κώστας Κατσουράνης όρμησε μέσα στην περιοχή για να παρασύρει τον Γουιλιάμ Γκαλάς, τη μέρα που ο Άγγελος Χαριστέας σκόραρε με κεφαλιά.

Τη μέρα που ο Ζινεντίν Ζιντάν νόμιζε ότι ήταν το τελευταίο παιχνίδι του με την εθνική ομάδα.

Στον ημιτελικό με την Τσεχία, το ίδιο τραπέζι μάς περίμενε. Και πριν τον τελικό το κρατούσαν έτσι, συνειρμικά, επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Δεν υπάρχει αθλητισμός χωρίς γούρια, ποδόσφαιρο δίχως θεούς να πιστεύεις. Λήγουν το παιχνίδι και συνειδητοποιείς ότι όλο αυτό είναι μια τρέλα, ότι υποβιβάζεσαι νοητικά και ότι στο τέλος δεν θα υπάρχει άνθρωπος να σου μιλάει.

Τι ρόλο μπορεί να παίζει το τραπέζι που θα καθίσεις; Είναι δυνατόν να βοήθησε την Εθνική να κατέκτησε το Euro στη Λισαβόνα; Την απάντηση δίνουν οι γιαγιάδες από την Αργεντινή: «Δεν έχω καμία απόδειξη, αλλά δεν έχω και καμία αμφιβολία».

Κάποιος βγήκε στο δρόμο με τη βροχή και από τότε είναι αναγκασμένος να βγαίνει κάθε φορά που ο ουρανός έχει όρεξη, δίκην θυσίας. Άλλος αγόρασε μια άλλη μάρκα από το περίπτερο, δεν του άρεσε, αλλά για λίγες μέρες είναι αναγκασμένος να υπολογίζει πάνω κάτω την ώρα και να παίρνει την ίδια μάρκα.

Ένας τρίτος, που δεν είδε τα πέναλτι, δεν θα τα δει ποτέ ξανά. Στην Αργεντινή καίνε κάρβουνα. Ζητούν από τη φωτογραφία του Μαραντόνα να βοηθήσει: «Οδήγησέ μας στην τελική νίκη. Anulo Mufa».

Μία παρέα από Αργεντινούς τραγουδούν, σε μια γωνία του Μπουένος Άιρες, για μία γιαγιά που εκείνη την ώρα έτυχε να περνάει το δρόμο. Είναι πριν το παιχνίδι με το Μεξικό. Κάθε μέρα παιχνιδιού, πάνε στην ίδια γωνία για να αποθεώσουν την ίδια γιαγιά.

Ο Γκαουτσίτο Χιλ, ένας Αργεντινός καβαλάρης που αγιοποιήθηκε, η Διφούντα Κορέα, μία γυναίκα που πέθανε προσπαθώντας να διασχίσει την έρημο… Τα μνημεία τους είναι γεμάτα με πράγματα και μία απαίτηση. «Φέρε μας τη νίκη, φέρε μας το Κύπελλο. Καθοδήγησε τα πόδια των αγοριών. Anulo Mufa».

Η φράση «Anulo Mufa» έγινε, μέσα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, η πιο γνωστή στην Αργεντινή. Αν η χώρα ήταν μέσο κοινωνικής δικτύωσης, θα ήταν το νούμερο ένα τρεντ, το πιο συνηθισμένο χάσταγκ. Μεταφράζεται ως «ακυρώνω την κατάρα».

Ακυρώστε την κατάρα, πνεύματα του καλού (μας). Οδηγήστε την ομάδα με την άσπρη φανέλα και τις γαλάζιες ρίζες στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η Παρθένα του βουνού

Το εκκλησάκι του Τίλκαρα βρίσκεται στο βουνό της περιοχής Άγιος Φραγκίσκος, στην περιφέρεια του Χουχούι. Είναι αφιερωμένο στην Παρθένα. Εκεί, το 1986, λίγο πριν φύγουν για το Μεξικό, οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο της εθνικής ομάδας πήγαν να προσευχηθούν.

Ενώ έφευγαν, ο Κάρλος Μπιλάρδο είπε σε μία γυναίκα που εργαζόταν εκεί ότι «σε περίπτωση που κατακτήσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα έρθουμε να προσευχηθούμε με τα γόνατα». Η Αργεντινή νίκησε στο Μεξικό, κατέκτησε το τρόπαιο και, ίσως επειδή είχε βρει το θεό της, ουδείς ασχολήθηκε να πάει στο Τίλκαρα για να κάνει ό,τι είχε υποσχεθεί ο ομοσπονδιακός προπονητής.

Η Πανδώρα έβγαλε άλλη μία κατάρα από το κουτί της, σχεδόν εφάμιλλη με εκείνη του Μπέλα Γκούμταν με την Μπενφίκα, όταν την ξόρκισε να μην πάρει ευρωπαϊκό τίτλο για τα επόμενα 100 χρόνια, και του… Μικ Τζάγκερ, που όποια ομάδα έχει πει ότι υποστηρίζει πριν από Παγκόσμιο Κύπελλο, έχει καταρρακωθεί.

Οι Αργεντινοί ανησυχούσαν. Η ιστορία του Τίλκαρα πήρε μεγάλες διαστάσεις. Πέρασαν τα χρόνια και η «αλμπισελέστε» απλώς δεν γινόταν να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το απάτητο, από διεθνή ή προπονητή, βουνό του Τίλκαρα έγινε σοβαρός λόγος. Η γυναίκα επιβεβαίωσε το διάλογο, ενώ διεθνείς εκείνης της ομάδας, όπως ο Σέρχιο Μπατίστα, διέψευδαν μετά βδελυγμίας ότι πήγαν στο Τίλκαρα.

Ήταν κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού με τη Βολιβία όταν Αργεντινοί που βρίσκονταν στην Παζ σήκωσαν μια μεγάλη σημαία, που πάνω της είχαν ζωγραφίσει ένα μήνυμα για τους παίκτες της ομάδας του 1986: «Επιστρέψτε στο Τίλκαρα. Εκπληρώστε την υπόσχεσή σας».

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News