Αντώνης Καρπετόπουλος: Το ντέρμπι, το fair play και η διακοπή που ωφέλησε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ

Για πάνω από μια ώρα όποιος παρακολουθούσε το ντέρμπι ΑΕΚ – Παναθηναϊκός (1-0) στην τηλεόραση πρέπει να ένιωσε την ανάγκη να βρει ένα καλό κολλύριο για τα μάτια του.

Οι δυο πρωτοπόροι του πρωταθλήματος ταλαιπωρούσαν τη μπάλα – τα ντέρμπι αυτά, τα γεμάτα διακοπές, στα οποία κυριαρχεί ο φόβος της ήττας στην τηλεόραση είναι ανυπόφορα: στο γήπεδο η γενικότερη ένταση σε κάνει να πιστεύεις πως παρακολουθείς κάτι δραματικό.

Η ΑΕΚ κέρδισε με ένα γκολ του Πινέδα και πλησίασε τον ΠΑΟ στους 4 βαθμούς. Εδωσε τη δυνατότητα και στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟΚ να πλησιάσουν στους 7. Αν είχε ελπίδες για πρωτάθλημα αυτή πριν μια εβδομάδα, τώρα έχουν κι αυτοί, αφού απέχουν από τον ΠΑΟ όσο η ίδια πριν αρχίσει το ματς στην ΟPAP Arena.

Υπάρχουν τρεις ερωτήσεις που μετά το ντέρμπι είναι ενδιαφέρον να απαντήσει κανείς. Η πρώτη γιατί το παιγνίδι ήταν τόσο κακό, η δεύτερη γιατί κέρδισε η ΑΕΚ και η τρίτη αν η νίκη της είναι δίκαιη. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

ΑΕΚ – Παναθηναϊκός: Και οι δυο δεν πήραν κανένα ρίσκο

Το ματς ήταν κακό γιατί και οι δυο προπονητές έπαιξαν πρώτα από όλα έχοντας ως σκοπό πως θα περιορίσουν τον αντίπαλο και την όποια δημιουργικότητα του. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει μια ομάδα που ξέρει να παίζει τέτοια ματς και περίμενα τον ΠΑΟ που είδα. Η ήττα της ΑΕΚ στα Γιάννινα έκανε την ισοπαλία να μοιάζει με εξαιρετικό αποτέλεσμα κι αυτή κυρίως επεδίωξε ο Γιοβάνοβιτς.

Ο Ιβάν προτίμησε τον Κουρμπέλη από τον Τσέριν για να έχει στη μεσαία γραμμή ένα παίκτη ικανότερο στην προστασία της άμυνας και στην κάλυψη του Μπερνάρ. Το ριφιφί θα μπορούσε να το κάνει αν οι τέσσερις που αγωνίζονται μπροστά έβρισκαν τη φάση και την κατάλληλη στιγμή.

Ο κόουτς του ΠΑΟ προτίμησε τον Βέρμπιτς γιατί ήξερε πως πάλι ένας από τους δυο κόφτες της ΑΕΚ θα καταλήξει να αγωνίζεται στην πλευρά του Παλάσιος, που ήταν ορεξάτος αλλά δεν είχε χώρους: ο Σιμάνσκι κυρίως έκανε καλή δουλειά. Ο Βέρμπιτς έπρεπε να δώσει πλάτος, ο Σπόραρ να έχει μαζί του τους Μουκουντί και Βίντα κι όλα αυτά σήμαιναν πως ο Μπερνάρ έπρεπε να γίνει ο ήρωας της βραδιάς.

Η αλήθεια είναι ότι ο φορμαρισμένος Μπερνάρ έφτασε σε θέση βολής – στο 56΄. Αλλά το έκανε μια και μόνη φορά. Διότι κατά τα άλλα όλος ο προσανατολισμός του ΠΑΟ αφορούσε το πως η ΑΕΚ δεν θα βρει χώρους κι όχι το πώς ο ίδιος θα δημιουργήσει. Οι ακραίοι του αμυντικοί πχ δεν κατέβηκαν ποτέ.

Το ματς θα ήταν καλύτερο, αν και η ΑΕΚ δεν σκεφτόταν κυρίως την ανασταλτική της δουλειά. Η ήττα στα Γιάννινα άφησε σημάδια κι ο Ματίας Αλμέιδα δεν μπορούσε να την ξεπεράσει σαν να μην συνέβη ποτέ. Η άμυνα της ΑΕΚ (μετά το κάζο στα Γιάννενα) δεν βγήκε ψηλά και κατά συνέπεια το πρέσινγκ δεν είχε νόημα.

Η ΑΕΚ έπρεπε αυτή τη φορά ν΄ανοίξει την αντίπαλη άμυνα χάρη στην κατοχή της μπάλας κι αυτό δεν ήταν απλό διότι ο Αραούχο έπρεπε να κυνηγάει τον Πέρες και το δίδυμο Γιόνσον – Σιμάνσκι έμενε πολύ μακριά από την αντίπαλη περιοχή οπότε οι παίκτες που μπορούσαν να απειλήσουν ήταν λίγοι. Επί της ουσίας και οι κυνηγοί της ΑΕΚ θα είχαν στη διάθεσή τους λίγες ευκαιρίες για να πάρουν το ματς.

Αλλά ο Πινέδα είναι καλύτερος σκόρερ από τον Μπερναρ και στο 69΄ σκόραρε χωρίς να το θέλει: η μπάλα κατέληξε στα δίκτυα χτυπώντας στο πόδι του Μπρινιόλι – ένα δυνατό γύρισμα έγινε από τον Μεξικάνο. Μετά το γκολ  φάνηκε ότι η ΑΕΚ ήταν πιο επικίνδυνη με κενούς χώρους στη διάθεσή της: ο Γκαρσία πιο πολύ από τον Αμραμπατ έτρεξαν τους αμυντικούς του Γιοβάνοβιτς και αν ο Γκαρσία ευστοχούσε στο πέναλτι που κέρδισε ο Φερνάντεζ από τον Σένκεφελτ θα είχαμε ένα τελικό 2-0 που θα απεικόνιζε ορθότερα την εικόνα του ματς.

Από το οποίο δεν έλειψε μια ακόμα γενναιόψυχη προσπάθεια του Ιωαννίδη που στις καθυστερήσεις σημάδεψε από πλάγια θέση το δοκάρι με τον τερματοφύλακα Αθανασιάδη εξουδετερωμένο, ακριβώς πριν τη φάση του πέναλτι που η ΑΕΚ κέρδισε. Προσοχή όμως: η φάση αυτή ήρθε από ένα γέμισμα του Μπρινιόλι και μπράβο στο νεαρό φορ του ΠΑΟ για το πείσμα του. Αλλά δεν ήταν αποτέλεσμα μιας οργανωμένης πίεσης κι αυτό είναι για τον Γιοβάνοβιτς πρόβλημα.

Σε ένα ακόμα ματς ο ΠΑΟ ήταν ικανοποιητικός πίσω από την μπάλα (χάρη στην οργάνωσή του), αλλά όχι ιδιαίτερα δημιουργικός, όταν υποχρεώθηκε να παίξει για να ισοφαρίσει. Ο Τσέριν ήταν κακός. Ο Βαγιαννίδης δεν φάνηκε. Πλην του Ιωαννίδη οι αλλαγές του Γιοβάνοβιτς δεν του έδωσαν κάτι. Και το είχε ανάγκη.
Δίκαια λοιπόν η νίκη της ΑΕΚ; Η εντύπωσή μου είναι ότι την έψαξε πιο πολύ: το ότι νίκησε τον ΠΑΟ στον παιγνίδι του (χαμηλός ρυθμός, δύναμη, λίγες φάσεις, υπομονή και αναζήτηση του ήρωα της βραδιάς) το πιστώνω στα υπέρ του Αλμέιδα – δεν είναι απλό μια ομάδα να κερδίσει διαφοροποιώντας τόσο το παιγνίδι της.

Αλλά το γκολ του Πινέδα ξεκινά γιατί πίσω από τον Μπρινιόλι πέφτει μια κροτίδα κι αυτός βρίσκεται πεσμένος κάτω. Και στην εξέλιξη ο διαιτητής κάνει επαναφορά με ελεύθερο, κι ο Αραούχο βρίσκει τον Πινέδα, ενώ η άμυνα του ΠΑΟ μοιάζει να περιμένει να της αφήσουν οι αντίπαλοι τη μπάλα κάνοντας fair play – αυτό είναι το λάθος για το οποίο μιλάει ο Χουάνκαρ. Δεν είναι φυσικά υποχρεωτικό το fair play. Aλλά δεν μιλάμε για ασήμαντη λεπτομέρεια.

Τίποτα δεν με σκανδαλίζει φυσικά καθώς έχω δει χει τα πάντα και τα ανάποδά τους. Αν υπάρχουν παραπτώματα πρέπει να υπάρξουν τιμωρίες – κατά τα άλλα η ΑΕΚ κέρδισε, ο ΠΑΟ γνώρισε την πρώτη του ήττα και τον πλησίασαν κι ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός.

Ολυμπιακός: Ο Μίτσελ κάπου κατέληξε

Οι δυο αυτές ομάδες είναι μαζί στην τρίτη θέση. Δεν μοιάζουν σε τίποτα αλλά έχουν ένα κοινό: έχουν προπονητές που εκμεταλλεύτηκαν την διακοπή του πρωταθλήματος.

Ο Μίτσελ στη διακοπή έπρεπε να βρει μια ενδεκάδα κι ένα μόνιμο σχήμα: εξαιτίας των πολλών μεταγραφών, αλλά και του προγράμματος του Ολυμπιακού που ήταν ιδιαίτερα επιβαρυμένο, λόγω της παρουσίας του στον όμιλο του Γιουρόπα λιγκ, ο Ισπανός προπονητής στο Βόλο κατάφερε να παρουσιάσει για πρώτη μόλις φορά φέτος τον Ολυμπιακό με την ίδια ενδεκάδα που είχαμε δει και στο προηγούμενο παιγνίδι του, αυτό στη Νίκαια με τον Ιωνικό.

Ο Ολυμπιακός επιθετικά μπορεί να ζει χάρη στις εμπνεύσεις των μεσοκυνηγών του (και χθες τα τρία από τα τέσσερα γκολ του ήρθαν από ατομικές προσπάθειες), αλλά οι συγκεκριμένοι παίκτες είναι αρτίστες και η ενθάρρυνση τους να παίρνουν πρωτοβουλίες δεν είναι λάθος. Χθες ο Φορτούνης παίρνει το πέναλτι του 1-0 (το εκτελεί ο Μπιελ) μετά από ένα σλάλομ, ο Χουάνγκ φτάνει στο δεύτερο γκολ κλέβοντας και εκτελώντας κι ο Ελ Αραμπί βάζει ένα γκολ από τα δικά του ολοκληρώνοντας μια επίθεση που δεν είναι μάθημα οργανωμένου ποδοσφαίρου.

Ο Ολυμπιακός φτάνει για πρώτη φορά σε τρίτη νίκη και θα τα είχε καταφέρει και στα Γιάννινα, αν υπήρχε ο Παπασταθόπουλος: η επιστροφή του κάνει την άμυνα του να μοιάζει κανονική με αποτέλεσμα και την εύκολη προσαρμογή του Ροντινέι, που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω. Είναι μπακ, ξέρει τη θέση και σύντομα θα ξέρουμε αν είναι ένας αναντικατάστατος ή ένας ακόμα ρολίστας. Θα εξαρτηθεί από το αν θα γίνει πιο γρήγορος στις αντιδράσεις όταν λυθεί: μπάλα ξέρει και φάνηκε όταν απείλησε να σκοράρει από μια θέση δύσκολη βρίσκοντας το δοκάρι.

ΠΑΟΚ: Ο Λουτσέσκου κατάλαβε τους παίκτες

Προβλήματα έλυσε στη διακοπή κι ο Ρασβάν Λουτσέσκου: όχι του ΠΑΟΚ, δικά του. Είδε επί τω έργω παίκτες στους οποίους δεν υπολόγιζε και πολύ και φαίνεται να κατάλαβε πως έχει πολλά να πάρει από αρκετούς, αν τους δείξει την πρέπουσα εμπιστοσύνη. Κάπως έτσι μονιμοποιήθηκε στα αριστερά ο Ράφα Σουάρες και μπήκαν στο rotation της ομάδας παίκτες όπως ο Μουργκ και ο Νέσμπεργκ.

Αν ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε στο Βόλο ότι είχε το είδος της ομοιογένειας που επιτρέπει σε μια προικισμένη τεχνικά ομάδα να προηγηθεί με 0-3 στο ημίχρονο (χωρίς μάλιστα να ανεβάσει και ταχύτητα), ο ΠΑΟΚ κέρδισε άνετα στη Λαμία γιατί είχε στην ενδεκάδα του αρχικά τέσσερις διαφορετικούς παίκτες από αυτούς που είχαν αγωνιστεί στο βασικό σχήμα στο ντέρμπι με τον Αρη το οποίο ο ΠΑΟΚ κέρδισε την περασμένη Τετάρτη. Ο Μουργκ τραυματίστηκε γρήγορα – ο Λύρταζης, ο Νέσμπεργκ και κυρίως ο Ντάντς όμως έδωσαν πολλά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News