Ολυμπιακός: Ο Ροντινέι είναι μόνο ένα μέρος της κληρονομιάς του Μαρσέλο!

Αντιλαμβάνομαι ότι σε ένα ποδόσφαιρο… ξεκατινιάσματος και «επικοινωνιακού ανταρτοπόλεμου» οι περισσότεροι περιμένουν στη γωνία για να «πυροβολήσουν» και να στάξουν χολή κάθε φορά που μια μεταγραφή δεν βγαίνει στο χορτάρι.

Μην κοροϊδευόμαστε. Το έχουμε δει να συμβαίνει δεκάδες φορές με δεκάδες παραδείγματα. Με τον Ριέρα, με τον Μπερμπάτοφ, με τον Καγκάβα, με τον Τουρέ, με τον Μιραλάς, με τον Λέσκοτ, με τον Εσιέν, με τον Βρσάλικο. Το βλέπουμε να συμβαίνει εδώ και μήνες με την περίπτωση Μαρσέλο.

Το πρόβλημα είναι ότι βρισκόμενοι στη δίνη ενός «πολέμου», χάνουμε το μέτρο. Φτάνουμε στο σημείο να προσβάλλουμε σπουδαίες προσωπικότητες, να ειρωνευόμαστε παίκτες όπως ο τεράστιος Βραζιλιάνος, να τους… ποδοπατούμε στο βωμό των όποιων επικοινωνιακών συμφερόντων πρέπει να υπηρετήσουμε.

Βγήκε η μεταγραφή Μαρσέλο στον Ολυμπιακό με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια; Προφανώς και όχι. Η έλλειψη ταχύτητας και εκρηκτικότητας στο παιχνίδι του κορυφαίου αριστερού μπακ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αποδείχτηκε ανασταλτικός παράγοντας για τη μονιμοποίησή του στην «ερυθρόλευκη» ενδεκάδα.

Ορισμένες στιγμές «μαγείας» (σαν εκείνες στα παιχνίδια κυπέλλου με τον Ατρόμητο) μας θύμισαν απλά για τι παικταρά μιλάμε, αλλά δεν ήταν αρκετές για να «εξουδετερώσουν» τις εμφανείς αδυναμίες κυρίως στο αμυντικό transition.

O Μαρσέλο και ο Κριστιάνο…

Ήταν η πρώτη ή η τελευταία μεταγραφή που δεν βγήκε σε μια ομάδα; Μην πάτε μακριά. Βγήκε η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Όχι μόνο δεν βγήκε, αλλά όπως αποδείχτηκε είχε καταστροφικές συνέπειες για τους «κόκκινους διαβόλους». Όταν ο Έρικ Τεν Χαχ αποφάσισε να θέσει στο περιθώριο τον Πορτογάλο δείχνοντας του τελικά την πόρτα της εξόδου από το «Ολντ Τράφορντ», η Γιουνάιτεντ, όχι μόνο αναγεννήθηκε, αλλά διεκδικεί με αξιώσεις ακόμη και τον τίτλο της πρωταθλήτριας στην Premier League.

Τέτοιου είδους μεταγραφές, όμως, δεν μπορούν να αποτιμηθούν μόνο με αγωνιστικά κριτήρια. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ο Μαρσέλο δεν θα φορέσει ποτέ ξανά την ερυθρόλευκη φανέλα, η κληρονομιά που έχει αφήσει ήδη στον Ολυμπιακό είναι ανεκτίμητη. Και ήδη οι Πειραιώτες αρχίζουν να απολαμβάνουν τα… απόνερα της συγκεκριμένης μεταγραφής που έκανε τον γύρο του κόσμου.

Όσοι βρέθηκαν το απόγευμα της Κυριακής στο Καραϊσκάκη, είδαν μετά από χρόνια ένα δεξί μπακ να τους αφήνει… με ανοιχτό το στόμα! Η απόδοση του Ροντινέι στο δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης με τον ΟΦΗ, ήρθε απλά να δικαιολογήσει γιατί ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής ταξίδεψε στη χώρα μας με τον τίτλο του καλύτερου δεξιού αμυντικού του πρωταθλήματος της Βραζιλίας.

Πόσο εύκολο θα ήταν για τον Ολυμπιακό να τον αποκτήσει, αν δεν είχε προηγηθεί η μεταγραφή του Μαρσέλο; Πόσο εύκολο θα ήταν να πειστεί ένας εν ενεργεία Βραζιλιάνος διεθνής (που ήταν στην προεπιλογή της «Σελεσάο» στο Μουντιάλ) να αγωνιστεί σε ένα πρωτάθλημα δεύτερης ταχύτητας όπως το ελληνικό;

Εννοείται ότι θα ήταν ευχής έργον να βγει και αγωνιστικά η μεταγραφή του Μαρσέλο στον Ολυμπιακό, ωστόσο στον Πειραιά ήξεραν ότι η συγκεκριμένη κίνηση δεν μπορούσε να αξιολογηθεί με αμιγώς αγωνιστικά κριτήρια. Και στο χειρότερο σενάριο που ο Βραζιλιάνος δεν θα μπορούσε να βρει τον εαυτό του, ήταν δεδομένο ότι θα προβάλλει το όνομα του Ολυμπιακού στη χώρα του, αλλά και σε άλλες χώρες εκτός Ευρώπης με τέτοιον τρόπο που τα αγωνιστικά οφέλη θα έφταναν με… έμμεσο τρόπο.

Ιδιαίτερα με τη βραζιλιάνικη αγορά οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αποκτήσει έναν ισχυρό δεσμό που τα επόμενα χρόνια θα φέρει στο λιμάνι και άλλους… Ροντινέι. Και η ιστορία διδάσκει ότι ο Ολυμπιακός με τη Βραζιλία διαθέτει αν μη τι άλλο… εκρηκτική χημεία! 

ΥΓ 1: Δεν συμπεριλαμβάνω ακόμη στην εξίσωση τον Ραμόν (έναν πολλά υποσχόμενο Βραζιλιάνο ακραίο αμυντικό που έχει τον Μαρσέλο… τατουάζ στο κορμί του), αλλά είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός έχει ανοίξει για τα καλά ξανά έναν δίαυλο επικοινωνίας με την αγορά μιας πολύ «βαριάς βιομηχανίας» παραγωγής σπουδαίων ταλέντων.

ΥΓ 2: Ειλικρινά σοκάρομαι με την άγνοια κανονισμών που έχουμε στην Ελλάδα. Αντιλαμβάνομαι ότι αρκετές τοποθετήσεις είναι προϊόν «επικοινωνιακής αναγκαιότητας», αλλά διαπιστώνω διαρκώς ότι ουκ ολίγες αναλύσεις αμφισβητούμενων φάσεων έχουν ως αφετηρία την έλλειψη στοιχειώδους γνώσης του αντικειμένου…

ΥΓ 3: Αν μπορείτε βοηθήστε με να καταλάβω τι έψαχνε ο Γκορτσίλας στο VAR για δύο λεπτά στο Καραϊσκάκη στη φάση του γκολ του Μπακαμπού; Πρώτη φορά είδα ακόμη και εξαιρετικά ψύχραιμους φίλους του Ολυμπιακού να… βγαίνουν από τα ρούχα τους. Και δεν τους κατηγορώ!  Σε μια φάση που ήταν ξεκάθαρη από το πρώτο ριπλέι (σ.σ. άντε να δεχτώ ότι στο VAR ήθελαν να εξετάσουν το αν έχει συμμετοχή στη φάση ο Ρέτσος, κάτι όμως που ξεκαθαρίζει σε… 5 δευτερόλεπτα), η αίσθηση που δημιουργήθηκε σε όλους στο Φάληρο ήταν ότι ο Γκορτσίλας έψαχνε να βρει για δύο λεπτά λόγους για να ακυρώσει το γκολ.

Ειλικρινά θα ήθελα κάποια στιγμή να γίνει πραγματικότητα και στην Ελλάδα το πιλοτικό μοντέλο που θα εφαρμόσει η ΦΙΦΑ στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, στο οποίο οι θεατές θα ακούνε live την εξηγήσεις και τους διαλόγους των διαιτητών την ώρα που μελετάνε τη φάση στο VAR. Θα γελάσει το παρδαλό κατσίκι…

ΥΓ 4: Η μόνη θέση που έχει… ήσυχο το κεφάλι του ο Ολυμπιακός για τα επόμενα χρόνια είναι αυτή του τερματοφύλακα. Το δίδυμο Πασχαλάκη – Τζολάκη απέδειξε μέσα σε λίγες μέρες ότι και μπορεί και επιβάλλεται να στηριχτεί.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News