Γιάννης Κωνσταντέλιας: Η ευθύνη για την πνευματική ισορροπία

Εκπληκτικό από εκπληκτικό διαφέρει. Μετά το γκολ του Ναρέι Καλέντ στο 2-0 του ΠΑΟΚ επί της ΑΕΚ στην Τούμπα, για την 23η αγωνιστική της Super League, ο Γιάννης Κωνσταντέλιας ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία: εκείνη που η πράξη δικαιώνει τους χαρακτηρισμούς.

Για όσους δεν είδαν το παιχνίδι και βρέθηκαν να διαβάζουν ότι η προσπάθεια του 20χρονου (τα κλείνει στις 5 Μαρτίου) ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ ήταν «εκπληκτική», πιθανότατα έζησαν μια κατάσταση déjà vu: έχει γίνει ξανά, έχουν μπει στη διαδικασία να ψάξουν ένα εκπληκτικό γκολ, μία εκπληκτική ασίστ ή μία εκπληκτική ντρίμπλα και στο τέλος θίγονται από την ομαλότητα του γκολ, της ασίστ ή της ντρίμπλας και θεωρούν ότι έχουν χάσει το χρόνο τους.

Ενώ ένας χαρακτηρισμός μπορεί να γίνει δηλωτικός πολλών διαφορετικών καταστάσεων, το νόημά του στην υπερβολή του δεν ταιριάζει με όλες όσες περιγράφει. Άλλωστε, ο συγκεκριμένος είναι μια υπόσχεση, ότι ο δέκτης θα βγει από την πλήξη (εκ συν πλήξη). Εν προκειμένω, σπανίως συνάδει με την πραγματικότητα. Το πρόσωπο δεν συσπά, τα μάτια δεν διαστέλλονται, ο σφυγμός δεν αυξάνεται.

Μία από τις περιπτώσεις που το εκπληκτικό ως χαρακτηρισμός ταίριαζε με την εικόνα, ήταν το περίφημο γκολ του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στο φιλικό της Σουηδίας με την Αγγλία, στις 14 Νοεμβρίου του 2012. Ο θαμπωμένος συντάκτης προσπάθησε να μεταδώσει την ομορφιά του τέρματος, το ίδιο συνέβη και με τον ποδοσφαιρόφιλο που ρώτησε το διπλανό του αν είχε δει το γκολ.

Στην περίπτωση που δεν το είχε δει, η μεταδοτικότητα κατευθείαν αποκτούσε συναισθηματικό υπόβαθρο. Ήταν ο τρόπος του να μοιραστεί την εμπειρία, η οποία, αν και μόνο οπτική, δημιουργούσε ένα εσωτερικό πλέγμα διεργασιών. Δεν χρειάζονται πολλά παραδείγματα για να παρατεθεί, με απλότητα, ότι αυτός είναι ο πρώτιστος λόγος που ο φίλαθλος ασχολείται με τα σπορ.

Η στιγμή της πάσας του Βολιώτη στον Ναρέι και του αστραποβολήματος το ένα δευτερόλεπτο της δεύτερης κατοχής, μετά το πρώτο χάσιμο της μπάλας, ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Ο αυτόπτης σε ζωντανή μετάδοση δεν γίνεται να μη νιώσει ένα προνόμιο, ότι παρακολούθησε κάτι που είναι μοναδικό. Εκείνος που θα έβλεπε τη φάση επειδή τρόπον τινά θα εξαναγκαζόταν από τους χαρακτηρισμούς, για μία φορά θα ένιωθε δικαίωση, ότι αυτό που παρακολούθησε ταιριάζει με όσα διάβασε ή άκουσε πριν το δει.

Αυτό που δεν είναι μοναδικό στα χρονικά στην περίπτωση του Κωνσταντέλια και κάθε Κωνσταντέλια -η οποία ωστόσο υπερθεματίζεται και γιγαντώνεται έξω από τα σύνορα επειδή συνοδεύτηκε από ένα γρήγορο γκολ- είναι η υπερβολή που συνοδεύει τις ικανότητές του ή, εν πάση περιπτώσει, η υπερβολή που οι ικανότητές του αφήνουν να αιωρείται.

Δεν είναι ο πρώτος που λαμβάνει επαίνους για την απόδοσή του. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου, ένας προπονητής που ακροβατεί στο όριο να πιστέψει αυτά που λέει και να τα αφήνει να μετακινούνται προκειμένου να κερδίσει κάτι μελλοντικά, δεν βρήκε παπά να θάψει πεντέξι. Για να μην τον κάψει, τον άφησε στον πάγκο στις αρχές της σεζόν και τον προσχώρησε σταδιακά στο βασικό σχήμα του ΠΑΟΚ, πιθανότατα έχοντας ήδη προβεί σε νοητικό σεμινάριο με το νεαρό ποδοσφαιριστή του.

Αυτός είναι και ο λόγος, σε πρώτο επίπεδο, που ο Κωνσταντελιάς αναδίδει ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι βρίσκεται στο χορτάρι και παίζει με αντιπάλους τις μεγάλες ομάδες της Super League. Έχει 18 συμμετοχές στο πρωτάθλημα και στις τέσσερις πρώτες στάθηκε 55’ το όλον στον αγωνιστικό χώρο.

Έγινε βασικός στις 30 Οκτωβρίου του 2022, σε ένα από τα πιο δύσκολα ματς της χρονιάς για κάθε ομάδα, εκείνο με την ΑΕΚ στην «Αγια-Σοφιά», όπου ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε 2-0. Από τότε, ξεκινά σε κάθε παιχνίδι, αλλά έχει ολοκληρώσει μόνο πέντε χωρίς να βγει από το τερέν πριν τη λήξη τους.

Η πρόοδος είναι αναμφίβολο και ο έπαινος είναι σαφές πού πρέπει να αποδοθεί: στην ακαδημία του ΠΑΟΚ, που, με τον Πάμπλο Γκαρσία για προπονητή, έδωσε στον ελληνικό ποδοσφαιρικό κόσμο το δεύτερο σπουδαίο ταλέντο της μέσα σε μια διετία ουσιαστικά.

Το σαγηνευτικό μυστήριο της ακαδημίας

Όταν ο Χρήστος Τζόλης έκανε την εμφάνισή του, στην πρεμιέρα των Playoffs το 2020 με τον Ολυμπιακό, στη Θεσσαλονίκη ουσιαστικά γνώριζαν περί τίνος επρόκειτο, ότι γινόταν σπουδαία δουλειά με τον Πάμπλο Γκαρσία για υπεύθυνο -όπως και τώρα, άλλωστε, που πέρασε άβροχοις ποσί τη θητεία του ως πρώτος στην ομάδα των Ανδρών- φαινόταν από τα αποτελέσματα και οι πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ αποτελούσαν ένα σαγηνευτικό μυστήριο.

Το Τζόλης εναντίον Τσιμίκα ήταν προνόμιο, ένα από τα όχι ακριβώς πολλά που γίνεται να προσφέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο ως ποδόσφαιρο. Ο αριστερός μπακ του Ολυμπιακού είχε κάνει ήδη μια χρονιά που δεν τον είχε… ντριμπλάρει οποιοσδήποτε, αλλά σε εκείνο το ματς στην Τούμπα, το πρώτο στα ημέτερα μετά την καραντίνα, ο 18χρονος δεξιός μέσος του έκανε το βίο αβίωτο.

Ο Ολυμπιακός νίκησε σε εκείνο το παιχνίδι, 1-0, επειδή ήταν η πιο ποιοτική ομάδα από τις δύο, αλλά οι δυο τους ανανέωσαν το ραντεβού τους και τα αλληλοσυμπληρούμενα προσόντα τους έδιναν μια εσάνς γάτας εναντίον ποντικιού, δύο ρόλοι που εναλλάσσονταν. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η κόντρα δεν μπήκε στα all time classic.

Έφυγαν σχεδόν το ίδιο χρονικό διάστημα, ο Κώστας Τσιμίκας κάνοντας μια τρανταχτή μεταγραφή στη Λίβερπουλ, με την επίγνωση ότι θα ήταν back up του Άντι Ρόμπερτσον αλλά και πως ο Γιούργκεν Κλοπ τον ήθελε και δεν γινόταν να μην πάει, ο Τζόλης πιο σεμνά, και για την ηλικία του και για τα γαλόνια που είχε κολλήσει, στη Νόριτς.

Ήταν ένα ήσσον ζήτημα αν έπρεπε να φύγει πριν καλά καλά κλείσει τα 20 -και αυτό θα αναδειχθεί στην περίπτωση του Κωνσταντέλια, αλλά και του 19χρονου στόπερ Κωνσταντίνου Κουλιεράκη, ο οποίος έχει potential αμυντικού… Ρεχάγκελ.

Η κάνουλα φαίνεται ότι δεν είναι κλειστή και ο ΠΑΟΚ μπορεί να κάνει αυτήν την εποχή τις ακριβότερες εξαγωγές στην Ιστορία του, αν και τέτοιες κινήσεις θα αποτελέσουν τροχοπέδη στην υστεροφημία του, δηλαδή να μνημονεύεται αυτή η ομάδα, από το 2017 ως το 2023, σαν το αντίστοιχο εκείνης των αρχών της δεκαετίας του ’70.

Η φθορά από τη διαφήμιση και το κοντινό περιβάλλον

Το ηθικό ζήτημα που απορρέει της ασίστ, αλλά και εκείνης της εκπληκτικής ντρίμπλας που κάνει ανάμεσα σε δύο μέσους της ΑΕΚ, είναι αν τα ΜΜΕ πρέπει να ασχολούνται με τόση θέρμη με ένα 20χρονο παιδί.

Αν, δηλαδή, ακριβώς επειδή είναι σημαντικό περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού ποδοσφαίρου, πρέπει κάθε φορέας, από την πλευρά του, να αντιλαμβάνεται ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να χάσει τον προσανατολισμό του, επειδή ακόμη είναι παιδί, χαίρεται το παιχνίδι, όμως από τη μία μέρα στην άλλη μπορεί να νομίζει ότι έγινε ο Αντρές Ινιέστα και να προσπαθήσει να παρακάμψει το δρόμο προς την ολοκλήρωσή του ως ποδοσφαιριστή, αφού θα έχει λύσει, με κάποιον τρόπο, το επαγγελματικό ζήτημα.

Τα ΜΜΕ, από την άλλη, πουλούν ένα προϊόν στον αναγνώστη και αναλόγως της απήχησής τους ζουν καλά, χλιαρά, επιβιώνουν, αργοπεθαίνουν ή δεν υπάρχουν πια. Δεν μπορεί, δηλαδή, να υπάρχει στον αγωνιστικό χώρο ένας Έλληνας που παίζει με την άνεση του Πέδρι -για να αναφερθεί το ένα αισθητικό ισοδύναμο που έρχεται στο μυαλό, πάντα σε έναν ελαφρώς υπερβολικό σχηματισμό- και ο Τύπος να εθελοτυφλεί επειδή ένα οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να παρασυρθεί και ένας οργανισμός μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει ένα παιδί δικό του, σχεδόν οικότροφο, μακριά από την έπαρση.

Ο Βολιώτης είναι φανερό, όλη η οντότητά του το κραυγάζει, ότι ζει από το ποδόσφαιρο. Από τις χαρές που του προσφέρει. Οι πρώτες του εικόνες από τον επαγγελματικό χώρο, είναι ένας προπονητής που από Κυριακή σε Κυριακή, και μερικές φορές μεσοβδόμαδα, φωνάζει για το τοξικό κράτος της Αθήνας, προκειμένου να κερδίσει μεταγενέστερα, αλλά δίνει δικαιολογία στους παίκτες του σε περίπτωση ήττας. Αυτό το κρατούμενο μπορεί να είναι εξίσου σημαντικό με τους επαίνους των ΜΜΕ.

Και τέλος πάντων, ναι, δεν έχει συμμετοχή ακόμη στην εθνική Ανδρών, έχει μία στην Ελπίδων, αλλά αυτή η συναρπαστική, ακαταμάχητη, κίνηση στο 14’ ουδείς μπορεί να υποκριθεί ότι δεν έγινε.

Αν ο περίγυρός του, με τόσα ταλέντα που έχουν χαθεί για τον ίδιο λόγο, δεν μπορεί να τον προστατέψει από αυτούς τους επαίνους, να του εμφυσήσει ότι όλα μια ιδέα είναι και πως από τη μία εβδομάδα στην άλλη αλλάζουν με βάση την απόδοσή του, ουδείς θα μπορεί να ζητήσει τα ρέστα στα Μέσα επειδή κατέγραψαν, για τους δικούς του λόγους καθένα, αυτό το καινοφανές δρώμενο στο 14’ του ματς της Τούμπας μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, 2-0, για την 23η αγωνιστική της Super League την Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου 2023.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News