Super League: Ποιός και τι προκαλεί τοξικότητα στο πρωτάθλημα;

Τοξικότητα. Αυτή τη λέξη την ακούμε και τη διαβάζουμε κάθε σεζόν όταν μιλάμε για το ελληνικό πρωτάθλημα. Και η φετινή Stoiximan Super League δεν αποτελεί εξαίρεση, τον κανόνα αποτελεί και μάλλον μία από τις πιο (αν όχι την πιο) έντονα τοξικές.

Αλήθεια, ποιός και τι προκαλεί τοξικότητα; Ποιός… δηλητηριάζει τη συνείδηση των ανθρώπων που παρακολουθούν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα; Ποιός τους οδηγεί στο να είναι σχεδόν μόνιμα προκατειλημμένοι και αρνητικά υποψιασμένοι για τους πάντες και τα πάντα και να έχουν την αίσθηση (ή πεποίθηση) ότι δεν υπάρχει ισονομία και πως η δική τους ομάδα να αδικείται.

Πρέπει να είναι παγκόσμιο φαινόμενο αυτό που συμβαίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα, να φωνάζουν ΟΛΟΙ. Κάποιοι βεβαίως φωνάζουν για λόγους στρατηγικής / πολιτικής, κάποιοι επειδή έχουν όλα τα δίκια του κόσμου. Και ξανατίθεται το ερώτημα που κάναμε πιο πάνω: ποιός και τι προκαλεί αυτή την τοξικότητα που φτάσει ως το ταβάνι;

Η απάντηση, σύμφωνα με τη δική μου θεώρηση των πραγμάτων τουλάχιστον, είναι απλή και εύκολη. Τοξικότητα (εν προκειμένω τουλάχιστον) προκαλεί η ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ και η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ (γιατί προσωπικά δεν έχω αποδείξεις και δεν μπορώ να κάνω λόγο για δόλο) των ανθρώπων που κατέχουν σημαντικές θέσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο Μπένετ, ο Μπαλτάκος και οι… άλλοι

Ανικανότητα είναι η λέξη που περιγράφει τον τωρινό αρχιδιαιτητή, τον κ.Μπένετ. Και δε χρειάζονται επεξηγήσεις ή αναλύσεις γι’ αυτό. Οι διαιτητές που φέρνει διαρκώς για να διευθύνουν σημαντικά ματς του ελληνικού πρωταθλήματος είναι «λίγοι» και τα κρίνουν με τις λάθος αποφάσεις τους.

Ανεπάρκεια είναι μία από τις λέξεις που περιγράφει και την τωρινή διοίκηση της ΕΠΟ η οποία, μην ξεχνάμε, επέβαλε τον Μπένετ. Άρα απέτυχε σ’ αυτή την κομβική επιλογή. Φυσικά υπάρχει και μια σειρά άλλων, μεγάλων ή μικρών, άστοχων επιλογών του Τάκη Μπαλτάκου και των συνεργατών του. Επιλογές για την εθνική, επιλογές για το Κύπελλο.

Επιλογές που δημιουργούν την αίσθηση της αδικίας, της έλλειψης ισονομίας,  και κατ’ επέκταση της τοξικότητας. Ακόμα κι αυτή η πραξικοπηματική εξαίρεση του Άρη και του Βόλου από τη Δευτεριάτικη συνάντηση με τον Στιβ Μπένετ, ομάδων που συμμετέχουν στα play off της Stoiximan Super League, δημιουργεί αίσθηση αδικίας και κατ’ επέκταση έξτρα τοξικότητα και σωστά το επεσήμανε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην ανοιχτή επιστολή του.

Ας σταματήσουν λοιπόν κάποιοι θύτες να το παίζουν και θύματα αναφορικά με την τοξικότητα και ας φροντίσουν να κάνουν τα απλά και -υποτιθέμενα- αυτονόητα πριν σπεύσουν να κατηγορήσουν / «δείξουν»  άλλους για τις δικές τους ανεπάρκειες.

ΥΓ: Αν σας έλεγα ότι είμαι αισιόδοξος πως όλα θα κυλήσουν ομαλά ως το φινάλε των play off θα σας έλεγα ψέματα και δε θέλω να σας πω τέτοια. Είναι σαν την ευχή που κάνουμε όλοι μετά από ένα τραγικό δυστύχημα «ας είναι το τελευταίο» που ξέρουμε ότι δεν θα είναι…

ΥΓ2: Ο Μίτσελ έχει ένα πολύ δύσκολο έργο στις αγωνιστικές που απομένουν ως το φινάλε της σεζόν και των… ροκ, όπως αναμένονται, play off. Να κρατήσει το μυαλό των παικτών του μέσα στο κεφάλι και στο καθαρά ποδοσφαιρικό αποβάλλοντας αυτή την τοξικότητα. Προφανώς και θα αντιμετωπίσουν κι άλλες διαιτησίες σαν κι αυτές που αντιμετώπισαν δύο ντέρμπι ως τώρα με τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα στη Νέα Φιλαδέλφεια.