ΠΑΟΚ: Η τακτική πολέμου του Ραζβάν Λουτσέσκου αποδίδει στο έπακρο

Από τους τέσσερις προπονητές που σε αυτό το ποδοσφαιρικό φαντασιακό -από όποια πλευρά και να το δεις- που λέγεται Playoff της Super League οδηγούν τις ομάδες τους προς την κατάκτηση του τίτλου, ο μόνος που μιλάει για τη διαιτησία, είναι ο Ραζβάν Λουτσέσκου.

Ο Ρουμάνος δεν το έκανε εξαρχής. Όταν ο ΠΑΟΚ βρέθηκε στους 14 βαθμούς από την κορυφή και τον Παναθηναϊκό, ο Λουτσέσκου τηρούσε σιγή ασυρμάτου. Σενάρια, τότε, μιλούσαν ακόμα και για το μέλλον του στον ΠΑΟΚ, αλλά φυσικά τέτοιο ζήτημα δεν ετίθετο καν για τον προπονητή που οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2019 και στο δεύτερο αήττητο πρωτάθλημα στην Ιστορία, ύστερα από εκείνο το Παναθηναϊκού το 1964.

Όταν η ομάδα του συμμαζεύτηκε, ξεκίνησε να εμπνέει εμπιστοσύνη στην άμυνα, ο Κωνσταντέλιας έγινε ένα κράμα Πέδρι και Γκάβι, ο Κουλιεράκης ανέκτησε την αυτοπεποίθησή του, ο Στέφανος Τζίμας μπήκε στην εξίσωση και ταυτοχρόνως συνολικά ο ΠΑΟΚ βρήκε τους αυτοματισμούς του, ο Λουτσέσκου κατάλαβε ότι ήταν η ώρα να βγει στον ανένδοτο.

Συνέβη για ποικίλους λόγους και ανθυπολόγους, ουδείς εκ των οποίων αυθόρμητος. Ο πρώτος και κυριότερος, ότι, πιθανότατα ύστερα από συμφωνία του ίδιου και των διοικούντων, με τους οποίους προφανώς δεν έχει τυπική σχέση, αποφασίστηκε ότι είναι εκείνος που θα λειτουργήσει ως απορροφητήρας, μαζεύοντας τους κραδασμούς. Πρέπει να το δώσεις στον Λουτσέσκου ότι μοιάζει με μεγαλύτερο από τη ζωή στο μεταφορικό πεδίο του πολέμου.

Από τους τέσσερις μεγάλους, είναι το μόνο φυσικό πρόσωπο το οποίο καταγγέλλει. Τα υπόλοιπα, επίσημες ανακοινώσεις, τοποθετήσεις, δηλώσεις, ημιανακοινώσεις, δεν έρχονται από φυσικά πρόσωπα. Ο Λουτσέσκου είναι ο μόνος που τα λέει κατ’ επανάληψη, δηλαδή προφορικά, και δεν θα ήταν παράλογη η σκέψη ότι αυτό εξαρχής προϋπέθετε τις ευλογίες της διοίκησης.

Άλλος λόγος είναι ότι λειτουργεί στους παίκτες. Όσο μιλάει τόσο ατσαλώνεται η ομάδα του. Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές είναι αναγκαίο κακό -ή καλό.

Ο Λουτσέσκου τούς δείχνει ότι με το «καθεστώς της Αθήνας» δεν χρειάζεται να τα έχουν καλά, δεν θα τους εξυπηρετήσει σε οτιδήποτε. Δεν είναι ανάγκη. Η ταύτιση με τον ΠΑΟΚ, τους τείνει το δάχτυλο, είναι πιο σημαντική από το να έχεις επαγγελματικές θύρες ανοιχτές. Τους προστατεύει, επιπροσθέτως, αφού ουδείς εξ αυτών εκτίθεται.

Βλέποντας τον προπονητή τους να κλείνει πόρτες σε όλες τις ομάδες που δυνητικά θα μπορούσε να δουλέψει εντός των συνόρων, οι ίδιοι αντιλαμβάνονται δύο πράγματα: πρώτον, πως το επόμενο βήμα από τον ΠΑΟΚ είναι μόνο το εξωτερικό. Δεύτερον, πως ο ΠΑΟΚ, από την εποχή του Ρουμάνου και έπειτα, είναι το μεγαλύτερο ελληνικό ποδοσφαιρικό κλαμπ, αλλά και ότι η ίδια η πραγματικότητα είναι νοθευμένη.

Αυτό το εμβατήριο μάχης είναι πολύ σημαντικό για όλους τους ποδοσφαιριστές. Βλέποντας τον προπονητή τους να μην κρατά οτιδήποτε πίσω, θα εκτίθεντο αν εκείνοι έκαναν δεύτερες σκέψεις, δευτερολογίες ή είχαν αμφιβολίες.

Στο πρακτικό κομμάτι, άλλωστε, ο ΠΑΟΚ έχασε για τελευταία φορά στο πρωτάθλημα στις 30 Οκτωβρίου 2022, το παιχνίδι με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια. Δύο εβδομάδες πριν από αυτό, όμως, είχε επικρατήσει του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη και στο δεύτερο γύρο έφερε ισοπαλία στην Τούμπα.

Νίκησε, επίσης, την ΑΕΚ στην Τούμπα, τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης», επικράτησε τρεις φορές σε τέσσερα ματς του Παναθηναϊκού, δέχεται γκολ μόνο με αίτηση και παράβολο, εμπνέει υγεία και φρεσκάδα και είναι μόλις πέντε βαθμούς μακριά από την κορυφή, έχοντας βγάλει μία έδρα που ουδείς ξέρει, παρά την αδιαφορία του Άρη, αν θα περάσουν οι τρεις. Δηλαδή έχει νικήσει στο πρώτο από τα τέσσερα ματς που οι τέσσερις μεγάλοι πρέπει να πάρουν οπωσδήποτε.

Αυτό που γίνεται κατανοητό, με τη συμπεριφορά του Λουτσέσκου, ακόμα και τις τελευταίες δηλώσεις που έκανε στη Ρουμανία, είναι ότι δεν τον νοιάζει να δουλέψει αλλού στην Ελλάδα. Έχει ανοιχτή την πόρτα των πετροδόλαρων και, αν θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα του, θα είναι καβάλα στ’ άλογο.

Έχει ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ και δεν θα είναι αφύσικο θα είναι καλύτερος ακόμα και από φέτος και να μην κάνει το νωθρό ξεκίνημα, που τις 10 πρώτες αγωνιστικές τού είχε κοστίσει 14 βαθμούς. Για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές, η προσομοίωση λειτουργεί ευεργετικά.

Ο Λουτσέσκου θα στήνει ανάχωμα όσο ο «δικέφαλος» είναι κοντά στον τίτλο. Η ανάδειξη του συγκεντρωτισμού του μπορεί να είναι υπερβολική και ενδεχομένως ανακριβής, πάντως έχει ένταση και θυμό, που ο ίδιος θεωρεί αναγκαία για την ομάδα του, προκειμένου να φτάσει ακόμα βαθύτερα σε ό,τι λογίζεται πια ως επιτυχημένη υπερβατική προσπάθεια.

Εν τέλει, είναι κάποιος που δεν του κοστίζει σε προφίλ, εκεί που πρέπει τουλάχιστον, όλος αυτός ο δονκιχωτισμός. Αν, όντως, είναι δονκιχωτισμός, διότι το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ είναι δελφίνος του τίτλου αποτελεί προσωπικό παράσημό του και αν τον κατακτήσει θα είναι ένα προπονητικό αριστούργημα και μια ωδή στην ψυχολογική τόνωση.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News