Μπάγερν Μονάχου: Τι έκανε ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν μετά την απόλυση

Όταν ο Χασάν Σαλιχάμιτζιτς και ο Όλιβερ Καν παρουσίασαν τον Γιούλιαν Νάγκελσμαν για λογαριασμό της Μπάγερν, ο πρώτος έκανε λόγο για την ομάδα του μέλλοντος. Ο Σαλιχάμιτζιτς δεν μιλούσε μόνο για τον Νάγκελσμαν: πρωτίστως, αναφερόταν στον εαυτό του και τον Καν. Η εισαγωγή αφορούσε στην ομάδα του 21ου αιώνα.

Ακόμα κι αν δεν επρόκειτο για το τέλος της λογικής να «νάζουμε σε πόστα παλιούς παίκτες του κλαμπ», ο Βόσνιος αντικατέστησε τον Ούλι Χένες.Ένας νέος προπονητής, 33 ετών, ήταν σίγουρα εκείνους που του αντιστοιχούσε.

Αλλά η Μπάγερν εδώ και 55 χρόνια είναι ένας οργανισμός που ο χρόνος που δίνει σε όλους, είτε 60 είτε 30, είναι ο ίδιος. Από το 2004, όταν έφυγε ο Ότμαρ Χίτσφελντ που με τα έξι χρόνια του έχει το ρεκόρ βιωσιμότητας στον πάγκο -σε ένα πρωτάθλημα, όμως, πολύ διαφορετικό από το τωρινό- η Μπάγερν έχει αλλάξει 15 προπονητές και εκείνος που κάθισε περισσότερο καιρό στον πάγκο της ήταν ο… Πεπ Γουαρδιόλα.

Τρία χρόνια, από το 2013 έως το 2016, οι Βαυαροί δεν τον κράτησαν επειδή είναι ξενομανείς, αλλά διότι εγκαθίδρυσε την αυτοκρατορία της ομάδας εντός των συνόρων. Ο Γιουπ Χάινκες, αξίζει η υπενθύμιση, δεν έχασε μόνο εκείνον το σπαραξικάρδιο τελικό του Champions League μέσα στο Μόναχο από την Τσέλσι το 2012, αλλά έμεινε οκτώ βαθμούς πίσω από την Μπορούσια Ντόρτμουντ του Γιούργκεν Κλοπ στην Bundesliga και συνετρίβη, από την ίδια ομάδα, 5-2 σε ένα μνημειώδη τελικό του DFB Pokal.

Κι ενώ δεν υπήρχε περίπτωση τώρα να μείνει προπονητής έχοντας χάσει και τους τρεις τίτλους -όπως ο Νάγκελσμαν, ο Κάρλο Αντσελότι και ο Νίκο Κόβατς απολύθηκαν όντως νικητές- το ΔΣ κράτησε τον Χάινκες και κατέκτησε, την επόμενη χρονιά, το Champions League, το πρώτο από τα 10 διαδοχικά πρωταθλήματα και το Κύπελλο.

Είναι υποτιμητικό να πεις ότι η Μπάγερν είναι δύσκολο καράβι. Όλοι στη Γερμανία ξέρουν δύο πράγματα: πρώτον, ότι η πίεση στην ομάδα που σμιλεύτηκε από τις τρεις συν μία πολύ μεγάλες φυσιογνωμίες του γερμανικού ποδοσφαίρου (δηλαδή τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, τον Γκερντ Μίλερ, τον Σεπ Μάγερ και τον προπονητή Ούντο Λάτεκ), εκείνους που, όχι απλώς διαδέχθηκαν αλλά, άφησαν πίσω τους φυσιογνωμίες όπως ο Χέλμουτ Ραν και ο Φριτς Βάλτερ, που για το φούσμπαλ της χώρας θα έπρεπε να έχουν περίπου το ρόλο του Μωυσή στην εβραϊκή παράδοση, είναι ίδια με άλλες γερμανικές ομάδες.

Δεύτερον, πως παίζουν το ίδιο σπορ. Ο Τόμας Μίλερ το λέει καλύτερα: «Η Μπάγερν νικάει στην Bundesliga το Σάββατο για να μας αφήνουν ήσυχους το Σαββατοκύριακο».

Η ροπή του νέου

Ο Νάγκελσμαν, από τη μεριά του, έφυγε πρωταθλητής και έχοντας αποκλείσει σε δύο παιχνίδια, σχετικά εύκολα, την Παρί Σεν Ζερμέν στη φάση των «16» του Champions League. Ο Γκουαρδιόλα πρέπει να έπιασε το κεφάλι του -κάπως κωμικά, με τυπικό τρόπο Γκουαρδιόλα- όταν έμαθε ότι απέναντί του, στα προημιτελικά της διοργάνωσης- θα είναι ο Τόμας Τούχελ.

Ο τελευταίος, που με αντίπαλο την Μπορούσια Ντόρτμουντ το Σάββατο πέτυχε την πρώτη νίκη του στον πάγκο της Μπάγερν, 4-2, με την οποία οι Βαυαροί επέστρεψαν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, είναι, για τον Καταλανό, ένας από τους πιο ενοχλητικούς προπονητές που υπάρχουν.

Θα τον βρει απέναντί του, μάλιστα, με τον Γερμανό να βρίσκεται στο διάστημα που η διοίκηση δεν επεμβαίνει καθόλου και οι παίκτες τον ακούνε και… βλέπουμε. Κακός μπελάς, όπως άλλωστε και ο Γιούργκεν Κλοπ, με τον οποίο θα συμβιώσει στο «Etihad» το μεσημέρι του Σαββάτου, 1 Απριλίου, για το ματς της Premier League.

Ο Νάγκελσμαν δεν πήρε αυτήν την ευκαιρία, να δοκιμάσει να μπει στο κλαμπ. Έφυγε, αντιθέτως, με ευχολόγια. Ο Γιόσουα Κίμιχ τον αποκάλεσε «έναν από τους τρεις καλύτερους προπονητές που έχω συνεργαστεί», ο Λέον Γκορέτσκα τον κατευόδωσε με τις πιο θερμές ευχαριστίες του. Ο ίδιος, ύστερα από την απόλυση με όλο το δράμα που την περιέλουσε, πήγε να δει την πρώτη ομάδα του, Λάντσμπεργκερ, σε παιχνίδι, ενώ αργότερα, στη γειτονιά του την παλιά έπαιξε και ο ίδιος ποδόσφαιρο.

Στα 35 του, δεν μπορεί να σταματήσει να απολαμβάνει τη ζωή. Δεν πρέπει να κακίζεται. Ο σύνδεσμος με τη δημοσιογράφο της «Bild» δεν ήταν το μόνο για το οποίο τον κατηγόρησαν. Με απόρροια την ποδοσφαιρική αστάθεια του συγκροτήματος, μίλησαν για το μεγάλο αυτοκίνητο που οδηγά και τα ακριβά κοστούμια του. Είναι αυτό που σκεφτόταν ο Μπομπ Πέισλι ως προπονητής της Λίβερπουλ, όταν έψαχνε τον τρόπο να ντύνεται ώστε να μην τον θυμούνται για αυτό οι οπαδοί αν στράβωναν τα πράγματα.

Αλλά δεν υπάρχει σοβαρός Γερμανός προπονητής, από τον Ότο Ρεχάγκελ ως τον Γιούργκεν Κλοπ και από τον Φέλιξ Μάγκατ ως τον Τούχελ, που, τουλάχιστον εξαρχής, να μην αφήνει το στίγμα της προσωπικότητάς του. Ο Νάγκελσμαν το έκανε μέσω του να ξοδεύει χρήματα εκεί που τα ευχαριστιέται περισσότερο -και αν είσαι νέος, ωραίος και αρρενωπός και έχεις ρήτρες αποζημίωσης που θα σου επιτρέπουν να μην αγχώνεσαι ακόμα κι αν απολυθείς, δεν υπάρχει λόγος να μην το κάνεις.

Ούτως ή άλλως, δεν καταδικάστηκε γι’ αυτό, αλλά για την αστάθεια που έδειχνε μια ομάδα την οποία η διοίκηση κοστολογεί, τουλάχιστον σε έμψυχο δυναμικό, ιδιαιτέρως ψηλά. Το θέμα είναι πού θα πάει όταν τελειώσει τις ωραίες, και δίχως εκατοστό άγχους, διακοπές του.

Η Τότεναμ είναι ήδη το φαβορί για να τον αποκτήσει και στην Αγγλία αναρωτιούνται αν ο Νάγκελσμαν θα νιώθει ότι κάνει χάρη στα «σπιρούνια», όπως ανά στιγμές άφηνε να διαφαίνεται ο Αντόνιο Κόντε, ή αν θα νιώθει ισοϋψής. Το έργο του δείχνει ότι δουλεύει εξαιρετικά με νέους παίκτες και πως δίνει βάση στην επικοινωνία. Για τον ίδιο, ένας σημαντικός λόγος θα είναι το Λονδίνο, ο Παράδεισος των sur mesure κοστουμιών.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News