Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός: Διπλή νοστιμιά να είναι παιχνίδι τίτλου το ντέρμπι «αιωνίων»

Ο Ολυμπιακός ηττάται από την Ξάνθη 1-0 στις 22 Ιανουαρίου του 2012. Χάνει έδαφος στην κούρσα του πρωταθλήματος. Όμως, κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ. Νικάει Εργοτέλη, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Πανιώνιο, ΟΦΗ και Άρη, χωρίς να δεχθεί σε κάποιο από αυτά τα έξι παιχνίδια γκολ. Ο Παναθηναϊκός στα δύο τελευταία παιχνίδια του ηττάται από την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ και ενώ βρισκόταν με δύο βαθμούς μπροστά, μένει τέσσερις πίσω.

Οι δύο ομάδες παίζουν στις 18 Μαρτίου στο ΟΑΚΑ για την 25η αγωνιστική σε σύνολο 30 και οι «ερυθρόλευκοι», που μόλις τρεις μέρες πριν υφίστανται ένα σπαραξικάρδιο αποκλεισμό από τη Μέταλιστ του Χάρκοβο για τη φάση των «16» του Europa League, προηγούνται 1-0 με γκολ του γενικά υποτιμημένου Τζαμέλ Αμπντούν.

Το παιχνίδι διακόπτεται στο 83’ και τα περαιτέρω είναι φυσιολογικά. Ο Παναθηναϊκός μηδενίζεται, ο Ολυμπιακός κατακτά το δεύτερο διαδοχικό πρωτάθλημά του και με όλους τους μεγάλους σχεδόν κατατροπωμένους, ξεκινά μια κατοχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κατακτώντας πρωταθλήματα μαθηματικά από τον Μάρτιο, μάξιμουμ τον Απρίλιο.

Εκείνο το παιχνίδι δεν θεωρείται ιδιαιτέρως μείζον για τον Παναθηναϊκό, αλλά είναι η απαρχή της πτώσης. Οι «πράσινοι» μοιάζουν να μην μπορούν να επιστρέψουν στη διεκδίκηση του τίτλου, δεν πλησιάζουν καν σε αυτήν ως ιδέα.

Με τον Ολυμπιακό, πάντως, παραμένουν ανταγωνιστικοί. Τον νικούν 3-0 το 2014 μέσα στο Καραϊσκάκη, στο παιχνίδι του Μάικλ Ολαϊτάν, στην πιο κραυγαλέα επικράτησή τους από όλες. Σε αυτό το παιχνίδι, στη Λεωφόρο, την Κυριακή 9 Απριλίου στις 21:00, πάνε έχοντας ένα σερί έξι ματς χωρίς ήττα από τον Ολυμπιακό.

Είναι ένα παιχνίδι τίτλου, με έξι αγωνιστικές να απομένουν για τη λήξη των Playoff. Για να βρει κάποιος ξανά τέτοια κατάσταση, πρέπει να ταξιδέψει, ουσιαστικά, στο 2005 και στην πιο συναρπαστική, προλεκτικά, τελευταία αγωνιστική όλων των εποχών, όταν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ μπορούσαν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Το κάνει ο πρώτος, με το γκολ του Ριβάλντο στο «Καυτανζόγλειο» επί του Ηρακλή, στις 25 Μαΐου.

Το μπαράζ στον Βολο, το 1982, η Ριζούπολη, το 1-1 στη Λεωφόρο με το πέναλτι των «ερυθρόλευκων» αργά το 2002, το 2-2 του 2000 και το ίδιο σκορ στο classic της αποβολής του Ζιοβάνι το δεν είναι απλώς παιχνίδια που έκριναν τίτλο: είναι ματς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός που έβγαζαν πρωταθλητή. Ενώ πολλά ζευγάρια έχουν τη χάρη τους, το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός στην Τούμπα από το 1968 και έπειτα έχει πάντα άφατη ένταση, το ΑΕΚ-Ολυμπιακός μετά το 1996 είναι σημαίνον,κανένα από αυτά είναι ακριβώς σαν το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός.

Το παιχνίδι από μόνο του είναι παροιμιώδες, έχει όλα τα συστατικά του ονειροκόσμου. Η ταξική άμβλυνση δεν εμποδίζει το θυμικό να εκρήγνυται σε περιστάσεις που η πράσινη ανταμώνει με την κόκκινη φανέλα. Κάνει σχεδόν να μοιάζουν εχθρικά μεταξύ τους τα δύο χρώματα, αν και, κατά περιπτώσεις, θα ταίριαζαν μαζί.

Αυτό, στη Λεωφόρο, είναι το πρώτο ματς ύστερα από 11 χρόνια που οι δύο ομάδες έχουν βάσιμες πιθανότητες για τον τίτλο του πρωταθλητή. Δεν βρίσκονται, γενικώς, σε περίσσευμα αυτά τα παιχνίδια μεταξύ τους που γίνονται τόσο αργά και περιέχουν ένα δευτερεύον κίνητρο, δηλαδή κάτι που να εκτείνεται της ίδιας της αναμέτρησης και να αφορά στη βαθμοθηρία.

Αλλά τα τελευταία 27 χρόνια, ακόμα και νωρίς στο δεύτερο γύρο αν βρισκόντουσαν, αυτό το παιχνίδι μετρούσε αλλιώς από τα υπόλοιπα. Θες η αδρεναλίνη και η τεστοστερόνη της επικείμενης επιλογής που θα σήμαινε κάτι άλλο εκτός από το πρωτογενές, θες τα δαγκωμένα νύχια της πλειονότητας των Ελλήνων οπαδών, θες ένα κεφάλαιο στην Ιστορία του ποδοσφαίρου που επιζητάτο περιμένοντας να γραφτεί, ένα Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός για τον τίτλο περιφέρεται στη σφαίρα μιας ιδιαίτερης συγκίνησης και ευσχημίας.

Είναι ένα παιχνίδι που αξίζει να δει κάποιος για το δέλεαρ που παρουσιάζεται, την επαναφορά της ιστορικής συγκυρίας, ακόμα και το ταξικό υπόβαθρο που, παρ’ ότι ανύπαρκτο, υπήρξε και παραμένει αυθύπαρκτο.

Ελάχιστα μετά την ίδρυση του Ολυμπιακού, οι δύο ομάδες περπατούν χέρι χέρι ταυτισμένες και αντιθετικές και μέχρι και στην εκφορά του λόγου η γλώσσα γεμίζει. Αλλά το προοίμιο ενός πολέμου για τα μάτια της Ωραίας Ελένης είναι το υλικό του έπους σε σχέση με το εν τω συνόλω του ενθουσιώδες, πλην όμως επαναλαμβανόμενο και σμιχτό προλόγισμα μιας μάχης.

Στην ούγια, το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός είναι ο bold αριθμός στο καλεντάρι. Το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός για τον τίτλο του πρωταθλητή, είναι ένα κοινωνικό δρώμενο, που τρίβεται στο zeitgeist και, ακόμα κι αν δεν το επηρεάζει ολοκληρωτικά, έχει την ικανότητα της ελαφριάς μετατροπής του.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News