Σαν Σήμερα - Γερμανία: Όταν ο Αδόλφος Χίτλερ έκοψε το χοιρινό στον Σεπ Χερμπέργκερ

Ο Αδόλφος Χίτλερ θρυλείται ότι παρακολούθησε δύο ποδοσφαιρικά παιχνίδια στη ζωή του. Το πρώτο, πιο διάσημο από το δεύτερο. Πρόκειται για την περίφημη «Ανακωχή των Χριστουγέννων» του 1914, όταν Βρετανοί, Γάλλοι και Γερμανοί στρατιώτες στο Δυτικό Μέτωπο συναποφάσισαν ότι η 25η Δεκεμβρίου του έτους, εν μέσω ενός πολέμου που ουδείς εκ των ταλαιπωρημένων παρισταμένων ήξερε ότι θα ονομαζόταν Α’ Παγκόσμιος, θα ήταν ημέρα που δεν θα έπεφτε πυροβολισμός.

Η αφορμή δόθηκε με το σφύριγμα του στρατιώτη Μέκελ, που σπούδαζε στο Λονδίνο, παραμονή Χριστουγέννων. Η συνάντηση με τους Βρετανούς σε ουδέτερη ζώνη, την περίφημη «No Man’s Land». Συμφώνησαν σε άπταιστα αγγλικά. Τοποθετήθηκαν κεριά σε μήκος ενός χιλιομέτρου, ενώ φτιάχτηκαν και αυτοσχέδια χριστουγεννιάτικα δέντρα. Οι Γερμανοί στρατιώτες ξεκίνησαν να τραγουδούν τα δικά τους κάλαντα και οι Βρετανοί έκαναν το ίδιο. Ένας Γερμανός στρατιώτης έστησε ένα αυτοσχέδιο κουρείο, για όλους, ανεξαρτήτως στρατόπεδου και εθνικότητας. Ένας Βρετανός έγραψε γεμάτος χαρά στη μητέρα του ότι η πίπα που βρισκόταν στο στόμα του, και που την είχε παρουσιάσει η πριγκίπισσα Μαρία, είχε γερμανικό καπνό, που προήλθε από ανταλλαγή δώρων. Η γιορτή ολοκληρώθηκε με την ιδέα να παιχθεί ποδόσφαιρο.

Τα παιχνίδια εκείνης της μέρας, ένα κράμα τεστοστερόνης και χαμόγελων, έγιναν σε μια γραμμή 800 χιλιομέτρων, δηλαδή σε όλο το δυτικό μέτωπο. Ο αχός από τα λαχανιάσματα και οι αντίλαλοι από τους πανηγυρισμούς των γκολ διέσχιζαν την ακτή της Μάγχης, το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο. Οι μαρτυρίες φέρουν δύο να δυσανασχέτησαν: έναν Βρετανό αξιωματικό, που ήταν της άποψης ότι «όλοι οι Ούνοι πρέπει να πεθάνουν», και έναν Αυστριακό δεκανέα, εξαιρετικά απογοητεύμενο από τη χαρωπή ατμόσφαιρα.

 

Το όνομα του τελευταίου ήταν Αδόλφος Χίτλερ και το 1914 ήταν μόλις 25 ετών, αν και κάποιος θα νόμιζε πως, όταν γεννήθηκε, ήταν πάνω από 45.

Το δεύτερο ποδοσφαιρικό παιχνίδι που παρακολούθησε, ως Φύρερ, ήταν ο προημιτελικός των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο. Αφού έκανε φυλακή μετά τη σύλληψή του κατά το Περιβόητο Πραξικόμημα στην Μπυραρία το 1923, ο Χίτλερ βγήκε με τεράστιο ποσοστό στις εκλογές δέκα χρόνια αργότερα. Στη διοργάνωση του 1936 ήταν πανίσχυρος. Μπορεί να μην έδινε σημασία στον αθλητισμό, να μην του άρεσε γενικώς, ακόμα και να αντιλαμβανόταν πως όταν ένας άνθρωπος θέλει να πιστέψει κάτι, θα καταστρατηγήσει ό,τι συμβαίνει προκειμένου να παραμείνει προσκολλημένος στην ιδέα του, αλλά ό,τι μπορούσε να του ενισχύσει τη θεωρία για την Αρία Φυλή, ήταν καλοδεχούμενο.

Στις 7 Αυγούστου του 1936, το προπονητικό τιμ χωρίστηκε. Ο εκλέκτορας του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, Ότο Νερτζ, έπρεπε να βρίσκεται στο «Πόστσταντιον» και να κοουτσάρει την εθνική ομάδα -η οποία περιείχε και παίκτες από την εθνική Αυστρίας μετά την προσάρτηση της χώρας, το λεγόμενο Anslus, αλλά όχι και ο μυθικός «Χάρτινος», Ματίας Ζίντελαρ– στο παιχνίδι με τη Νορβηγία, το οποίο παρακολούθησε εκ του σύνεγγυς ο Χίτλερ.

Ο Νερτζ, φίλα κείμενος στο σύστημα WM, δηλαδή τρεις αμυντικοί, δύο αμυντικοί μέσοι μπροστά από αυτούς, δύο επιθετικοί μέσοι και τρεις επιθετικοί (το W στην επίθεση και το Μ στην άμυνα), είχε κερδίσει, με την παρουσία των Γερμανών στα ημιτελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1934 και παρά την ήττα 3-1 από την Τσεχοσλοβακία, το δικαίωμα να επιλέγει. Έτσι, αψήφησε τους δύο σπουδαίους επιθετικούς της Σάλκε, Ερνστ Κούτζορα και Φριτς Στσέπαν. Ειρήσθω εν παρόδω, το σύστημα της ομάδα που ευλογείται από τον ποταμό Ρουρ, με προπονητή τον Αυστριακό Γκούσταβ Βίζερ, βασιζόταν στην κίνηση των παικτών που δεν είχαν την μπάλα και απέκτησε το δικό του όνομα, «der Kreisel» (ελληνιστί «στριφογύρισμα στην κορυφη»). Από το 1933 έως το 1942 έπαιξε σε 18 εθνικούς τελικούς, 10 της τωρινής Bundesliga και 8 του Tschammerpokal (σημερινό DFB Pokal), κερδίζοντας 6 πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο.

Ο συνεργάτης του, Σεπ Χερμπέργκερ, από τη μεριά του, την ίδια ώρα, στις 17:30, βρέθηε στο «Mommsestadion», όπου παρακολούθησε την Ιταλία να συντρίβει 8-0 την Ιαπωνία. Επέστρεψε στο προπονητικό κέντρο της ομάδας και την ώρα που έτρωγε το βραδινό του, χοιρινό με λάχανο, ένας γυμναστής της ομάδας τον ενημέρωσε για την ήττα από τη Νορβηγία, 2-0, και το σοκαριστικό αποκλεισμό. Αμέσως σταμάτησε και δεν ξανάφαγε χοιρινό.

Ο Χερμπέργκερ διαδέχθηκε μετά τους Ολυμπιακούς τον απολυμένο Νερτζ. Η εθνική Αυστρίας των αρχών της δεκαετίας του ’30, η θρυλική «Βούντερτιμ», ήταν το παράδειγμά του. Στις 16 Μαΐου του 1937, η Γερμανία νίκησε 8-0 τη Δανία σε ένα παιχνίδι που έμεινε στην Ιστορία ως «Η μάχη του Μπρεσλάου». Όμως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ανέκοψε την πορεία της.

Οι Γερμανοί επέστρεψαν διαλυμένοι, αλλά ο Χερμπέργκερ, που είχε κατηγορηθεί για ροπή προς το Εθνοσοσιαλιστικό Κόμμα, θυμόταν. Και στις 4 Ιουλίου του 1954, στο «Βάνκντορφ στάντιον» της Βέρνης, προς πείσμα όλων όσοι είχαν προεξοφλήσει την ήττα τους από την Ουγγαρία, η Δυτική Γερμανία νίκησε 3-2, ανατρέποντας το εις βάρος της 2-0, και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το επίτευγμα εκείνο έγινε η κορωνίδα της κοινωνικής ανάνηψης, που αποκαλείται «Το γερμανικό θαύμα».

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News