Ολυμπιακός: Ο μεγάλος αντίπαλός του στους τελικούς της Α1 και η χώρα του non call

Αρχίζω από το βασικό. Ζητώ ταπεινά συγνώμη που μπαίνω σε μπασκετικά «χωράφια». Βλέπω μπάσκετ πολλά χρόνια αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ξέρω. Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας που ακούμε σε μετρό / ηλεκτρικό σιδηρόδρομο.

Όμως αποφάσισα να γράψω πράγματα που σκέφτομαι βλέποντας τον χθεσινό (4/6) πρώτο τελικό της Α1 μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ. Με ώθησαν προς αυτό το κείμενο σχόλια που άκουσα / διάβασα (μέχρι και γιατί ανανεώθηκε το συμβόλαιο του Μακίσικ και άλλων παικτών!!!) και αδυνατώ να κατανοήσω.

Ό,τι περίμενα(με;) είδα

Δεν ξέρω αν είμαι τόσο λάθος αλλά νομίζω ότι όλοι έπρεπε να περιμένουμε, λίγο-πολύ, κάτι σαν κι αυτό που είδαμε. Τι είδαμε; Από τη μία ήταν ο γνωστός πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων και λίγος αγωνιστικά Παναθηναϊκός. Κι αυτό το λίγος δεν το λέω με διάθεση υποτίμησης, προς Θεού. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού το ξέρουν, το έχουν πει πολύ πριν από μένα με μεγάλη τους πικρία… Πως άλλωστε να… κρυφτείς από τη βαθμολογία της Euroleague, 17οι στους 18 ήταν οι πράσινοι, αν υπήρχε Euroleague2 θα είχαν υποβιβαστεί.

Και τι είδαμε από την άλλη; Έναν άδειο Ολυμπιακό. Άδειο σωματικά ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ψυχολογικά. Κι εδώ προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Δεν ήταν αδιάφοροι. Δεν βαριόντουσαν. Δεν ήταν μη επαγγελματίες. Ήταν ΑΔΕΙΟΙ οι παίκτες του Ολυμπιακού μετά την ήττα στον τελικό του  final4 κι αυτό είναι με διαφορά το χειρότερο που θα μπορούσε να τους συμβεί.

Αυτό το άδειασμα λοιπόν, όχι ο Παναθηναϊκός, είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ολυμπιακού στη σειρά των τελικών της Α1. Και η δυσκολότερη δουλειά που έχει να κάνει ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του είναι να βρουν ένα τόσο δα κίνητρο για την ομάδα. Γιατί ακόμα κι αυτό το νικηφόρο σερί που μεγάλωσε και έφτασε στο 14-0, τους λέει κάτι αλλά ταυτόχρονα και τίποτα. Ο Ολυμπιακός τη μεγάλη κούπα ήθελε με λαχτάρα. Το πρωτάθλημα της Α1, αυτό το πρωτάθλημα της Α1 όπου υπάρχει μια μεγάλη ομάδα και οι άλλοι, δεν είναι ικανό να χορτάσει τα «εγώ» των παικτών.

Από την προοπτική της πολυεθνικής πίσω στο… μαγαζάκι

Για να το περιγράψω αλλιώς, εργάζεσαι ως επικεφαλής στο μαγαζάκι της γειτονιάς και κάποια στιγμή συνομιλείς με έναν κολοσσό να αναλάβεις CEO κι ενώ τα πάντα δείχνουν ότι θα πάρεις τη δουλειά, τρως απόρριψη πάνω που είσαι έτοιμος να υπογράψεις. Πως επιστρέφεις μετά στο… μαγαζάκι;

Το blog μέχρι εδώ ήθελα να το πάω αλλά μέχρι να τελειώσω το κείμενο διάβασα την ανακοίνωση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός για τη διαιτησία…! Σύμφωνα με τους πράσινους έγιναν -διαιτητικά- αίσχη στον τελικό και η ΕΟΚ θα «πρέπει» να καρατομήσει τους διαιτητές. «Όλη η Ελλάδα βλέπει τα εγκλήματα», γράφτηκε κάπου στην ανακοίνωση. Προφανώς δεν ανήκω σ’ αυτή τη χώρα γιατί δεν είδα κάτι -διαιτητικά- εγκληματικό εις βάρος του Παναθηναϊκού αλλά προφανώς εγώ δε ζω στη Ελλάδα αλλά στη… χώρα του non call.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News