Ολυμπιακός: Μη ρωτάς πόσοι Μαρσέλο θα έρθουν, ρώτα πόσοι Κ17άρηδες θα φτάσουν στην α’ ομάδα

Είχα την τύχη να δω τον τελικό του πρωταθλήματος Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ Κ17 και με «έπιασα» να λέω από μέσα μου «πέστα Χρυσόστομε» ακούγοντας τον κόουτς των μικρών ερυθρόλευκων, Δημήτρη Μαυρογενίδη, να λέει πως αυτό το ματς ήταν, πιθανότατα, ό,τι καλύτερο έχει δει ποτέ σε επίπεδο ακαδημιών / τμημάτων υποδομής. Μετριόφρων ήταν. Είδε πολλά καλύτερα ματς στη φετινή Stoiximan Super League; Εγώ, όχι.

Προσωπικά, όσο μεγαλώνω όλο και πιο παγερά αδιάφορο μ’ αφήνουν οι μεταγραφές που κάνουν… κρότο. Δεν… ψάρωσα με τον Μαρσέλο και τον Χάμες. Εντάξει, είχε την πλάκα του όλο αυτό, ο Κολομβιανός τουλάχιστον πρόσφερε για ένα διάστημα στηριζόμενος στη μεγάλη του κλάση, αλλά… Ήταν θέμα χρόνου να θυμηθούν και να θυμίσουν το ειδικό βάρος του ονόματός τους. Και το έκαναν με τον… κακό τρόπο. Να είστε βέβαιοι, εγώ είμαι, ότι αμφότεροι ταλαιπώρησαν πολύ περισσότερο απ’ αυτό που μάθαμε τον Ολυμπιακό και τους ανθρώπους. Απλά οι ερυθρόλευκοι επέλεξαν να τα κρατήσουν εντός των τειχών…

Τώρα λοιπόν, εν έτει 2023, είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να σταματήσουμε να ρωτάμε: «ποιός… παιχταράς, ποιο βαρύ όνομα, έρχεται στην ομάδα μου»; Τώρα λοιπόν, εν έτει 2023, είναι πιο απαραίτητο από ποτέ ν’ αρχίσουμε να ρωτάμε επίμονα «πόσοι και ποιοί ταλαντούχοι από την ακαδημία θα προβιβαστούν στην πρώτη ομάδα».

«Mέσα από λάθη που στοιχίζουν ωριμάζει ένας παίκτης»

Και όταν λέω προβιβαστούν, δεν εννοώ να πάνε στην προετοιμασία και ύστερα να επιστρέψουν στις μικρότερες ομάδες και να τους δούμε ξανά στην πρώτη ομάδα 2-3 φορές τη σεζόν, σε ματς κυπέλλου που υπάρχει και σχετικός κανονισμός / υποχρέωση. Λέω να μονιμοποιηθούν. Να περάσουν ετήσιες εξετάσεις. Να προπονούνται πάντα με την πρώτη ομάδα. Να παίρνουν αληθινές ευκαιρίες, που τα λάθη θα στοιχίζουν (λες και δεν κάνουν λάθη οι πολυδιαφημισμένοι και έμπειροι…). Γιατί μέσα από λάθη που στοιχίζουν ωριμάζει ένας παίκτης, όχι ζώντας διαρκώς σε… προσομείωση.

Ό,τι έκανε ο γίγας Μπέντο με τον Ρέτσο και όχι μόνο θα έπρεπε να αποτελεί μονιμότητα, όχι εξαίρεση. Ό,τι ήθελε να κάνει ο Μαρτίνς με τον Τζολάκη επίσης και δέχθηκε κριτική που δεν έβαζε τον έμπειρο Βατσλίκ. Είναι πολλά τα παραδείγματα και πολλές οι σκόρπιες σκέψεις για να τα βάλω σε μια τάξη.

«Αν δεν παίρνει ακριβούς, δε θέλει να δώσει λεφτά»

Ξέρω ότι αυτό που γράφω τώρα αρκετός κόσμος το βλέπει με… μισό μάτι. Γιατί, σύμφωνα με μια λογική (δεν είναι πάντα έτσι), αν ένας πρόεδρος δώσει ευκαιρίες σε παιδιά της ακαδημίας σημαίνει ότι θέλει να γλιτώσει λεφτά και να μην ψωνίσει παιχταράδες. Προφανώς δεν θα «ανέβει» στην πρώτη ομάδα όλη η Β’ ομάδα. Οι 2-3… αριστούχοι να ανέβουν. Και ύστερα να γίνουν έξυπνες επιλογές, ακόμα και με παίκτες που δεν τους ξέρει η… μάνα τους.

Ποιός ήξερε τον Τουρέ; Ποιός ήταν σίγουρος για τον Μιραλάς όταν «έτρωγε» πάγκο στη Σεντ Ετιέν; Ποιός πίστευε ότι ο Αμπντνούν, ερχόμενος από την ταπεινή Καβάλα, θα αναδειχθεί MVP σε ολόκληρη σεζόν στη Super League; Ποιός πίστεψε και στήριξε τον Τσιμίκα; Ποιός έδωσε την ευκαιρία στον (παγκίτη της Άντερλεχτ) Μιλιβόγεβιτς;

Επαναλαμβάνω, είμαστε στο 2023. Δεν είναι εποχές για νεοπλουτίστικες συμπεριφορές. Τις έχουν πληρώσει αυτές πανάκριβα ακόμα και τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά brand της Ευρώπης. Τα παράλογα χρήματα μπορούν να δίνονται πια αλλά κυρίως στο Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα γι’ αυτό και μαζεύονται σαν τις… μύγες, ο ένας μετά τον άλλο, οι σταρ των οποίων οι καριέρα… δύει.

Οι περισσότεροι θρύλοι του Θρύλου ήταν… εγχώρια «προϊόντα»

Οι περισσότεροι από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του Ολυμπιακού ήρθαν από τον Πανηλειακό, την Παναχαϊκή, τον Πανιώνιο και άλλες ταπεινές ομάδες της Ελλάδας και κάποιες μικρομεσαίες της Ευρώπης. Ήρθαν και σταρ όπως ο Ζιοβάνι από τη Μπαρτσελόνα που τίμησε τα λεφτά του, ακόμα και ο Ριβάλντο. Όμως η πλειοψηφία των θρύλων του Θρύλου ήταν εγχώρια προϊόντα. Δίχως χρυσόσκονη. Την απέκτησαν φορώντας την ερυθρόλευκη. Γι’ αυτό και ταυτίστηκε ο κόσμος μαζί τους κι εκείνοι με τον δαφνοστεφανωμένο.

Μεγάλωσαν κυριολεκτικά και μεταφορικά μαζί. Ήταν και παραμένει μια μαγική διαδικασία αυτή της δημιουργίας σχεδόν από το μηδέν. Στο δικό μου μυαλό είναι όλα ξεκάθαρα πια αλλά δεν απαιτώ / περιμένω να συμφωνήσει κανείς μαζί μου ούτε διεκδικώ το αλάθητο. Αυτό που αισθάνομαι και πιστεύω καταθέτω δίχως φόβο αλλά με αρκετή -ποδοσφαιρική- τρέλα. Τα λέμε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News