Εθνική Ελλάδας: Από το «Qui frappe a la porte» μέχρι την ήττα, ένα Παρίσι δρόμος

Η Ελλάδα πήγε να παίξει στην έδρα της κορυφαίας ευρωπαϊκής ομάδας του πλανήτη, μαζί με την Αργεντινή κορυφαίες παγκοσμίως. Φιναλίστ του πρόσφατου τελικού του Μουντιάλ, δεν θέλει άλλη εξήγηση. Κι αν η έδρα των Γάλλων δεν είναι σαν αυτή που ορίζουμε, ούτε «καυτή» ούτε απροσπέλαστη, αυτό δεν σημαίνει ότι αφαιρεί κάτι από τη δυναμική μίας ομάδας που και μόνο που έχει τον Εμπαπέ μέσα φτάνει.

«Άνοιξε, έφερα τον Γάλλο»

Τον αστέρα της Παρί δεν τον αντιμετωπίσαμε σαν τον Γάλλο που περίμεναν ο Βλάσσης, η Δήμητρα κι ο Σπύρος στο θρυλικό επεισόδιο των «Απαράδεκτων». Ο Μπάλντοκ μία χαρά τα πήγε σε πολλές φάσεις, δεν χρειάστηκε να ξεστομίσει το «Qui frappe a la porte» της Δήμητρας, ίσα-ίσα που ήταν διαβασμένος, ήξερε ποιος τον… περίμενε πίσω από την πόρτα. Διαβασμένη και όλη η ελληνική ομάδα στις κατά κύματα επιθέσεις των γηπεδούχων, με συντριπτική κατοχή, αλλά χωρίς τη μεγάλη φάση. Μία καλή, λίγο πριν από το φινάλε του πρώτου μέρους.

Στο δεύτερο δύο φάσεις άλλαξαν ένα παιχνίδι που φαινόταν πως θα έχει… deja vu του πρώτου ημιχρόνου. Η διπλή εκτέλεση πέναλτι του Εμπαπέ και η αποβολή του Μαυροπάνου. Αρνητικός πρωταγωνιστής και στις δύο περιπτώσεις ο αμυντικός της Στουτγκάρδης. Διπλό το λάθος του στο πέναλτι (καθαρή παράβαση, μπήκε νωρίτερα στην πρώτη εκτέλεση του Εμπαπέ), καθαρή και η αποβολή. Δεν θα τον κρεμάσουμε, μεγαλύτερη είναι η απώλεια που δεν θα τον έχουμε στο επόμενο ματς, με τους Ολλανδούς, παρά η πρεμούρα να «θάψουμε» 5-6 επειδή η Εθνική του Πογέτ που αγαπάμε να μισούμε έχασε και ξέρετε οι οπαδοί με ημερομηνία λήξεως της Εθνικής θέλουν να κράζουν και μάλλον στενοχωριούνται στις επιτυχίες. Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;

Να μπούμε «σφήνα» στα φαβορί

Τώρα; Τώρα προχωράμε. Ο Λαόθ δεν μας έσφαξε και ο «Γάλλος» έφυγε χωρίς να φάει τον άμπακο όπως στους «Απαράδεκτους». Ένα γκολ δεχθήκαμε, όχι σε κανονική ροή αγώνα, ό,τι φάση έβγαλαν οι Γάλλοι και χρειάστηκε η επέμβαση του Βλαχοδήμου ήρθε όταν μείναμε με 10, όταν ήμασταν πίσω στο σκορ, όταν ανοιχτήκαμε μπας και βρούμε την ισοφάριση. Με λίγα λόγια, όταν το παιχνίδι είχε πάρει μία εντελώς άλλη μορφή.

Τώρα, είπαμε, προχωράμε. Δεν ήταν αυτοσκοπός το καλό αποτέλεσμα στην έδρα της Γαλλίας, ήταν ένα ματς για να μετρήσουμε δυνάμεις σε έναν όμιλο που έχει ξεκάθαρο φαβορί, ένα δεύτερο φαβορί (την Ολλανδία) και την Ελλάδα που θέλει να μπει ανάμεσα στους δύο. Βάσει των όσων έχουμε δει έως τώρα η Εθνική μπορεί να παλέψει για τη δεύτερη θέση με την Ολλανδία, ας βγει από το κάδρο η Γαλλία, λογικά όταν θα έρθεις προς Νέα Φιλαδέλφεια μετά θα έχει καθαρίσει με την πρωτιά.

Το ότι δεν γκρινιάζουμε είναι κέρδος

Το κέρδος συνολικά από τα back to back παιχνίδια είναι ότι τα βγάλαμε χωρίς γκρίνια. Ούτε μας έλειψε ο Φορτούνης ούτε πέσαμε στην κατσαρόλα με τη μεμψιμοιρία. Αφησε χαμόγελα αυτή η Εθνική, άφησε μία προσμονή για το επόμενο ματς (καλά όχι από τώρα, ας μην κοροϊδευόμαστε, τώρα επιστρέφουμε στα των συλλόγων, αλλά όταν θα ξαναμπούμε σε ρυθμούς Εθνικής δεν θα το αντιμετωπίσουμε βαριεστημένα).

Το χθεσινό ραντεβού με τον Γολιάθ δεν μας έκανε σούπερ ντούπερ ομάδα, αλλά τόνωσε το ηθικό για τη συνέχεια. Αυτό το γκρουπ των παικτών μπορεί να προοδεύσει και να επαναφέρει την Εθνική στην κανονικότητα. Τα «δεν ήταν έτσι ο Ζεράρ, δεν μπορώ να καταλάβω» ανήκουν πλέον στο παρελθόν.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News