Γουίλιαν Αράο: ΠΑΟ... κόντρα στην παράδοση

Όλα είναι έτοιμα πλέον προκειμένου ο Γουίλιαν Αράο να ντυθεί στα πράσινα του Παναθηναϊκού. Ο 31χρονος Βραζιλιάνος αφήνει πίσω του μια σεζόν 45 συμμετοχών με τη Φενέρμπαχτσε επειδή υπήρξε αλλαγή προπονητή (Καρτάλ αντί Ζεζούς) και -όπως όλα δείχνουν- εντάσσεται στο ρόστερ του Τριφυλλιού για να ενισχύσει τη νευραλγική θέση του 6αριού μπροστά από την άμυνα.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έκρινε πως ο πολύπειρος κεντρικός χαφ είναι επαρκής αγωνιστικά για να συμπληρώσει την υπάρχουσα δομή (Πέρεθ, Τσόκαι, Ζέκα) και ο Γιάννης Παπαδημητρίου, κλείνοντας τη συμφωνία την τουρκική ομάδα, τον φέρνει στην Αθήνα για να ενταχθεί άμεσα στο υπόλοιπο σύνολο.

Αράο ο 22ος του Παναθηναϊκού

Από τη στιγμή που ο Αράο θα υπογράψει το συμβόλαιό του, θα γίνει ο 22ος Βραζιλιάνος στην ιστορία της ελληνικής ομάδας. Ελπίζοντας πως δεν θα… καεί.

Ο Παναθηναϊκός σπανίως κοιτούσε για ποδοσφαιριστές στη χώρα του καφέ, δείχνοντας ξεκάθαρη προτίμηση σε αγορές άλλων χωρών, κυρίως δε σε αυτήν της Αργεντινής. Την τελευταία 20ετία έχει γίνει αυτή η στροφή που δημιούργησε μια αρκετά πολυπληθή «παροικία». Εξ αυτών των 21 ως σήμερα Βραζιλιάνων, οι τέσσερις ήταν μέσοι με αμυντικές προδιαγραφές.

Ο Αράο θα κολυμπήσει κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στο χαμηλό ποσοστό επιτυχίας που εμφανίζουν οι Πράσινοι με τα βραζιλιάνικα εξάρια.

Η εξαίρεση του Ζιλμπέρτο Σίλβα

Μόνο ένας από το καρέ έχει αναγνωριστεί ως μία από τις σπουδαιότερες μεταγραφές στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Πρόκειται φυσικά για τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, ο οποίος σε τρεις σεζόν (2008-2011) έπαιξε σε 119 αγώνες, σημείωσε έξι γκολ και πανηγύρισε, ως ακρογωνιαίος λίθος, το νταμπλ του 2010, βοηθώντας επίσης σε μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές.

Αν και στο αρχικό στάδιο αμφισβητήθηκε η χρησιμότητα της επιλογής, ως εν ενεργεία αρχηγός της εθνικής Βραζιλίας ο Ζιλμπέρτο αποδείχθηκε πράγματι ένα «αόρατο τείχος» που λειτούργησε καταλυτικά τόσο στο αγωνιστικό όσο και στο εξωγηπεδικό σκέλος, διότι βοήθησε πολύ νεότερους συμπαίκτες του.

Οι πράσινοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν τη φήμη και τις γνωριμίες του, προσφέροντάς του πόστο στο οργανόγραμμα, αλλά την περίοδο εκείνη περισσότερο διακοσμητικός παρά ωφέλιμος ήταν ο ρόλος του.

Ο μισός Μάτος

Η δεύτερη περίπτωση που δημιούργησε προσδοκίες χωρίς στην πορεία να επαληθευτούν στο ακέραιο ήταν Μαρσέλο Μάτος. Απ’ αυτά τα what if που μένουν αναπάντητα.

Ο Βραζιλιάνος μέτρησε 63 συμμετοχές και τρία γκολ σε δύο σεζόν (2008-2010), αλλά οι 38 εξ αυτών στη διάρκεια της πρώτης. Όταν δηλαδή, ως 24χρονος παίκτης του Ζοζέ Πεσέιρο, είχε εξασφαλίσει αδιαπραγμάτευτη θέση στην ενδεκάδα και η απόδοσή του κυμαινόταν σε υψηλά στάνταρ. Μάλιστα, επειδή αρχικά ήταν δανεικός, η διοίκηση μπήκε στη διαδικασία να αγοράσει τα δικαιώματά του.

Μόνο που δεδομένης της ανατροπής στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και των αλλαγών που έγιναν, ο Μάτος εγκλωβίστηκε. Είτε δεν άντεξε τον ανταγωνισμό είτε δεν τον χρησιμοποίησαν όπως έπρεπε, το αποτέλεσμα ήταν οι ελάχιστες συμμετοχές, οι διαδοχικοί δανεισμοί του σε ομάδες της πατρίδας του και στο τέλος η πώληση με μικρό αντίτιμο (1.5 εκατ).

Στα… τάρταρα οι Κονσεϊσάο και Μπόβιο

Στο γκρουπ των αποτυχημένων επενδύσεων ανήκουν αδιαμφισβήτητα ο Φλάβιο Κονσεϊσάο και ο Ρικάρντο Μπόβιο.

Του πρώτου η μεταγραφή διέρρευσε εν μια νυκτί (καλοκαίρι του 2005) και πανηγυρίστηκε έξαλλα, διότι ερχόταν ως αντίβαρο του Ριβάλντο. Ήταν ένας 31χρονος χαφ βεληνεκούς Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος ερχόταν από μια χρονιά στη Γαλατάσαραϊ και σε θεωρητική βάση έψαχνε κάτι φρέσκο.

Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ο ίδιος «μπαγιάτικος». Δίχως όρεξη και ενέργεια, περιορίστηκε σε μόλις 21 συμμετοχές (1 γκολ), καθώς τον Γενάρη του 2006 έλυσε το συμβόλαιό του και αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο. Όσοι τον θυμούνται με τα πράσινα, θα τον έχουν στο μυαλό τους για το κίνητρο που εμφάνισε να αποδώσει καλά μόνο κόντρα στην Μπαρτσελόνα (0-0).

Ο δεύτερος φάνταζε στα 24 του μια κίνηση με αρκετή λογική. Είχε στο βιογραφικό του τα παιχνίδια με τη Μάλαγα στη LaLiga, άρα στο χαμηλότερο επιπέδου ελληνικό πρωτάθλημα θα μπορούσε να σταθεί ακόμη καλύτερα και πιο αποδοτικά. Παρόλα αυτά έκανε αποκλειστικά και μόνο αυτό: στεκόταν.

Βαρύ σκαρί στο όλον του, δεν ήταν εφικτό να καλύπτει πολλά μέτρα και είναι απορίας άξιον πως έφτασε να αγωνιστεί σε 33 παιχνίδια. Εκείνο το γκολ που είχε πετύχει κόντρα στον Εργοτέλη ήταν πράγματικ έργο τέχνης, μα οι περισσότερες εμφανίσεις του έμοιαζαν με μουτζούρες σε λευκό καμβά. Ο Βίκτορ Μουνιόθ τον εμπιστευόταν ως ένα σημείο γιατί δεν είχε κι άλλον.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News