Λουίς Ρουμπιάλες: Η άνοδος και η πτώση ενός πανίσχυρου ποδοσφαιρικού παράγοντα

Ο τρόπος με τον οποίο ο Λουίς Ρουμπιάλες παρουσιάζει τον εαυτό του είναι ενδεικτικός. Του αρέσει να λέει μια ιστορία, που δείχνει πόσα αποφασισμένος είναι να πετύχει αυτό που έχει στο μυαλό του…

Πριν καν κλείσει τον πρώτο μήνα της ζωής του, έσπασε και τα δύο πόδια του, όταν η αδελφή του έπεσε πάνω του. Υπέστη 6-7 συντριπτικά κατάγματα σε κάθε πόδι και οι γιατροί ενημέρωσαν τους γονείς του ότι ο γιος τους θα μπορούσε να γίνει τα πάντα, εκτός από ποδοσφαιριστής. Αλλά αυτό ακριβώς έγινε. Και αργότερα έφτασε να γίνει πρόεδρος της ισπανικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου. Οπότε, δεν θα το έβαζε έτσι εύκολα κάτω. «Είμαι μαχητής», του αρέσει να λέει.

Η ζωή του

Εγγονός ποδοσφαιριστή, γιος ενός δασκάλου και μιας κομμώτριας και διαζευγμένος πατέρας τριών παιδιών. Αυτός είναι ο Λουίς Ρουμπιάλες. Ο πατέρας του υπήρξε δήμαρχος του Μοτρίλ, της γενέτειράς του και ο ίδιος σπούδασε νομική. Παρά τα σπασμένα πόδια του στο ξεκίνημα της ζωής του, έγινε ποδοσφαιριστής. Όχι σπουδαίος, αλλά αποφασισμένος. Μαχητής και ηγέτης. Έπαιζε ως αριστερό μπακ, μέτρησε 298 συμμετοχές, αγωνίστηκε για έξι ομάδες, σκόραρε μία φορά στην καριέρα του και ποτέ δεν πλησίασε ούτε καν στη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο, τη διοργάνωση που έμελλε να είναι η αρχή του τέλους του.

Όταν ήταν αρχηγός στη Λεβάντε, παρακίνησε τους ποδοσφαιριστές σε απεργία. Έχοντας μείνει έναν χρόνο απλήρωτοι, τελικά μετά την απεργία πήραν τα 3/4 των χρημάτων που τους οφείλονταν. Σε ηλικία 32 ετών αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία του συνδικαλιστικού οργάνου των ποδοσφαιριστών.

Τα σκάνδαλα

Έχουν περάσει πέντε μήνες από τον Απρίλιο, όταν ο Λουίς Ρουμπιάλες χρειάστηκε να παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου για να δώσει εξηγήσεις μετά τη δημοσιοποίηση μιας σειράς ηχητικών μηνυμάτων μεταξύ του ίδιου και του Ζεράρ Πικέ, την περίοδο που αγωνιζόταν στη Μπαρτσελόνα. Από τα μηνύματα προέκυπτε πώς οι δυο τους κατάφεραν να διεξαχθεί το ισπανικό Σούπερ Καπ στη Σαουδική Αραβία. Το Σούπερ Καπ της ισότητας, όπως το έλεγε ο Ρουμπιάλες. Τα μηνύματα του «Ζέρι» με τον «Ρούμπι» διέρρευσαν από… κοριό στο τηλέφωνο του Ισπανού προέδρου και ο κλοιός είχε ήδη αρχίσει να σφίγγει, αλλά ο ίδιος δεν φαινόταν διατεθειμένος να σταματήσει.

«Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος, 44 ετών, από το Μοτρίλ. Δεν πίνω αλκοόλ, δεν καπνίζω. Δεν νομίζω ότι κάποιος θα ήθελε να με βρουν σε χαντάκι ή να με πυροβολήσουν στο κεφάλι. Αλλά αν έκαναν αυτό στο τηλέφωνό μου, ποιος ξέρει πού μπορεί να φτάσουν. Δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι αύριο δεν θα μου “φυτέψουν” μια σακούλα με κοκαΐνη στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου μου», έλεγε τότε. Τελικά δεν ήταν κοκαΐνη. Ήταν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το φιλί. Ο ίδιος τράβηξε τη σκανδάλη και πυροβόλησε…

Ο πόλεμος με τον Τέμπας

Ο ίδιος μοιάζει παρανοϊκός, σαν να έχει μανία καταδίωξης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν πολλοί που θα ήθελαν την καθαίρεσή του. «Ο Ρουμπιάλες πρέπει να φύγει», ακούγεται να λέει σε μήνυμα που έχει διαρρεύσει ο πρόεδρος της La Liga, Χαβιέ Τέμπας. Ο πόλεμος μεταξύ των δύο οργανισμών μαινόταν εδώ και καιρό. Τον περασμένο Οκτώβριο, μηνύματα μεταξύ του Ρουμπιάλες και του πατέρα του είχαν διαρρεύσει, στα οποία ο πρόεδρος της ισπανικής ομοσπονδίας αποκαλούσε ειρωνικά την Ατλέτικο «Patetico» και εξέφραζε την απέχθειά του για τη Σεβίλλη, τη Βαλένθια και τη Βιγιαρεάλ.

Πρόσφατα, σε συνέντευξή του στην «El Pais» ο Ρουμπιάλες είχε αποκαλύψει ότι εις βάρος του είχε 70-80 κατηγορίες, αλλά είχε κερδίσει όλες τις υποθέσεις. Χαρακτήριζε τα νομικά του μπλεξίματα έργο των εχθρών του.

Στη διάρκεια της θητείας του υπήρξαν επιτυχημένες κινήσεις, όπως η αύξηση των εσόδων και η διεύρυνση του μπάτζετ, ακόμη και στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Υπήρχε όμως και ανασφάλεια. Υπήρχε η μεγάλη κόντρα του με τη διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος, μια κόντρα την οποία ήθελε να παρουσιάζει ως επίθεση της La Liga στο πρόσωπό του.

Συνεχώς νέες κατηγορίες εναντίον του. Εκείνος όμως περπατούσε αγέρωχος. «Συνήθως φοράω καπέλο, αλλά αυτές τις ημέρες το έχω βγάλει και περπατάω στον δρόμο έτσι ώστε όλοι να με βλέπουν», έλεγε. Ένας άνθρωπος που απαιτούσε αφοσίωση και στηρίχθηκε πολύ στις πελατειακές σχέσεις για να αναρριχηθεί στην ομοσπονδία. Έστω κι αν συχνά πυκνά έβρισκε μπροστά του τον Χαβιέ Τέμπας, ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε για να τον ξεφορτωθεί, ο Λουίς Ρουμπιάλες άντεχε. Κανείς δεν μπορούσε να τον εκθρονίσει.

Το ανάρμοστο φιλί

Μέχρι τώρα. Το ανάρμοστο φιλί στην Τζένι Ερμόσο στη διάρκεια των πανηγυρισμών για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά κυρίως ο καταστροφικός τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε αυτό το σκάνδαλο, τον οδήγησαν τελικά στην παραίτηση, έστω κι αν τουλάχιστον πέντε φορές βροντοφώναξε «Δεν παραιτούμαι», σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, έχοντας τις δύο κόρες του στην πρώτη σειρά του κοινού. Τελικά, 17 ημέρες μετά κι αφού προηγουμένως η FIFA τον είχε παύσει από τα καθήκοντά του στην παγκόσμια ομοσπονδία, παραιτήθηκε.

«Τέλος» ήταν το hashtag της ανακοίνωσης που εξέδωσαν 81 παίκτριες, μεταξύ των οποίων και οι 23 διεθνείς που κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Πράγματι, ήρθε το τέλος του Λουίς Ρουμπιάλες, έστω κι αν άργησε. Εκείνο το ανάρμοστο φιλί ήταν η αρχή του τέλους. Ακολούθησε η μαρτυρία της πρώην υπαλλήλου της ομοσπονδίας, Ταμάρα Ράμος, που αποκάλυψε ότι τη ρωτούσε τι χρώμα εσώρουχο φορούσε. Ακόμη και ο θείος του και άλλοτε δεξί του χέρι, Χουάν Ρουμπιάλες, τον κατηγόρησε για σεξισμό.

Μετά το συμβάν στο Παγκόσμιο Κύπελλο ο Λουίς Ρουμπιάλες έμοιαζε περισσότερο με καρικατούρα, παρά με τον άλλοτε πανίσχυρο παράγοντα. Απολογήθηκε, αλλά στην πραγματικότητα μόνο απολογία δεν ήταν τα λόγια του. Οι ισπανικές ομάδες κινδύνευσαν να μείνουν ακόμη και εκτός ευρωπαϊκών Κυπέλλων.

Όλα ξεκίνησαν από ένα φιλί, αλλά πλέον είχαν γίνει ένα παγκόσμιο κίνημα. «Ο φεμινισμός στη χώρα μας προχωράει με γοργά βήματα. Η αλλαγή και η βελτίωση της ζωής μας είναι αναπόφευκτη. Είμαστε μαζί σου Τζένι», έγραψε η Ισπανίδα υπουργός Γιολάντα Ντίαζ, μόλις έγινε γνωστή η παραίτηση του Ρουμπιάλες.

Η παραίτηση βέβαια δεν ήρθε ούτε για το φιλί, ούτε για τα υπόλοιπα σκάνδαλα, ούτε υπό τον φόβο της αποβολής των ισπανικών ομάδων από τα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Ήρθε όταν στην Ισπανία έγινε αντιληπτό ότι από αυτή την υπόθεση κινδυνεύει η υποψηφιότητα της χώρας για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2030. Ούτε η πίεση από τα ΜΜΕ, ούτε η πίεση από την οικογένειά του, ούτε η απεργία πείνας της μητέρας του, η οποία εισήχθη στο νοσοκομείο τελικά, λύγισαν τον Ρουμπιάλες. Στην πόρτα της εξόδου τον οδήγησε ο κίνδυνος να «πεθάνει» μαζί με την παραγοντική του καριέρα, το μεγάλο του όνειρο, το να φιλοξενήσει η Ισπανία το Παγκόσμιο Κύπελλο…

Λουίς Ρουμπιάλες: Η άνοδος και η πτώση ενός πανίσχυρου ποδοσφαιρικού παράγοντα - Τα σκάνδαλα που τον σημάδεψαν

Η ζωή του

Τα σκάνδαλα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ