ΠΑΟΚ: Το κλάμα του Τσιγγάρα και το χαμόγελο του Τάισον

Η αναμέτρηση ΠΑΟΚ – Βόλος μόλις τελείωσε. Ο Χάρης Τσιγγάρας έχει ολοκληρώσει την αναμέτρηση με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο αριστερό του χέρι. Η πρώτη του σκέψη, η πρώτη του κίνηση είναι να ψάξει τον Αντρέ Βιεϊρίνια για να του το παραδώσει. Ο Πορτογάλος τον βλέπει να έρχεται προς το μέρος του και ανοίγει την αγκαλιά του.

Ο Τσιγγάρας χαμογελάει και προσπαθεί να βγάλει το περιβραχιόνιο. Δεν πρόλαβε. Ο Βιεϊρίνια τον αγκάλιασε και ο Τσιγγάρας ξεσπάει σε κλάματα. Κλαίει σα μικρό παιδί. Ο Βιεϊρίνια τον κατευθύνει προς την θύρα 4 και ο Τσιγγάρας δεν μπορεί να πάρει ανάσα από το κλάμα.

Ο Τσιγγάρας έχει μόλις κλείσει τα 23 του. Είναι από τα 10 του χρόνια στον ΠΑΟΚ. Δεν είναι Θεσσαλονικιός. Για να παίξει ποδόσφαιρο, ο παππούς του τον έφερνε στη Θεσσαλονίκη τρεις – τέσσερις φορές την εβδομάδα. Πορταριά Χαλκιδικής – Θεσσαλονίκη και πίσω.

Μεγάλωσε στο σπίτι των ακαδημιών του ΠΑΟΚ. Εκεί, στους διαδρόμους υπάρχουν φωτογραφίες με τον Αντρέ Βιεϊρίνια να πανηγυρίζει δείχνοντας το σήμα του ΠΑΟΚ και τον Δημήτρη Πέλκα να κλαίει και να φιλάει το περιβραχιόνιο.

Αυτά όλα καταγράφονται στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου ενός παιδιού που μεγαλώνει με το όνειρο να παίξει στην Τούμπα. Να παίξει στον ΠΑΟΚ. Να φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Αν νομίζετε πως όλα αυτά τα γράφω για να στήσω μια δακρύβρεχτη ιστορία για το μεγαλείο του ΠΑΟΚ κάνετε λάθος. Ξεχάστε πως μιλάμε για τον ΠΑΟΚ. Μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Το κλάμα του κάθε Τσιγγάρα μπροστά στην πραγματοποίηση ενός ονείρου, για ένα άθλημα για το οποίο έδωσε τα πάντα για να πετύχει και μια σχέση ζωής με την ομάδα στην οποία μεγάλωσε, δεν στηρίζεται σε συμβόλαια.

Όπως ποδόσφαιρο είναι το χαμόγελο του Τάισον, που στα 35 του, και ενώ είχε γυρίσει στην Βραζιλία για να κρεμάσει τα παπούτσια του, δημιουργήθηκαν κάποιες καταστάσεις που τον έκαναν να θέλει να φύγει. «Ναι, μυρίστηκε το πακέτο από τον ΠΑΟΚ και πήγε για τα τελευταία ένσημα». Αυτή η ατάκα για τον Τάισον ακούστηκε αρκετά τον περασμένο Ιανουάριο όταν ο Βραζιλιάνος αποκτήθηκε από τον Δικέφαλο.

Ο 35άρης Τάισον έχει αποδείξει σε όλους ότι πρώτα είναι αθλητής και μετά ποδοσφαιριστής. Το λέει η ψυχούλα του. Σέβεται πάνω από όλα τον εαυτό του. Τον βλέπεις και λες «σιγά μην ερχόταν αυτός εδώ στα 30 του….».

Το κλάμα του Τσιγγάρα για το περιβραχιόνιο του αρχηγού και η όρεξη (άλλη λέξη έχω στο μυαλό μου) του Τάισον είναι ο,τι χρειάζονται τα αποδυτήρια μιας ομάδας. Είναι δυο «υλικά» με τα οποία ο Ρασβάν Λουτσέσκου καλείται να «ποτίσει» τα αποδυτήρια. Και σε αυτό ο Ρουμάνος είναι «μανούλα»…

ΠΑΟΚ: Το κλάμα του Τσιγγάρα και το χαμόγελο του Τάισον

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ