ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ BC: Οι λόγοι που ο Κώστας Σλούκας θα είναι καλύτερος τη φετινή σεζόν

Η ηγεσία δεν αφορά τίτλους ή θέσεις, αλλά κατά πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να επηρεάσει τον διπλανό του. Ο Κώστας Σλούκας επέστρεψε στον Πειραιά την περσινή σεζόν με σκοπό να ηγηθεί του Ολυμπιακού, αλλά και να κάνει τη μετάβαση στη μετά Σπανούλη εποχή λίγο πιο ομαλή. Αν και αυτό θα γίνει κάπως άγαρμπα, μιας και η απόφαση του μεγάλου αρχηγού των «ερυθρολεύκων» έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία την 26η του Ιούνη.

Η περσινή σεζόν πέρασε από χίλια κύματα τόσο για τον Έλληνα γκαρντ και κατά συνέπεια για ολόκληρο το μπασκετικό οικοδόμημα των «ερυθρολεύκων». Ο Σλούκας είναι ένας από τους κορυφαίους περιφερειακούς στην Ευρώπη, όμως χρειάζεται το κατάλληλο περιβάλλον σε μία ομάδα για να αναλάβει τα ηνία της και να την αλλάξει επίπεδο. Η περσινή στελέχωση του μεγάλωσε τις απαιτήσεις, σε αντίθεση με τη φέτος, που έχει όλα τα εχέγγυα να κάνει μία σεζόν πολύ ανώτερη, ως ο go to guy του φετινού Ολυμπιακού σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Τα λεπτά του Σλούκα δεν έλεγαν την αλήθεια

Ο Ολυμπιακός ήταν φανερό πως δε λειτουργούσε όπως θα έπρεπε όταν ο ίδιος καθόταν στον πάγκο. Ο Σπανούλης δεν μπορούσε να είναι τόσο επιδραστικός όπως στο παρελθόν, ενώ με τους Τζένκινς και Χάρισον το δεύτερο ροτέισον δεν είχε επιθετικό σφυγμό, παρά μόνο τα σόλο του Σακίλ Μακίσικ.

Έτσι ο Σλούκας αναγκάστηκε να αγωνιστεί σε 10 παιχνίδια πάνω από 32 λεπτά, με τον μέσο όρο του να κυμαίνεται στα 27:43. Χρόνος που αν τον απομονώσεις δε φαίνεται τόσο πολύς, αλλά στην πραγματικότητα είναι υπερβολικά φορτωμένος, καθώς τα πάντα περνούσαν από τα χέρια του. Αυτό φαίνεται και από το USG% (κατοχές τις οποίες διαχειρίζεται όσο βρίσκεται στο παρκέ) που την περσινή σεζόν ήταν στο 22.6%. Μόνο στη Φενέρμπαχτσε τη σεζόν 2017-18 είχε μεγαλύτερο δείκτη στον συγκεκριμένο τομέα, αλλά εκείνο το 22.7% ερχόταν ως αποτέλεσμα παρουσίας 24:49 στο παρκέ.

Μπορεί λοιπόν τα σχεδόν 28 λεπτά του Σλούκα στο παρκέ να μη φαίνονται υπερβολικά, αλλά αυτά που κλήθηκε να κάνει κατά τη διάρκειά τους στο παρκέ ήταν.

Εν προκειμένω ο Ολυμπιακός ζητούσε από τον Σλούκα να είναι ο καλύτερος δημιουργός του, ο άνθρωπος που τον ξεκολλάει στο σκοράρισμα και αυτός που θα διαχειρίζεται τις κρίσιμες επιθέσεις στο φινάλε, όταν καθ’ όλη τη διάρκεια που βρισκόταν στο παρκε, τα πάντα ήταν προσαρμοσμένα πάνω του.

Έτσι και ο ίδιος παρουσίασε κάποια σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, πολλές φορές και μέσα στο ίδιο το παιχνίδι, αφού κάποια λάθη δε συνάδουν με το επίπεδό του, αλλά ήταν αποκύημα της υπερπροσπάθειας να βάλει τον Ολυμπιακό σε ράγες κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.

Η ασφάλεια και το spacing τον ανεβάζουν επίπεδο

Το παραπάνω είναι θεωρητικά αδύνατο να συμβεί ξανά. Ναι, θα υπάρξουν παιχνίδια που ο Σλούκας θα βρεθεί για περισσότερα από 30 λεπτά στο παρκέ, αλλά οι μέσοι όροι του θα μειωθούν στον συγκεκριμένο τομέα, έχοντας δίπλα του τους Ντόρσεϊ και Γουόκαπ. Ο Μπαρτζώκας θα είναι ασφαλής δηλαδή, τόσο όταν ο Σλούκας κάθεται στον πάγκο, αλλά ακόμα και ο ίδιος θα αποφορτιστεί από αρκετές ευθύνες, όπως το ασφαλές κατέβασμα της μπάλας.

Ο ίδιος, όπως είδαμε και στο Προολυμπιακό με την Εθνική, είναι παίχτης που σε αλλάζει επίπεδο αρκεί να μην επιβαρρυνθεί αρκετά κατά τη διάρκεια του αγώνα, ώστε να έχει ανάσες και καθαρό μυαλό στο φινάλε.

Με την παρουσία του Ντόρσεϊ, φυσικά, αλλάζει και όλο το κέντρο βάρους στην επίθεση, ή μάλλον στις αντίπαλες άμυνες. Ειδικά αν συνυπάρχει στην πεντάδα με τον Βεζένκοφ, ο Ελληνοαμερικανός γκαρντ «τεντώνει» την άμυνα, λόγω της απειλής με το μακρινό σουτ, κάτι που βοηθάει αρκετά στο spacing. Ο Σλούκας έχει την ικανότητα και το court vision να τροφοδοτήσει τους συμπαίχτες του με τις kick out πάσες, αν το spacing λειτουργεί στην εντέλεια, κάτι που έκανε κατά κόρον ως παίχτης της Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς.

Να βρει τις συνεργασίες με τον Μαρτίν

Οι κινήσεις του καλοκαιριού που έκανε ο Ολυμπιακός ήταν στοχευμένες. Μία εξ’ αυτών ήταν ο Φαλ από τη Βιλερμπάν, ένας παίχτης που με το μέγεθός του μπορεί να είναι μια σταθερά σε ριμπάουντ (δεν είναι Μιλουτίνοφ βέβαια) και τελειώματα κοντά στο καλάθι, αλλά το επιθετικό του παιχνίδι δε βασίζεται ιδιαίτερα στο πικ εν ρολ.

Για τον παραπάνω λόγο η παρουσία του Χασάν Μαρτίν είναι κομβική. Ο Ολυμπιακός είχε συνηθίσει να παίρνει πράγματα από τους αθλητικούς ψηλούς του, χάρη στη δημιουργία του Σπανούλη, τα τελευταία χρόνια. Πλέον ο Μαρτίν, μετά και την αρκετά καλή ρούκι σεζόν του, καλείται να αποτελέσει τον Νο1 πόλο συνεργασιών και τροφοδοσίας του Σλούκα, με το γρήγορο ρολάρισμά του και την ευχέρεια του να τελειώνει τις φάσεις. Άλλωστε μιλάμε για έναν ψηλό που την περσινή σεζόν είχε 72% στο δίποντο, ποσοστό αρκετά υψηλό ακόμα και για έναν παίχτη που κινείται πέριξ της ρακέτας όσον αφορά την εκτέλεση.

Όλα τα παραπάνω, βέβαια, μένει να επιβεβαιωθούν και στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός είναι χρόνια μακριά ακόμα και από την 8αδα της διοργάνωσης και ο στόχος δεν πρέπει να είναι άλλος από αυτόν. Άλλωστε ακόμα βρίσκεται σε περίοδο προετοιμασίας, μη γνωρίζοντας αν και πώς θα κινηθεί στη θέση των φόργουορντ, πίσω από τον Κώστα Παπανικολάου. Παρόλα αυτά οι μεταγραφές είναι λογικό να προδιαθέτουν για κάτι καλό, με τον Κώστα Σλούκα πλέον να βλέπει γύρω του ένα ρόστερ του οποίου μπορεί να γίνει ο άνθρωπος που το πάει ένα βήμα παραπέρα. Φέτος είναι η ευκαιρία του να δείξει σε όλους, χωρίς ναι μεν αλλά, πως αυτός θα είναι η εγγύηση για τον Ολυμπιακό του παρόντος.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News