Αντώνης Καρπετόπουλος: Η νίκη της τρομοκρατίας

Τον Νοέμβριο του 2015 είχαμε για πρώτη φορά ματαιώσεις ποδοσφαιρικών αγώνων εξαιτίας μίας αόρατης τρομοκρατικής απειλής. Τα δυο ματς που τότε είχαν ματαιωθεί ήταν φιλικά. Τώρα το ματς Βέλγιο-Σουηδία διακόπηκε στο ημίχρονο, με τους ποδοσφαιριστές μάλιστα να προκαλούν την απόφαση.

Το κοινό χαρακτηριστικό στις δύο ιστορίες δεν είναι ότι οι αποφάσεις ματαίωσης των αγώνων βγήκαν με συνοπτικές διαδικασίες: είναι ότι η Ευρώπη φοβάται. Όποιος νομίζει ότι είναι ένας υπερβολικός φόβος θα ’πρεπε να παρακολουθήσει τη δίκη του περίφημου βομβιστή του Σταντ Ντε Φρανς και μέλους της ομάδας που σκότωσε 130 ανθρώπους στα πέριξ του γηπέδου και στο θέατρο Μπατακλάν.

Ο Σαλά Αμπντεσλάμ ήταν τότε 26 χρονών. Ζούσε στο Βέλγιο. Συνελήφθη στην κοινότητα Μολενμπέκ των Βρυξελλών, αφού κατάφερε να διαφύγει της σύλληψης για ένα διάστημα 4 μηνών. Πέρασε από δίκη. Του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «συμμετοχή σε τρομοκρατικές δολοφονίες» και για «συμμετοχή στις δραστηριότητες μιας τρομοκρατικής οργάνωσης» απ’ τις δικαστικές αρχές του Βελγίου. Δήλωσε μαχητής του ΙSIS. Έξι χρόνια αργότερα στη δεύτερη δίκη του στη Γαλλία δήλωσε πως απλώς δείλιασε να ανατινάξει μέρους του σταδίου διότι απλώς πέρασε απ’ το καφέ του κι είδε κόσμο που του φάνηκε να του μοιάζει να μη φταίει σε τίποτα. Αν δεν είχε πιει αυτόν τον καφέ θα είχαμε μία απ’ τις μεγαλύτερες τραγωδίες όλων των εποχών.

Οι συγκεκριμένοι τύποι είναι αψυχολόγητοι κι απρόβλεπτοι. Ο Σαλά Αμπντεσλάμ είπε ότι ήθελε να δει το αίμα όσων θεωρεί άπιστους να τρέχει. Δίστασε. Άλλος δεν θα δίσταζε. Και τότε δεν υπήρχε βομβαρδισμός της Γάζας.

Ήττα

Κάθε ματαίωση αγώνα είναι ήττα με παράδοση. Σε καθαρά συμβολικό επίπεδο οι ματαιώσεις των δύο αγώνων είναι ό,τι χειρότερο: δημιουργούν τη σιγουριά ότι ο κόσμος, όπως τον ξέραμε, αλλάζει. Δυστυχώς δεν θ’ αλλάξει προς το καλύτερο. Οι επιλογές των στόχων δεν είναι ποτέ τυχαίες.

Στο Παρίσι κάποτε ήταν το γήπεδο, το θέατρο, μία μπρασερί. Όλοι τόποι συνάθροισης απλών ανθρώπων που ήθελαν να βγουν απ’ το σπίτι για να χαρούν και να χαλαρώσουν. Δεν ήταν επίσης τότε τυχαία η επιλογή της ημέρας και της ώρας: το βράδυ της Παρασκευής σηματοδοτεί στην Ευρώπη το τέλος της εβδομάδας – είναι η αρχή του διαλείμματος. Ο στόχος ήταν τότε ακριβώς αυτός: να πάψουν οι άνθρωποι να πιστεύουν πως έχουν δικαίωμα σε δυτικές απολαύσεις.

Όποιος είχε χτυπήσει το Παρίσι ονειρευόταν έναν κόσμο μουντό, όπου οι ελευθερίες θα καθορίζονται απ’ τον λόγο ένας τιμωρού Θεού: η διασκέδαση, η απόλαυση, η ψυχαγωγία είναι κολάσιμα αδικήματα. Δεν έγινε και τώρα τίποτα τυχαία. Οι Σουηδοί επιλέχτηκαν επειδή πρόσφατα η κυβέρνησή τους αποφάσισε να πάρει μέτρα εναντίον μεταναστών που αναστατώνουν καιρό τώρα τη Στοκχόλμη. Έπρεπε να εκτελεστούν δύο άνθρωποι που φορούσαν τις φανέλες της Σουηδίας ώστε να είναι σαφέστατος ο στόχος.

Όλα έγιναν την ημέρα του ματς Βέλγιο-Σουηδία, ώστε η εκτέλεση να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Κι ο εκτελεστής που φώναζε «Ο Αλάχ είναι μεγάλος» αρνήθηκε να παραδοθεί και προτίμησε να πεθάνει. Για να βρει μιμητές.

Πανικός

Οι Σουηδοί αποφάσισαν να μην αγωνιστούν. Δεν ξέρω αν θέλησαν να δείξουν συμβολικά ότι οδεύουμε σε έναν κόσμο, στον οποίον το ποδόσφαιρο ως διασκέδαση δεν έχει θέση – φοβάμαι πως αν είναι αυτή η πρόθεσή τους σύντομα θα διαπιστώσουν πως γενικά η διασκέδαση μπορεί να εκλείψει. Είτε καθορίσουν τη ζωή μας οι φονταμελιστές μουλάδες και τα εκρηκτικά τους, είτε οι πανικόβλητοι λειτουργοί μιας φοβισμένης δημοκρατίας γεμάτης απαγορεύσεις, το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο – η απομόνωση, ο τρόμος, η θλίψη.

Υπάρχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα που έχει να κάνει με την αστυνόμευση, τους ελέγχους κι εντέλει την πρόληψη των τρομοκρατικών πράξεων: απαιτείται εγρήγορση τις μέρες αυτές – το κατανοώ. Αν όμως ο σκοπός είναι η αλλαγή των συνηθειών μας και της ζωής μας εξαιτίας ενός αόρατου φόβου έχουμε χάσει όλοι. Οι τρομοκράτες κέρδισαν. Η λήθη βοηθά, θα πει κάποιος. Απ’ τα γεγονότα του Σταντ ντε Φράνς πέρασαν επτά χρόνια – μάλλον ήσυχα. Δεν διαφωνώ. Αλλά αν έχουμε ένα χτύπημα στη Γερμανία στις αρχές του επόμενου Ιουνίου δεν θα γίνει κανένα ματς του Euro. Κι όποιος θέλει να σπείρει στην Ευρώπη πανικό θα το έχει σίγουρα στο μυαλό του. Μην αμφιβάλλετε.

Καζακστάν

Στο μεταξύ, προχθές το βράδυ έγινε σχεδόν ξεκάθαρο και με ποιους θα αγωνιστεί τον Μάρτιο στα μπαράζ πρόκρισης η Εθνική μας: πλην συνταρακτικού απροόπτου θα συναντήσει πρώτα το Καζακστάν, σε μονό ματς στην Αθήνα και στη συνέχεια, αν το αποκλείσει, θα παίξει με έπαθλο το εισιτήριο για την Γερμανία με τον νικητή του ματς Γεωργία-Λουξεμβούργο, σε έδρα που θα οριστεί μελλοντικά.

Αν σκεφτεί κανείς πως όταν ξεκίνησε η φάση των ομίλων υπήρχε πιθανότητα να κριθεί εισιτήριο σε ματς με την Τουρκία η εξέλιξη δεν είναι κακή. Το Καζακστάν δεν έχει όνομα που να τρομάζει και να μαρτυρά ποδοσφαιρικές παραδόσεις, αλλά ως ομάδα έχει ενδιαφέρον. Στον όμιλο που βρίσκεται με τη Σλοβενία, τη Δανία, τη Φιλανδία, τη Βόρειο Ιρλανδία και το Σαν Μαρίνο έχει 4 νίκες και 3 ήττες – και καμία ισοπαλία. Έχει κερδίσει στην έδρα του τη Δανία και εκτός έδρας την Ιρλανδία – έχει μάλιστα κάποιες ελάχιστες ελπίδες να τερματίσει στη δεύτερη θέση, αλλά είναι αντικειμενικά δύσκολο καθώς οι Δανοί έχουν τέσσερις βαθμούς παραπάνω.

Η Γεωργία, που μοιάζει καιρό τώρα να περιμένει την Εθνική μας, έχει τον Κβαρατσχέλια κι αυτό τα λέει όλα. Το κακό είναι ότι έχει παίξει πολλές φορές με την Εθνική μας και δεν τη φοβάται. Το καλό ότι δεν είναι βέβαιο ότι θα αποκλείσει το Λουξεμβούργο, αν και εφόσον το αντιμετωπίσει. Τίποτα δεν θα είναι απλό, αλλά είναι στο χέρι της Εθνικής μας να προκριθεί. Στα ματς αυτά θα χρειαστεί να κάνει εμφανίσεις σαν αυτές που έκανε με την Ιρλανδία τόσο στην Αθήνα, όσο και στο Λονδίνο. Στο μεταξύ ο Πογέτ μπορεί να αντιμετωπίσει το τελευταίο ματς της ομάδας στον όμιλο, αυτό με τη Γαλλία, ως ένα ματς δοκιμών και πειραματισμών. Διεκδικώντας ωστόσο ένα καλό αποτέλεσμα που θα δώσει στην ομάδα ηθικό. Που ευτυχώς δεν της λείπει.

Πώς γίνεται;

Η ΕΠΟ με ανακοίνωσή της έκανε γνωστό πως η διεύθυνση αστυνομίας βορειοανατολικής Αττικής με διαταγή που εξέδωσε στις 13 Οκτωβρίου της απαγόρευσε να εκδώσει εισιτήρια στο πέταλο για λόγους ασφαλείας καθώς στο ματς θα υπήρχαν και Ολλανδοί οπαδοί. Προφανώς πρέπει οι υπεύθυνοι της εν λόγω αστυνομικής διεύθυνσης να άλλαξαν τις τελευταίες ημέρες. Διότι δεκαπέντε μέρες πριν στην «OPAP Arena» υπήρξαν οπαδοί του Άγιαξ στο ματς με την ΑΕΚ και κανένα πέταλο δεν έκλεισε! Πώς εξηγείται αυτό; Δεν εξηγείται. Εκτός αν στην αστυνομία υπήρξε αίτημα συνεργασίας κι αυτή το έκανε δεκτό.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News