Γιώργος Χελάκης: Ο Φορτούνης είναι καλλιτέχνης, δημιουργός εικαστικών δρώμενων...

Αν θέλετε, ρίξτε μία προσεκτική ματιά. Ο Κώστας Φορτούνης δήλωσε αμέσως μετά πως βρήκε την μπάλα με τον μύτο! Αμέσως μετά τον ελιγμό του ανάμεσα σε πέντε παίκτες της Γουέστ Χαμ και τη στιγμή που ένιωσε να τον κλείνουν χωρίς χώρο για να πασάρει, εκτελεί. Η μπάλα παίρνει εξωτερικά φάλτσα. Είναι φάλτσα απαραίτητα για να πάρει πορεία προς το τέρμα και να μη φύγει έξω απ’ το δεξί δοκάρι του Αρεολά. Μακάρι τέτοιους μύτους να έπιαναν κι άλλοι ποδοσφαιριστές δίνοντας στην μπάλα εξωτερικά φάλτσα.

Μακάρι, αλλά δεν γίνεται. Αυτά μπορεί να τα κάνει ο Φορτούνης και κάποιοι λίγοι παίκτες στην Ευρώπη. Όταν αρχίζει ένα κείμενο για τα ποδοσφαιρικά κατορθώματα του Φορτούνη είναι περίπου φυσικό επακόλουθο να γίνει αναφορά στην επιλογή του Πογέτ να τον αφήσει εκτός Εθνικής ομάδας. Ας κάνουμε μία εξαίρεση. Το θέμα μας είναι ότι αυτός ο υπερπαίκτης λίγο έλειψε να χαθεί απ’ τα γήπεδά μας. Να μετακομίσει κάπου αλλού ή ακόμα και να απογοητευτεί.

Το πιο λαμπρό αστέρι του ποδοσφαίρου μας εδώ και πάνω από δέκα χρόνια λίγο έλειψε να σταματήσει να λάμπει. Λοιδορήθηκε, αμφισβητήθηκε, αποκλείστηκε, αποσιωπήθηκε. Δύο σοβαροί τραυματισμοί απείλησαν να βάλουν τέλος στην καριέρα του. Ήρθε κάποιος Ονιεκουρού και του πήρε το νούμερο απ’ τη φανέλα, ο προπονητής του τον έστειλε μεταξύ πάγκου κι εξέδρας, βρέθηκε να προπονείται εκτός ομάδας και τελικά ανέκαμψε κι εντυπωσιάζει. Απ’ την πλήρη αποκαθήλωση, στην ποδοσφαιρική ανάσταση.

Όλα αυτά δεν μπορεί να έγιναν μόνο από λάθη άλλων. Κάπου θα είχε δώσει κι ο ίδιος το δικαίωμα. Κι όταν το σημειώνω αυτό, δεν αναφέρομαι στο χιλιοφορεμένο ότι δεν μαρκάρει. Αλήθεια είναι, αλλά πόσοι αρτίστες της μπάλας δεν είχαν την ίδια αδυναμία; Όχι κάποτε, αλλά και στις μέρες μας. Πέραν του ότι στη νέα μάλλον βελτιωμένη του εκδοχή ο Φορτούνης μαρκάρει, ο καλός προπονητής βρίσκει τρόπους να κρύψει την αδυναμία ενός τέτοιου παίκτη.

Στον Φορτούνη χρωστούν πολλά οι μερακλήδες της μπάλας. Κι είναι πολλοί, ακόμα και στην Ελλάδα, που όλοι αγαπούν τη νίκη της ομάδας τους, ακόμα κι αν είναι με κάθε τρόπο. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που πάνε στα γήπεδα για να δουν κάτι ξεχωριστό. Κάτι που υπερβαίνει τα συνηθισμένα κι αποδίδει στο ποδόσφαιρο τον χαρακτήρα της τέχνης. Διότι το γκολ που πέτυχε ο Φορτούνης είναι μία ζωγραφιά. Ένας πίνακας που στέκεσαι μπροστά του με θαυμασμό.

Επειδή υπάρχουν παίκτες που δεν είναι απλά καλοί αθλητές. Είναι καλλιτέχνες, δημιουργοί εικαστικών δρώμενων. Όσο περισσότερο εμφανίζονται τέτοιοι στα γήπεδά μας, τόσο το άθλημα θα κερδίζει φίλους που θα το απολαμβάνουν για εκείνες τις μαγικές στιγμές που χαρίζουν οι καλλιτέχνες της μπάλας. Μην απορείτε. Καλλιτέχνης ο ζωγράφος με τα πινέλα και τον καμβά του. Καλλιτέχνης κι ο Κώστας Φορτούνης με την μπάλα και το χορτάρι…

Δεν γίνεται…

Τουλάχιστον, εμείς, οι απλοί πολίτες, δεν έχουμε καμία δικαιολογία να απέχουμε. Εμείς, που ξέρουμε ίσως καλύτερα απ’ τον καθένα τι σημαίνει να σου στερούν την πατρίδα, να ζεις εκτοπισμένος, να είσαι πρόσφυγας και μετανάστης. Εμείς, που τα ξέρουμε όλα αυτά, δεν δικαιολογούμε σε καμιά περίπτωση τις θηριωδίες της Χαμάς. Ξέρουμε, ή πρέπει να ξέρουμε, να ξεχωρίζουμε τις καταστάσεις.

Όσα τρομοκρατικά διέπραξε η Χαμάς δεν αναιρούν το αναφαίρετο δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν το δικό τους κράτος στα δικά τους εδάφη. Ούτε μπορούμε να δικαιολογήσουμε τα μαζικά αντίποινα των Ισραηλινών, που δολοφονούν κατά χιλιάδες άμαχους και μικρά παιδιά. Γι’ αυτό κι όταν ζητείται ειρήνευση ώστε να σταλεί ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα ούτε απέχουμε, ούτε την αρνούμαστε. Ούτε ξεχνάμε ότι είναι οι Ισραηλινοί που γράφουν στα αιματοβαμμένα παπούτσια τους τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το δίκαιο των Παλαιστινίων.

Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό επειδή το κάνουν οι «σύμμαχοί» μας Αμερικανοί. Στο κάτω της γραφής, σύμμαχοί μας είναι κι οι Γάλλοι με τους Ισπανούς, που οι κυβερνήσεις τους ζητούν προσωρινή ειρήνευση ώστε να φτάσει ανθρωπιστική βοήθεια στους εγκλωβισμένους της Γάζας. Όποιος είναι με το μέρος των Παλαιστινίων δεν είναι και με το μέρος της Χαμάς. Δεν θα χάσουμε τον ανθρωπισμό μας μπροστά στο απειλούμενο νέο ολοκαύτωμα, που τώρα αντί για θύματα, θα έχει θύτες τους Ισραηλινούς. Δεν θα μείνουμε σιωπηλοί όταν συντελείται μαζικός εκτοπισμός και γενοκτονία. Δεν γίνεται να απωλέσουμε τη μνήμη μας…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News