Γιώργος Χελάκης: Στο Λονδίνο επούλωσε τις ανοιχτές πληγές του και ξαναμπήκε στις ράγες

Επαιξε κι έχασε. Επαιξε όμως. Δεν κρύφτηκε, δεν το γύρισε στον… κλεφτοπόλεμο και στα ηρωικά διωξίματα της μπάλας. Απέναντι σε μία ομ δα με ποιότητα, αδιάκοπο τρέξιμο κι υψηλή κατάρτιση, ο Ολυμπιακός έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο χωρίς κανένα φόβο, αλλά με οργάνωση και μελετημένη αγωνιστική συμπεριφορά.

Eχασε επειδή σε μία φάση ο Ορτέγκα αντί να βγει, όπως οι υπόλοιποι συμπαίκτες του, ολιγώρησε κι έμεινε να καλύπτει τον καλύτερο παίκτη του γηπέδου και βασικό στέλεχος της εθνικής Βραζιλίας. Τον Πακετά. Εχασε διότι η κεφαλιά του Καμαρά αντί για τα δίχτυα βρήκε δοκάρι. Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο «Λόντον Στέιντιουμ» ήταν ευρωπαϊκού επιπέδου. Με τις γραμμές κοντά, που σημαίνει η άμυνα σχετικά ψηλά. Με συνεχή κίνηση και προσπάθεια να πρεσάρει για να δημιουργήσει πρόβλημα στο κατέβασμα της μπάλας.

Δύσκολα μπορεί να βρεθεί ψεγάδι στην εμφάνιση των Πειραιωτών. Από κει και πέρα υπάρχουν θέματα ποιότητας, που είναι αναπόφευκτα. Ηταν φανερά στον μεσοεπιθετικό άξονα, εκεί που ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να σχεδιάσει τις επιθέσεις του απ’ τη στιγμή που ο Μόγες είχε επιφυλάξει στενό -κι ορισμένες φορές διπλό- μαρκάρισμα στον Κώστα Φορτούνη. Tο παιχνίδι που έκανε προχθές το βράδυ στο Λονδίνο ο Παναγιώτης Ρέτσος ήταν για μεταγραφή.

Ατρωτος στην άμυνα, άψογος στην προώθηση της μπάλας. Γενικά η ομάδα του Ντιέγκο Μαρτίνεθ υπηρέτησε σωστά το πλάνο της κι από τακτική άποψη ήταν άψογη, με εξαίρεση τη λάθος εκτέλεση του τεχνητού οφσάιντ απ’ τον Αργεντινό, που έκανε κι αυτός πολύ καλό παιχνίδι. Να σημειωθεί ξεχωριστά η εμφάνιση του Ροντινέι, που είχε καλές αντιδράσεις όχι μόνο στην επίθεση, αλλά και στην άμυνα.

Η Γουέστ Χαμ έπαιξε πλήρης αυτή τη φορά, με διάθεση και πάθος που έχει την εξήγησή του στην ήττα της στο Φάληρο. Απ’ τη στιγμή που ο Ολυμπιακός είχε αυτή την απόδοση στο Λονδίνο, έχει την αγωνιστική υποχρέωση να την επαναλάβει κόντρα στη Φράιμπουργκ. Με επανάληψη της εμφάνισης και με σύμμαχο την τύχη οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν να επιστρέψουν απ’ τη Γερμανία με θετικό αποτέλεσμα, ακόμα και τη νίκη που τους ανοίγει την πόρτα για τη δεύτερη θέση.

Η Φράιμπουργκ δεν είναι σε καμιά περίπτωση καλύτερη ομάδα απ’ τη Γουέστ Χαμ. Oι πληγές που άνοιξαν με την βαριά ήττα απ’ τον ΠΑΟΚ φάνηκε να κλείνουν με την εμφάνιση στο Λονδίνο. Οι πληγές απ’ τα χαμένο στα χαρτιά ντέρμπι δεν γίνεται να κλείσουν απ’ τη μία μέρα στην άλλη. Ο Ολυμπιακός δεν είναι στην κορυφή της βαθμολογίας, όπως του άξιζε με τα αποτελέσματα μέσα στο γήπεδο. Οι παίκτες και ο προπονητής (η δουλειά της διοίκησης είναι άλλη) δεν ωφελεί να… κλαίνε πάνω απ’ το χυμένο γάλα. Εχουν τα περιθώρια να αντιμετωπίσουν ως μία παρένθεση την ήττα απ’ τον ΠΑΟΚ και να αντεπιτεθούν αγωνιστικά και βαθμολογικά.

Δεν τα βάζει…

Η εκτός έδρας νίκη επί της Μπράιτον είχε σκορπίσει ευφορία στον κόσμο της ΑΕΚ. Δεν ήταν απλώς η νίκη. Ηταν η πολύ καλή εμφάνιση και τα τρία γκολ. Νίκη που άνοιγε τον δρόμο για την πρόκριση στην επόμενη φάση του Γιουρόπα Λιγκ. Αυτός ο δρόμος γέμισε εμπόδια στην πορεία.

Εμπόδια που βρήκε μπροστά της η «Ενωση» παίζοντας με τον Αγιαξ και τη Μαρσέιγ στη Νέα Φιλαδέλφεια, την πυρακτωμένη έδρα της. Και δεν ήταν να πεις ότι οι δύο αντίπαλοί της την κατατρόπωσαν μέσα στο γήπεδο κι αναγκάστηκε να υποκλιθεί στην ανωτερότητά τους. Οχι πως ήταν υποδεέστεροι αντίπαλοι. Το σύνολο του Αλμέιδα δημιούργησε ευκαιρίες για γκολ με το γνωστό παιχνίδι του, αλλά η μπάλα δεν μπήκε μέσα.

Η ΑΕΚ δημιούργησε κι έχασε κλασικές ευκαιρίες, που της στέρησαν το δικαίωμα να πάρει δύο επιπλέον βαθμούς με τον Αγιαξ και -τουλάχιστον- έναν βαθμό με τη Μαρσέιγ. Το αποτέλεσμα ήταν να θολώσει ο στόχος της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Γιουρόπα και τώρα να φαντάζει εφικτός κυρίως ο στόχος της τρίτης θέσης και της συνέχειας στο Κόνφερενς Λιγκ.

Η συμμετοχή ελληνικής φάσης σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και μετά τον Δεκέμβριο δεν πρέπει να υποτιμάται σε καμιά περίπτωση. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί, όμως, η τεράστια αναποτελεσματικότητα της ΑΕΚ που φαίνεται να της στοιχίζει. Κλασικές ευκαιρίες που χάνονται, όπως αυτή του Γιόνσον με τον Αγιαξ κι αυτή του Λιβάι Γκαρσία με τη Μαρσέιγ. Τα ίδια έχουν γίνει και στο πρωτάθλημα με κραυγαλέα παραδείγματα τα παιχνίδια με τις Σέρρες και την Κηφισιά.

Εδώ δεν μιλάμε για σύμπτωση, αλλά για αγωνιστικό πρόβλημα που απαιτεί λύση. Και κάτι ακόμα. Η ενδεκάδα της ΑΕΚ κόντρα στη Μαρσέιγ είχε μέσο όρο ηλικίας πάνω απ’ τα τριάντα χρόνια. Κι αυτό δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής…

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News