Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες: Ο «βούβαλος» του Ολυμπιακού που έκανε τον Μαραντόνα να κλάψει

«Με είχε φωνάξει ο Χουάν, ήθελε να με δει. Ονειρευόταν μια κόκκινη Mercedes και σκόπευε να την αγοράσει. Θυμάμαι πως του είπα: “Ηρέμησε Χουάν, μίλησα με κάτι φιλαράκια στην αντιπροσωπεία και θα στην παραγγείλουν”. Ησύχασε ο Χουάν. Και πέθανε. Έτσι απλά. Στα χέρια μου, έτσι απλά. Γι’ αυτό λέω πως είναι φίλος».

Με αυτόν τον συγκλονιστικό τρόπο περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες ο Ντιέγκο Μαραντόνα, στην αυτοβιογραφία του «Εγώ, ο Ντιέγκο» («Yo Soy Diego»). Στις 11 Ιανουαρίου 1992, ο ικανότατος Αργεντινός επιθετικός, που είχε αγαπηθεί λίγα χρόνια νωρίτερα από τον κόσμο του Ολυμπιακού, προδόθηκε από την καρδιά του και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 28 ετών.

Ήταν το πρώτο μεγάλο όνομα από το εξωτερικό που είχε φέρει στον Πειραιά ο Γιώργος Κοσκωτάς, σε εκείνη τη μεταγραφική «λαίλαπα» του Δεκεμβρίου του 1987. Κι ένας απ’ τους λίγους που δικαίωσε τις προσδοκίες, με τα γκολ και τη δυναμική του παρουσία σε όλα τα ελληνικά γήπεδα στα οποία πρόλαβε να αγωνιστεί.

Ο Φούνες είχε εντυπωσιάσει από τις πρώτες εβδομάδες του στον Ολυμπιακό, βοηθώντας τον με τα γκολ και την ηγετική φυσιογνωμία του να ξεμπλέξει από τη μάχη του υποβιβασμού στο πρωτάθλημα της περιόδου 1987-88. Και στη συνέχεια, τον οδήγησε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, αφήνοντας κάτι καλό ως ανάμνηση από τη χειρότερη σεζόν στην ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος του συλλόγου.

Με πρωταγωνιστή τον Αργεντινό άσο απέκλεισαν οι «ερυθρόλευκοι» την ΑΕΚ, με το 3-1 στη Νέα Φιλαδέλφεια που ακολουθήθηκε από την καταγγελία για χρηματισμό παικτών της Ένωσης. Ο ίδιος πέτυχε δύο γκολ και στο 3-0 επί του ΟΦΗ, στον πρώτο ημιτελικό, ενώ στον τελικό με τον Παναθηναϊκό ευστόχησε και στα δύο πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός, στην κανονική διάρκεια και στην παράταση.

Στη διαδικασία των πέναλτι, ωστόσο, νικήθηκε στο πέμπτο και καθοριστικό χτύπημα από τον Νίκο Σαργκάνη. Κανείς, όμως, δεν τον θυμάται ως «μοιραίο» γι’ αυτόν τον λόγο. Παρά μόνο για τη θλιβερή πραγματικότητα που βίωσε φεύγοντας από τον Ολυμπιακό, τον Φεβρουάριο του 1989, ύστερα από τη ρήξη στις σχέσεις του με τον προπονητή της ομάδας, Γιάτσεκ Γκμοχ.

Το πρόβλημα που αντιμετώπιζε στην καρδιά του εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια των ιατρικών εξετάσεων που έκανε για να μεταγραφεί από τη Ναντ στη Νις, το καλοκαίρι του 1989. Η μετακίνηση ακυρώνεται, ο Φούνες επιστρέφει στην Αργεντινή και πραγματοποιεί μια καλή σεζόν με τη φανέλα της Βέλεζ Σάρσφιλντ (12 γκολ σε 25 συμμετοχές).

Η Μπόκα Τζούνιορς ενδιαφέρεται για την απόκτησή του. Όμως, οι ιατρικές εξετάσεις στις οποίες υποβάλλεται, δείχνουν ότι το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε είχε παρουσιάσει επιδείνωση. Η καρδιά του είχε επιβαρυνθεί τόσο πολύ, που θα έπρεπε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Διαφορετικά θα κινδύνευε ανά πάσα στιγμή να πεθάνει.

Ο «Βούβαλος», όπως ήταν το παρατσούκλι του στην Αργεντινή («αν έμπαινε στην περιοχή, σε σκότωνε», είχε πει γι’ αυτόν ο προπονητής του στη Ρίβερ Πλέιτ, Έκτορ Βέιρα)  δεν άντεξε αυτό το χτύπημα της μοίρας. Επί ενάμισι χρόνο έσβηνε, χωρίς κανείς στην Ελλάδα να γνωρίζει την τραγωδία που βίωνε – αφού δεν υπήρχε διαδίκτυο και τα νέα επ’ το εξωτερικό δεν μαθαίνονταν γρήγορα. Έτσι, άργησε να γίνει γνωστός και ότι είχε πεθάνει από τις 11 Ιανουαρίου 1992, αλλά η είδηση προκάλεσε σοκ στους Έλληνες φιλάθλους.

Στην κηδεία του Φούνες παρευρέθηκε πλήθος κόσμου για να τον αποχαιρετήσει. Ήταν εκεί και ο φίλος του, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος κράτησε το φέρετρο μαζί με άλλους παλιούς του συμπαίκτες. Ο «Ντιεγκίτο»  δεν ήταν δυνατόν να λείψει και από το φιλικό που διεξήχθη προς τιμήν του στο γήπεδο της Βέλεζ Σάρσφιλντ, στις 15 Απριλίου 1992.

Παρότι ήταν τιμωρημένος, λόγω της γνωστής υπόθεσης ντόπινγκ, ο Μαραντόνα εξασφάλισε ειδική άδεια απ’ τη ΦΙΦΑ ώστε να δώσει το «παρών». Μαζί με άλλα μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως οι Καρέκα, Όσκαρ Ρουγκέρι, Ραούλ Αλφάρο (τον οποίο είχε φέρει ο Παναθηναϊκός ως «Μπιστάκη» το 1980), Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ, Σέρχιο Μπατίστα και Νέρι Πούμπιδο, τίμησαν τον Φούνες σε ένα ματς που μεταδόθηκε τηλεοπτικά και τα έσοδά του διατέθηκαν για την ενίσχυση της οικογένειας του εκλιπόντος.

Θρύλος της Μιγιονάριος και της Ρίβερ Πλέιτ, τέσσερις φορές διεθνής με την Εθνική Αργεντινής (συμμετείχε μαζί της και στο Κόπα Αμέρικα του 1987), αλλά για εμάς, είναι πάνω απ’ όλα ο Φούνες του Ολυμπιακού. Ο δυναμικός Αργεντινός με την ατίθαση χαίτη, ο οποίος κατάφερε να αφήσει το αποτύπωμά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο ώστε να τον θυμόμαστε τόσα χρόνια μετά, παρότι αγωνίστηκε ελάχιστα στα γήπεδά μας.

 

 

 

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 11 Ιανουαρίου

2011: Ο επί τριακονταετία (1972-2002) πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Πάλης, Μίλαν Ερτσεγκάν, πεθαίνει στο Βελιγράδι σε ηλικία 94 ετών.

2005: Πεθαίνει κατά τη διάρκεια του Ράλι Ντακάρ ο Ιταλός, Φαμπρίτσιο Μεόνι, όταν χάνει τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του στην 11η διαδρομή, κοντά στην πόλη Κίφα της Μαυριτανίας. Η επίσημη αιτία θανάτου είναι η καρδιακή προσβολή, όμως κατά τη σύγκρουση είχε υποστεί σοβαρά τραύματα στη σπονδυλική στήλη. Έπειτα από αίτημα των υπόλοιπων αναβατών ο αγώνας των μοτοσικλετών δεν συνεχίστηκε, για να τιμηθεί η μνήμη του Μεόνι που είχε κερδίσει τον αγώνα το 2001 και το 2002.

1999: Ο Γιόχαν Κρόιφ ανακηρύσσεται κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα από τη Διεθνή Ομοσπονδία Στατιστικής και Ιστορίας του ποδοσφαίρου. Τη δεύτερη θέση καταλαμβάνει ο Φραντς Μπεκενμπάουερ και την τρίτη ο (λογιζόμενος ως Ισπανός, αν και Αργεντινός), Αλφρέδο Ντι Στέφανο.

1995: Ο Πανιώνιος νικά στη Μόσχα με 96-87 την Ντιναμό σε αδιάφορο αγώνα, αφού έχει εξασφαλίσει από την προηγούμενη αγωνιστική την πρόκριση στους «8» του Κυπέλλου Κόρατς. Όμως, ο αγώνας αμαυρώνεται από την αψιμαχία του Θερλ Μπέιλι με τον Γεβγκένι Πασούτιν, η οποία εξελίσσεται σε γενικευμένη σύρραξη, στο τέλος της οποίας αποβάλλονται με ντισκαλιφιέ τρεις παίκτες από κάθε ομάδα! Τόσο ο Πανιώνιος όσο και η Ντιναμό τελειώνουν το ματς έχοντας από τρεις παίκτες στο παρκέ.

1982: Ο Στιβ Ντέιβις σημειώνει το πρώτο maximum break σε επίσημο αγώνα σνούκερ που μεταδίδεται τηλεοπτικά. Ο Ντέιβις, ο οποίος ήταν και ο κάτοχος του παγκόσμιου τίτλου εκείνη την εποχή, πετυχαίνει το break των 147 πόντων στον νικηφόρο προημιτελικό του Classic με αντίπαλο τον Τζον Σπένσερ, στo Όλνταμ. Χορηγός του τουρνουά είναι η σοβιετική αυτοκινητοβιομηχανία Lada, η οποία δίνει ως έπαθλο στον Άγγλο παίκτη ένα καινούριο μοντέλο του Lada Vaz 2103.

1963: Πεθαίνει από νεφρική ανεπάρκεια σε ηλικία μόλις 27 ετών ο Γιώργος Φωτεινός, ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού κατά τη δεκαετία του ’50.

1960: Ο Λαμάρ σημειώνει την 44η διαδοχική νίκη του με νοκ άουτ, στον αγώνα του με τον Κένεθ Χέιντεν και ξεπερνά το σχετικό ρεκόρ που κατείχε με 43 νίκες ο Μπίλι Φοξ.

1958: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής διορίζει ως πρώτο Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού τον παλιό πρωταθλητή της σκοποβολής, Γεώργιο Βήχο. Η θέσπιση της νέας θέσης, που αρχικά έχει τον τίτλο «Γενικός Γραμματέας Εξωσχολικού Αθλητισμού», γίνεται με γνώμονα τη σταδιακή αποδέσμευση του αθλητισμού από το Υπουργείο Παιδείας.

1941: Πεθαίνει σε ηλικία 72 ετών ο Γερμανός σκακιστής, μαθηματικός και φιλόσοφος, Εμάνουελ Λάσκερ. Το 1894 αναδεικνύεται ως ο δεύτερος παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι και διατηρεί τον τίτλο για το διάστημα-ρεκόρ των 27 χρόνων, μέχρι το 1921 οπότε και τον χάνει από τον Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα.

1897: Στις εγκαταστάσεις του Πανελληνίου Γ.Σ. στην Αθήνα συγκεντρώνονται οι εκπρόσωποι 28 αθλητικών σωματείων, οι οποίοι την επομένη θα συνεδριάσουν στον φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός» και θα αποφασίσουν την ίδρυση του Συνδέσμου Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων (ΣΕΑΓΣ, ο πρόδρομος του ΣΕΓΑΣ). Παράλληλα θα ψηφιστεί και το καταστατικό της πρώτης αθλητικής ομοσπονδίας της Ελλάδας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News