Γιώργος Χελάκης: Χίλιες φορές να μιλάμε για τον Τερίμ, παρά για κάτι απίθανους διαιτητές
Να το παραδεχτούμε ότι στο σακατεμένο -απ’ την τοξικότητα και τη δράση του παρασκηνίου- πρωτάθλημά μας, η παρουσία του Τερίμ συνιστά ευεργεσία. Γράφει ο Γιώργος Χελάκης.
Μπορεί κάποιος να περιγράψει τη νέα αγωνιστική ταυτότητα του Παναθηναϊκού; Δεν μπορεί διότι ακόμα δεν υπάρχει. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι για την επιθετική διάθεση που δείχνει η ομάδα ως αποτέλεσμα της επιθυμίας του νέου προπονητή της.
Ως προς αυτό δεν υπάρχει δεύτερη κουβέντα, αλλά η επιθετική διάθεση δεν συνιστά αυτόματα και νέα αγωνιστική ταυτότητα. Eκείνο που προκύπτει ως συμπέρασμα είναι η διάθεση του προπονητή να φάει απ’ τα έτοιμα που του άφησε στο… ψυγείο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Φαίνεται αυτό όταν καθιερώνεται ως αμυντικός χαφ ο Κώτσιρας, ενώ στην ομάδα υπάρχουν ο Αράο, ο Ρούμπεν κι ο Ζέκα. Φαίνεται απ’ την παρουσία των «πρασίνων» στη μεταγραφική αγορά προκειμένου να βρουν αξιόπιστο αμυντικό χαφ που να ταιριάζει στη νέα αγωνιστική εικόνα που φιλοτεχνεί ο Φατίχ Τερίμ. Φαίνεται απ’ την προτίμηση που δείχνει στον Βέρμπιτς. Την προτίμηση, αλλά και την επιμονή. Το ίδιο ισχύει και για τη χρησιμοποίηση του Αιτόρ όχι ως μέσα αριστερά, που διέπρεψε, αλλά ως δεξί εξτρέμ.
Eίναι φανερό ότι Τερίμ και Γιοβάνοβιτς δεν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα. Αυτό φαίνεται κι απ’ το μεταγραφικό μπαράζ που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Αλλη ομάδα βρήκε ο Τούρκος απ’ τον Σέρβο, άλλη ομάδα σκοπεύει να δημιουργήσει. Να τη δούμε πρώτο και μετά να την κρίνουμε.
Είναι φανερό πάντως πως ο Τερίμ δεν ήρθε να διαχειριστεί μια ομάδα και να τη βελτιώσει. Ηρθε να την αλλάξει. Αυτά, μεσούσης της σεζόν, είναι επικίνδυνα πράγματα και περιέχουν μεγάλα περιθώρια να υπάρξουν αποτυχίες.
Στην πρόθεσή του αυτή ο Τούρκος έχει την αμέριστη στήριξη του Γιάννη Αλαφούζου. Και στο επικοινωνιακό επίπεδο και στο οικονομικό. Πέφτουν λεφτά για τις μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Πέφτουν κυρίως σε συμβόλαια, αλλά πέφτουν. Ο δε επικοινωνιακός μηχανισμός κοντεύει ήδη να μας πείσει ότι ο Τερίμ είναι μία προπονητική θεότητα, μπροστά στην οποία η γοητεία που ασκούσε πριν από λίγες εβδομάδες στους ίδιους ανθρώπους ο Γιοβάνοβιτς αποτελεί ένα ξεχασμένο παρελθόν.
Να το παραδεχτούμε ότι στο σακατεμένο -απ’ την τοξικότητα και τη δράση του παρασκηνίου- πρωτάθλημά μας, η παρουσία του Τερίμ συνιστά ευεργεσία. Ο Τούρκος σούπερ σταρ αφήνει αναγκαστικά λίγη απ’ τη δική του λάμψη να πέσει πάνω του. Προσθέσαμε στη διοργάνωση και γενικότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο έναν νέο λαμπερό πρωταγωνιστή. Κι είναι χίλιες φορές καλύτερο να μιλάμε για τον Τερίμ, παρά για κάτι απίθανους διαιτητές που τα θαλασσώνουν με τα σφυρίγματά τους.
Με τον Τερίμ, λοιπόν, για όλους αυτούς τους λόγους που ελάχιστα σχετίζονται με τα έργα και τις ημέρες του ως προπονητή. Γι’ αυτά θα μιλήσουμε όταν μας παρουσιάσει τον Παναθηναϊκό, όπως ο ίδιος τον σχεδιάζει. Μέχρι τότε οι όψιμοι υμνητές του, ας κρατούν και μία επιφύλαξη. Ποτέ δεν ξέρεις…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί