Αντώνης Καρπετόπουλος: Ούτε τον Αλαφούζο θα τον ακούσει κανείς

Σε ένα πρωτάθλημα στο οποίο όποιος από τους πρωτοπόρους χάνει βαθμούς με ομάδα που βρίσκεται από την πέμπτη θέση και κάτω πρέπει να χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο η ισοπαλία που έφερε χθες ο ΠΑΟ με την Λαμία είναι μεγάλο στραβοπάτημα, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς ότι βρισκόμαστε στο φινάλε της κανονικής περιόδου.

Το καθαρό μυαλό του Βόκολου

Η Λαμία είναι σίγουρα μια από της καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος και το χθεσινό ηρωϊκό της παιγνίδι στην Λεωφόρο δείχνει πως της αξίζει η έκτη θέση στο πρωτάθλημα καθώς εκτός από τους βαθμούς που έκοψε από τον ΠΑΟ έχει κάνει κόντρα στους Πράσινους μια εξαιρετική εμφάνιση στο πρώτο μεταξύ του ματς, έχει κερδίσει τον Ολυμπιακό κι έχει κάνει και μια νίκη και μια ισοπαλία με τον Αρη – αποτελέσματα που δεν έχει ο επίσης υποψήφιος για έκτος Αστέρας Τρίπολης. Εχει επίσης τον Καρλίτος που έφτασε τα 10 γκολ (κανείς παίκτης ομάδας των πρωτοπόρων δεν έχει τόσα) κι έδειξε χθες στην Λεωφόρο γιατί είναι ο άτυπος MVP του πρωταθλήματος. Η καλή της εμφάνιση κόντρα στον ΠΑΟ, τον οποίο σταμάτησε παίζοντας 60 λεπτά με παίκτη λιγότερο και με τον προπονητής της Λεωνίδα Βόκολο να έχει πολλές και ενδιαφέρουσες εμπνεύσεις, δεν είναι τυχαία.

Ο Βόκολος, αντίθετα με τον Πάμπλο Γκαρσία στις Σέρρες, ήξερε και περίμενε αυτή τη φορά το ό,τι ο Τερίμ θα έπαιρνε το ρίσκο να χρησιμοποιήσει πολλούς από τους θεωρητικά αναπληρωματικούς του, δεν φοβήθηκε το ματς, έστειλε στο γήπεδο μια ομάδα που έπαιξε ποδόσφαιρο και προσπάθησε με το πέρασμα του Τόσιτς (που είναι καθοριστικός στην ισοφάριση του Τσιλούλη στο 68΄) να την βοηθήσει κι επιθετικά παρόλο που έπαιζε με παίκτη λιγότερο.

Ο ΠΑΟ είχε θέληση, έχασε τρομερές ευκαιρίες στο τέλος, είχε δυο δοκάρια, έχασε πολύ νωρίς δυο παίκτες από μυϊκούς τραυματισμούς (τον Χουάνκαρ και τον Βέρμπιτς) αλλά είχε κι ανορθόδοξη ανάπτυξη και το παράκανε με τα γεμίσματα, ειδικά όταν μετά το πέρασμα του Γερεμέγιεφ στο ματς έπαιξε κάτι σαν 4-2-4: δεν έχω δει τα στατιστικά αλλά με το μάτι λέω πως ήταν πάνω από 60 (!) οι σέντρες του.

Σε ένα κύκλο πολύ δύσκολων παιγνιδιών (ο ΠΑΟ είχε περίπλοκες προκρίσεις στο κύπελλο με Ολυμπιακό κι Ατρόμητο, έχει ένα διπλό ημιτελικό με τον πάντα δύσκολο ΠΑΟΚ κι έχει δώσει τρία ντέρμπι με Ολυμπιακό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα) το αποτέλεσμα είναι από αυτά που θα μπορούσε να συμβεί: είναι και προειδοποίηση ότι τα ματς με τον Αρη και τον ΟΦΗ που έχει μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος θα είναι δύσκολα. Αλλά, όταν αυτό το αποτέλεσμα προκύπτει, πονάει και για αυτό ο πρόεδρος του ΠΑΟ Γιάννης Αλαφούζος έβαλε τις φωνές στο τέλος. Οι φωνές του ίσως έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον κι από το ίδιο το ματς που υπήρξε συναρπαστικότατο.

Γιατί φωνάζει ο Αλαφούζος

Γιατί φωνάζει ο Αλαφούζος; Γιατί δεν μπορεί να αποδειχτεί την αξία της έκπληξης σε ένα πρωτάθλημα που εκπλήξεις έχουν υπάρξει αρκετές; Γιατί φοβάται μήπως ο ΠΑΟ χάσει το πρωτάθλημα και τα βάλουν μαζί του; Γιατί προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άλλοθι ενόψει μια αποτυχίας; Δεν το νομίζω. Ο ΠΑΟ έχασε δυο φορές απο τον Ατρόμητο, μια για το κύπελλο και μια για το πρωτάθλημα, και ο Αλαφούζος δεν είπε τίποτα από όσα είπε χθες. Δεν μου μοιάζει άνθρωπος που φοβάται μήπως τα βάλουν μαζί του: δεν θυμάμαι άλλωστε και κανένα να τον αποθεώνει. Τότε γιατί φωνάζει; Νομίζω ότι η έκρηξή του έχει να κάνει με κάτι απλό: με το ό,τι βλέπει όλα αυτά που του έχουν εξηγήσει πως πρέπει να περιμένει. Στο ποδόσφαιρο για ένα παράγοντα μπορεί να μην υπάρχει χειρότερο.

Φανταστείτε κάτι απλό: ότι σε προειδοποιούν πως σε κάποιες συγκεκριμένες ημερομηνίες κάποιοι θα ρθουν και θα σου κάψουν το σπίτι. Στην πολυκατοικία που μένεις θα κάψουν, σου λένε, μόνο το δικό σου σπίτι. Δεν θα πειραχτεί του γείτονα και οι φλόγες θα μείνουν αποκλειστικά στο σπίτι σου. Δεν θα ρθει η πυροσβεστική κι ακόμα κι αν πας στην αστυνομία και καταγγείλεις την προειδοποίηση δεν θα ασχοληθεί με το γεγονός κανένας – ή ίσως, ακόμα χειρότερα, θα σε ακούσουν με σεβασμό, θα σε καθησυχάσουν ότι κάτι θα κάνουν και δεν θα κάνουν τίποτα. Όταν διαπιστώνεις πως όντως σπίτια καίγονται, μπορείς να βάλεις συναγερμούς, να προσλάβεις προσωπική φρουρά, να κάνεις τον σταυρό σου ή ότι άλλο: αλλά ζεις πάντα με το φόβο ότι το σπίτι θα στο κάψουν. Κι όταν το δεις να καίγεται, δεν θα ψάξεις να δεις αν πήρε φωτιά από κανένα βραχυκύκλωμα γιατί είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις από το μυαλό σου την προειδοποίηση πως το σπίτι σου θα καεί. Και φωνάζεις. Αλλά αμφιβάλλω αν σε ακούει και κανένας.

Τι λέει και τι θέλει να πει

Πιο πολύ ωστόσο και από το γιατί φωνάζει ο Αλαφούζος έχει σημασία τι λέει. Οι φωνές όλων των ομάδων είναι όπως και τα περίφημα λάθη των διαιτητών: δεν είναι όλες ίδιες. Ο ΠΑΟΚ πχ όταν φωνάζει εγώ ακούω κάποιο να λέει «δεν συμφωνήσαμε αυτά», το πώς το λέει είναι δικό του θέμα. Ο Ολυμπιακός όταν φωνάζει λέει «εδώ υπάρχει ένα σύστημα που σκοπό έχει να με σταματήσει» – αυτός το λέει έτσι ακριβώς όποιος και να μιλάει. Ο Αλαφούζος χθες είπε κάτι απλό: «με καθησυχάζετε εδώ και δυο χρόνια τουλάχιστον ότι όλα θα πάνε καλά και στο τέλος δεν κάνετε απολύτως τίποτα». Πρόσθεσε, με τον τρόπο του, ότι «δεν κάνετε το παραμικρό για τα στημένα ματς», ότι «δεν κάνετε τίποτα για να μην φοβούνται οι Ελληνες διαιτητές να δώσουν κάτι στον ΠΑΟ», ότι «έχετε παραδώσει και το Υπουργείο Αθλητισμού σε όσους επιδοτούν ένα συγκεκριμένο σύστημα». Όλα αυτά τα είπε για να τα ακούσει το Μαξίμου με το οποίο μιλάει. Εγώ τα άκουσα. Αλλά για το αν θα τα ακούσει το Μαξίμου δεν παίρνω όρκο. Διότι όσο παρακαλάς, σπανίως σε ακούνε.

Φυσικά στην ανάλυσή του ο Αλαφούζος κάνει ένα λάθος: υποτιμά τον μηχανισμό. Την προηγούμενη φορά που μίλησε για τον αρχιδιαιτητή Φρόιντφελντ δεν είπε το όνομα Μάνταλος, ενώ οι ενδείξεις πως αρχιδιαιτητής είναι ο Μάνταλος είναι μεγάλες. Χθες μίλησε για «θυγατρικές», πράγμα που είναι λάθος: ούτε ανιψιοί κυκλοφορούν και αγοράζουν μετοχές ΠΑΕ, ούτε δανεικοί προσφέρονται αφειδώς. Τι υπάρχει; Η βεβαιότητα ότι για να προκόψεις σε αυτό το πρωτάθλημα και να φτάσεις στον στόχο, όποιος κι αν είναι, πρέπει να τα έχεις καλά με την ομοσπονδία κι όποιον την ελέγχει: δεν συμβαίνει τώρα, συμβαίνει εδώ και καμιά πενηνταριά χρόνια. Αλλά αν αυτό δεν θες να το πεις (πόσο μάλλον να το καταγγείλεις…) γιατί θεωρείς ότι κάποιοι από τους ανθρώπους της ομοσπονδίας είναι «καλά παιδιά», όλα όσα φοβάσαι θα τα βρεις μπροστά σου. Η θα στο κάψουν το σπίτι ή θα τρελαθείς και μπορεί και να το κάψεις και μόνο σου.

Απλά γελάνε

Ο ΠΑΟ δεν είναι εκτός πρωταθλήματος γιατί έχασε βαθμούς με την Λαμία. Η ελπίδα του είναι ότι στα ντέρμπι των play off ο Τερίμ θα μπορέσει να κρατήσει ζωντανή την φλόγα των παικτών του και να πάρει τα ματς με την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό – βέβαια τα δικά του ματς με την Λαμία και τον Αρη θα ναι κι αυτά πολύ δύσκολα. Αλλά το να τα καταφέρει θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, όπως ήταν από την αρχή της σεζόν: όλα στο τέλος αθροίζονται κι αυτό που προκύπτει είναι το άθροισμα τους – τίποτα επιμέρους. Ο ΠΑΟ απαγορεύεται να κάνει λάθος. Ούτε αστυνομία υπάρχει, ούτε πυροσβεστική, ούτε Υπουργείο Αθλητισμού. Και στο Μαξίμου απλά γελάνε.

Πηγή

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News