NBA: O ΛαΜάρκους Oλντριτζ και οι άλλες μεγάλες επιστροφές

Πρωταπριλιά ντεμπούταρε με το Μπρούκλιν ο ΛαΜάρκους Ολντριτζ, κάνοντας μάλιστα ματσάρα με 11 πόντους, 9 ριμπάουντ και 6 ασίστ στον περίπατο επί των Χόρνετς. Σαν ψέμα, πάντως, ακούστηκε η είδηση για τον 35χρονο φόργουορντ-σέντερ μόλις δύο βδομάδες αργότερα. Αποχωρούσε από την ενεργό δράση προτού καλά-καλά τον δουν οι φίλοι των Νετς, εξαιτίας καρδιακών αρρυθμιών που διαπιστώθηκαν σε έκτακτες ιατρικές εξετάσεις, στις οποίες προέβη όταν διαπίστωσε μόνος του πως κάτι δεν πάει καλά με τους σχετικούς χτύπους.

«Γράφω αυτό το γράμμα με βαριά καρδιά», ξεκινούσε την αποχαιρετιστήρια επιστολή του, έχοντας και όρεξη για λογοπαίγνια. Ενας από τους καλύτερους ψηλούς του ΝΒΑ, τοτέμ επί εννιά χρόνια των Τρέιλ Μπλέιζερς και με άλλες πεντέμιση σεζόν στο Σαν Αντόνιο προτού μετακομίσει στο Μπρούκλιν, ο Ολντριτζ έχει μέσο όρο 19,4 πόντων και 8,2 ριμπάουντ στα περισσότερα από χίλια παιχνίδια του.

Οσο κι αν εγέρθηκαν απορίες για το πώς δεν διαπιστώθηκε το πρόβλημά του νωρίτερα, από τόσες και τόσες εξονυχιστικές εξετάσεις από τις οποίες είχε περάσει, η απόφασή του αντιμετωπίστηκε με εύλογη συγκατάβαση. Μέχρι που ο ίδιος βαρέθηκε να κάθεται σπίτι του, το έψαξε περισσότερο, πήρε το «πράσινο φως» των γιατρών και αποτολμά πλέον την επιστροφή στα παρκέ. Πάλι για τους Νετς, για το μίνιμουμ των βετεράνων που στην περίπτωσή του είναι 2,6 εκατομμύρια δολάρια. Εχοντας πλέον καβατζάρει τα 36, ο επτά φορές Ολ Σταρ φέρνει το τρομερό σουτ μέσης απόστασης που τον χαρακτηρίζει στο «Μπάρκλεϊς Σέντερ» και πάει γι’ αυτό που του λείπει από το 2006, όταν κι επελέγη δεύτερος στο ντραφτ, πίσω από τον… Αντρέα Μπαρνιάνι: το δαχτυλίδι, που επιζητεί με ακόμα μεγαλύτερη ζέση μετά τον αποκλεισμό από τους Μπακς και η ομάδα του Στιβ Νας.

Το καλοκαίρι άλλαξαν ελάχιστα πράγματα, απλώς ανάρρωσε ο Κάιρι Ερβινγκ και ο Τζέιμς Χάρντεν ελπίζεται πως δεν θα παίζει με ένα πόδι πάλι, ώστε οι «Big 3» με τον Κέβιν Ντουράντ να σκορπίζουν τον τρόμο. Αν όντως δεν έχει ιατρικά θέματα, ο Ολντριτζ μέχρι και που μπορεί να ξεκινάει στο «5», μπροστά από τον Μπλέικ Γκρίφιν (που είναι… ακόμα λιγότερο «πεντάρι» από τον ίδιο), τον άπειρο Νίκολας Κλάξτον και τον ρούκι ΝτεϊΡον Σαρπ, ενώ στους Νετς έχει καταφτάσει ένας ακόμα βετεράνος πάουερ φόργουορντ, ο Πολ Μίλσαπ.

Από τον Μάτζικ στον MJ

Οι γνωστότερες επιστροφές (και όχι επιστροφή) έχουν να κάνουν βέβαια με την Αυτού Εξοχότητα, Μάικλ Τζόρνταν. Ο «Μιχαλάκης» είχε προκαλέσει παγκόσμιο σοκ το 1993, όταν μόλις στα 30 του και μετά το θρι πιτ των Μπουλς ανακοίνωσε πως σταματούσε, επειδή και καλά δεν είχε κάτι άλλο να αποδείξει. Στην πραγματικότητα είχε βαρύνει στην απόφασή του η πρόσφατη δολοφονία του πατέρα του, ενώ οι κακές γλώσσες μίλαγαν και για χρέη του από τον τζόγο. Επαιξε για λίγο μπέιζμπολ πάλι στο Σικάγο με τους Γουάιτ Σοξ και… σοβαρεύτηκε, γυρίζοντας στην ενεργό δράση το 1995. Αλλοι τρεις τίτλοι, κοινώς ένα ακόμα θρι πιτ, άλλη μια αποχώρηση. Εξιστορήθηκε ενδελεχώς στο «Last Dance», μα… είχε κι άλλο. Το 2001, κι αφότου το προηγούμενο έτος είχε αναλάβει ως ιδιοκτήτης και πρόεδρος των μπασκετικών επιχειρήσεων τους Γουίζαρντς, ο MJ έγινε και παίκτης τους. Ακόμα και στην τελευταία του σεζόν με πατημένα τα 40, το 2002-03, ο Τζόρνταν είχε 20 πόντους μέσο όρο.

Magic Johnson: “When you think about an all-around basketball player, [LeBron] probably is the best of all time. … But when you want to say, ‘Who is the greatest ever?’ it’s still Michael Jordan.” ?

(h/t “After the Dance”) pic.twitter.com/aJIES8bo36

— Bleacher Report (@BleacherReport) May 22, 2020

Δις επέστρεψε λοιπόν ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, όπως παραδέχεται και ένας από τους… δυο-τρεις επόμενους στην άτυπη λίστα με τους καλύτερους ever. Ο Μάτζικ Τζόνσον είχε κι εκείνος γυρίσει στην ενεργό δράση τον Ιανουάριο του 1996, κατόπιν ακόμα μεγαλύτερης αποχής. Ως γνωστόν είχε σταματήσει τον Νοέμβριο του 1991, όταν στα 32 του διαγνώστηκε θετικός στον ιό του AIDS. Απλώς έπαιξε με την Ντριμ Τιμ το προσεχές καλοκαίρι στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, προτού περάσει και από τον πάγκο των αγαπημένων του Λος Αντζελες Λέικερς το 1994. Το τόλμημα της επιστροφής το τόλμησε λίγο πριν τα 37 του ο κορυφαίος πόιντ γκαρντ, παίζοντας μάλιστα ως πάουερ φόργουορντ. Είχε 14,6 πόντους, 5,7 ριμπάουντ και 6,9 ασίστ ο (γεννηθείς ως) Ερβιν Τζόνσον, ωστόσο δεν γούσταρε να παίζει ως «τεσσάρι» και το ‘κοψε οριστικά μετά τον αποκλεισμό στα πλέι οφ από τους Ρόκετς με 3-1 και παρά το πλεονέκτημα έδρας.

 

Η επιστροφή του «Σιντ»

Από τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις παικτών που γύρισαν στην ενεργό δράση, ξεχωρίζουμε αυτήν του Ρασίντ Γουάλας το 2012 για λογαριασμό των Νικς. Θυμόμαστε τον «Σιντ» επί σειρά ετών παρτενέρ του Αρβιντας Σαμπόνις στη φροντ λάιν του Πόρτλαντ, έπαιξε άλλα πέντε χρόνια και κάτι (αυτό το «κάτι» πηγαίνει στους πρώτους του μήνες εκεί, όταν στέφθηκε και πρωταθλητής) στο Ντιτρόιτ και αρχικά σταμάτησε ως μέλος των Σέλτικς το 2010. Ο πολυσύνθετος πάουερ φόργουορντ είχε μάλιστα ξεκινήσει στον έβδομο (χαμένο) τελικό με τους Λέικερς, εντούτοις έβγαλε πρώτη φορά στην καριέρα του χρονιά με μονοψήφια νούμερα, έχοντας και κάκιστα ποσοστά, με αποτέλεσμα να το κόψει – κι ας είχε άλλα δύο χρόνια συμβόλαιο. Αλλαξε απόφαση μια διετία αργότερα και υπέγραψε στη Νέα Υόρκη, αλλά στα 38 του ήταν εύλογα ακόμα χειρότερος και σε συνδυασμό με έναν σοβαρό τραυματισμό «κράτησε» για μονάχα 21 παιχνίδια. Τη νέα σεζόν ο Γουάλας θα είναι ασίσταντ κόουτς του Πένι Χάρνταγουεϊ στο κολεγιακό Μέμφις!

Ξεχωριστή περίπτωση κι αυτή του Κέβιν Γουίλις, διότι τον Απρίλιο του 2007 που υπέγραψε δεκαήμερο συμβόλαιο στο Ντάλας, ήταν 44 στα 45! Για την ακρίβεια, ο φόργουορντ-σέντερ και τρομερός ριμπάουντερ έγινε ο γηραιότερος ΝΒΑer με περισσότερες από δύο εμφανίσεις σε μια σεζόν, καταγράφοντας πέντε ολιγόλεπτες. Είχε αρχικά αποσυρθεί το 2005 ως μέλος των Χοκς, επιστρέφοντας περισσότερο τιμής ένεκεν. Από το 1984 έως το 1995 ήταν παίκτης τους, ως το άτυπο Νο 2 ή Νο 3 στη θεαματική παρέα του Ντόμινικ Γουίλκινς. Α λα… Γουάλας, δηλαδή επιστρέφοντας στην ενεργό δράση για λογαριασμό της Νέας Υόρκης για μία σεζόν, είχε σταματήσει το 2010 και ο κόμπο φόργουορντ Τζόναθαν Μπέντερ. Το αιώνιο ταλέντο της Ιντιάνα είχε αγωνιστεί στους Πέισερς από το 1999 έως το 2006.

 

Ρόι, το αντι-παράδειγμα

Εν αντιθέσει (ελπίζουμε δηλαδή, να μην έχει άλλα θέματα ο ΛαΜάρκους…) με τον Ολντριτζ, ο Μπράντον Ρόι είχε χοντρό πρόβλημα με την υγεία του και εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως δεν έπρεπε να είχε αποτολμήσει την επιστροφή το 2012. Τρις Ολ Σταρ στις όλες κι όλες πέντε σεζόν του στο Πόρτλαντ, ο σούτινγκ γκαρντ και δεινός σκόρερ (22,6 π. το 2008-09) είχε όλο το πακέτο, όχι όμως και… γόνατα. Δυστυχώς τα χειρουργεία δεν σταμάτησαν ποτέ, με αποτέλεσμα μόλις στα 27 του το 2011 να σταματήσει κι ο ίδιος. Σχεδόν δεν είχε χόνδρο στα γόνατα! Ένα χρόνο αργότερα έβαλε τζίφρα στους νεανικούς Τίμπεργουλβς των Κέβιν Λοβ και Ρίκι Ρούμπιο, εντούτοις οι τραυματισμοί τον βρήκαν από την πρι-σίζον και μετά από πέντε επίσημες εμφανίσεις οδηγήθηκε ξανά στο χειρουργείο για το δεξιό του γόνατο. Ηταν το οριστικό τέλος.

Ένα χρόνο είχε αντέξει μακριά από τα παρκέ, το 1998-99, και ο Κέβιν Τζόνσον. Ο ταχύτατος πόιντ γκαρντ των Σανς στα χρόνια του Τσαρλς Μπάρκλεϊ και δήμαρχος του Σακραμέντο αργότερα (2008-16) γύρισε εκτάκτως στα πλέι οφ του 2000, πάλι για το Φίνιξ. Κι εδώ  είχαμε να κάνουμε με τραυματισμό, όχι όμως δικό του. Ο Τζέισον Κιντ ήταν εκείνος που είχε χτυπήσει και ο 34χρονος Τζόνσον γύρισε για έξι γκεστ σταρ εμφανίσεις, βοηθώντας μάλιστα τους «ήλιους» να αποκλείσουν με 3-1 τους Σπερς, στην πρώτη τους νικηφόρα σειρά μετά από πέντε περιόδους. Μετά το 4-1 των Λέικερς στον δεύτερο γύρο της Δύσης, γύρισε σπίτι του.

 

Σάλεϊ, Κούζι, Μάικαν…

Ειδική μνεία χρειάζεται κι ο εικονιζόμενος Τζον Σάλεϊ, γνωστός μας κι από το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό το 1996, όταν είχε τρελάνει με τα καμώματά του τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Στα μέρη μας ο Νεοϋορκέζος φόργουορντ-σέντερ είχε έρθει ως πρωταθλητής με τους Μπουλς. Δαχτυλίδι είχε πρωτοφορέσει δις με τους «Bad Boys» του Ντιτρόιτ και ξαναφόρεσε το 2000 με τους Λέικερς στα 36 του! Ηταν η χρονιά της επιστροφής πάνω που τον είχαν ξεχάσει όλοι – ως μπασκετμπολίστα, εννοείται, διότι στη σόου μπιζ τα πήγαινε μια χαρά ως ηθοποιός και τηλεοπτικός παρουσιαστής μετά τον… μήνα του στο ΟΑΚΑ. Επαιζε 5-6 λεπτάκια βέβαια, μα κατάφερε να γίνει ο πρώτος ΝΒΑer με τίτλους με τρεις διαφορετικούς συλλόγους. Το επίτευγμά του έκτοτε το έφτασαν οι Ρόμπερτ Χόρι, Ντάνι Γκριν και ΛεΜπρον Τζέιμς.

Πηγαίνοντας πολύ παλιότερα, εστιάζουμε στον Μπομπ Κούζι και το θάρρος του να ξαναπατήσει παρκέ το 1970, λίγο πριν τα 42α γενέθλιά του κι ενώ είχε σταματήσει το 1963! Ο θρυλικός (και θαλερός στα 93 του) πόιντ γκαρντ των Σέλτικς είχε βαρεθεί, λέει, το μπάσκετ και τους συνεχείς τίτλους. Μάλλον… ξεβαρέθηκε έχοντας συμπληρώσει έξι χρόνια στον πάγκο του Μπόστον Κόλετζ στο NCAA και κατέγραψε επτά εμφανίσεις ως παίκτης στους Σινσινάτι Ρόαγιαλς, προγόνους των Σακραμέντο Κινγκς. Σταρ ήταν ο Οσκαρ Ρόμπερτσον και ο Κούζι συνέχισε στην ομάδα ως κόουτς, ακολουθώντας την στη μετακόμιση στο Κάνσας Σίτι.

Άλλες μεγάλες μορφές που ανακοίνωσαν ότι αποχωρούν και κάποια στιγμή επέστρεψαν ήταν οι Τζορτζ Μάικαν (1946-54, 1956), Ρίτσι Γκέριν (1956-67, 1968-70), Ντέιβ Κάουενς (1970-80, 1982-83) και Σίντνεϊ Μόνκριφ (1979-89, 1990-91).

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News