Αντώνης Καρπετόπουλος: Μέρες μαχών για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό!

Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στη διάρκεια της σεζόν άλλαξαν αρκετά και είναι δυο καλές ομάδες που μοιάζουν όμως σε πολύ λίγα. Ολο αυτό είναι αρκετά σημαντικό και δημιουργεί κι ένα ανταγωνισμό μεταξύ τους με τρομερό ενδιαφέρον. Ομως στα πλέι οφ δεν παίζουν ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟ: ο ένας παίζει με την Μπαρτσελόνα κι ο άλλος με τη Μακάμπι.

Και οι δυο στην κανονική περίοδο δεν πέτυχαν καμία νίκη με τους αντιπάλους τους κι αυτό είναι σαφώς μεγάλο χάντικαπ. Διότι μία νίκη λειτουργεί σε κάθε περίπτωση ως μπούσουλας. Σου δυναμώνει την βεβαιότητα ότι επαναλαμβάνοντας όσα έχεις κάνει μπορείς να ξανακερδίσεις.

Ενώ τώρα, κι ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός, για να τα καταφέρουν έχουν να διορθώσουν κάμποσα. Πόσο μάλλον όταν και οι δυο τελείωσαν την κανονική περίοδο στην Ευρωλίγκα με νίκες δύσκολες, χωρίς λάμψη. Εμένα πιο πολύ με προβλημάτισαν παρά με γέμισαν σιγουριά.

Ο Παναθηναϊκός του Εργκίν Αταμάν

Ο ΠΑΟ παίρνει σχεδόν άριστα για την πορεία του στην κανονική περίοδο. Η σημαντική δεύτερη θέση του πίσω από τη Ρεάλ Μαδρίτης (που ήταν πρωτοπόρος όλη την χρονιά και την οποία κέρδισε στη Μαδρίτη) οφείλεται στις πολύ ξεκάθαρες ιδέες του προπονητή του.

Ο Αταμάν μοίρασε τους παίκτες του πολύ προσεχτικά σε δυο γκρουπ. Στο ένα έβαλε αμέσως αυτούς στους οποίους από την αρχή είχε αποφασίσει να βασιστεί: είναι ο Λεσόρ ( που ήρθε συνηθισμένος να παίζει πολύ από τον καιρό που ήταν στην Παρτιζάν), ο Σλούκας που ξέρει την Ευρωλίγκα όσο κανείς καθώς την έχει κερδίσει με δυο διαφορετικές ομάδες, ο Ναν τον οποίο ερωτεύτηκε αμέσως γιατί αγαπάει τους μεγάλους σκόρερ, ο Γκριγκόνις τον οποίο ανέστησε, ο Μήτογλου που στήριξε και ο Γκραντ που έφερε μαζί του από το πρωτάθλημα Τουρκίας.

Στο δεύτερο γκρουπ έβαλε πολλούς που έπρεπε να του αποδείξουν πως αξίζουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής χωρίς να σκέφτεται τα κασέ τους ή την όποια ιστορία τους στην ομάδα κ.λπ..

Ο Αταμάν πίεσε τον Χουάντσο, αλλά και τον Αντετοκούνπο. Τον Βιλντόζα αλλά και τον Παπαπέτρου. Τον Καλαϊτζάκη, αλλά και τον Μπαλτσερόφκσι. Και θα συνεχίσει να το κάνει.

Η κούραση αντίπαλος για τον Παναθηναϊκό

Το πρόβλημα που μπορεί να έχει ο ΠΑΟ δεν είναι ούτε ότι κάποιοι παίκτες του παίζουν πολύ και θα κουραστούν, ούτε ότι ο προπονητής του μπορεί να γίνει δημοσίως επικριτικός: είναι ότι πρέπει να βρει ένα τρόπο να αντιμετωπίσει μία ομάδα που είναι τρομερά αθλητική.

Ο ΠΑΟ τα κατάφερε πολύ καλά φέτος στα ματς που οι περιφερειακοί του ανταποκρίθηκαν σοβαρά και στα αμυντικά τους καθήκοντα: οι επιθετικές τους δυνατότητες είναι μεγάλες.

Αλλά αντί να βρει μία κάπως μαλθακή ομάδα όντας δεύτερος και να πάρει μία πρόκριση εύκολα (μία Εφές, μία Μπασκόνια, μία Παρτιζάν) βρήκε μία που έχει περιφερειακούς που μπορεί να τρέξουν τους δικούς του.

Τι πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός

Ο ΠΑΟ για να κερδίσει τη Μακάμπι πρέπει ή να σκοράρει πιο πολύ από αυτή ή να την «κατεβάσει» πολύ: δεν θα του είναι εύκολο. Κυρίως πρέπει να αλλάξει κάτι στην άμυνα: διότι αν παίξει το ένας εναντίον ενός που είδαμε στα τελευταία ματς (κυρίως στο τελευταίο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό) οι διάφοροι Μπόλνγουιν, Νίμπο, Κόλσον, Μπράουν θα κρεμιούνται από τα καλάθια κάθε βράδυ.

Η διαφορά με τον Ολυμπιακό

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι το ακριβώς αντίστροφο. Ο Ολυμπιακός μπορεί να φρενάρει τον όποιο επιθετικό ρυθμό της Μπαρτσελόνα και να την κατεβάσει στους 70 με 75 πόντους: μπορεί να το κάνει με οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου.

Αλλά δεν σημαίνει πως θα κερδίσει κιόλας. Διότι όλο το χρόνο η απόδοσή του στην επίθεση στο σετ παιγνίδι είναι τραμπάλα: μία ζέστη μία κρύο, ακόμα και στην διάρκεια των ίδιων των ματς.

Ο Ολυμπιακός και οι ψηλοί του

Ο Ολυμπιακός έχει παίκτες να δείρουν και τους ψηλούς της Μπάρτσα και τους περιφερειακούς της: το πρόβλημα είναι ότι στην περιφέρεια η ομάδα του Γκριμάου έχει κόσμο πολύ και μπορεί να βρίσκει διαφορετικούς ήρωες.

Υπάρχουν ο Λαπροβίτολα και ο Σατοράνσκι, ο Ρούμπιο κι ο Γιουκουμπάιτις, ο Αμπρίνες και ο Μπριθουέλα – ακόμα και ο ασουλούπωτος Πάρα.

Κανείς από αυτούς δεν θα κάνει τρια καλά ματς. Δυο όμως μπορεί να τα κάνει. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τον καλύτερο Πίτερς, τον καλύτερο Κάναν και τον καλύτερο Γκος. Κυρίως όμως πρέπει να βρει πόντους από τον ΜακΚίσικ, τον Λαρεντζάκη, τον Μπραζντέκις.

Και να μην παρασυρθεί πιστεύοντας πως η υπεροχή του στους ψηλούς μπορεί να του δώσει πρόκριση. Παραδοσιακά δεν έχει συμβεί στην Ευρωλίγκα ποτέ. Μπορεί να γίνει σε ένα ματς. Σε τρία δύσκολα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί