Ολυμπιακός: Μυθική νίκη και κατάρριψη των μύθων

Οταν ο Παναθηναϊκός έφτασε στο Γουέμπλεϊ το 1971, απέκλεισε την Εβερτον· όταν το 1977 η ΑΕΚ προκρίθηκε στους «4» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ απέκλεισε την ΚΠΡ έχοντας τερματοφύλακα στα πέναλτι τον Νίκο Χρηστίδη, ενώ νωρίτερα είχε βγάλει νοκ άουτ και την Ντέρμπι· όταν ο ΠΑΟΚ πέτυχε το 1997 την πιο ιστορική ισοπαλία του, στο «Χάιμπουρι» ήταν, κόντρα στην Αρσεναλ του Βενγκέρ.

Ακόμη κι ο Αθηναϊκός του 1991, που αποκλείστηκε ενώ οδήγησε την παρτίδα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Αλεξ Φέργκιουσον στην παράταση, χαράχτηκε στη συλλογική μνήμη.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, μπαίνει κι αυτός στη χορεία των «τρισένδοξων αγγλοκτόνων» και δη με τα τσαρούχια, καθώς το 4-2 στο «Βίλα Παρκ» παραείναι εκκωφαντικό.

Μάλιστα, φλερτάρει πολύ έντονα πια  και με την ιδέα του πραγματικού success story, δεδομένου ότι δύο βήματα απέμειναν, αλλά τα πιο δύσκολα: η ολοκλήρωση της «μπουγάδας» με την Αστον Βίλα κι έτι  περαιτέρω η επικράτηση στον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ.

Οι τέσσερις μύθοι που διαλύθηκαν

Προς το παρόν, ας σταθούμε στον θρίαμβο της Μεγάλης Πέμπτης, διότι -εκτός των άλλων- κατέρριψε κι ορισμένους μύθους.

Μύθος πρώτος: όταν μία ομάδα στη διάρκεια της σεζόν προσλαμβάνει τρεις προπονητές και ισάριθμους αθλητικούς διευθυντές, δεν ισιώνει με τίποτα.

Τέτοιο αξίωμα δεν υπάρχει, αφού ο Μεντιλίμπαρ δεν ήταν απλώς ένα ακόμη… τακτικό αριθμητικό στη λίστα των τεχνικών, αλλά ο προπονητής που πέρυσι κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ κι ο οποίος έβαλε τον Ολυμπιακό στον δρόμο της ποδοσφαιρικής αρετής.

Μύθος δεύτερος: ο Ιανουάριος είναι για μία, άντε δύο το πολύ, μεταγραφικές προσθήκες. Ο Ολυμπιακός πήρε οκτώ (Τσικίνιο, Κάρμο, Ναβάρο, Ορτα, Μαρτίνς, Αμπι, Βέζο, Καμπράλ).

Δεν είναι όλοι βασικοί, όμως κάποιοι συνέτειναν αποφασιστικά στη μεταμόρφωση της πειραϊκής ομάδας κι εν πάση περιπτώσει σε καιρούς όπου το ροτέισον αποτελεί κανόνα, για να κρατήσει ένα κλαμπ περισσότερα από ένα καρπούζια στη μασχάλη, οι μεταγραφές δεν βλάπτουν για να μην πούμε ότι το ρόστερ πολλαπλών επιλογών είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Ο ΠΑΟΚ, πάντως, που πήρε μόνο έναν παίκτη τον χειμώνα, τον Γιόνι Οτο, είναι -δυστυχώς- εκτός Κόνφερενς πια.

Μύθος τρίτος: απ’ την εποχή των «πορειών» του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, η εδραία θέση ήταν ότι μόνο με «τσούκου τσούκου μπολ» μπορούσες ν’ αντιπαρατεθείς στους εκπροσώπους των κορυφαίων πρωταθλημάτων.

Η Αστον Βίλα, που ως 4η στην Πρέμιερσιπ είναι επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, «έφαγε» ντόρτια. Οι «ερυθρό-
λευκοι» δεν την κοίταξαν απλώς στα μάτια, αλλά της έδωσαν και κατάλαβε. Ο τρόπος, επομένως, δεν είναι ένας και τουλάχιστον αυτός που επιλέγει ο Βάσκος κάθε άλλο παρά συντηρητικός μπορεί να θεωρηθεί.

Μύθος τέταρτος: σαν το Τσάμπιονς Λιγκ δεν έχει, οι υπόλοιπες ευρω-διοργανώσεις είναι απλώς οδοντόκρεμες. Σπατάλησαν τόσα χρόνια οι ελληνικές ομάδες κυνηγώντας το «σεντόνι», αποβλέποντας στα… αργύρια, ωστόσο φέτος βλέπουμε πού έφτασαν ο Ολυμπιακός, φυσικά, αλλά κι ο ΠΑΟΚ, στον οποίο οφείλουμε ν’ αναγνωρίσουμε ότι δεν περιφρόνησε καθόλου το Κόνφερενς και το πάλεψε κι αυτός.

Σε κανένα ομαδικό σπορ η Ελλάδα δεν έκανε σεφτέ στις κατακτήσεις αρχίζοντας με το βαρύτερο απ’ τα ευρωπαϊκά τρόπαια. Και στο ποδόσφαιρο, λοιπόν, η αρχή δεν θα γίνει απ’ το Τσάμπιονς Λιγκ.

Αρκετά με το ποδόσφαιρο, όμως. Χρόνια Πολλά σε όλους, μαζί με την ευχή να γυρίσουμε απ’ τις διακοπές ακριβώς όσοι πήραμε τον δρόμο της μαζικής εορταστικής εξόδου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News