Όρτα στην «A Bola»: «Αν μου έλεγαν πως θα ολοκλήρωνα την σεζόν με ευρωπαϊκό θα τους έλεγα πως έχουν... καπνίσει κάτι δυνατό»

Ο Άντρε Όρτα παραχώρησε συνέντευξη στο μέσο της πατρίδας του, μιλώντας για την απίστευτη πορεία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη που έφτασε μέχρι και την κατάκτηση του Conference League, τα συναισθήματά του και για τον νέο του προπονητή.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Για το αν περίμενε ότι θα κατακτούσε ευρωπαικό τρόπαιο και τι θα απαντούσε αν του το έλεγαν: «Θα έλεγα πως είχε καπνίσει κάτι δυνατό (γελάει). Ξέρουμε ότι στο ποδόσφαιρο τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά ούτε εμείς μπορούμε να λέμε ψέματα. Τότε, δεν περίμενα ότι θα τελειώσω τη σεζόν κερδίζοντας ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Όχι, δεν το πίστευα, αυτή είναι η αλήθεια. Όταν εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε διοργανώσεις, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε μια ευκαιρία».

Για το συστατικό που έκανε τον Ολυμπιακό να κατακτήσει το Conference League: «Νομίζω ότι ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί. Από τα εννέα παιχνίδια που παίξαμε, το μόνο παιχνίδι όπου δεν ήμασταν πραγματικά καλοί, και ήμασταν πολύ κακοί, ήταν το παιχνίδι της Μακάμπι Τελ Αβίβ εντός έδρας, το 1-4, που δεν πήγε τόσο καλά για εμάς. Στα άλλα παιχνίδια, είχαμε τα πάντα… με τη Φερεντσβάρος κερδίσαμε και τα δύο παιχνίδια. Μετά ήρθαν τα ματς με την Μακάμπι και ακολούθως η Φενέρμπαχτσε, όπου προκριθήκαμε στα πέναλτι.

Παίξαμε πολύ καλά με την Άστον Βίλα, όχι μόνο στο πρώτο αλλά και στο δεύτερο παιχνίδι. Έκαναν κι εκείνοι την προσπάθειά τους μετά το 4-2 στο πρώτο ματς, αλλά σκοράραμε από νωρίς και αυτό μας έδωσε μεγαλύτερο προβάδισμα. Ήμασταν ικανοί. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη λέξη αυτή. Και επίσης αισθάνομαι ότι η νοοτροπία είναι λίγο διαφορετική από την πορτογαλική, από τα νοκ άουτ παιχνίδια που έχω παίξει με πορτογαλικές ομάδες, κυρίως στην Μπράγκα, που ήταν όλη μου η καριέρα.

Η νοοτροπία, ή τουλάχιστον αυτό που ένιωσα από αυτή την εμπειρία, είναι ότι τα παιδιά βγαίνουν να παίξουν ένα ακόμη παιχνίδι, να κάνουν αυτά που πρέπει και να εκτελέσουν το σχέδιο. Γι’ αυτό λέω, δεν ήμασταν πληθωρικοί, εκτός από το 1-6 στη Σερβία, γιατί έπρεπε πραγματικά να συνέλθουμε από το βαρύ 1-4. Νομίζω λοιπόν ότι ήμασταν ικανοί, ακόμα και στον τελικό. Απέναντι στην Φιορεντίνα καταφέραμε να είμαστε έξυπνοι στον τρόπο που προσεγγίσαμε το παιχνίδι. Καταλάβαμε τις στιγμές, που έπρεπε να επιτεθούμε, που έπρεπε να αμυνθούμε, γιατί στο τέλος το παιχνίδι έχει όλες αυτές τις πτυχές».

Για το εύστοχο χτύπημα απέναντι στον Λιβάκοβιτς, στον προημιτελικό με την Φενέρ: «Ήξερα τον τερματοφύλακα, θυμήθηκα τα πέναλτι στο Μουντιάλ. Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα πολύ άνετα. Θα έκανα το πέμπτο πέναλτι, υπάρχει μια αστεία ιστορία για αυτό. Ήρθε ο βοηθός προπονητή και μου είπε: “Θα εκτελέσεις το πέμπτο πέναλτι”. Δεν είχα εκτελέσει ποτέ πέναλτι, δεν εκτέλεσα ποτέ πέναλτι και ήθελαν να κάνω το πέμπτο; Και ένας από τους συνηθισμένους που εκτελούσαν πέναλτι, ο Ροντινέι, ήταν τρίτος. Μίλησα με τον Ροντινέι και του είπα: Κοίτα, θα εκτελέσω το τρίτο και εσύ πέμπτο, γιατί είσαι πιο άνετος. Μπορείς να νιώθεις αυτοπεποίθηση εκείνη τη στιγμή, και εγώ είχα αυτοπεποίθηση, αλλά ήταν κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ πριν. Μετά κατέληξα 3ος, σκόραρα, μετά ο Ροντινέι ήρθε 5ος και αστόχησε. Αλλά ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο, γι’ αυτό επέλεξα το πιο απλό: να στείλω τη μπάλα στη μέση. Συνήθως αυτό πιάνει».

Για την έντονη παρουσία απο συμπατριώτες του στην ομάδα: «Ένιωσα υπέροχα δίπλα σε τόσους πολλούς Πορτογάλους και ειδικά την οικογένεια και τους φίλους μου, που ήρθαν να παρακολουθήσουν τον αγώνα και ήταν εκεί μαζί μου. Αλλά φυσικά ήταν καλό όχι μόνο που κέρδισα το τρόπαιο, αλλά και ότι προσαρμόστηκα από τη στιγμή που έφτασα. Έφτασα την ίδια μέρα με τον Τσικίνιο, ήμασταν στο ίδιο αεροπλάνο, οπότε τον ήξερα ήδη από το χρόνο που περάσαμε μαζί στην Μπράγκα, μετά έφτασε ο Νταβίντ Κάρμο -τρεις ή τέσσερις ημέρες αργότερα… Καταλήξαμε να περάσουμε πολύ χρόνο μαζί και μετά ξεκίνησε η προσαρμογή με όλους τους άλλους. Για παράδειγμα, ο Ιμπόρα, ένας 36χρονος άσος με 4 Europa League στην καριέρα του, ήταν ο πρώτος που είπε αν χρειαζόμαστε κάτι… Και αυτό δείχνει επίσης τι ήταν η ομάδα μας και πως τα καταφέραμε».

Για το αν ένιωσε πως θα έπρεπε να αποδείξει κάτι παραπάνω μετά την αποχώρηση Καρβαλιάλ και Άλβες: «Ναι, φυσικά και το έκανα. Αφού έφυγε ο Καρβαλιάλ και πριν έρθει ο Μεντιλίμπαρ, είχαμε ένα παιχνίδι στο ενδιάμεσο, όπου έμεινα εκτός. Ο προπονητής της Κ19, που κατέκτησε το Youth League, ανέλαβε την ομάδα και με άφησε εκτός. Τότε σκέφτηκα: “Εντάξει, ίσως αυτό να μην πάει τόσο καλά…”. Έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να αλλάξω για να παίξω και να βελτιωθώ. Μεσολάβησαν δύο με τρεις μέρες μέχρι το πρώτο παιχνίδι του νέου προπονητή, προσπαθώντας να καταλάβω τι θα γίνει. Ευτυχώς, όλα λειτούργησαν και τα υπόλοιπα είναι ιστορία».

Για τα όσα έμαθε από τον Μεντιλίμπαρ: «Ο κύριος Μεντιλίμπαρ είναι ένας χαρακτήρας αρκετά αστείος. Ισπανός, 63 ετών, πολύ ενεργητικός, πολύ έντονος στις προπονήσεις. Όταν έφτασε, δεν ήταν ένας προπονητής που έκανε συζητήσεις και αναλύσεις σε βίντεο. Ήταν περισσότερο προπονητής που ασχολούταν με το γήπεδο, το τρέξιμο και την πίεση. Πήρε από εμάς κάποιες ευθύνες και δεν ήθελε να μας δώσει πολλές πληροφορίες. Μας εξήγησε πώς ήθελε να αμυνθεί, με άλλα λόγια, όπως ήθελε να πιέζουμε, σαν μεγάλη ομάδα, να πατάμε ψηλά στο γήπεδο, να τρέχουμε πολύ.Αυτό είναι κάτι με το οποίο ταυτίζομαι. Δεν σας λέω ότι κάναμε στίβο. Στην πραγματικότητα όποιος με γνωρίζει ξέρει ότι προτιμώ να παίζω με την μπάλα παρά χωρίς αυτήν. Όταν λέω τρέξιμο, δεν μιλάω μόνο για το τρέξιμο πίσω από την μπάλα, αλλά για το τρέξιμο με την μπάλα».

Για το αν του αρέσει το  format  του ελληνικού πρωταθλήματος κι αν θα ήθελε να δει έναν αντίστοιχο τρόπο διεξαγωγής στην πατρίδα του: 

«Μου άρεσε πολύ. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην Πορτογαλία, επειδή βλέπω συχνά ανθρώπους να λένε ότι το πρωτάθλημα δεν είναι τόσο ανταγωνιστικό, κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ. Είναι αλήθεια ότι οι τρεις πρώτοι είναι πάντα εκεί πάνω, αλλά νιώθω ότι οι ομάδες σήμερα, οι λεγόμενες μικρές ομάδες, δημιουργούν περισσότερες δυσκολίες. Φυσικά, οι υπόλοιπες θα κερδίζουν πιο συχνά, επειδή έχουν καλύτερους παίκτες. Ακόμα και αν σε ένα παιχνίδι, από άποψη τακτικής, μια μικρότερη ομάδα καταφέρει να ισοφαρίσει, τότε οι μονάδες θα κάνουν τη διαφορά.

Θεωρώ ότι τα παιχνίδια είναι τελικά πιο ανταγωνιστικά, αλλά ακούω πολλούς να λένε ότι 18 ομάδες για ένα πρωτάθλημα στην Πορτογαλία είναι πάρα πολλές, ότι δεν πηγαίνει αρκετός κόσμος στα γήπεδα, ότι έχουμε πάρα πολλά παιχνίδια, προγράμματα κλπ. Το πρωτάθλημα στην Ελλάδα είναι 14 ομάδες, που σημαίνει ότι βγάζουμε 4 ομάδες στην κανονική φάση και μετά οι 6 πρώτες περνάνε με τους ίδιους βαθμούς.

Εδώ στην Πορτογαλία θα μπορούσε να φέρει ενδιαφέρον, γιατί θα είχαμε περισσότερα μεγάλα παιχνίδια, τα οποία έχουν και εκεί, θα είχαμε πιθανώς περισσότερο κοινό, περισσότερους οπαδούς στο γήπεδο. Νομίζω ότι θα είχαμε μάλλον ένα πρωτάθλημα που θα περιστρεφόταν περισσότερο γύρω από τα μεγάλα παιχνίδια, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι και ο στόχος μας. Δεν θα αφαιρέσουμε τις λεγόμενες μικρές ομάδες, αλλά νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι μια μορφή που θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε, τουλάχιστον για να δούμε τι θα μπορούσε να κάνει».

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News