ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ: Ενας ευρωπαϊκός θρύλος επιστρέφει!

Την λένε σήμερα ΚΚ Σπλιτ, είναι όμως η Γιουγκοπλάστικα. Η ίδια ομάδα. Ο θρύλος του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η μοναδική ομάδα που κατέκτησε τρεις συνεχείς χρονιές το Κύπελλο Πρωταθλητριών μετά την -πειραματική και με λιγοστές συμμετοχές- εναρκτήρια τριετία του, με την κυριαρχία της Ρίγα. Εννοείται πως ούτε όταν η διοργάνωση μετονομάστηκε σε Ευρωλίγκα συνέβη κάτι τέτοιο.

Ηταν η σεζόν 1988-89, με το φάιναλ φορ στην «Ολιμπιαχάλε» του Μονάχου. Η πρώτη στέψη. Εμείς είχαμε τον καημό μας για τον Αρη του Γκάλη και του Γιαννάκη, οι (για λίγο ακόμα) Γιουγκοσλάβοι είχαν περισσότερο ταλέντο. Και νιάτα. Τόνι Κούκοτς, Ντίνο Ράτζα, Ζαν Τάμπακ και λοιπές ταλεντάρες, με τον βετεράνο αρχηγό Ντούσκο Ιβάνοβιτς να εκτελεί από μακριά και τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς να διευθύνει ως αυστηρός μαέστρος, κρατώντας την μπαγκέτα έξω από τις τέσσερις γραμμές. Οι πολύ πιο πλούσιες και με αμερικανική ενίσχυση Μπαρτσελόνα και Μακάμπι υποκλίθηκαν και ήταν μόνο η αρχή.

Το 1990 στη Σαραγόσα ο Αρης πάλι ήταν εκεί και… πάλι δεν βρέθηκε στο διάβα της τρομερής πιτσιρικαρίας. Θριαμβεύτρια κι εκείνου του φάιναλ φορ, η Γιουγκοπλάστικα επικράτησε των Καταλανών πλέον στον τελικό, συστήνοντάς μας και τον Ζόραν Σάβιτς. Ο (εδώ και λίγες ημέρες «Hall of Famer») Τόνι Κούκοτς έκανε όργια και διαδέχτηκε τον Ράτζα ως προς το βραβείο του MVP, διατηρώντας το και το 1991 στο Παρίσι – παρά την 27άρα του Σάβιτς… πάλι με τελευταίο αντίπαλο την Μπάρτσα, παρά την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία και τη διαδοχή του Μπόζα από τον Ζέλικο Παβλίτσεβιτς.

Η ίδια η ομάδα λεγόταν πλέον ΠOΠ 84, ενώ λίγες εβδομάδες αργότερα η Κροατία θα ανακήρυσσε την ανεξαρτησία της. Ο κόσμος άλλαζε, τα -μεταβαλλόμενα- σύνορα άνοιγαν, η φρίκη του πολέμου έφερνε εύλογα το μπάσκετ σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Ο σύλλογος που είχε ιδρυθεί το 1945, μετά από έναν άλλο πόλεμο, μεγαλύτερο και ακόμα πιο καταστροφικό (…), φυτοζώησε (sic) για κάποια χρόνια, αποκτώντας πρώτα την ονομασία Σλόμποντνα Νταλμάτσια και μετά -στα εθνικιστικά πλαίσια της συγκυρίας- Κροάσια. Από το 1997 είναι ξανά η Σπλιτ. Ετσι απλά. Από το 2004, όμως, δεν την είχαμε δει καν στην Ευρώπη. Την ξαναβλέπουμε μετά από τεράστιο διάλειμμα 17 ετών σήμερα. Στο Περιστέρι.

 

Με Ούκιτς και υιό Περάσοβιτς

Ο πρώτος προκριματικός όμιλος λαμβάνει χώρα στο «Ανδρέας Παπανδρέου» του Περιστερίου, ώστε η ομάδα που θα τον κατακτήσει να συμπληρώσει το 7ο γκρουπ των Νταρουσάφακα, Μπρίντιζι και Χάποελ Χολόν. Οι οικοδεσπότες του Σωτήρη Μανωλόπουλου ρίχνονται στη μάχη μεθαύριο, σήμερα όμως παίζει η πρώην Γιουγκοπλάστικα. Η Σπλιτ, που καλωσορίζεται πίσω στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αντιμετωπίζοντας την κυπριακή ΑΕΚ Λάρνακας.

Από τα ψηλά στα χαμηλά, αφότου όμως υπήρξε μια μεγάλη περίοδος διεθνούς ανυπαρξίας και γενικής αφάνειας. Με οικονομικά προβλήματα και χρέη, με κίνδυνο κάποιες φορές και οριστικού αφανισμού για τον σύλλογο που κατέκτησε δις και το Κύπελλο Κόρατς τη διετία 1976-77. Προπονητής σήμερα είναι ο Σρτζαν Σούμποτιτς, παλιός πόιντ γκαρντ της ομάδας, οι δε παίκτες δεν συμπληρώνουν καν δωδεκάδα.

Ο τραυματίας σέντερ Σον Τζέιμς έμεινε στο Σπλιτ και οι «ζούτι», δηλαδή κίτρινοι, θα τελούν υπό την καθοδήγηση πάνω στο παρκέ του Ρόκο Λένι Ούκιτς. Ο παλιός ΝΒΑer και μετέπειτα «άσος» του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ είναι γέννημα-θρέμμα της πόλης και του ομώνυμου συλλόγου, στον οποίο επέστρεψε τον περασμένο Ιανουάριο ώστε να κλείσει την καριέρα του. Πλην του οσονούπω 37χρονου γκαρντ, στο ρόστερ υπάρχει κι ένας Περάσοβιτς. O μπαμπάς Βέλιμιρ ήταν ο σούτινγκ γκαρντ της μεγάλης Γιουγκοπλάστικα, προτού γίνει ο «μπόμπερ» της Μπασκόνια, τότε Ταουγκρές. Ο 19χρονος υιός (του νυν τεχνικού της Ούνικς) Ιβάν παίζει περισσότερο στο «3» και είχε οδηγήσει το 2018 τη «χρβάτσκα» στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ Παίδων. Συναντάμε και τον Τρε ΜακΛέιν, περσινό σμολ φόργουορντ του… Περιστερίου, που επιστρέφει κατά συνέπεια σε γνώριμα λημέρια.

 

Από τον Κόντο στον Μποσγανά

Το ευρωπαϊκό βάπτισμα του πυρός για τη Γιουγκοπλάστικα είχε έρθει το μακρινό 1971, παίρνοντας μέρος στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Από… μικρή είχε (δια)φανεί πως θα μεγαλώσει, διότι έφτασε στον τελικό, χάνοντας μάλιστα στον πόντο (70-69) στο «Γιαντ Ελιάου» από τη Βαρέζε – oμάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης πέντε φορές σε βάθος επταετίας μέχρι το 1976, αλλά που δεν κατάφερε ποτέ να το σηκώσει τρεις συνεχόμενες χρονιές.

Αστέρι των Κροατών ήταν ο σέντερ Πέταρ Σκάνσι, γνωστότερός μας ως προπονητής του ΠΑΟΚ τη σεζόν 1999-00, αφότου τον είχε πικράνει στο φάιναλ φορ του ΣΕΦ το 1993 με την Μπενετόν Τρεβίζο. Την περίοδο 1971-72 οι Κροάτες είχαν αντιμετωπίσει μάλιστα και τον Παναθηναϊκό του Κώστα Μουρούζη. Είχαν κερδίσει 87-63 στην έδρα τους κι είχαν χάσει 94-83 στην Αθήνα, δεχόμενοι 31 πόντους από τον Χρήστο Ιορδανίδη (δεύτερος από δεξιά), 25 από τον Κρις Κέφαλο (αριστερά) και 22 από τον Απόστολο Κόντο (δεξιά).

Η τελευταία ευρωπαϊκή παρουσία, μέχρι τη σημερινή, είχε σημειωθεί τη σεζόν 2003-04. Στη φάση των ομίλων του ULEB Cup αντίπαλος ήταν και ο Ιωνικός Νέας Φιλαδελφείας, που είχε κερδίσει 97-91 στην παράταση εντός, με σούπερ τους Ρόμπερτ Κόνλεϊ, Γιώργο Μποσγανά και Γιούριτσα Ζούζα. Πρώτος σκόρερ των Κροατών με 17 πόντους ήταν ένας πιτσιρικάς, ονόματι… Ούκιτς. Μία βδομάδα αργότερα η ομάδα του επικράτησε 86-78 της Πρόκομ, μα αποκλείστηκε και επί 17 χρόνια τα διαβατήρια έμεναν σκονισμένα στα συρτάρια. Ούκιτς και Σπλιτ είναι και πάλι (κυριολεκτικά) εδώ!

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News