Ολυμπιακοί Αγώνες: Γιάννη μου, η… σημαία σας

Δίπλα στην Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και… πάνω στον Σηκουάνα, σε γόνδολα, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα κρατήσει ξανά -όπως τότε, ως μαθητής στα Σεπόλια- την ελληνική σημαία. Πλέον, λαμβάνοντας τη μεγάλη τιμή σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τα φώτα θα πέσουν στον ηγέτη των Μπακς και της Εθνικής Ελλάδας (και) στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, μία μέρα πριν το πρώτο ματς της παρέας του στη Λιλ. Παρά το πιεστικό πρόγραμμα, ο Giannis δεν απαρνήθηκε την τιμή και το μπαλάκι ως προς τη… γρήγορη επιστροφή του περνάει πλέον σε ΕΟΕ και ΕΟΚ. Οδικώς ή με τρένο θα γυρίσει στην πόλη του γαλλικού Βορρά.

Το θέμα είναι ότι θα είναι κει, στη μεγάλη γιορτή για το ξεκίνημα των Ολυμπιακών. Κι είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τους άλλους μπασκετμπολίστες-σημαιοφόρους σε τελετές ενάρξεων. Πασίγνωστους και λιγότερο γνωστούς.

Θρύλοι Γιούγκων, «πρώτη» του Μάιερς

Μπασκετμπολίστα σημαιοφόρο εντοπίζουμε από το 1948 και τον Φιλιππινέζο Φρανσίσκο Βεστίλ, που τον «μιμήθηκε» το 1972 ο Τζίμι Μαριάνο. To μπάσκετ το αγαπούν παθολογικά και οι Πορτορικανοί, με τους Τονίν Κασίγιας (1960) και Χάιμε Φροντέρα (1968) να περνούν το λάβαρο στον -σημερινό τιμ μάνατζερ της εθνικής του- Κάρλος Αρόγιο στην Αθήνα.

Στους δικούς μας Ολυμπιακούς είχαν επίσης λάβει την ίδια τιμή ο Λιθουανός σουτέρ Σαούλιους Στομπέργκας, ο Ανγκολέζος Αντζελο Βικτοριάνο, η Αμερικανίδα Ντον Στέιλι και ο Γιάο Μινγκ. Ο γιγαντόσωμος σέντερ είναι ένας από τους επτά διαφορετικούς Κινέζους σημαιοφόρους (!), έχοντας πραγματοποιήσει το… back-to-back το 2008, στο δικό του Πεκίνο. Τότε είδαμε και τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στους Λιθουανούς, τον Ντιρκ Νοβίτσκι στους Γερμανούς, τον Μάνου Τζινόμπιλι στους Αργεντινούς, τον Αντρέι Κιριλένκο στους Ρώσους.

Ιστορική είναι η σχετική παρουσία του σούτινγκ γκαρντ Κάρλτον Μάιερς από το 2000, ως του πρώτου μαύρου Ιταλού με σημαία στα χέρια σε τελετή έναρξης. Γεννηθείς στο Λονδίνο, με πατέρα από τον Αγιο Βικέντιο. Θρυλικές φυσιογνωμίες του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ οι Ράντοβαν Ράντοβιτς (1960) και Ντράζεν Νταλιπάγκιτς (1984).

Από το μακρινό παρελθόν συναντάμε επίσης τους Βραζιλιάνους Μάριο Ζόρζε (1952), Βλαμίρ (1964) και Λουίζ Κλάουντιο Μενόν (1972), τους Κουβανούς Ραούλ Γκαρσία (1948) και Φίκο Λόπεζ (1952), τους Αιγύπτιους Καμάλ Καμέλ Μοχάμεντ (1972) και Μοχάμεντ Σαγέντ Σολιμάν (1984), τους Ουρουγουανούς Εκτορ Κόστα (1956) και Κάρλος Πεϊνάδο (1984), τον Ισραηλινό Αβραάμ Σνέιορ (1952), τον Ούγγρο Γιάνος Σίμον (1960).

Μιλς μετά τον Γκέιζ, Σκόλα και Πάου Γκασόλ

Αντίπαλοί μας στη Λιλ, οι Αυστραλοί παραμένουν στοιχισμένοι πίσω από τον Μιλς. Ο 36χρονος σήμερα γκαρντ είναι αυτόχθων Αβορίγινας και κράτησε τη σημαία προ τριετίας στο Τόκιο, στην τέταρτη συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Συνεχίζει ακάθεκτος, έχοντας συνεχίσει σχετικά και την εγχώρια παράδοση του Αντριου Γκέιζ (2000, τον είχαμε δει και στον Απόλλωνα Πατρών) και της Λόρεν Τζάκσον (2012).

Στους προηγούμενους Ολυμπιακούς είχαμε καμαρώσει σημαιοφόρο και τον Ρούι Χατσιμούρα των οικοδεσποτών Ιαπώνων (μαύρος κι αυτός, ο πατέρας του από το Μπενίν), όπως επίσης τον Τσέχο Τόμας Σατοράνσκι, την 40χρονη τότε Αμερικανίδα Σου Μπερντ (που φόρεσε πέμπτο χρυσό μετάλλιο), την Καναδή Μιράντα Αγιμ, τη Σέρβια Σόνια Βάσιτς, τον Ιρανό Σαμάντ Νίκα Μπαχράμι.

Μέχρι και μπασκετμπολίστα από το πρωτοεμφανιζόμενο 3on3 είχαμε στο Τόκιο, τον Λετονό Αγκνις Τσάβαρς, όπως και την Μογγόλα Κουλάν Ονολμπαατάρ. Επί ιαπωνικού εδάφους είχαμε θαυμάσει για τελευταία φορά -στα 41 του- τον Λουίς Σκόλα, που τίμησε όσο κανένας άλλος το αργεντίνικο εθνόσημο.

Είχε κουβαλήσει τη σημαία το 2016, στο Ρίο ντε Ζανέιρο o Σκόλα. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 2012 στο Λονδίνο, σημαιοφόρος των Ισπανών ήταν ο έτερος τεράστιος φόργουορντ-σέντερ εκείνης της εποχής, ο Πάου Γκασόλ.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News