ΣΑΜΕΝΤ ΓΕΣΙΛ: «Δεν αρκεί μόνο το ταλέντο για να φτάσεις ψηλά»

Στον μαγικό πλανήτη του ποδοσφαίρου, η τύχη, η αδικία, η τραγωδία, η καταξίωση και η δικαίωση ορίζονται από τη δική τους «θεία μοίρα». Άλλωστε από την ίδια του τη φύση συνιστά μια μη προβλέψιμη και ευμετάβλητη ρευστότητα 90 λεπτών σε ένα ορθογώνιο τετράπλευρο. Όσο απρόβλεπτες ήταν οι κινήσεις του ποδιού του θρυλικού Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα όταν πλησίαζε την μπάλα, τόσο ακανόνιστα είναι και τα σχέδια της ειμαρμένης.

Ο Σαμέντ Γεσίλ έχοντας έρθει από τα μικράτα του αντιμέτωπος μαζί της δεν δειλιάζει να την κοιτάξει στα μάτια και να αναμετρηθεί μαζί της. Είναι ο ήρωας του δικού του ποδοσφαιρικού παραμυθιού, που μπορεί να μην είχε μαγικά φίλτρα, βασίλεια και μυθολογικούς δράκους που πετούν και αναπνέουν φωτιά, περιλάμβανε ωστόσο λάμψη, αποθέωση, δόξα όσο και αρκετές δοκιμασίες, εμπόδια και απογοητεύσεις.

Ένα αστέρι γεννιέται…

Ο Ρήνος απλώνεται γενναιόδωρα στο πλευρό της Παλιάς Πόλης του Ντίσελντορφ, με τις γερμανικές μπιραρίες να σφύζουν από ζωή και τη σύγχρονη τέχνη και αρχιτεκτονική να αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες. Εκεί, στις 25 Μαΐου του 1994 πρωτοείδε το φως του ήλιου από Τούρκους γονείς ο Σαμέντ Γεσίλ. Η μοίρα και ο προορισμός του δεν άργησαν να φανούν… Μόλις στα έξι του χρόνια ξεκίνησε να αγωνίζεται στην τοπική ποδοσφαιρική ομάδα CFR Links, καθώς και στη BV 04 Düsseldorf. «Δεν είχα τίποτε άλλο στο μυαλό μου. Από μικρό παιδί είχα πάντοτε όνειρο το να γίνω ποδοσφαιριστής», παραδέχεται κι ο ίδιος.

Ξεχωρίζοντας από την πρώτη στιγμή για την ικανότητά του στο σκοράρισμα, στα 11 του μετέβη στις ακαδημίες της Μπάγερ Λεβερκούζεν. Δεν ήταν λίγοι μάλιστα εκείνοι που εντυπωσιασμένοι από την επιθετική του δεινότητα, τον συνέκριναν με τον αείμνηστο Γερμανό στράικερ Γκερντ Μίλερ. Και για του λόγου το αληθές αξίζει να αναφέρουμε πως στο γερμανικό κλαμπ το ρεκόρ του, ήταν 58 γκολ σε 74 παιχνίδια!

Όπως ήταν φυσικό τα αγωνιστικά χαρίσματα του νεαρού επιθετικού του έδωσαν και την κλήση του για τις εθνικές ομάδες νέων της Γερμανίας, συμπληρώνοντας 34 συμμετοχές με την «Mannschaft».

Η μεταγραφή που του άλλαξε τη ζωή

Και κάπου εκεί όταν ο μικρός Σαμέντ είχει πλέον ανδρωθεί και μεταμορφωθεί σε έναν φιλόδοξο έφηβο, την πόρτα της Λεβερκούζεν χτύπησε ο σύλλογος της Λίβερπουλ. Ειδικότερα, το καλοκαίρι του 2012 οι Reds, έβγαλαν από τα ταμεία τους, το τεράστιο ποσό του 1,3 εκατ. ευρώ, προκειμένου να κάνουν δικό τους το παιδί-θαύμα.

«Η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου ήταν η μεταγραφή μου στη Λίβερπουλ έναντι ενός εκατομμυρίου λιρών και φυσικά το ντεμπούτο μου κόντρα στην Γουέστ Μπρόμιτς στο Carling Cup. Ήταν πάντοτε όνειρο μου να παίξω σε μεγάλα κλαμπ όπως η Λεβερκούζεν και η Λίβερπουλ και οι εμπειρίες που κέρδισα ήταν φανταστικές.

Σε αυτούς τους κορυφαίους συλλόγους έμαθα πως το ταλέντο δεν είναι αρκετό από μόνο του για να φτάσεις ψηλά, αλλά χρειάζεται να δουλεύεις σκληρά καθημερινά. Σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα βέβαια ανεξάρτητα από το αν ήταν μικρότερες ή μεγαλύτερες, πάντοτε έπαιρνα μαθήματα από τους προπονητές μου», θυμάται με νοσταλγία.

To πρώτο του παιχνίδι με τη νεανική φανέλα της Λίβερπουλ ήρθε στην ομάδα των Under-21 σε μια νικηφόρα αναμέτρηση (4-1) απέναντι στην Τσέλσι, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του Μπρένταν Ρότζερς, ο οποίος και τον προβίβασε στην προπόνηση με την πρώτη ομάδα, καταγράφοντας μάλιστα και δύο εμφανίσεις στο Λιγκ Καπ κατά την πρώτη του σεζόν.

Συνολικά μέσα στο διάστημα των τεσσάρων χρόνων που έμεινε στο «κόκκινο λιμάνι» στο Νησί κατάφερε να μετρήσει μόνο δύο συμμετοχές, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα αρκετούς τραυματισμούς όπως δύο φορές ρήξη χιαστών, το 2013 και το 2014.

Η αρχή της περιπλάνησης

Ένα γεγονός που λειτούργησε ως «ταφόπλακα» για την περαιτέρω καριέρα του ταλαντούχου φορ, ο οποίος μετά από 450 ημέρες αποχής από τα γήπεδα, τη σεζόν 2015-16 πήγε ως δανεικός στην Λουκέρνη, όπου είχε 14 συμμετοχές και πέτυχε 1 γκολ, προτού χάσει την εύνοια του προπονητή και του προέδρου. Το 2016 επέστρεψε στην Λίβερπουλ και εν συνεχεία ο σύλλογος της Αγγλίας τον άφησε ελεύθερο.

Οι εμπειρίες ωστόσο που αποκόμισε από την διαδρομή του στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Premier League, όπως κι ο ίδιος υπογραμμίζει θα τον συντροφεύουν εσαεί.

Είχε άλλωστε την ευκαιρία να αγωνιστεί τόσο στο πλάι όσο και ως αντίπαλος μεγάλων ονομάτων του ποδοσφαίρου, που μέχρι εκείνη τη στιγμή μια τέτοια συνύπαρξη φάνταζε για εκείνον όνειρο θερινής νυκτός.

«Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα ποτέ ήταν ο Λουίς Σουάρεζ, ενώ ως αντίπαλος ο Ρομέλου Λουκάκου. Ήταν σαν όνειρο το να αγωνίζομαι μαζί τους! Τους γνώριζα μόνο από το Playstation και βρέθηκα μετά να παίζω στην ίδια ομάδα μαζί τους ή κόντρα τους. Ο Στίβεν Τζέραρντ για παράδειγμα ήταν ένα μοναδικός αρχηγός με όλη τη σημασία και σαν άνθρωπος, σαν προσωπικότητα. Ο Σουάρεζ επίσης ήταν ο κορυφαίος στραίκερ του πρωταθλήματος εκείνη την εποχή».

Το πέρασμα του από την Ελλάδα

Έτσι ύστερα από έξι μήνες χωρίς σύλλογο, έφτασε στην Ελλάδα για χάρη του Πανιωνίου ως διαδοχική λύση του Καρίμ Ανσαριφάρντ. Με τη φανέλα των κυανέρυθρων εντυπωσίασε το ελληνικό φίλαθλο κοινό χάρη στην ποιότητα του, σκοράροντας οκτώ γκολ σε 31 εμφανίσεις κατά την πρώτη του σεζόν.

Τα οικονομικά προβλήματα του κλαμπ ωστόσο τον οδήγησαν για ακόμη μια φορά στην πόρτα της εξόδου, προσφεύγοντας ταυτόχρονα εναντίον του.

Μάλιστα, η ομάδα της Νέας Σμύρνης κινδύνευσε με αφαίρεση βαθμών λόγω οφειλής προς τον Γεσίλ. Συγκεκριμένα, το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ του επιδίκασε ποσό 86.567 ευρώ το 2020.

«Οι αναμνήσεις μου από την Ελλάδα είναι όμορφες. Έμενα στη Γλυφάδα, που για εμένα είναι το ωραιότερο μέρος της Αττικής. Επίσης ο καιρός της χώρας μου άρεσε πολύ! Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, το επίπεδο ήταν αρκετά καλό και ήμουν ευχαριστημένος, ωστόσο το κύριο μου ζήτημα ήταν τα οικονομικά προβλήματα του συλλόγου».

Η περιπλάνηση του συνεχίστηκε έπειτα το 2018 στην Τουρκία στην Ankara Demirspor, όπου ούτε εκεί μακροημέρευσε…

Δεν σταματάει να κάνει όνειρα

Σήμερα, το ανατρεπτικό ταξίδι της ζωής του, βρίσκει τον 27χρονο πάλαι ποτέ αστέρα των Reds να διατρανώνει την ακατάσβεστη δίψα του για τη «στρογγυλή θεά». Όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί θα ήθελε να επιστρέψει στο επαγγελματικό επίπεδο, σημειώνοντας γκολ και κάνοντας καλές εμφανίσεις με την τωρινή του ομάδα.

Ταυτόχρονα δε με τις προπονήσεις στον σύλλλογο που πραγματοποιούνται μόνο τρεις φορές την εβδομάδα, δουλεύει σε εργοστάσιο παραγωγής φίλτρων αέρα (ιδιοκτησίας του πρόεδρου της ομάδας) προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην.

«Έχω πάθος με το ποδόσφαιρο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Αυτή τη στιγμή συνεχίζω να αγωνίζομαι στην πέμπτη κατηγορία της Γερμανίας στην DJK Teutonia St. Δεν σκέφτομαι το πως θα είναι η ζωή μου σε 5 με 10 χρόνια…».

Παραμένοντας ταπεινός και ώριμος τονίζει πως προτιμάει να περνά τον ελεύθερο του χρόνο με φίλους και την οικογένεια του, ενώ αστειευόμενος για την παράλληλη εργασία του στο εργοστάσιο, δηλώνει πως τον βοηθάει να παραμείνει σε φόρμα!

Αναφορικά με τον ποδοσφαιριστή που θαυμάζει και έχει ως πρότυπο η απάντηση από μέρους του είναι απλή, λιτή και κατηγορηματική.

«Για εμένα το καλύτερο παράδειγμα ποδοσφαιριστή είναι αυτό του Κριστιάνο Ρονάλντο. Είναι ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης. Δουλεύει πάντοτε σκληρά και ποτέ δεν τα παρατάει. Αυτό είναι το μότο και έμπνευση μου».

Ο Σαμέντ Γεσίλ εν ολίγοις δε σταματάει να ονειρεύεται γνωρίζοντας πολύ καλά πως το επιμύθιο της ζωής του θα το γράψει μόνον εκείνος…