Παρίσι 2024, Εθνική Ανδρών: Όχι άλλο κάρβουνο με την Ισπανία!

Μια φορά κι έναν καιρό, προτού… γυρίσει ο αιώνας κι η χιλιετία, οι πελάτες στη συγκεκριμένη σχέση ήταν οι Ισπανοί. Η Εθνική Ελλάδας τους νικούσε με κατοστάρες (Παγκόσμιο ’90), με καλάθια πρόκρισης στην εκπνοή (Ευρωμπάσκετ ‘95), με χαμηλά σκορ (και στο Παγκόσμιο ‘98). Με κάθε τρόπο.

Εκτός όλων των άλλων, η φουρνιά του 1987 άλλαξε για πολλά χρόνια τον ρου των συγκεκριμένων αναμετρήσεων. Την έκβασή τους. Ακόμα και στο ίδιο το «χρυσό» Ευρωμπάσκετ, που οι Ιβηρες μας είχαν πατήσει με 106-89 στον όμιλο, στο τέλος ανέβηκαν στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου οι εκλεκτοί του Κώστα Πολίτη!

Ο καιρός βέβαια έχει γυρίσματα και αν υπάρχει μέσα στον 21ο αιώνα ένας κακός δαίμονας της Εθνικής μας, αυτός είναι η Ισπανία. Η ομάδα που μας έχει νικήσει επτά φορές σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων στο συγκεκριμένο διάστημα. Οι «γαλανόλευκες» νίκες; Μία, ίσον καμία!

Στην πλήρη αντιστροφή δηλαδή της ευνοϊκής παράδοσης που είχε δημιουργηθεί αμέσως πιο πριν για περισσότερό από μία δεκαετία, πλέον είναι η «Επίσημη αγαπημένη» αυτή που αν τύχει να κερδίσει και μια φορά, δεν της χρησιμεύει το ροζ φύλλο σε κάτι. Εν προκειμένω, στο Ευρωπαϊκό του 2013, είχαμε επιβληθεί 79-75 των Ιβήρων στο πρώτο ματς της δεύτερης φάσης των ομίλων.

Ο νυν ομοσπονδιακός τεχνικός, Βασίλης Σπανούλης, είχε πραγματοποιήσει εκπληκτική εμφάνιση με 20 πόντους, 4 ριμπάουντ και 3 ασίστ, ενώ 20άρα είχε ρίξει από την άλλη ο ακόμα παρών μέσα στις τέσσερις γραμμές Ρούντι Φερνάντεθ! Είχαμε ξεκινήσει ωστόσο με ρεκόρ 0-2 (μεταφέροντας ήττες από την πρώτη φάση) και δεν προκριθήκαμε. Στο βάθρο ανέβηκαν οι Ισπανοί στη Λιουμπλιάνα…

Εξω ο Πάου, 24 ο V-Span, 17 ριμπάουντ ο Giannis, αλλά…

Το κακό με τους τύπους που καλείται να καταβάλει η Εθνική στη δεύτερη αγωνιστική του ομίλου της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Γαλλίας αρχίζει ουσιαστικά το 2006. Στον τελικό του Μουντομπάσκετ της Σαϊτάμα και παρ’ ότι ο MVP της διοργάνωσης, Πάου Γκασόλ, δεν παίζει λόγω τραυματισμού. «Αδειοι» από το έπος απέναντι στις ΗΠΑ στον ημιτελικό, οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη συντρίβονται 70-47. Ανάμεσά τους, φυσικά, ο Σπανούλης (4 π., 2 ασ.).

Το επόμενο έτος, στο Ευρωπαϊκό, χάνουμε δύο φορές από τους Ιβηρες! Το 76-58 της δεύτερης φάσης των ομίλων, και τότε με 20άρα του αναπόφευκτου Ρούντι, δεν πονάει. Περνάμε αμφότεροι, συναντιόμαστε πάλι στη Μαδρίτη. Στον ημιτελικό: 82-77 οι οικοδεσπότες, παρά τους 24 πόντους και τις 5 τελικές πάσες του νυν εκλέκτορα. Οι γηπεδούχοι εκβιάζουν διάφορα φάουλ, κάνουν θέατρο, κερδίζουν αντιαθλητικά και τεχνικές, μαζί και το ματς.

Κάθε… έτος και καημός. Το 2008 δίνουμε ραντεβού σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καλή ώρα. Στο γκρουπ, και στο Πεκίνο. Η πρεμιέρα βάφεται σε κόκκινο και κίτρινο φόντο. Πρώτοι σκόρερ του 81-66; Μαντέψτε! Φερνάντεθ με 16 πόντους και Σπανούλης με 15! Ηταν η τελευταία ελληνική συμμετοχή σε Ολυμπιακούς, μέχρι την τρέχουσα.

Ευρωμπάσκετ 2009, άντε πάλι τα ίδια: κόντρα με τη «ρόχα» στον ημιτελικό, δικό της -πολύ πιο καθαρό, άλλωστε είχαμε τεράστιες απουσίες- 82-64 (Φερνάντεθ 14/Σπανούλης 7), μα χαμόγελα αμφότερων στο τέλος. Πρωταθλήτρια εκείνη, στο βάθρο (κι) εμείς στην Πολωνία. Χάλκινο μετάλλιο, το τελευταίο μας γενικότερα…

Εκτη ισπανική νίκη μέσα σε πέντε χρόνια (!), το 2010. Παγκόσμιο στην Τουρκία και 80-72 η «ρόχα» στους «16». Τα επτά κακά της μοίρας μας με τους Ισπανούς συμπληρώνονται στο Ευρωμπάσκετ 2015. Στη Λιλ, στο «Πιέρ Μορουά». Εκεί όπου θέλουμε επιτέλους να ξορκίσουμε την κατάρα, στο πλαίσιο του 1ου γκρουπ του Ολυμπιακού τουρνουά.

Πριν από εννιά χρόνια, η ομάδα του Φώτη Κατσικάρη πήγαινε τρένο: 5-0 στον όμιλο, πατώντας Κροάτες και Σλοβένους, +21 κατόπιν επί των Βέλγων. Φευ… Στον προημιτελικό χάσαμε 73-71 από τους Ιβηρες, που είχαν ηττηθεί δις στον δικό τους όμιλο – μα έφτασαν στην κατάκτηση μιας ακόμα διοργάνωσης.

Ο Σπανούλης έμεινε στα 10 ποντάκια με 4/14 σουτ, ο Ρούντι άποντος. Ο επίσης παρών σήμερα Σέρχιο Γιουλ σημείωσε 8 πόντους, o δε Μπίλι Ερνανγκόμεθ, «κολώνα» πλέον της εθνικής του, ήταν 21 ετών και είχε καταγράψει DNP ως ρούκι στην Ανδρών. Το ζουμί είναι στους Ελληνες παραμένοντες από τότε.

«Όχι άλλο κάρβουνο» πρέπει να φωνάξει ο κορυφαίος εκείνης της βραδιάς Νικ Καλάθης των 14 πόντων, 5 ριμπάουντ και 7 ασίστ. Και ο Αντετοκούνμπο. Αμέσως επόμενος καλύτερος, με 12 πόντους και 17 ριμπάουντ. Τα 8 επιθετικά! Και ο Κώστας Παπανικολάου, που επειδή ο Γιάννης έπαιζε στο «3», είχε χρησιμοποιηθεί για μόλις έξι δευτερόλεπτα. Πρώτος θέλει να το βροντοφωνάξει ο… Εσπανούλης, όπως τον προφέρουν οι Ισπανοί.

Εκτοτε, δεν τα είπαμε. Πρόπερσι, στο Ευρωπαϊκό της Γερμανίας, φανήκαμε εμείς ασυνεπείς στο ραντεβού με την Ισπανία. Χάσαμε 107-96 στους «8» από τους οικοδεσπότες, οι οποίοι προσγειώθηκαν ανώμαλα στον ημιτελικό από τους τελικούς θριαμβευτές. Τους Ιβηρες, ξανά και ξανά…

Το καρμπόν (όπως άλλωστε σημαίνει στα ισπανικά το… κάρβουνο) των πανομοιότυπων αποτυχιών απέναντι στη «ρόχα» πρέπει να πεταχτεί. Ωρα να γραφτεί μια καινούρια σελίδα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News