Σπανούλης-Καλάθης: Η λάμψη της εθνικής μας καράφλας

Η κοινή τους πορεία, με μπόλικη ενδιάμεσα (αυστηρά αγωνιστική, και μόνο) αντιπαλότητα, κρατάει ακριβώς μιάμιση δεκαετία. Από το τελευταίο μετάλλιο της Εθνικής, στο Ευρωμπάσκετ του 2009.

Στα λίγα δευτερόλεπτα που έμειναν την Κυριακή ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, αμέσως μετά τη λήξη του τελικού στο Προολυμπιακό τουρνουά, πιθανότατα πέρασε από το μυαλό τους εκείνη η πρώτη συνύπαρξη με το εθνόσημο. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο τότε ηγέτης είναι ο προπονητής του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Η τότε ρεζέρβα του, είναι ο σημερινός ηγέτης.

Σπανούλης και Καλάθης. Οι δύο μεγάλοι… καραφλοί του ελληνικού μπάσκετ. Ο θρύλος «Kill Bill» και ο ομογενής Νικ, που δεν απέχει και πολύ από ανάλογο στάτους. Προφανώς και είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ο καλύτερος (όλων). Πώς όμως να μη χαρακτηρίσεις ηγετική φυσιογνωμία -και- αυτόν που ολοκληρώνει το πρόσφατο τουρνουά με μέσους όρους νταμπλ-νταμπλ; Με το παιχνίδι να περνάει από τα μαγικά χέρια του;

Δύο (αρχικά και στην εθνικότητα) ξένοι, που έγιναν καλοί φίλοι σε προσωπικό επίπεδο, μεγάλοι αντίπαλοι σε διασυλλογικό, παντοτινοί συνοδοιπόροι σε εθνικό. Ακόμα και ως προϊστάμενος-υφιστάμενος, στην ανατολή της νέας καριέρας του ενός και στη δύση της καριέρας του άλλου. Εντάξει, αυτό το τελευταίο περί δύσης, έτσι όπως παίζει ο Calathes, το διαγράφουμε…

Μαζί στα πράσινα, το ΝΒΑ, οι αδερφοί-σκόρερ

Βασίλειος Σπανούλης, του Θανάση. Νίκολας Γουίλιαμ Καλάθης, του Τζον. Γεννηθέντες μια εβδόμη του μήνα (Αυγούστου 1982, Φεβρουαρίου 1989), με επτά χρόνια απόσταση. Λάρισα και Ορλάντο – αλλά και Λήμνος, όπου στα τέλη του 19ου αιώνα ένας άλλος Βασίλειος, ο Καλαθάς, άφηνε τα Λύχνα και μετανάστευε στις ΗΠΑ.

Αμφότεροι ακολούθησαν τα μπασκετικά βήματα των αδερφών τους. Ο Λαρισαίος του Δημήτρη, σούπερ σκόρερ αργότερα της Α2 και μικρότερων κατηγοριών, ο… Φλορινταίος του Πατ. Του δεινού σκόρερ του Αμαρουσίου και του Κολοσσού, προτού ανταμώσει με το αδερφάκι του στον Παναθηναϊκό.

Ο πρώτος χάνει μικρός, σε ηλικία 15 ετών, τον πατέρα του. Ο δεύτερος έχει μαράζι ότι δεν τον προλαβαίνει για λίγο, να τον καμαρώσει στην προγονική γη, ο αγαπημένος του παππούς. Ο Τζον, πρώτης γενιάς Ελληνοαμερικανός και βετεράνος πυροβολητής δι’ αέρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε τέτοιες αποστολές με Β-24 είχε έρθει στα μέρη μας, βλέποντας την Ευρώπη από ψηλά… Πεθαίνει το 2006, την επόμενη χρονιά ο εγγονός ξεκινάει να μαγεύει στο NCAA με τους Φλόριντα Γκέιτορς.

Είναι το έτος που επιστρέφει από την πρώτη και τελευταία, τραυματική σεζόν του στο ΝΒΑ, ο Σπανούλης. Από το Χιούστον, πίσω στον Παναθηναϊκό. Εκεί όπου ο μεγαλύτερος προσωπικός του φαν ήταν ένας ακόμα Θανάσης. Ο Γιαννακόπουλος. Ο αντιπρόεδρος είναι αυτός που φωτογραφίζεται και δίπλα σε έναν νεαρό γκαρντ το καλοκαίρι του 2009, κατά την υπογραφή του συμβολαίου. Δίπλα στον Καλάθη.

Νικ και Βασίλης πανηγυρίζουν μαζί το πρωτάθλημα του 2010 με το 3-1 επί του Ολυμπιακού, με τον μικρό να ρουφάει γνώσεις από το αστέρι του «τριφυλλιού», λίγο προτού γίνουν αντίπαλοι στα «αιώνια» ντέρμπι. Θα τον συμβουλευτεί προτού πάει και ο ίδιος στο ΝΒΑ για λογαριασμό των Μέμφις Γκρίζλις, το 2013.

Τα τέσσερα κοινά εθνικά ραντεβού κι η Λιλ

Πρώτα, βέβαια, οι δυο τους έχουν πανηγυρίσει το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2009. Το αμερικανάκι μας έχει έρθει το προηγούμενο θέρος, με κρυφή ελπίδα πως θα συμπεριληφθεί στη δωδεκάδα του Προολυμπιακού που διεξάγεται στην Ελλάδα, καλή ώρα. Βολεύεται με Ευρωπαϊκό Κ-20, σε μια ομάδα που ο Νικ δεν αποδεικνύεται για κάποιους καλοδεχούμενος, για να το θέσουμε κομψά.

Οι Ανδρες πάνε όντως στην Κίνα, όπου ο Βασίλης αστοχεί στο τρίποντο νίκης, στον προημιτελικό με την Αργεντινή. Δεκαέξι χρόνια μετά, είμαστε επιτέλους ξανά σε Ολυμπιακό τουρνουά – για να ζήσει την εμπειρία και ο Καλάθης, που έχει ντεμπουτάρει σε ανδρικό επίπεδο το ’09, ανεβαίνοντας στο βάθρο του Κατοβίτσε.

Ο ρούκι έχει 4,1 πόντους και 2 ασίστ, ο ηγέτης και μέλος της καλύτερης πεντάδας του Ευρωμπάσκετ, Σπανούλης, 14,1 και 4,2, αντίστοιχα. Παρά τις πολλές απουσίες και δη στην περιφέρεια, όπου δεν υπάρχουν Θοδωρής Παπαλουκάς και Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Βill γίνεται… Kill και με τη συνδρομή του νεαρού ομογενούς περνάνε μετάλλιο στο λαιμό.

Μαζί και στο Μουντομπάσκετ 2010, χώρια στο Ευρωπαϊκό του 2011, που ο Λαρισαίος κάνει επέμβαση στους κοιλιακούς προσαγωγούς. Μαζί το 2012 στο Προολυμπιακό του Καράκας και του… (Νιγηριανού δήμιού μας) Νταγκουντούρο, χώρια το 2013 (ελέω πρόσφατης γέννησης του γιου του Νικ, ο οποίος ήταν μόνος στο Κρασνοντάρ όλο τον χρόνο) και το 2014 (ελέω καταπόνησης του αριστερού γονάτου του Βασίλη).

Μαζί, για τελευταία φορά ως συμπαίκτες και με το εθνόσημο στο στήθος, το 2015. Στo Eυρωμπάσκετ που η τελική φάση του διεξάγεται στη Λιλ. Εκεί όπου (ξανα)πηγαίνουν σε λίγες ημέρες, για τον όμιλο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Προ εννιαετίας ο Καλάθης έχει 9,9 πόντους και 5,2 τελικές πάσες, ο V-Span 11,4 και 5,3. Είναι, πια, αμφότεροι βασικοί. Συνεργάζονται αρμονικά. Ο πρώτος ως «άσος», ο δεύτερος πιο πολύ ως «δυάρι». Άλλη μια ήττα σε προημιτελικό στο καλάθι (με «ι»), από την Ισπανία, παρ’ ότι και οι δύο διψήφιοι και ειδικά ο Νικ με… καλαθάρες στο τέλος, απόσυρση του φίλου του (και σημερινού τιμ μάνατζερ, Νίκου Ζήση) από την Εθνική…

Το τρίποντο τίτλου, οι αξέχαστες μονομαχίες

Η… «Decision» του Σπανούλη λαμβάνει χώρα το 2010. Μεταπηδά από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό, σε μια κίνηση που προκαλεί σεισμό και αλλάζει τον μεταξύ τους… συσχετισμό (sic). Ανακοινώνεται κατά τη διάρκεια του τελικού του Μουντιάλ 2010, ανάμεσα στην Ολλανδία και την Ισπανία. Το περασμένο Σάββατο, που με πρωτοπαλίκαρο τον Καλάθη απέκλεισε τη Σλοβενία του Λούκα Ντόντσιτς, την ίδια ώρα έπαιζαν στο Euro επίσης οι «οράνιε» (με την Τουρκία)!

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κράτησε μανιάτικο στον ηγέτη του που πήγε στον «αιώνιο» (δίχως κατά τον ίδιο να ενημερώσει πρώτα), μα ο Καλάθης τον κατευόδωσε και άρχισαν οι κόντρες τους αυστηρά μέσα στις τέσσερις γραμμές. Ειδικά ο τελευταίος κλήθηκε πλείστες όσες φορές να μαρκάρει το φιλαράκι του. Με ανάμικτα αποτελέσματα.

Ξεχωρίζει από τις μονομαχίες τους ο δεύτερος τελικός της Basket League, το 2016. Το «τριφύλλι» είχε ξεκινήσει με «διπλό» στο ΣΕΦ, χάρη στον Νικ που είχε αγγίξει το τριπλ νταμπλ με 16 πόντους (δίχως καν βολή στο 83-81), 8 ριμπάουντ και 8 ασίστ.

Το μπρέικ στο μπρέικ έγινε με «ερυθρόλευκο» 68-66 στο ΟΑΚΑ. Σκορ που γράφτηκε σε νεκρό χρόνο, από τρίποντο με step back του Σπανούλη. Ναι, στο μαρκάρισμά του, άρτιο κατά τ’ άλλα, ήταν ο Καλάθης! Το… διέπραξε και στο Game 4 εκεί, στο 82-81 κατόπιν δύο παρατάσεων, μπροστά στον Διαμαντίδη (στο τελευταίο ματς του Μητσάρα), και ο τίτλος πήγε στο λιμάνι. Εκλεψε τη δόξα από τον Νικ, που είχε διαμορφώσει το «πράσινο» 81-78 λίγο πριν το τέλος, ευστοχώντας με ταμπλό.

Ο τελευταίος περιόρισε τον V-Span σε άλλα ματς, πανηγύρισε ο ίδιος οριακά π.χ. στον τελικό Κυπέλλου του 2012 στο Ελληνικό (71-70), στεναχωρήθηκε κι άλλες φορές στο καλάθι. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, το «ερυθρόλευκο» 79-77 για την Ευρωλίγκα, τον Νοέμβριο του 2016. Όχι μόνο γιατί το έκρινε με την τρομερή του ασίστ ο Σπανούλης (για το γκολ-φάουλ του Γιώργου Πρίντεζη), αλλά και γιατί οι δύο ασύγκριτοι γκαρντ είχαν κάνει ματσάρα: 22 πόντοι και 8 τελικές πάσες ο εκπορθητής ξανά του ΟΑΚΑ, αντίστοιχο 16-9 ο ομογενής πλέι μέικερ.

Τα ρεκόρ που έσπασαν κι αυτό που έρχεται

Την επόμενη σεζόν, Μάρτιο του 2018, άντε πάλι τα ίδια. Νικητής με 87-85 στο ΟΑΚΑ για την Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός του κορυφαίου κόμπο γκαρντ των 15 πόντων, με σκυμμένο το κεφάλι ο Παναθηναϊκός του Καλάθη των 23 και των 10 ασίστ – και των συνεχόμενων καλαθιών στην τελική ευθεία από κοντά, επειδή τον έπιανε ο V-Span και ο Νικ τον απομόνωνε, παίρνοντας την μπάλα με πλάτη και φτάνοντας κάτω από το… συνονόματό του.

Μπασκετμπολίστες που σημάδεψαν τη σύγχρονη Ευρωλίγκα. Από τους πιο επιδραστικούς για τις ομάδες τους, παρ’ ότι διαφορετικού στυλ. Λίγες ημέρες μετά από εκείνη την απόδραση των Πειραιωτών, το «τριφύλλι» κέρδιζε στον πόντο στο Τελ Αβίβ και ο Καλάθης έφτανε τις 202 ασίστ, ξεπερνώντας το ρεκόρ του Σπανούλη σε μία σεζόν.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2022 και σε αναμέτρηση της Μπαρτσελόνα με τη Μονακό, την ομάδα δηλαδή στην οποία υπέγραψε προ ημερών, ο Νικ έγινε και ο καλύτερος πασέρ όλων των εποχών της Ευρωλίγκας. Αφησε πίσω του, φυσικά, τον -παλαίμαχο πια- Λαρισαίο των 1607. Ξεπέρασαν τον τελευταίο έκτοτε και οι Σέρχιο Ροντρίγκεθ και Κώστας Σλούκας.

Σήμερα που μιλάμε (και γράφουμε), τα δύο ιερά τέρατα βρίσκονται και στην κορυφή της λίστας με τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Εχοντας τον ακριβώς ίδιο αριθμό συμμετοχών (από 358!), ο Σπανούλης έχει ιδρώσει 9379’ και ο Καλάθης 9252’. Στο ξεκίνημα δηλαδή της νέας περιόδου, θα υπάρξει κι εδώ προσπέρασμα.

Τα χρόνια πέρασαν, τα μαλλιά έπεσαν, το μεγαλείο τους παραμένει σε πρώτο πλάνο. Απλώς, ο (ακόμα) παίκτης Νικ προσέχει να μην αποκαλεί (στον εγκάρδιο, φιλικό τόνο) «μαλάκα» στις προπονήσεις τον νέο τεχνικό του. Του τρέφει απεριόριστο σεβασμό, που φάνηκε και με την επιλογή του να δώσει το «παρών» πέρυσι στο ΣΕΦ, στη γιορτή για την απόσυρση της φανέλας με το Νο 7 από τον Ολυμπιακό.

«Είναι ο δεύτερος πιο όμορφος καράφλας», είπε στη Nova τον Σεπτέμβριο του 2023 για τον μεγάλο του αντίπαλο και ξανά, σήμερα, εθνικό συνοδοιπόρο. Παρών και με πατημένα προ πολλού τα 35, για να ζήσει την εμπειρία του κόουτς Σπανούλη.

Με 10 πόντους και 10,5 ασίστ (!) στο Προολυμπιακό του αναπόφευκτου ΣΕΦ, με 11 πόντους μέσα σε ένα πεντάλεπτο στον τελικό (στην τρίτη περίοδο) με την Κροατία. Συνεργαζόμενος αρμονικά εν έτει 2024 με τον Τόμας Γουόκαπ πάνω στο παρκέ, καλύπτοντας και με το παραπάνω το κενό του Κώστα Σλούκα, βγάζοντας τον καλύτερο -και πιο λειτουργικό- εαυτό του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Επειδή έχει και την κατάλληλη τεχνική καθοδήγηση.

Βασίλης Σπανούλης και Νικ Καλάθης, σε νέες περιπέτειες. Τώρα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μαζί, έστω όχι ως συμπαίκτες. Ισως και (για ακόμη) καλύτερα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News