Ολυμπιακός: Ο δεύτερος τόμος ξεκινά από τον Βόλο

Αν ήταν ταινία, θα άνοιγε με πλάνο από κάποιον – γεμάτο αναμνήσεις – τοίχο τσιπουράδικου στη Νέα Ιωνία ή την Αγριά, πλημμυρισμένο από ερυθρόλευκα κασκόλ και ιαχές. Αν ήταν βιβλίο, πιθανότατα θα ξεκινούσε με έναν πρόλογο από κάποιον πρωταγωνιστή του πρώτου, που βελούδινα αποχώρησε στο ενδιάμεσο. Προς το παρόν, δεν είναι τίποτα από τα δύο. Είναι η Ιστορία που συνεχίζει να γράφεται.

«Ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ Season 2», λοιπόν, ή εναλλακτικά «Ο Ολυμπιακός μετά το ευρωπαϊκό». Σε κάθε περίπτωση, η φυσική συνέχεια μιας τομής στην Ιστορία. Αν θες τη λες «μπλοκμπάστερ», αν θες «μπεστ σέλερ» ή απλά και κυνικά «πρώτο ευρωπαϊκό ελληνικού συλλόγου».

Σκηνοθέτης ή συγγραφέας ο υπεύθυνος του θριάμβου. Ο άνθρωπος του οποίου το πρόσωπο λειτουργεί σαν… ερημητήριο για τον νου όσων ανησυχούν – για τον οποιονδήποτε λόγο – σχετικά με τη συνέχεια. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν εγγυήσεις,  όμως υπάρχουν λογικές και θεμιτές αγάπες, που πολλές φορές είναι μια χαρά πυξίδες.

Κάπως έτσι κι ο Μεντιλίμπαρ, μπορεί να μην έχει ξεκινήσει ξανά σεζόν με τον Ολυμπιακό ως «δική του» ομάδα, όμως αντιμετωπίζεται σα να μην έχει να αποδείξει τίποτα. Κι αυτό είναι κάτι που κέρδισε με το «σπαθί», το ποδόσφαιρο και τις… μικρές επιτυχίες, που οδήγησαν στη μεγάλη. Με τον τρόπο που «κέρδισε» – σχεδόν – όλους τους παίκτες του και εντέλει κατόρθωσε να γίνει αυτός που έκανε πράξη το παντοτινό όραμα της διοίκησης, αλλάζοντας μέσα σε μισό χειμώνα και μια άνοιξη ολόκληρο το DNA του συλλόγου.

Πέρυσι έκανε ομάδα, έναν όμιλο παικτών. Έκανε παίκτες διεθνούς φήμης και υψηλότατου επιπέδου να… ερωτευτούν παράφορα το λιμάνι, που το τελευταίο διάστημα είχε χάσει κάπως την έλξη του.  Η διοίκηση το κατάλαβε από πάρα πολύ νωρίς και του ζήτησε να παραμείνει. Παρέμεινε και οδηγεί.

Τα δείγματα από την προετοιμασία ήταν θετικά και στην ατμόσφαιρα υπάρχει αισιοδοξία. Συγκρατημένη, αλλά αισιοδοξία. Κόντρα σ’ αυτούς που ισχυρίζονται, πάντως,  ότι «ο έρωτας με έρωτα περνά», τα ρεπορτάζ και τα σόσιαλ μίντια παίζουν με «πρώην» σχέσεις του πολύ πρόσφατου παρελθόντος. Με τον Ποντένσε, με τον Ορτα και – εσχάτως – με τη φήμη ενός θρυλικού ενκόρ από τον Κώστα Φορτούνη. Ανεξάρτητα, όλα αυτά, από τη γνωριμία με τον Βέλντε, με τον νέο Ζέλσον ή τους μικρούς.

Ανολοκλήρωτος, αλλά…

O Ολυμπιακός καλείται να περάσει τα πρώτα εμπόδια της σεζόν χωρίς να πληρώσει το τίμημα της λογικής επιμονής και υπομονής που έδειξε σε συγκεκριμένες υποθέσεις, καθώς και του πονταρίσματος στην ιδιαίτερη αγορά του Αυγούστου. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή μένουν τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις μεταγραφές. Τώρα, που σιγά σιγά οι παίκτες που νωρίτερα καλοκαίρι δεν κοιτούσαν… ανατολικά της Ιταλίας, μπαίνουν και παραμπαίνουν σε συζητήσεις.

Κενά, λοιπόν, υπάρχουν, όμως υπάρχει και τεράστια ποσότητα, που σε συνδυασμό με το βάθος, δίνει δικαίωμα στην αισιοδοξία. Ασφαλώς, βέβαια, πρέπει να ειπωθεί και το κλισέ, που μόνο κλισέ δεν είναι: «Καμία νίκη δεν είναι δεδομένη και οι βαθμοί τον Αύγουστο είναι ίδιοι με αυτούς του Μάϊου».

Μπορεί ο Ολυμπιακός να νικήσει με αυτόματο πιλότο στον φιλόξενο Βόλο; Δεν αποκλείεται, όμως δε χρειάζεται και να μαθευτεί. Και πιθανότατα πράγματι δε θα το μάθουμε ποτέ, αφού ο έντονος ανταγωνισμός σε πολλές θέσεις του γηπέδου, δεν αφήνει χώρο ούτε για μισή σκέψη εφησυχασμού στους περισσότερους ποδοσφαιριστές. Αλλωστε, πέρυσι, η ομάδα δεν έδειξε ποτέ ασόβαρη και δε διαφαίνεται κάποιος λόγος να το κάνει τώρα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News