Νίκος Σαρίδης: «Μου-ζα-κί-της, οέ οέ οέ!»

Μέσα απ’ την οθόνη ξεπηδά ένα στεντόρειο «Μου-ζα-κί- της, οέ οέ οέ!» και μετά από μερικά δευτερόλεπτα η κάμερα πιάνει το ευφρόσυνο μειδίαμα του νεαρού ποδοσφαιριστή με το baby face.

Σκέτη γλύκα. Εκείνη την ώρα, το μειράκιο με τη ριγωτή φανέλα δεν είναι ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μίας συγκεκριμένης ομάδας. Είναι μία φάτσα πέρα κι έξω απ’ τις συνηθισμένες που γεμίζουν τα ποδοσφαιρικά μας βράδια. Ενας εντελώς «δικός μας», που θα μπορούσε να είναι ο γιος μας, ο ανιψιός μας, το γειτονόπουλό μας, το παιδί του φίλου.

Οι γιαγιάδες, μάλιστα, που δεν σκαμπάζουν πολλά από μπάλα, ήθελαν να σπάσουν το γυαλί της τηλεόρασης και να κάνουν… γούτσου-γούτσου στον Χρηστάκη – αυτό(ν) συγκράτη- σαν απ’ το ενενηντάλεπτο.

Αυτός ο παίκτης, το βλέπεις, δεν είναι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά όλου του κόσμου, τουλάχιστον εκείνων που η τοξικότητα του οπαδισμού δεν έχει εκφυλίσει και το τελευταίο τους υγιές κύτταρο. Ακόμη και σεσημασμένοι haters λυγίζουν στη θέα του συγκεκριμένου προσώπου, ενώ απ’ τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αντιλαμβάνεσαι ότι απαξάπαντες -Παναθηναϊκοί, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτσήδες, Αρειανοί, Πανιώνιοι- χαίρονται με τη χαρά του μικρού.

Χωρίς αμφιβολία, αυτό το στιγμιότυπο ήταν ό,τι πιο τρυφερό μάς άφησε αγώνας ελληνικής ομάδας τον τελευταίο αρκετό καιρό. Αυτό ίσως να είναι το πιο σημαντικό, σημαντικότερο απ’ το πόσες εύστοχες μεταβιβάσεις είχε ο Μουζακίτης στο παιχνίδι με την Μπράγκα ή απ’ το πώς ο κεντρικός μέσος των Πειραιωτών δεν μπήκε στον πειρασμό της ατομιστικής ενέργειας και στην παγίδα του εντυπωσιασμού, κάτι όχι σπάνιο για συνομήλικούς του.

Η αλήθεια, πάντως, αν θέλουμε να δούμε όλη την εικόνα της τελευταίας ευρωπαϊκής βραδιάς, είναι ότι όλα τα ευχάριστα προήλθαν απ’ τη μεριά του Ολυμπιακού. Πέρα απ’ τον Μουζακίτη, ήταν η εμφατική νίκη επί των Πορτογάλων σ’ ένα κατάμεστο Καραϊσκάκη κι η συνακόλουθη αίσθηση ότι η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ πηγαίνει πλησίστια στο αυριανό ντέρμπι «αιωνίων», το πρώτο της σεζόν.

Στον Παναθηναϊκό, αντίθετα, μίρλα κι άγιος ο θεός. Αναπόφευκτο απ’ τη στιγμή που οι «πράσινοι» δεν κατάφεραν ούτε στην Μπάνια Λούκα να εξωραΐσουν το αγωνιστικό τους προφίλ. Είναι ολοφάνερο ότι στο αυριανό ντέρμπι, στο ΟΑΚΑ, ο Ντιέγκο Αλόνσο θα έχει το τελευταίο του «κανονάκι». Αν το σπαταλήσει κι αυτό, σίγουρα θα υπάρξουν εξελίξεις.

Ο ΠΑΟΚ, τέλος, πλήρωσε κόντρα στη Στεάουα την ανούσια επιθετικότητά του, με κραυγαλέα την απουσία σέντερ φορ ικανού να τα «παστελώνει». Το εμπεδώσαμε ότι ο Ραζβάν Λουτσέσκου θέλει την «κολόνα» της επίθεσης να εισφέρει διάφορα στην ομαδική λειτουργία, αλλά μη μας πουν σε λίγο ότι είναι ντροπή το «εννιάρι» να σκοράρει. Διότι κάτι τέτοιο θ’ ακούσουμε, όπως πάει, για τους αξιότιμους κυρίους Τσάλοφ και Τισουντάλι.

Για να καταλάβουν κι όποιοι δεν παρακολούθησαν τα δρώμενα, ο Oλυμπιακός είχε συνολικά 15 τελικές προχθές. Απ’ τις «6 attempts on target» που έβγαλε η στατιστική της ΟΥΕΦΑ, μετουσίωσε σε γκολ τις μισές, με τον Αγιούμπ ελ Καμπί να σκοράρει δις.

Απ’ την πλευρά του, ο «Δικέφαλος του Βορρά» με τις 27 τελικές, εκ των οποίων 6 στον στόχο, πέτυχε μηδέν γκολ.

Οχι ο καλύτερος οιωνός εν όψει της αυριανής αποστολής του στη Λιβαδειά, καθώς λογικά κι εκεί ταμπούρι θα συναντήσει.

Μάλιστα, ο Λεβαδειακός μπορεί να μην του κάνει το χατίρι να μείνει με δέκα παίκτες απ’ το 55’ όπως έκαναν στο προχθεσινό ματς οι Ρουμάνοι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News