Ολυμπιακός: Δεν σκότωσε το θηρίο, αλλά… γίνεται ο ίδιος

Να ξεκινήσουμε ανάποδα, κρατώντας χαμηλά τον πήχυ του ενθουσιασμού; Πόσο μέτρια, στάσιμη, προβλέψιμη, εν τέλει απογοητευτική ομάδα αυτή η Αρμάνι Μιλάνο… Και πόσο σταθερά αδιάφορη (για να το θέσουμε κομψά) η παρουσία του Μίροτιτς…

Ηταν ευκαιρία για τον Ολυμπιακό να ξεσπάσει απέναντί της. Να κάνει μια μεγάλη νίκη και στην Ευρωλίγκα, τόσο ως προς την έκταση της διαφοράς όσο και ως προς την εμφάνιση. Η διάρκεια ήταν το ζητούμενο, μετά το εκκωφαντικό ξεκίνημα απέναντι στη Ζαλγκίρις (που δεν είχε την ανάλογη συνέχεια). Διάρκεια είχε, λοιπόν.

Επικράτησε και στις τέσσερις περιόδους του 89-68 επί της πάλαι ποτέ κραταιάς Ολίμπια, την κράτησε στους 27 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, στο 37,8% στο τέλος του αγώνα στα δίποντα. Πέραν δυο χαλαρών (βία) τριλέπτων, οι παίκτες του Μπαρτζώκα έκαναν αυτά που έπρεπε.

Κοινώς, πίεσαν στην άμυνα, έτρεξαν, βρήκαν εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό, ακόμα περισσότερους στους πόντους από λάθη αντιπάλων: 26, έναντι μόλις 11 των Ιταλών. Η σιγουριά και η ηρεμία του κόουτς μεταφέρθηκε στους παίκτες και κάπως έτσι το σερί 11-0 των επισκεπτών στο ΣΕΦ και η μείωση στους τέσσερις πόντους έγινε εν ριπή οφθαλμού +17. Κάπως έτσι (λίγο πιο νωρίς) ο Φαλ ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο κάνοντας τρίτο φάουλ, αλλά δεν αποσύρθηκε στον πάγκο – και η παρέα του βρήκε ξανά ρυθμό, καθαρίζοντας εύκολα.

Μεταξύ μας, ποιον να φοβηθεί; Δίχως τον εκρηκτικό Νίμπο, οι φιλοξενούμενοι δεν είχαν σημείο αναφοράς στη ρακέτα. Υποτίθεται ότι διαθέτουν εξαιρετικούς σκόρερ στα πρόσωπα του Μίροτιτς, του Σιλντς, του νεοφερμένου (και με δυνατό μπάσιμο στη σεζόν) Ντιμιτριέβιτς. Ε, οι τρεις τους είχαν υποχρεωθεί σε 1/15 σουτ εντός παιδιάς στο πρώτο 20λεπτο (!), διάστημα κατά το οποίο η ομάδα τους είχε 7/27 δίποντα.

Κανείς εκ των τριών δεν ξεπέρασε τα έξι ποντάκια και πέραν του απρόσμενου Ρίτσι (που ΟΚ, έχει φτιάξει σουτάκι στα γεράματα, αλλά τα τρία του εύστοχα τρίποντα συνιστούν ρεκόρ καριέρας στη διοργάνωση), έμεινε ο παλιός «ερυθρόλευκος» και πάντα φιλότιμος ΛεΝτέι να παλεύει.

Από τους σημερινούς «ερυθρολεύκους», για τον Βεζένκοφ δεν χρειάζεται να ειπωθούν πάλι τα ίδια. Ξέρετε, δίχως ιδιαίτερα μεγάλο όγκο προσπαθειών και δίχως να πιάσει 25 λεπτά στο παρκέ, πρώτος σκόρερ και 30+ στην αξιολόγηση σε τρίτο συναπτό ματς των Πειραιωτών. Για τον ΜακΚίσικ, όμως; Για τον Παπανικολάου; Αυτοί είναι μωρέ που θα χάσουν (ή θα δουν έστω περιορισμένο) τον ρόλο τους ελέω Φουρνιέ;

Ακόμα και στην άστοχη βραδιά του, ο πάντα team player Γάλλος έμεινε 22’ μέσα στις τέσσερις γραμμές. Όπως όμως γράφαμε και πριν το τζάμπολ, το ντόμινο στην περιφέρεια με την απουσία του Γουίλιαμς-Γκος θα τον έφερνε (τον Φουρνιέ) και στο «2», άρα τον Παπανικολάου βασικό στο «3». Οπερ και εγένετο. Ο αρχηγός αγωνίστηκε περισσότερο απ’ όλους, είχε 5/5 δίποντα, έπαιξε τη συνήθη καλή άμυνα, εμφάνισε και το καλύτερο ομαδικό +/- με +14. Εκείνος ήταν που δεν επέτρεψε περαιτέρω χαλάρωση στο τρίτο δεκάλεπτο και αποκατέστησε την τάξη.

Ο δε Σακ σήμανε την… attack πριν την ανάπαυλα, με 12 πόντους. Και κάθετο παιχνίδι στο οποίο ειδικεύεται και τρίποντα με τα οποία απειλεί εδώ και κάμποσα χρόνια και νέο προσωπικό ξέσπασμα προς το τέλος, για να φτάσει τους 22 πόντους και να απειλήσει και το δικό του ρεκόρ καριέρας (24 π.). Το 5/5 για δαύτον σημειώθηκε από τη γραμμή. Από την καμπυλωτή των 6,75 μ., ήταν επίσης αλάνθαστος (3/3).

Μπαίνει και ο Μιλουτίνοφ πλέον σε αγωνιστικό ρυθμό, οι νέες διαφοροποιήσεις θα εντοπιστούν στη φροντ λάιν. Ετσι θα κυλάει η σεζόν, με παίκτες να βγαίνουν μπροστά και άλλους να μένουν πίσω σε κάποια ματς. Και τούμπαλιν.

Ο ΜακΚίσικ, κορυφαίος στην Κωνσταντινούπολη (για την οποία ξαναπετάει ο Ολυμπιακός, είναι η σειρά της Εφές..), πουθενά με τη Ζαλγκίρις (ένα σκάρτο δίλεπτο πάτησε παρκέ) και… παντού πάλι με την Αρμάνι, δείχνει τον δρόμο της υπομονής -και της εγρήγορσης- σε κάθε συμπαίκτη του.