Υπεράνω Όλων: Όταν τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα, δεν βαδίζουμε καλά

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να προβληματίζει και τον κόσμο του και κυρίως και τον προπονητή του, παρά την νίκη του. Οι δηλώσεις του Μεντιλίμπαρ τα λένε όλα. Τι παραπάνω να πούμε όλοι οι υπόλοιποι;

Αν οι παίχτες δεν ανταποκρίνονται στο Ελληνικό Πρωτάθλημα στα θέλω του προπονητή τους, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Οι απώλειες βαθμών δεν τους έχουν βάλει μυαλό. Εύκολα θα μπορούσαν να χαθούν άλλοι δύο βαθμοί με τον ελλιπή Πανσερραϊκό, αν στην τελευταία φάση του αγώνα δεν έχανε το κοντρόλ ο παίχτης του απέναντι στον Τζολάκη.

Ευτυχήσαμε να προηγηθούμε άμεσα μετά την ισοφάριση, αλλά και πάλι δεν κάναμε καμιά ουσιαστικά προσπάθεια να «τελειώσουμε» το ματς. Συνεχίσαμε στον ίδιο χαλαρό ρυθμό, περιμένοντας την λήξη. Λες και δεν μπορούσε να γίνει η ζημιά από μία και μόνο φάση.

Η ουσία είναι ότι ο κόσμος που πηγαίνει στο γήπεδο δεν χαίρεται ποδόσφαιρο. Δεν χαίρεται ούτε καν την νίκη. Φεύγει περισσότερο προβληματισμένος από την εμφάνιση , σε μια κατάσταση που διαιωνίζεται δυστυχώς.

Περιμέναμε να αλλάξουν, να διορθωθούν κάποια πράγματα αλλά μάταια. Όπως όμως πιστεύουμε ότι με την Ρέιντζερς θα δούμε ένα εντελώς διαφορετικό Ολυμπιακό. Δεν φταίει απλά και μόνο η έλλειψη ενός δημιουργικού χαφ, η ενός εξτρέμ βιρουόζου. Αυτές είναι οι «δικαιολογίες» που ευσταθούν, αλλά ακόμη και έτσι όπως είμαστε αν αντιμετωπίζαμε τα ίδια ματς που χάσαμε βαθμούς, με την δέουσα σοβαρότητα και ήμασταν συγκεντρωμένοι και στα 90 λεπτά των αγώνων, θα είχε διαμορφωθεί αλλιώς η βαθμολογία και η εικόνα γενικότερα της ομάδας.

Αυτό μόνο ο Μεντιλίμπαρ και οι παίχτες μπορούν να το αλλάξουν. Μέχρι τον Γενάρη είναι υποχρεωμένοι να βρίσκουν τις λύσεις και να κερδίζουν τα ματς, και εμείς να το πάρουμε απόφαση ότι δύσκολα θα αλλάξει η εικόνα με τους συγκεκριμένους παίχτες και τα σχήματα της 11άδας.

Παίχτες που να αλλάζουν την ροή του αγώνα προερχόμενοι από τον πάγκο μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν. Η βασική 11άδα λίγο πολύ έχει καθιερωθεί, αλλά και εκεί δεν βλέπουμε αυτό που περιμένουμε. Θέλετε η αστάθεια της απόδοσης του Βέλντε; Ο Ζέλσον που πρέπει να γίνει πιο ουσιαστικός; Ο Τσικίνιο που περιμένουμε πολλά περισσότερα; Όλοι μαζί; Δεν μας αρέσει ο τρόπος που αγωνίζονται. Με σέντρες και γιόμες από τον τερματοφύλακα και τα στόπερ, χωρίς κάθετη ανάπτυξη, χωρίς να «τρυπάμε» τις αντίπαλες άμυνες από τα άκρα, γινόμαστε προβλέψιμοι ακόμη και με τον πιο μικρό αντίπαλο.

Το να σου βάζουν γκολ στο Καραϊσκάκη, η Καλλιθέα, ο Λεβαδειακός, και ο Πανσερραϊκός δημιουργώντας ελάχιστες φάσεις, και να αγκομαχάς να κερδίσεις δείχνει ότι υπάρχει πρόβλημα και στην αμυντική λειτουργία, που προέρχεται κυρίως από την χαλαρότητα όλης της ομάδος κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Και αυτή η απαράδεκτη νοοτροπία είναι που χαλάει περισσότερο τον κόσμο.

Στην Ευρώπη δηλαδή πως είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι και στα 90 λεπτά; Και τα λάθη μέσα στο παιχνίδι είναι αλλά σημασία έχει πως γίνονται. Άλλο να δέχεσαι πίεση από την αντίπαλη ομάδα και άλλο να παίζεις με την φωτιά επιτρέποντας να σου δημιουργούν φάσεις πηγαίνοντας χαλαρά πάντα δεύτερος στην μπάλα. Όταν δε τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα, δεν θα αργήσει να ακούγεται γκρίνια και από την κερκίδα, που πρέπει να το πούμε, μέχρι στιγμής δείχνει πολύ υπομονή μιας και μετά την κατάκτηση του Κόνφερενς, με ένα καλοκαίρι ήρεμο και μεγάλο ώστε να οργανωθείς καλά στις μεταγραφές , με τον σύλλογο να κλείνει 100 χρόνια ένδοξης Ιστορίας, και με τα διαρκείας να τα πληρώνει αδρά, δεν βλέπει αυτό που περίμενε.

Από εδώ μόνο αλήθειες θα ακούτε.

Υπεράνω Όλων: Όταν τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα, δεν βαδίζουμε καλά

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ