Αντώνης Καρπετόπουλος: Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν έχουν κανένα αντίπαλο!

Το να ξεχωρίζει κάποια ομάδα στην κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας δεν είναι και τόσο παράξενο. Πέρσι για παράδειγμα τέτοια εποχή αναρωτιόμασταν ποιος μπορεί να σταματήσει την Ρεάλ Μαδρίτης και όχι μόνο γιατί η Βασίλισσα είχε περάσει εύκολα και από το ΣΕΦ όπου είχε κερδίσει τον εύκολα Ολυμπιακό και από το ΟΑΚΑ συντρίβοντας μάλιστα τον Παναθηναϊκό.

Η υπεροχή της Ρεάλ δεν έχει να κάνει με τις νίκες της με τις ελληνικές ομάδες αλλά με το μπάσκετ που έπαιζε: ήταν πολυφωνική, επιθετικότατη, γεμάτη λύσεις. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό φέτος. Το μεταξύ τους ντέρμπι την περασμένη Παρασκευή ήταν ένα υπερθέαμα. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ομάδα ικανή να ακολουθήσει αυτό το ρυθμό στον οποίο οι δύο αγωνίστηκαν ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο.

Το υποπτευόμουν πριν την έναρξη της Ευρωλίγκας και το βλέπω τώρα που έχουμε φτάσει αισίως στην ένατη αγωνιστική. Πλην των ελληνικών ομάδων δεν υπάρχουν ομάδες που είναι αληθινά δυνατότερες από πέρσι. Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ημιτελής, δεν έχει παίκτη πίσω από τον Καμπάτσο, δεν αντικατέστησε τον Γιαπουζέλε, ούτε καν τον Φερνάντες.

Οι Μπαρτσελόνα, Φενέρμπαχτσε, Εφές

Η Μπαρτσελόνα που έχει κάνει ένα πολύ καλό ξεκίνημα στο ΣΕΦ διαλύθηκε από τον Ολυμπιακό με συνοπτικές διαδικασίες. Η Φενέρ αποδεικνύεται εξαιρετικά εύθραυστη χάνοντας τον ένα παίκτη μετά τον άλλον: μετά τον Γουιλμπέκιν, τραυματίστηκε και ο Μπάλντγουιν – πριν μιλήσετε για ατυχία θυμηθείτε ότι και οι δύο κουβαλούσαν προβλήματα από προηγούμενες χρονιές.

Στην Εφές τα χρόνια του Λάρκιν έχουν αρχίσει δυστυχώς να φαίνονται και πίσω απ αυτόν είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος να πάρει την ομάδα από το χέρι. Ο Ερυθρός Αστέρας και η Παρτιζάν έχουν δυναμώσει αλλά για να φτάσουν να αποτελέσουν πρόβλημα για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό σε ένα Final 4 η σε μια σειρά play off πρέπει να κάνουν όχι βήματα, αλλά άλματα μπροστά.

Η ομάδα του Σφαιρόπουλου έχασε πριν λίγες μέρες από τον Παναθηναϊκό στο Βελιγράδι μολονότι οι οπαδοί της έκαναν το γήπεδο κόλαση με τρόπο ανεπίτρεπτο. Η Παρτιζάν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν μπορεί να κερδίσει παιχνίδι που κρίνεται στα δύο τελευταία λεπτά. Θα βελτιωθούν σίγουρα. Αλλά πόσο;

Τι μπορούν να κάνουν οι Ζαλγκίρις, Μπάγερν

Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που παρακολουθεί την Ευρωλίγκα και πιστεύει ότι μπορεί να κάνουν πραγματικά πορεία πρωτιάς μέχρι το τέλος ομάδες όπως η Μπάγερν Μονάχου και η Ζαλγκίρις. Και ο Χέρμπερτ και ο Τρινκέρι έχουν κάνει καταπληκτικά πράγματα και έχουν εκμεταλλευτεί το σύνολο των παικτών τους – πράγμα που στην διοργάνωση αυτή λίγοι προπονητές μπορούν. Αλλά η Μπάγερν είναι δεδομένο  ότι κάποια στιγμή θα λυγίσει από τα πολλά παιχνίδια.

Πρόκειται για μια συμπαθητική ομάδα που στηρίζεται πάρα πολύ σε τρεις παίκτες: τον Έντουαρτς, τον Νέιπιερ και τον Μπούκερ. Οι δε Λιθουανοί που βλέπουν πως δεν υπάρχουν δυνατές ομάδες, ξόδεψαν πολλά χρήματα για να φέρουν από το NBA τον Λόνι Γουόκερ αλλά αμφιβάλλω πολύ αν ένας παίκτης μπορεί να αλλάξει  θεαματικά την εικόνα τους: να δούμε αν θα προσαρμοστεί. Σήμερα η Ζαλγκίρις είναι απλά μια καλή ομάδα που θα παλέψει να μπει play off.

Να παίξουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός για τον τίτλο της Euroleague να τελειώνουμε;

Πιο αξιόπιστη μου φαίνεται Μονακό που θυμίζω πως δεν έχει ακόμα τις υπηρεσίες του Νικ Καλάθη. Αλλά δεν τα κατάφερε να φτάσει στο Final4 πέρσι και η ενίσχυση της φέτος δεν είναι κάτι καταπληκτικό. Ομάδες όπως η Μπασκόνια η Αρμάνι Μιλάνο ή η Παρί που εμφανίστηκε στην διοργάνωση με ένα σούπερ επιθετικό παιχνίδι γκαζωμένοι από την κατάκτηση του Εurocup πέρσι είναι ικανές να πετύχουν κάποιες μεγάλες νίκες – θριάμβους της μίας βραδιάς, αλλά τίποτα περισσότερο. Η Άλμπα, η Βίρτους και η Βιλερμπάν αμφιβάλλω αν είναι ικανές ακόμα και γι’ αυτό.

Να παίξουν μεταξύ τους τα Χριστούγεννα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός και όποιος κερδίσει να πάρει την Ευρωλίγκα να τελειώνουμε; Όχι δεν θα το έλεγα. Μια καλή μεταγραφή (του Μίσιτς στην Ρεάλ πχ) μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες όσο και δύο τραυματισμοί τον ερχόμενο Μάιο.

Η Ευρωλίγκα είναι συναρπαστική γιατί μπορεί να κριθούν τα πάντα σε ένα παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός πρόπερσι και η Ρεάλ πέρσι έχασαν τελικούς αδικώντας τις καταπληκτικές χρόνια στους. Αλλά ανεξάρτητα από το πως θα ολοκληρωθεί το πράγμα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή μου μοιάζουν απλησίαστοι από τον όποιο ανταγωνισμό. Δεν σημαίνει ότι θα κερδίσουν όλα τα παιχνίδια. Σημαίνει ότι όποια χάσουν, θα τα χάσουν μόνοι τους.

Βαρδής Βαρδινογιάννης!

Τα βιογραφικά μπορεί να λένε πολλά μπορεί και λίγα. Αυτό του Βαρδή Βαρδινογιάννη που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 91 ετών λέει τα πάντα. Διαβάζεις χαρακτηριστικά τα εξής: «Ο Βαρδής  Βαρδινογιάννης γεννήθηκε  το 1933 στην Επισκοπή Ρεθύμνου. Καταγόταν από ηρωική οικογένεια των Σφακίων, απόγονος του Ιωάννου Βαρδινογιάννη, αρχηγού της Κρητικής εξέγερσης κατά των Οθωμανών.  Ήταν τo πέμπτο παιδί της οικογένειας του Ιωάννη και της Χρυσής Βαρδινογιάννη.

Αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και σταδιοδρόμησε ως αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Λόγω της βαθιάς του δημοκρατικής συνείδησης, το δικτατορικό  καθεστώς τον οδήγησε σε αναγκαστική αποστρατεία και τον εξόρισε στην Αμοργό.

Αργότερα η ελληνική Πολιτεία τίμησε την δράση του και του απένειμε τον τίτλο του Επίτιμου Ναυάρχου. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του αδελφού του Νίκου το 1972, ανέλαβε  τα ηνία της ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ (ΕΛ[1]ΛΑΣ) Α.Ε, την οποία με σταθερά βήματα, οδήγησε στην κορυφή σε διεθνές επίπεδο. Μετέτρεψε το μικρό διυλιστήριο  λιπαντικών στους Αγίους Θεοδώρους στο σημερινό ενεργειακό όμιλο διεθνούς βεληνεκούς: τη MOTOR OIL, την ναυαρχίδα του Ομίλου Βαρδινογιάννη.

Κράτησε με στιβαρότητα το τιμόνι του Ομίλου για 52 ολόκληρα χρόνια. Παράλληλα, ο Βαρδής  Βαρδινογιάννης ανέπτυξε  ένα ευρύ φάσμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στον πετρελαϊκό, τον ναυτιλιακό, τον τραπεζικό και τον ξενοδοχειακό κλάδο, καθώς και τα ΜΜΕ.  Η βάση του Ομίλου παραμένει πάντα η Ελλάδα.

Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης αποτέλεσε ζωντανό παράδειγμα του επιχειρηματικού δαιμόνιου. Δύναμή του η οικογένειά του.  Παντρεμένος με την Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη απέκτησαν πέντε παιδιά τον Γιάννη, τη Χριστιάννα, τον Γιώργο, τον Νίκο και τη Βαρδιάννα. Η οικογένεια τους μεγάλωσε με 13 εγγόνια και 3 δισέγγονα. Μαζί, Βαρδής και Μαριάννα προσέφεραν ένα τεράστιο κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο στην Ελλάδα και διεθνώς. Προσθέτω μόνο ότι για τρεις δεκαετίες τουλάχιστον ήταν ο ισχυρότερος άνδρας του ΠΑΟ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News