Ολυμπιακός: Ο Μασούρας πρέπει να ξεφύγει από τη λούπα

Ο Γιώργος Μασούρας είναι παγιδευμένος σε έναν φαύλο κύκλο και παραμένει ο μοναδικός παίκτης του Ολυμπιακού χωρίς συγκεκριμένο ρόλο στο γήπεδο υπό τις οδηγίες του Μεντιλίμπαρ. Το αν τελικά θα δραπετεύσει, είναι στο «χέρι» και στο… μυαλό του.

Παίκτες όπως ο Γιώργος Μασούρας βρίσκονται σε όλα τα αθλήματα. Αθλητές των οποίων η ψυχολογία αντανακλά με ακρίβεια στο γήπεδο κι ο φίλαθλος που έχει εξοικειωθεί με το παιχνίδι τους, αντιλαμβάνεται άμεσα την κατάσταση. 

Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι αυτή δεν είναι η καλύτερη περίοδος για τον Ελληνα διεθνή του Ολυμπιακού, σε ατομικό, τουλάχιστον, επίπεδο. Τόσο ως προς τον ρόλο του στην ομάδα, όσο και προς την απόδοσή του όταν τελικά αγωνίζεται με την ερυθρόλευκη. Αυτό φέτος έχει συμβεί μεν δώδεκα φορές, που διαιρούν όμως μόνο 321’ λεπτά παιχνιδιού στις τρεις διοργανώσεις. Σκάρτα, δηλαδή, δυόμισι 90λεπτα. 

Σε αυτόν τον χρόνο έχει βρει ένα γκολ, στην πρεμιέρα του Βόλου. Το μοναδικό που έχει πετύχει υπό τις οδηγίες του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ σε 31 συμμετοχές. Ενα είχε και στη μοναδική του παρουσία με τον Συλαϊδόπουλο στον πάγκο, ενώ περισσότερα είχε με τους Καρβαλιάλ (2 σε 10), Κορμπεράν (2 σε 11), Μαρτίνεζ (6 σε 21), Ανιγκό (8 σε 22) και Μίτσελ (2 σε 26), χωρίς να αναφερόμαστε καν στην περίοδο του Πέδρο Μαρτίνς, που δικαίως τον καθιέρωσε στο… σώμα μιας ολόκληρης εποχής του Ολυμπιακού.

Στην πραγματικότητα, η εποχή Μεντιλίμπαρ είναι η μοναδική στην οποία ο – γενικά ευπροσάρμοστος – Μασούρας δεν έχει βρει ρόλο. Δεν «κόλλησε» ως κλασικός winger, δε σταθεροποιήθηκε ως δεύτερος επιθετικός. Ως αποτέλεσμα, κάθε φορά που περνά στο γήπεδο επιχειρεί να τουμπάρει μία κατάσταση από έναν ρόλο που δεν είναι κομμένος στα μέτρα του, αλλά αποτελεί απλά την ανάγκη της στιγμής. Και υπό αυτές τις συνθήκες αισθάνεται ότι δίνει τεστ. Κάπως έτσι, έχει πίεση ακόμα και με το σκορ… στο 4-1, χάνοντας δύο ευκαιρίες, που για έναν παίκτη της εμπειρίας του, ευλόγως χαρακτηρίζονται «εύκολες».

Και είναι… κρίμα

Από το πρόσφατο καλοκαίρι, την αποχώρηση του Κώστα Φορτούνη και τη τζίφρα στο νέο του συμβόλαιο, ο Γιώργος Μασούρας είναι ο πρώτος αρχηγός του Ολυμπιακού. Στα αποδυτήρια και τις προπονήσεις, γιατί οι φορές που έχει φορέσει το περιβραχιόνιο είναι πολύ λιγότερες από αυτές που την τιμή είχε ο βασικός, αναντικατάστατος και καλύτερος αμυντικός της φετινής ομάδας, Παναγιώτης Ρέτσος. 

Και είναι κρίμα. Είναι κρίμα για τη «βαρύτητα» που έχει πλέον σαν προσωπικότητα στον Ολυμπιακό, για την ιδανική ηλικία των 31, γιατί δεδομένης της θέσης του θα μπορούσε κάλλιστα να βρει μπόλικο χώρο στις πάνω γραμμές των Πειραιωτών, που μετρούν απώλειες και κακές εκτιμήσεις από τον καλοκαιρινό σχεδιασμό. Ακόμη και γιατί – θεωρητικά – κάποια από τα χαρακτηριστικά του ταιριάζουν στο ποδόσφαιρο του Μεντιλίμπαρ, ο οποίος έχει καταφέρει να προσαρμόσει τέλεια όλους τους ποδοσφαιριστές του… εκτός από αυτόν. 

Και δυστυχώς, η πίεση και η «κακή ψυχολογία» δημιουργούν έναν κύκλο φαύλο. Δεν παίζει καλά, απογοητεύεται, βγάζει την απογοήτευση στο χορτάρι. Ασφαλώς, όμως, απολύτως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Η κατάσταση δεν είναι «Μεντιλίμπαρ ή Μασούρας», πολύ απλά γιατί ο Βάσκος τον εκτιμά. Μέχρι να ανοίξει το παράθυρο του Ιανουαρίου, στο οποίο πιθανότατα ο Ολυμπιακός θα αποκτήσει μεσοεπιθετικό, απομένουν επτά παιχνίδια. Δηλαδή μία αιωνιότητα. Ο 31χρονος θα έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί στα περισσότερα, ξεκινώντας από το Πέμπτη – Κυριακή με Στεάουα και ΟΦΗ, από το οποίο θα απουσιάσει (τουλάχιστον στη Ρουμανία και βλέπουμε) ο Ζέλσον Μαρτίνς. 

Πρέπει, απλά, να βγει από τη λούπα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News