Ολυμπιακός: Όταν πέφτουν κορμιά, πρέπει να σηκώνονται περισσότεροι

Καλάθι του Νικόλα Μιλουτίνοφ με fade away κίνηση, λες και ήταν ο Ντιρκ Νοβίτσκι. Μετά την ανάπαυλα, καλάθι από τον ίδιο περνώντας την μπάλα σχεδόν πάνω από το ταμπλό. Δίποντο του Λούκα Βιλντόσα με… αράουτ, τρίποντο του Κώστα Παπανικολάου επίσης με το 24άρι να μηδενίζεται.

Βρήκε μεγάλα καλάθια ο Ολυμπιακός στην «Μπεογκράντσκα Αρίνα». Σε επιθέσεις «σκοτωμένες», όμως. Όταν ματώνεις για να βρεις στόχο, κάποια στιγμή θα ξεμείνεις από σκοράρισμα. Όπως κι έγινε. Και να πεις ότι δεν είχε προειδοποιηθεί στο πρώτο ημίχρονο; Στο τελευταίο του επτάλεπτο, η Παρτίζαν τον κράτησε δίχως εντός παιδιάς καλάθι!

Τα αρχικά 5/5 τρίποντα έδωσαν τη θέση τους σε 2/26 και πάνω από τα έξι διαδοχικά ροζ φύλλα τοποθετήθηκε ένα κίτρινο. Ηττα 78-70, παρ’ ότι στο μεγαλύτερο διάστημα η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν μπροστά στο σκορ. Ηττα, για πρώτη φορά μετά από το 84-80 του Μονάχου προ ενός μηνός και βάλε, επειδή αφέθηκε ένας άλλος γκαρντ να κάνει το παιχνίδι του.

Ο Κάρσεν Εντουαρντς της τότε 30άρας έγινε Κάρλικ Τζόουνς. Των 15 πόντων, πολύ περισσότερο των 8 ασίστ και του… κανενός λάθους. Ως άλλος Σέιν Λάρκιν (διότι η διακύμανση του σκορ είχε ακόμα περισσότερες ομοιότητες με το 91-89 της Εφές, ακόμα πιο πριν), ο νατουραλιζέ ηγέτης του Νοτίου Σουδάν σηκώθηκε από τον πάγκο και σε χρόνο dt εξάλειψε τη διαφορά, που είχε φτάσει και τους 14 πόντους για τον ελληνικό σύλλογο.

DT είναι και τα αρχικά του κυρίου Ντόρσεϊ Τάιλερ. Αποντος μεν, σε ένα σκάρτο πεντάλεπτο δε. Ακόμα περισσότερο κόστισαν τα ανάλογα μηδενικά των Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και Σακίλ ΜακΚίσικ, των συνολικά 0/9 τριπόντων. Οι Τόμας Γουόκαπ και Εβάν Φουρνιέ έμειναν στα δύο που έβαλαν έκαστος στο πρώτο πεντάλεπτο, συνεχίζοντας με 0/9 κι εκείνοι, άρα έμεινε ο Μιλουτίνοφ με ολίγη από Αλεκ Πίτερς να παλεύουν.

Είχε και ο Λούκα Βιλντόσα ένα καλό διάστημα, ιδίως με εξαιρετικές άμυνες, στην τρίτη περίοδο. Στην τέταρτη, το σερβικό καλάθι κρύφτηκε: 28-13 για τους νικητές το επιμέρους σκορ, 22-11 εκείνο της δεύτερης περιόδου. Με τόσα νεκρά διαστήματα και με ανύπαρκτη βοήθεια από τη second unit πλην του «Μίλου» και του Κώστα Παπανικολάου, οι οποίοι άλλωστε λογίζονται περισσότερο ως βασικοί, θα ήταν περίεργο να άντεχε μέχρι τέλους στο καμίνι ο Ολυμπιακός.

Δεν άντεξε, αλλά δεν έπαθε και τίποτα. Ο Σάσα Βεζένκοφ έλειψε πολύ στο τέλος, όταν όλοι έψαχναν έναν ηγέτη να του ακουμπήσουν την μπάλα και ο πραγματικός τέτοιος Φουρνιέ ήταν εύλογα καταβεβλημένος από την ίωση που πέρασε. Ακόμα και ο Μόουζες Ράιτ θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά με την ενέργεια που δίνει.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς γύρισε το ματς με κοντά σχήματα τριών, ακόμα και τεσσάρων γκαρντ (αν θεωρήσουμε τέτοιο τον «πλάγιο» Βάνια Μαρίνκοβιτς του απίστευτου +26 στο ομαδικό +/-). Στην τελική ευθεία εντούτοις, ο Ζοτς έβαλε μαζί και τους σέντερ Ταϊρίκ Τζόουνς και Μπράντον Ντέιβις (που σε προηγούμενα παιχνίδια τούς ξεκινούσε παρέα), ενώ πιο νωρίς είχε βρει πολύτιμα –τρία- επιθετικά ριμπάουντ και -τέσσερα- καλάθια από τον Μπάλσα Κοπρίβιτσα. Τον νεαρό σέντερ που συνήθως περισσεύει και που τον έστειλε την προηγούμενη βδομάδα στην εθνική Σερβίας, ενώ η Παρτίζαν έπαιζε στην Ευρωλίγκα…

Οι «ερυθρόλευκοι», x-factor δεν βρήκαν. Κανέναν. Ο θετικότατος (και αλλαγμένος, παίζοντας ως… ψηλός-ψηλός και χωρίς τρίποντο εσχάτως, καθόλου τυχαίο το δικό του +22 σε ήττα της παρέας του) Πίτερς θα μπορούσε να είχε σηκωθεί νωρίτερα από τον πάγκο στο τέταρτο δεκάλεπτο, μα και πάλι.

Σε έναν αγώνα που έπεφταν κορμιά, σχεδόν όλες τις μονομαχίες τις κέρδιζαν οι… απελπισμένοι της υπόθεσης. Εκείνοι που μέχρι την προηγούμενη βδομάδα και τον θρίαμβο μπροστά στο κοινό του μισητού Ερυθρού Αστέρα μετρούσαν έξι συνεχόμενες (όχι νίκες, αλλά) ήττες.