ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Κύριε Κλάτενμπεργκ, νομίζετε ότι απευθύνεστε σε… ούγκανους;
Ο Αλέξανδρος Σόμογλου γράφει για τον Άγγλο αρχιδιαιτητή που αντιμετωπίζει ακόμη και τους υγιείς Έλληνες φιλάθλους ως παιδιά ενός κατώτερου ποδοσφαιρικού θεού
Δεν σας κρύβω ότι είχα μεγάλες προσδοκίες για την έλευση του Μαρκ Κλάτενμπεργκ στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πίστευα ότι παρά την περίφημη – από τα αγγλικά γήπεδα – αλαζονεία του, λόγω της αναμφισβήτητης προσωπικότητάς του θα ήταν σε θέση να βάλει μια κάποια τάξη στο χάος της διαιτησίας που λυμαίνεται εδώ και δεκαετίες το ποδόσφαιρό μας.
431 μέρες μετά την ανάληψη της θέσης του επικεφαλής της ΚΕΔ, πλέον κάθε μου προσδοκία για το ρόλο του συγκεκριμένου ανθρώπου, όχι μόνο έχει χαθεί αλλά έχει… τσαλαπατηθεί! Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πλέον ότι μας αντιμετωπίζει ως παιδιά ενός κατώτερου ποδοσφαιρικού θεού, ως… ποδοσφαιρικούς Ούγκανους για να το γράψω πιο λαϊκά!
Δεν θεωρώ ότι εξυπηρετεί συμφέροντα κάποιας ομάδας. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι υποτακτικός οποιουδήποτε ισχυρού του ποδοσφαίρου μας, πολύ απλά γιατί θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου στον πλανήτη Γη (διαβάστε απλά τα απαξιωτικά σχόλια του για τον Γιούργκεν Κλοπ σε πρόσφατη συνέντευξή του και θα καταλάβετε τι εννοώ). Άλλωστε, ανάλογα με τις ετυμηγορίες και τις αποφάσεις που εκδίδει κάθε εβδομάδα είτε αποθεώνεται, είτε… χλευάζεται από τους ίδιους ανθρώπους, ανάλογα με τους βολεμένους και τους ευεργετημένους κάθε περίστασης.
Αναφέρομαι σε αποφάσεις και συμπεριφορές που προκαλούν πλέον τη νοημοσύνη κάθε υγιώς σκεπτόμενου φιλάθλου ανεξαρτήτως συλλογικής απόχρωσης. Ας ρίξουμε απλά μια ματιά στις επιλογές του Άγγλου, μόλις το τελευταίο εικοσιτετράωρο.
Πρώτον, με την ατμόσφαιρα να βράζει ήδη για τους Έλληνες διαιτητές από τις πρώτες κιόλας δύο αγωνιστικές της σεζόν, επιλέγει Έλληνα ρέφερι για το πρώτο μεγάλο ντέρμπι της χρονιάς, το οποίο μάλιστα ζεματάει! Δεν έχω κάτι με τον Τάσο Παπαπέτρου. Τον θεωρώ πολύ καλό διαιτητή, αλλά θεωρώ εντελώς ακατάλληλο το timing για οποιονδήποτε Έλληνα ρέφερι να σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου οποιουδήποτε ελληνικού ντέρμπι. Είναι τόσο δηλητηριασμένη η ατμόσφαιρα, τόσο έντονη η καχυποψία που οποιοσδήποτε Έλληνας διαιτητής μπορεί να χρεωθεί την… πυρπόληση ενός ντέρμπι, χωρίς καλά – καλά να φταίει.
Ειλικρινά, υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι μπορεί να τελειώσει ομαλά πρωτάθλημα της Super League με Έλληνες διαιτητές στα ντέρμπι; Εδώ ξένοι έρχονται και τους… βγάζουμε στημένους!
Κι ενώ ο Κλάτενμπεργκ γνωρίζει όλη αυτή την ατμόσφαιρα, ξέρει πόσο επικίνδυνη είναι η επιλογή του, ως άλλος Ναπολέων σου λέει «εσείς θα φωνάζετε και εγώ θα σας γλεντάω ». Κι άσε τον Άρη να σκούζει που για άλλη μια φορά αντιμετωπίζεται ως μη ισότιμο μέλος του γκρουπ των διεκδικητών του τίτλου (εκτός αν ο Άγγλος έχει αποφασίσει να σφυρίξουν όλα τα φετινά ντέρμπι Έλληνες διαιτητές, οπότε καλό θα είναι να… αλλάξουμε επάγγελμα)!
Πάμε, όμως, και στην τελευταία απόφαση του επικεφαλής της ΚΕΔ που απλά επιβεβαιώνει την κοσμοθεωρία του για το σύνολο της ελληνικής ποδοσφαιρικής κοινωνίας.
Διεξάγεται ένα παιχνίδι την Κυριακή που δεδομένα δύο διαιτητές (Φωτιάς και Σκουλάς) τα κάνουν μαντάρα. Προσέξτε, ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που υποστηρίζει ότι η ΑΕΚ πρέπει να τα βάζει πάνω και πρώτα απ’ όλα με τα δικά της εγκλήματα στο Ηράκλειο.
Ωστόσο, δεν είμαι τυφλός και δεν κρίνω διαφορετικά φάσεις ανάλογα με το χρώμα της φανέλας που φορούν οι πρωταγωνιστές της. Όπως έγραψα στην πρεμιέρα ότι βλέπω καθαρό πέναλτι στο τράβηγμα του Βαλμπουενά (στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο), έτσι βλέπω πεντακάθαρο επιθετικό φάουλ του Ντουρμισάι στον Βράνιες στη φάση του 3-1 και καθαρή αποβολή του Καμάου για το, έστω και αθέλητο, χτύπημα στο πρόσωπο του Χατζισαφί. Δεν θεωρώ καν αμφισβητούμενες αυτές τις δύο φάσεις…
Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο Κλάτενμπεργκ αδιαφόρησε επιδεικτικά στις επίσημες διαμαρτυρίες ενός μέλους του συνεταιρισμού που τον προσέλαβε, υπάρχουν δύο τινά: Είτε θεωρεί ότι η ΑΕΚ λέει αερολογίες και δεν έχει δίκιο για καμία από τις φάσεις που διαμαρτύρεται, είτε γράφει και την «Ένωση» εκεί που δεν πιάνει μελάνι, όπως το έχει πράξει ουκ ολίγες φορές με όλες τις ΠΑΕ που υπέγραψαν την πρόσληψή του.
Γιατί ο άμεσος ορισμός Σκουλά και Φωτιά στα παιχνίδια της 3ης αγωνιστικής, απλά ρίχνει περισσότερο λάδι στη φωτιά ενός τηγανιού καχυποψίας, μίσους και τυφλού φανατισμού που απειλεί να κάψει ολοκληρωτικά το ενδιαφέρον οποιουδήποτε υγιούς φιλάθλου για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και φυσικά διατηρεί στην επιφάνεια μια ατμόσφαιρα που βολεύει αποκλειστικά όσους συντηρούν και πλουτίζουν από την «πολεμική» ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στα γήπεδα της Super League.
Όλοι εμείς που απλά θέλουμε να βλέπουμε μπαλίτσα, χωρίς να αγχωνόμαστε μήπως συμβεί μια φάση στα παιχνίδια που θα τινάξει και τα ματς και τα… μυαλά μας στον αέρα, έχουμε κι άλλα πρωταθλήματα να βολευόμαστε. Ας βλέπουμε Premier League! Έτσι δεν είναι κύριε Μαρκ;