Γιώργος Χελάκης: Στο μεταξύ παίχτηκε μπάλα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας...

Να μιλήσουμε για μπάλα λοιπόν. Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ έκανε την πιο μεστή εμφάνισή της για φέτος. Ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, στο οποίο ο ΠΑΟΚ δεν είχε αντίδοτο. Περιορίστηκε να αμύνεται για ν’ αποφύγει τα χειρότερα χωρίς να διατυπώσει καμιά επιθετική φιλοδοξία. Με μόλις 25% κατοχή και ούτε μία -για δείγμα- τελική προσπάθεια. Πριν αναφερθεί οτιδήποτε άλλο, να σημειωθεί ότι οι παίκτες του Λουτσέσκου, ούτε λίγο-ούτε πολύ, υποχρεώθηκαν να δώσουν τρία σημαντικά παιχνίδια μέσα σε επτά μέρες. Καταπόνηση μεγάλη, που προφανώς έπαιξε ρόλο στον τρόπο με τον οποίον εμφανίστηκε ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο. Όταν, όμως, βελτιώνεις την εικόνα σου την τελευταία μισή ώρα, αυτό δείχνει ότι περιθώρια υπήρχαν και δεν αρκούν τα περί καταπόνησης για να δικαιολογήσουν μία τόσο άσχημη εμφάνιση.

Η ΑΕΚ πάτησε τον αντίπαλό της παίζοντας ένα ποδόσφαιρο, στο οποίο μας είχε συνηθίσει την πρώτη χρονιά του Αλμέιδα, όταν έκανε το νταμπλ. Στην πίεση ψηλά οι παίκτες του Ραζβάν Λουτσέσκου φάνηκαν αδύναμοι να έχουν απάντηση. Έχαναν σχεδόν όλες τις μονομαχίες για τις δεύτερες μπάλες κι είχαν πλήρη αδυναμία να κρατήσουν την μπάλα στα πόδια τους και να επιτεθούν ορθολογικά. Ο Πινέδα οργίαζε στη μεσαία γραμμή, δείχνοντας καθαρά ποιος είναι εκείνος που κανοναρχεί το παιχνίδι της ομάδας του. Σημαντικά του συμπαραστάθηκαν κι οι Περέιρα, Γιόνσον στη μεσαία γραμμή. Αν απ’ τον ΠΑΟΚ θεωρήσουν ότι η αποκαρδιωτική εμφάνιση της ομάδας τους στο πρώτο ημίχρονο οφείλεται στα σφυρίγματα του Ιταλού διαιτητή θα κάνουν μέγα λάθος. Στην αγωνιστική ανημποριά τους οφείλεται. Δεν ήταν μόνο το χαμένο πέναλτι του Αντονί Μαρσιάλ. Ήταν κυρίως το πιεστικό παιχνίδι της «Ένωσης» μόλις οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν κατοχή κι η προσπάθεια (πετυχημένα τις περισσότερες φορές) ν’ ανακτήσουν γρήγορα τη κατοχή, που έγειραν την πλάστιγγα των εντυπώσεων στη κιτρινόμαυρη πλευρά.

Απ’ την άλλη ο ξέπνοος Μαντί Καμαρά, που έχει γίνει βαρόμετρο για την ομάδα του Λουτσέσκου στη μεσαία γραμμή, δεν μπόρεσε ν’ αντέξει την καταπόνηση κι άφησε ουσιαστικά αβοήθητη την ομάδα του. Κάπως έτσι διαμορφώθηκε το σκηνικό, που έδινε την εντύπωση πως η ΑΕΚ αργά ή γρήγορα θα καθαρίσει την αναμέτρηση. Το τελικό 1-0 αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Στην Τούμπα μπορεί να γίνει η ανατροπή, μπορεί να επιβεβαιωθεί η προχθεσινή υπεροχή της ΑΕΚ, σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, με χτυπητή εξαίρεση τον Κοτάρσκι που ορισμένες φορές φαινόταν να αντιμετωπίζει μόνος του τις επιθέσεις. Απ’ τη στιγμή που με τέτοια εμφάνιση η «Ένωση» δεν κατάφερε να καθαρίσει το ματς, τότε στην Τούμπα είναι όλα ανοιχτά. Ο ΠΑΟΚ στην έδρα του θα βρει βηματισμό και θα… δείξει τα δόντια του

Αμετροεπείς:

Ένα είναι σίγουρο. Ο Μάριος Ηλιόπουλος, που έφτασε μέχρι τα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ για να «συνετίσει »τον Λουτσέσκου, δεν είχε την πρόθεση να τα κάνει «γης μαδιάμ». Όσοι τον απώθησαν για να τον βγάλουν έξω δεν είχαν την πρόθεση να τον ξυλοφορτώσουν. «O.Κ.», να τα δεχτούμε όλα αυτά. Να τα κάνουμε, όμως, μία προβολή πάνω στους πιο αφιονισμένους και φανατικούς οπαδούς των δύο ομάδων και να σκεφτούμε μέχρι πού μπορεί να φτάσουν βλέποντας αυτή την κόντρα ανάμεσα στους «Δικεφάλους» αντί να σβήνει, να φουντώνει επικίνδυνα. Καμία απ’ τις δύο πλευρές, είτε είναι ο Μάριος Ηλιόπουλος, που επιτιμούσε τον Λουτσέσκου, είτε είναι ο Ρουμάνος προπονητής, που έχει τη συνήθεια να χειρονομεί προς τις εξέδρες των ΑΕΚτζήδων, έχει όπως φαίνεται κάποιους ή κάποιον που να την αποτρέψει απ’ το να ασχημονούν. Αφού είναι δύσκολο να τους βάλουν σε μία σειρά οι ομάδες τους, τότε τίθεται το θέμα αν τα αρμόδια όργανα του ποδοσφαίρου μπορούν να το κάνουν. Να κάνουν, δηλαδή, αυτό που επιβάλλεται προκειμένου να ξαναφτάσουμε αύριο-μεθαύριο να θρηνούμε θύματα της αλόγιστης οπαδικής βίας. Διότι μπορεί να είναι αλόγιστη, αλλά από κάπου ξεκινάει. Αυτοί που «ρίχνουν λάδι στη φωτιά», αντί να τη σβήνουν, έχουν ακέραια την ευθύνη των πράξεων, με τις οποίες συντηρούν κλίμα αντιπαλότητας και διαμάχης. Το ποιος ξεκίνησε και ποιος συνέχισε τη φασαρία έχει ορισμένη σημασία, πολύ μικρότερη απ’ το γεγονός ότι κι οι δύο πλευρές βρέθηκαν να ασχημονούν. Καμιά αυτοσυγκράτηση. Οι φουσκωμένοι εγωισμοί πάνω απ’ την ανάγκη να διατηρηθεί ένα κλίμα μέσα σε αθλητικό πλαίσιο..

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News