Ολυμπιακός: Δε δίνουν όλες οι νίκες τρεις βαθμούς

Βρέθηκε ακόμα ένα σενάριο, το βράδυ της Κυριακής, σύμφωνα με το οποίο ο Ολυμπιακός δε νικά τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι η πρώτη φορά που είναι ανώτερος, δεν είναι η πρώτη φορά που τον υποχρεώνει να μείνει στις μηδέν ποιοτικές τελικές, όμως δεν είναι και η πρώτη φορά που φεύγει από το γήπεδο με έναν -μάξιμουμ- βαθμό. 

Αυτό ήταν αλλιώς. Σε απλά… λουτσεσκικά, που υιοθέτησε κι ο Βαγγέλης Μαρινάκης δικαίως ευχαριστημένος στα αποδυτήρια, ο Ολυμπιακός… νίκησε. Σωστότερα, κέρδισε. Αν, δηλαδή, κριτήριο της επιτυχίας μιας βραδιάς είναι οι συζητήσεις που ακούς ξώφαλτσα στα βαγόνια προς Κηφισιά, τότε σίγουρα η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έκλεισε τη βδομάδα ενισχυμένη. 

Ηταν ιδιαίτερη η συνθήκη του αγώνα. Τρεις μέρες μετά το παλικαρίσιο διπλό στο Πόρτο, κόντρα σε έναν ξεκούραστο και -βάσει αποτελεσμάτων- φορμαρισμένο Παναθηναϊκό, με το κίνητρο να είναι μία σημαντική βαθμολογική κάβα. Το παιχνίδι έληξε και η ο κυνικός πίνακας έδειξε ακόμα έναν βαθμό και διαφορά τεσσάρων από τον δεύτερο, όμως το 99% όσων αποχώρησαν από το «Καραϊσκάκης» ή έκλεισαν τις τηλεοράσεις του, πίστευαν πια πολύ περισσότερο στον «ερυθρόλευκο» τίτλο.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι με ένα εξαιρετικό διάστημα πίεσης και κυκλοφορίας, το οποίο και εξαργύρωσε με τον Κάρμο. Εκμεταλλεύτηκε το μομέντουμ για 7-8 λεπτά και έπειτα αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει ελαφρά ως το τέλος του ημιχρόνου. Εχει να κρατήσει, όμως, ότι ακόμα και τότε, στο μοναδικό καλό διάστημα του αντιπάλου του, γινόταν απειλητικός στις αντεπιθέσεις, κάτι που ουδέποτε έκανε το «τριφύλλι» στο διάστημα «ερυθρόλευκης» κυριαρχίας.

Η κόκκινη ήταν ανατρεπτική. Αλλαξε τις ισορροπίες κατά το κλισέ, άλλαξε και τους στόχους του αγώνα για τον Ολυμπιακό, ο οποίος πια δεν είχε υποχρέωση νίκης. Η ψυχολογία, παραδόξως, δεν άλλαξε και η εξήγηση είναι η απλούστερη που μπορεί κανείς να φανταστεί: «Μην οπισθοχωρήσετε και ψάξτε δεύτερο γκολ» ήταν η εντολή του -ποτέ μα ποτέ φοβικού- προπονητή του, που πήρε διπλή την παρτίδα με τον Βιτόρια στο κομμάτι της τακτικής. 

Ο Μεντιλίμπαρ το ζήτησε, οι ποδοσφαιριστές του το έκαναν πράξη. Για 45 λεπτά έτρεχαν για έντεκα και γίνονταν πολύ πιο απειλητικοί από τους αντιπάλους τους, που ανησύχησαν τον Τζολάκη μόνο όταν βρέθηκαν στην άσπρη βούλα. Αν κανείς ψάχνει να βρει ντε και καλά ποια ομάδα ήταν καλύτερη στο δεύτερο μέρος, είναι δεδομένο ότι θα καταλήξει σε αυτήν που στην τελευταία φάση του αγώνα βρισκόταν ολόκληρη μέσα στην περιοχή του Ντραγκόφσκι.

Σε αυτήν που δεν έχει υπάρξει ποτέ χειρότερη από αντίπαλό της σε ντέρμπι και αυτό λέει… πολλά ενόψει συνέχειας. 

Κι οι τρεις ήταν υπέροχοι

Είναι εύκολο να βρεις θετικά πρόσωπα σε μία τόσο θετική εμφάνιση από πλευράς Ολυμπιακού. Αν ψάχνεις, όμως, μια γραμμή, τότε καταλήγεις σε εκείνη του άξονα. Στα οκτάρια πίσω από τον Τσικίνιο. 

Ο Χρήστος Μουζακίτης ήταν κάτι παραπάνω από καλός και κάτι παραπάνω από κομβικός. Η ιδανική περίπτωση μέσου για ένα τέτοιο εντός έδρας ντέρμπι. Ξεσήκωνε το γήπεδο σα τον… Ποντένσε, μοίραζε σα τον Ορτα και σε μερικές ενέργειες σε έκανε να αμφισβητείς την ηλικία, η οποία βέβαια προδίδεται από το παρουσιαστικό. Είναι ζήτημα, για παράδειγμα, αν η ενέργεια που κάνει πριν κερδίσει φάουλ από τον Ινγκασον, μπορεί να γίνει από 4-5 ακόμα μέσους του ελληνικού πρωταθλήματος.

Βελτιωμένος και εξαιρετικός ξανά ήταν ο Σαντιάγκο Εσε. Ο Αργεντινός με τα 3 κλεψίματα και τις 6/9 μεγάλες μπαλιές, που όριζε σε μεγάλο βαθμό την ταχύτητα του αγώνα και κάλυπτε κενά με τον τρόπο που γνωρίζει όσο ελάχιστοι. Καλός ήταν, μάλιστα, και όταν κλήθηκε να παίξει μαζί με τον Ντάνι Γκαρθία, ο οποίος πέρασε στο ημίχρονο και βρήκε άμεσα ρόλο. 

Παρότι δεν πήρε πολλές μπάλες, ο Ισπανός έκανε πράγματα στα οποία δε τον έχουμε συνηθίσει και γενικά έδειξε πάρα πολύ άνετος. Σε καλή κατάσταση δείχνει γενικά ο Γκαρθία, όπως και όλοι οι προαναφερθέντες μέσοι, που αποτελούν τον «κορμό» του Ολυμπιακού και είναι έτοιμοι να υποδεχθούν μία πάρα πολύ σημαντική ενίσχυση από… Πορτογαλία μεριά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News