Ολυμπιακός Κ19: Μία νίκη που σημαίνει περισσότερα κι από τις περσινές

Πρεκατές, Αλαφάκης, Πνευμονίδης, Παπακανέλλος και η λίστα τελειώνει. Αυτοί είναι οι μόνοι τέσσερις εκκολαπτόμενοι ποδοσφαιριστές που ξεκίνησαν βασικοί τόσο στον θρυλικό τελικό με τη Μίλαν όσο και στο παιχνίδι πρόκρισης του Ολυμπιακού στους «16» της επόμενης βερσιόν του Youth League με τη Ζιρόνα. 

Ο Μπάμπης Κωστούλας και ο Μουζακίτης διαπρέπουν με την πρώτη ομάδα και έχουν προ πολλού χάσει το δικαίωμά τους να αγωνιστούν ξανά στην κορυφαία διοργάνωση νέων. Κώστας Κωστούλας, Σίνα και Μπακούλας δοκιμάζονται στην Πορτογαλία με τη Ρίο Αβε, ενώ οι Κουτσίδης και Κουτσογούλας παλεύουν για τον χρόνο τους στην Α’ Εθνική. 

Οι τέσσερις που κουβαλούν τις πουλάδες από τον περσινό θρίαμβο συνδυάστηκαν με μερικούς ακόμα. Κάποιοι, πιο ήσυχα κομμάτια της θρυλικής επιτυχίας. Αλλοι, καινούργιοι. Είτε μέσω προαγωγής, είτε μέσω εισαγωγής. 

Μπακούλας και Κουτσίδης ξεκίνησαν τη σεζόν με την υπόλοιπη παρέα, όμως στην πορεία αποχώρησαν. Οι εναπομείναντες κλήθηκαν να συνυπάρξουν ευρωπαϊκά για πρώτη φορά απέναντι στους αντίστοιχους μπέμπηδες της Ζιρόνα. Του συνόλου που αποδείχθηκε άξιος εκπρόσωπος της περσινής έκπληξης της Πριμέρα Ντιβιζιόν σε επίπεδο ανδρών, τερμάτισε 12ο στην αντίστοιχη League Phase του Youth League και στο Ρέντη εμφάνισε τα ποιοτικά του στοιχεία. Ομάδα καταλανική, με εξτρέμ βγαλμένα από παιχνίδι ισπανικού πρωταθλήματος, με τεχνική και… qualitat. 

Ο αγώνας ήταν βγαλμένος από το 2024. Κλειστό παιχνίδι για 45 λεπτά και μετά… πρωταθλητής Ευρώπης. Χαρακτήρας, μέταλλο, ταυτότητα. Θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός. 

Γιατί ναι, είναι επιτυχία και μάλιστα ιστορική το να κατακτήσεις ένα ευρωπαϊκό. Το να παραμείνεις όμως εκεί, στην ελίτ της Ευρώπης για δεύτερη χρονιά, ενώ τα πρώτα σου βιολία ηχούν πια σε άλλες ορχήστρες, είναι κάτι παραπάνω. Γιατί πάντα υπάρχει η τύχη και ο Ολυμπιακός είναι δεδομένα τυχερός που συνυπήρξαν στην ομάδα του Συλαϊδόπουλου μια χούφτα generational talents του ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Φέτος, όμως, η ιστορία είναι διαφορετική. Δεν παίζει μόνο το ταλέντο κι η δουλειά. Παίζει η Ακαδημία, τα νέα της στάνταρ, τα πλέον ρεαλιστικά όνειρά της. Ο Πνευμονίδης που θέλει να γίνει Κωστούλας, ο Πλειώνης που θέλει να γίνει Μουζακίτης, ο Κουράκλης που θέλει να γίνει Σίνα… Πρότυπά τους πια είναι οι φίλοι τους. Για τους επόμενους, θα είνα οι ίδιοι. Και κάπως έτσι χτίζεται πια παράδοση. Μια ιστορία και ένα επίπεδο, απείρως σημαντικότερα ενός τίτλου, όσο μεγάλος κι αν είναι. 

Ωραία φάση…

Με τούτα και με κείνα, η Ελλάδα ανακάλυψε το ποδόσφαιρο των Νέων. Το συνδρομητικό έδειχνε ένα παιχνίδι των «32» του Youth League και συγκέντρωσε τηλεθεατές ενός «δυνατού» Τσάμπιονς Λιγκ και βάλε. Τα σάιτ το έπαιζαν πρώτο θέμα, τούτο το κείμενο θα παίξει «ψηλά», ο Πνευμονίδης θα πάρει followers, οι εφημερίδες θα έχουν το παιχνίδι με φωτογραφία στην πρώτη τους σελίδα. Οι Ολυμπιακοί το’ χουν καμάρι, οι άλλοι ζηλεύουν, όμως καλοπροαίρετα. 

Είναι ωραία κι αυτή η μπάλα. Πριν τα επαγγελματικά συμβόλαια και τη μεγάλη φήμη. Πριν το σνομπάρισμα στους δημοσιογράφους. Το ποδόσφαιρο στο οποίο τελειώνει το παιχνίδι και οι συμπαίκτες του Πνευμονίδη μαζεύονται μπροστά στην κάμερα για να τον αποθεώσουν ενώ κάνει δηλώσεις, σα να έχει μόλις βγει κορυφαίος στο σχολικό πρωτάθλημα. Σα να μιλάει έξω από το καράβι για Πάρο. Ωραία φάση…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News